Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ κ. ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΡΑΚ ΤΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΑΣ.
Τήν Κυριακήν τῶν Μυροφόρων, 6ην/ 19ην Μαΐου 2013, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐτέλεσε θείαν Λειτουργίαν εἰς τήν πόλιν Κάρακ τῆς νοτίου Ἰορδανίας.
Εἰς τήν κώμην ταύτην, γνωστήν εἰς τήν βυζαντινήν ἐποχήν ὡς Κυριακούπολιν, ἀριθμοῦσαν μετά τῶν περιχώρων σήμερον δέκα χιλιάδας κατοίκους ὑπάρχει ἀνέκαθεν Ἑλληνορθόδοξος, (Rum Orthodox) Κοινότης ἀποτελουμένη ἐκ δύο χιλιάδων μελῶν περίπου. Προϊστάμενος τῆς Κοινότητος ταύτης εἶναι ὁ πρεσβύτερος π. Ἰωάννης.
Εἰς τήν κώμην ταύτην προσῆλθεν ὁ Μακαριώτατος τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας ἀπό τῆς ἐν Ἀμμάν Μητροπόλεως, ἔνθα εἶχε διανυκτερεύσει ἀπό τήν προηγουμένην ἡμέραν τοῦ Σαββάτου.
Φθάσας ὁ Μακαριώτατος, ἐγένετο δεκτός μέ τιμάς ὑπό τῆς Ἀστυνομίας τῆς Πόλεως, τῶν Προσκόπων καί ἐν συνεχείᾳ πρό τοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Πατριαρχείου ὑπό τῶν ἐνδεδυμένων ἱερέων τῶν ὁμόρων κωμῶν καί τοῦ Προϊσταμένου τοῦ ἱεροῦ τούτου ναοῦ, αἰδεσιμωτάτου πρεσβυτέρου π. Ἰωάννου.
Ὁ Μακαριώτατος ἐνδυθείς μανδύαν, προεξῆρξεν τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου, ἐν συνεχείᾳ δέ λαβών καιρόν καί ἐνδυθείς πλήρη Ἀρχιερατικήν στολήν προεξῆρξεν τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Πέλλης κ. Φιλουμένου, τοῦ Προϊσταμένου τοῦ ναοῦ τούτου π. Ἰωάννου καί ἄλλων ἱερέων ὁμόρων κωμῶν τῆς πόλεως Κάρακ.
Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πληρώσαντας τόν ναόν πιστούς, ἔχοντα ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:
«Ὥφθη φῶς ἀπρόσιτον ἡμῖν, λάμπων ἀπό τοῦ τάφου ὡραῖος Χριστός ὁ Κύριος. Ἅιδης ᾐχμαλώτισται, Σατάν ἠφάνισται, χαίρει κόσμου τά πέρατα, χορεύει ἡ κτίσις, μεγέθει ἑορτάζουσα, ἡ Ἐκκλησία Χριστοῦ, μνήμην Ἰωσήφ τοῦ πανσόφου σύν Νικοδήμῳ, καί τῶν Μυροφόρων σύν τούτοις, γυναικῶν γεραίρει τήν πανήγυριν», ψάλλει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐσεβεῖς Χριστιανοί,
Ὄντως ἀγαπητοί μου, «χαίρει κόσμου τά πέρατα, χορεύει ἡ κτίσις, μέλπει ἑορτάζουσα ἡ Ἐκκλησία Χριστοῦ, ἐπί τῇ σήμερον τελουμένῃ μνήμῃ τῶν Ἁγίων Μυροφόρων γυναικῶν ἀλλά καί τοῦ ἐν κρυπτῷ μαθητοῦ τοῦ Χριστοῦ Ἰωσήφ τοῦ πανσόφου καί Νικοδήμου. Καί τοῦτο διότι αἱ μέν Μυροφόροι γυναῖκες ἐγένοντο μάρτυρες ἀψευδεῖς καί πρῶται τῆς Ἀναστάσεως. Οἱ δέ Ἰωσήφ καί Νικόδημος ἐγένοντο μάρτυρες ἀψευδεῖς τῆς τριημέρου ταφῆς τοῦ Χριστοῦ.
