Ο ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΑΒΟΦΩΝΟΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΡΕΝΕ.

Τήν Κυριακήν, 25^ην Σεπτεμβρίου/ 8^ην Ὀκτωβρίου 2017, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προεξῆρξε τῆς θ. Λειτουργίας εἰς τόν ἱερόν Ναόν τῆς Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου Κοινότητος τοῦ Ρένε.

Ἡ κώμη Ρένε εὑρίσκεται εἰς μικράν ἀπόστασιν ἀπό τῆς Ναζαρέτ, εἰς αὐτήν δέ εὑρίσκετο ἀνέκαθεν Ἑλληνορθόδοξος Ἀραβόφωνος Κοινότης, ἀριθμοῦσα περί τά χίλια διακόσια μέλη.

Μετά τοῦ Μακαριωτάτου συνελειτούργησαν εἰς τήν θ. Λειτουγίαν ταύτην ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, ὁ Δραγουμανεύων Ἀρχιμανδρίτης π. Ματθαῖος, ὁ πρῴην Τελετάρχης  Ἀρχιμανδρίτης π. Πορφύριος, ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Θαβώρ Ἀρχιμανδρίτης Ἱλαρίων, ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιβεριάδος Ἀρχιμανδρίτης π. Διονύσιος, ὁ ἀδελφός τοῦ Μητροπολίτου Ναζαρέτ Πρεσβύτερος π. Τηλέμαχος, ὁ Προϊστάμενος τῆς ἐνορίας ταύτης Πρεσβύτερος π. Συμεών, ὁ Πρεσβύτερος π. Λάζαρος καί ὁ διάκονος π. Ἀναστάσιος καί ἔψαλε ὁ Πρωτοψάλτης τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀριστόβουλος ἑλληνιστί, ἀραβιστί καί ρωσσιστί μετά τῆς χορῳδίας, τήν ὁποίαν ἔχει προετοιμάσει εἰς Ναζαρέτ καί μετέσχε ἐν εὐλαβείᾳ πολύς Ὀρθόδοξος λαός.

 

Πρός τόν λαόν τοῦτον τοῦ Κυρίου ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντα ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Δυνατός δέ ὁ Θεός πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς ὑμᾶς, ἵνα ἐν παντί πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειαν ἔχοντες περισσεύητε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν καθώς γέγραπται· «ἐσκόρπισεν, ἔδωκε τοῖς πένησιν· ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τόν αἰῶνα» (Β΄ Κορ. 9, 8-9), κηρύττει ὁ σοφός Ἀπόστολος Παῦλος.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, εὐλαβεῖς Χριστιανοί.

Δόξαν καί εὐχαριστίαν ἀναπέμπομεν τῷ ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ, τῷ κατευθύναντι σήμερον τά διαβήματά μας εἰς τήν ἱστορικήν πόλιν ὑμῶν, ἵνα γίνωμεν κοινωνοί καί μέτοχοι τῆς Ἁγίας Τραπέζης τοῦ θείου Σώματος καί Αἵματος τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐπί τῇ εὐχαριστιακῇ ταύτῃ συνάξει ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Μεγαλομάρτυρος.

Ὁ θεῖος Παῦλος εἰς τήν πρός Κορινθίους δευτέραν ἐπιστολήν του προτρέπει τούς ἀδελφούς Χριστιανούς νά εἶναι πρόθυμοι εἰς τό νά προσφέρουν γενναίως, δηλονότι νά ἦναι ἐλεήμονες, διά νά ἔχουν ἀφ’ ἑνός τήν χάριν τοῦ θεοῦ καί ἀφ’ ἑτέρου νά πράττουν μέ τό παραπάνω κάθε ἔργον ἀγαθόν. «Δυνατός γάρ ὁ Θεός πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς ὑμᾶς» ( Β’ Κορ 9,8) «ἡ δέ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τόν αἰῶνα», ( Β’ Κορ. 9,9).

Καί ὄντως μένει ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ εἰς τόν αἰῶνα, διότι ἡμεῖς οἱ φέροντες τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἐνεδύθημεν τόν Χριστόν κατά τό ἅγιον βάπτισμα· δηλαδή περιεβλήθημεν ὡς ἱμάτιον τό φῶς τοῦ Χριστοῦ. «Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου. Ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ ἀλλ’ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς», (Ἰωάν. 8,12) λέγει Κύριος.