«Ὤφθη φῶς ἀπρόσιτον ἡμῖν λάμπων ἀπό τοῦ τάφου ὡραῖος, Χριστός ὁ Κύριος».
Μέ αὐτά τά λόγια ὁ ὑμνῳδός διατυπώνει τό μέγα καί σωτηριῶδες γεγονός τοῦτο, διότι τό ἱστορικόν πρόσωπον τοῦ Ἰησοῦ, δηλονότι ὁ κατά τήν ἀνθρωπότητα Υἱός τῆς Παρθένου Μαρίας δέν εἶναι ἕνας ἁπλοῦς κήρυκας ἠθικῶν διδασκαλιῶν, ἀλλά ὁ κριτής τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας. Εἶναι ὁ μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, «ἀθάνατος ὑπάρχων καί καταδεξάμενος διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν σαρκωθῆναι ἐκ τῆς Ἁγίας Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας ἀτρέπτως ἐνανθρωπήσας, σταυρωθείς τε Χριστέ ὁ Θεός, θανάτῳ θάνατον πατήσας, εἷς ὤν τῆς Ἁγίας Τριάδος συνδοξαζόμενος τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι», ὡς ὁμολογεῖ μελῳδικῶς ἡ Ἐκκλησία. Τό δέ Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι τό Πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι ὁ Παράκλητος, περί οὗ ὁ Χριστός λέγει τοῖς μαθηταῖς Αὐτοῦ: «Συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγώ ἀπέλθω, ἐάν γάρ ἐγώ μή ἀπέλθω, ὁ Παράκλητος [τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας], (Ἰω. 14,17), οὐκ ἐλεύσεται πρός ὑμᾶς, ἐάν δέ πορευθῶ πέμψω αὐτόν πρός ὑμᾶς καί ἐλθών ἐκεῖνος ἐλέγξει τόν κόσμον περί ἁμαρτίας καί περί δικαιοσύνης καί περί κρίσεως· περὶ ἁμαρτίας μέν, ὅτι οὐ πιστεύουσιν εἰς ἐμέ· περὶ δικαιοσύνης δέ, ὅτι πρὸς τὸν πατέρα μου ὑπάγω καὶ οὐκέτι θεωρεῖτέ με· περὶ δὲ κρίσεως, ὅτι ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου κέκριται».
[Ἀναλυτικώτερον εἰπεῖν: Θά δώσει δέ ὁ Παράκλητος, δηλαδή τό Ἅγιον Πνεῦμα, ἀπόδειξιν καί περί τοῦ ὅτι συνετελέσθη ὁριστική καί τελειωτική κατάκρισις καί καταδίκη τοῦ διαβόλου, διότι ὁ ἄρχων τοῦ ἁμαρτωλοῦ τούτου κόσμου, δηλαδή ὁ σατανᾶς, ἔχει κατακριθῆ διά τοῦ θανάτου μου καί ἔχασε διά παντός τήν ἐξουσίαν του], (Ἰω. 16,7-11).
Ὁ λάμπων ἀπό τοῦ τάφου ὡραῖος Χριστός Κύριος εἶναι τό ἀπρόσιτον ἡμῖν τοῖς ἀνθρώποις φῶς τῆς Ἀναστάσεως κατά τήν ἰδίαν μαρτυρίαν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτήρος ἡμῶν Χριστοῦ λέγοντος «ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς», (Ἰωάν. 8,12). Τό φῶς δέ τῆς ζωῆς αὐτῆς εἶναι ἡ ἀπαρχή τῆς αἰωνίου ζωῆς, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός: «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ᾍδου τὴν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν, καὶ σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τὸν αἴτιον, τὸν μόνον εὐλογητὸν τῶν Πατέρων, Θεὸν καὶ ὑπερένδοξον».
Ἡ ἀπαρχή δέ τῆς νέας βιοτῆς εἶναι τό γεγονός ὅτι, ὡς λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, διά μέν τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ «μία ποίμνη γέγονεν, ἀγγέλων καί ἀνθρώπων καί μία ἐκκλησία», διά δέ τῆς Ἀναστάσεως καί τῆς ἐνδόξου Αὐτοῦ Ἀναλήψεως ἐθεώθη ἐν Αὐτῷ καί δι’ Αὐτοῦ τῆς ἀνθρωπίνης ἡμῶν σαρκός τό πρόσλημμα καί ἐτιμήθη ἐν τῇ δεξιᾷ Αὐτοῦ καθέδρᾳ τοῦ Θεοῦ καί Πατρός κατά τόν Ἅγιον Συμεών τόν Μεταφραστήν. Ἰδού διατί ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας μᾶς καλεῖ λέγων: «Δεῦτε ἀνυμνήσωμεν λαοί, τὴν τοῦ Σωτῆρος τριήμερον Ἔγερσιν, δι’ ἧς ἐλυτρώθημεν, τῶν τοῦ ᾍδου ἀλύτων δεσμῶν, καί ἀφθαρσίαν καί ζωήν, πάντες ἐλάβομεν, κράζοντες· ὁ σταυρωθεὶς καὶ ταφεὶς καί ἀναστάς, σῶσον ἡμᾶς τῇ Ἀναστάσει σου, μόνε φιλάνθρωπε», (Τρίτη Διακαινησίμου, Στιχηρόν Ἀνατολικόν).
Τό ὀφθέν ἀπρόσιτον φῶς τῆς Ἀναστάσεως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μᾶς συνήγαγεν σήμερον ἐν τῇ πασχαλίῳ καί εὐχαριστιακῇ ταύτῃ συνάξει ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ ἱστορικῷ καί ἱερῷ τόπῳ τῆς ὡραίας ὑμῶν πόλεως, τῆς φερούσης τό ὄνομα τοῦ Κυρίου, δηλονότι τοῦ Θεοῦ καί Σωτήρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἵνα «ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ» πάντες κράξωμεν μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ: «Ἀναστάσεως ἡμέρα, καὶ λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει, καὶ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα. Εἴπωμεν, ἀδελφοί, καὶ τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς· Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει, καὶ οὕτω βοήσωμεν· Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος».
Ναί, ἀγαπητοί μου, ὁ Ἀναστάς Χριστός εἶναι ὁ Θεός τῆς ἀγάπης καί τῆς φιλανθρωπίας, εἶναι ὁ Θεός τῆς συγχωρήσεως καί τῆς ἀνεξικακίας, εἶναι τό φῶς τό ἀληθινόν, «ὁ λέγων», διδάσκει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής καί Θεολόγος, «ἐν τῷ φωτὶ εἶναι καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῶν, ἐν τῇ σκοτίᾳ ἐστὶν ἕως ἄρτι· ὁ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῷ φωτὶ μένει, καὶ σκάνδαλον ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν· ὁ δὲ μισῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῇ σκοτίᾳ ἐστὶ καὶ ἐν τῇ σκοτίᾳ περιπατεῖ, καὶ οὐκ οἶδε ποῦ ὑπάγει, ὅτι ἡ σκοτία ἐτύφλωσε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ.», (Α΄ Ἰωάν. 2, 9-11).
Ἀς παρακαλέσωμεν τόν Σωτῆρα ἡμῶν Χριστόν, ὁ Ὁποῖος ἅπασαν ἐφώτισεν τήν οἰκουμένην διά τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ, ἵνα πληρώσῃ τάς καρδίας μας μέ τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ.
Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Ἀραβιστί , ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2013/05/19/2343/
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
ngg_shortcode_0_placeholder