Κατά τόν Ἱερόν Χρυσόστομον, «Δικαιοσύνη ἐνταῦθα ὁ θεῖος Παῦλος ἐννοεῖ τήν ἀρετήν τῆς ἀγαθοεργίας καί τῆς φιλανθρωπίας. «Δικαιοσύνην ἐνταῦθα τήν φιλανθρωπίαν ἐκάλεσε. Καί γάρ δικαίους ποιεῖ, τά ἁμαρτήματα καθάπερ πῦρ ἀναλίσκουσα», [ἡ φιλανθρωπία]. Σημειωτέον ὅτι ἡ δικαιοσύνη, τήν ὁποίαν καλούμεθα νά ἐφαρμόζωμεν εἰς τόν ἐπίγειον τοῦτον βίον, εἶναι ἡ κατά Χριστόν ζωή, δηλονότι νά τηρῶμεν τάς ἐντολάς τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, ὡς διδάσκει ὁ σοφός Παῦλος λέγων: «Στῆτε οὐν περιζωσάμενοι τήν ὀσφύν ὑμῶν ἐν ἀληθείᾳ καί ἐνδυσάμενοι τόν θώρακα τῆς δικαιοσύνης καί ὑποδησάμενοι τούς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ Εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης».

Κατά δέ τόν Προφήτην Δαυΐδ, τό ἔλεος καί ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ παραμένει εἰς ὅλας τάς γενεάς ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι φυλάττουν τόν Νόμον Του καί ἐνθυμοῦνται τάς ἐντολάς Του, διά νά συμμορφώνωνται πρός αὐτάς. «Τό δέ ἔλεος καί ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ ἐπί υἱοῖς τοῖς φυλάσσουσι τήν διαθήκην αὐτοῦ καί μεμνημένοις τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ τοῦ ποιῆσαι αὐτάς».

Αὐτοὺς, τοὺς ὁποίους ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία τιμᾷ καὶ εὐλαβεῖται ὡς ἁγίους αὐτῆς, δὲν εἶναι ἄλλοι ἀπὸ ὁμοιοπαθεῖς ἡμῖν ἄνθρωποι, (Ἰακ. 5,17) οἱ ὁποῖοι ἐφύλαξαν καὶ ἐτήρησαν τὸν νόμον καὶ τάς ἐντολάς τοῦ Εὐαγγελίου. Ἰδοὺ διατὶ ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει τοὺς ἀπ’ αἰῶνος ἁγίους αὐτῆς ὡς πρότυπα καὶ παραδείγματα πρὸς μίμησιν αὐτῶν.

Καὶ οἱ μὲν ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας ἀποτελοῦν τοὺς πνευματικοὺς ἡμῶν φάρους, οἱ ὁποῖοι καθοδηγοῦν ἡμᾶς ἐν τῷ πελάγει τῶν δυσκολιῶν συγχύσεως ἐν τῷ παρόντι αἰώνι. Ἡ δὲ ἐκκλησία, τὸ μυστικὸν Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἀποτελεῖ τὸν ἀσφαλῆ λιμένα τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν. «Τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδίσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;», (Ματθ. 16,26), λέγει Κύριος.

Ἐξ ἄλλου εἰς τοῦτο ἀκριβῶς ἐκλήθησαν οἱ Ἀπόστολοι ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι εἰς τὸ κήρυγμα τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν τῶν ἀνθρώπων, ὡς μαρτυρεῖται σαφέστατα ἐν τῇ σημερινῇ εὐαγγελικῇ τοῦ Λουκᾶ περικοπῇ «καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ Ἰησοῦς μὴ φοβοῦ. Ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔση ζωγρῶν» (μὴ φοβᾶσαι, ἀπὸ τώρα ποὺ σὲ καλῶ νὰ γίνεις ἀπόστολός μου θὰ ἐξακολουθεῖς νὰ ἁλιεύεις ζωντανοὺς ὄχι ἰχθῦς ἀλλὰ ἀνθρώπους, τοὺς ὁποίους διὰ τοῦ κηρύγματός σου θὰ ὁδηγήσεις εἰς τὴν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν αὐτῶν).

Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἡ ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ μεταμόρφωσις τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ κόσμου ἐν Χριστῷ τῷ νικήσαντι τῷ σταυρῷ καὶ τῇ ἀναστάσει Αὐτοῦ τὸν θάνατον τῆς φθορᾶς καὶ τῆς ἁμαρτίας. «Τοῦτο λελάληκα ὑμῖν, λέγει Κύριος, ἵνα ἐν ἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε· ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον». (Ἰωάν. 16,33).

Ὁ δὲ θεῖος Παῦλος δὲν ἀποκρύπτει τὸν πόνον καὶ τὴν ὀδύνην του διὰ τὴν ἀναγέννησιν τῶν πνευματικῶν τοῦ τέκνων. Ἕως ὅτου ὁ χαρακτὴρ τοῦ Χριστοῦ μορφωθῇ μέσα τους «τεκνία μου, οὓς πάλιν ὠδίνω, ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστὸς ἐν ὑμῖν!» (Γαλ. 4,19).

Ἀντιθέτως, οἱ ἰσχυριζόμενοι ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέον ὅπως συμμορφωθῇ μὲ τὸ θέλημα τοῦ κόσμου καὶ φυσικὰ τοῦ ἀνθρώπου δὲν εἶναι ἄλλοι, περὶ ὧν ὁ σοφὸς Παῦλος λέγει προφητικῶς ὅτι «ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί·  ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, ἀχάριστοι,… φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι, ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι. Αὐτούς νά τούς ἀποφεύγετε.» (Β’ Τιμ. 3,1-5)

Ὑπόδειγμα τῆς ἐν Χριστῷ μεταμορφώσεως προβάλλει ἡμῖν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοὶ, ἡ σήμερον ἑορταζομένη ὁσία μήτηρ Εὐφροσύνη, ἡ ὁποία καταφρονήσασα τὰ τοῦ κόσμου τούτου συγχορεύει μετὰ τῶν ἐν οὐρανοῖς ἁγίων καὶ πρεσβεύει ὑπὲρ ἡμῶν τῷ ἀρχηγῷ τῆς πίστεως καὶ τελειωτῇ Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ. «Ὅς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν. (Ἑβρ. 12-2) ᾯ πρέπει πᾶσα δόξα τιμὴ καὶ προσκύνησις εἰς τοὺς αἰῶνας, ἀμήν. Ἔτη Πολλά!”.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τήν αἴθουσαν τελετῶν τῆς Κοινότητος, παρουσίᾳ τοῦ κ. Σεζάρ Μαρτζῆε, ἀντιπροσώπου τοῦ Ὑπουργείου Θρησκευμάτων τοῦ Ἰσραήλ καί προσφωνήσεις εὐχαριστίας τῷ Μακαριωτάτῳ διά τήν συμπαράστασιν Αὐτοῦ τῇ Κοινότητι καί δή διά τήν ἀγοράν τεμαχίου γῆς διά τήν Κοινότητα καί προσφώνησις  tοῦ Μακαριωτάτου ,  ἔχουσα ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Εἰρήνην διώκετε μετά πάντων, καί τόν ἁγιασμόν, οὗ χωρίς οὐδείς ὄψεται τόν Κύριον» (Ἑβρ. 12, 14) [Ἐπιδιώκετε νά ἔχητε εἰρήνην μέ ὅλους. Ἐπιδιώκετε καί τόν ἁγιασμόν καί τήν καθαρότητα τῆς καρδίας ἀπό κάθε πάθος. Διότι χωρίς τόν ἁγιασμόν κανείς δέν θά ἴδῃ τόν Κύριον] κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος.

Ἐντιμότατε Πρόεδρε τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου

Τίμια μέλη τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς

Ἀξιότιμοι κύριοι καί κυρίαι

Σεβαστοί Πατέρες καί Ἅγιοι Ἀδελφοί,

 Ἡ μεθ᾽ ἡμῶν συναναστροφή σήμερον ἐν τῇ σεβαστῇ Κοινότητι τῆς πόλεως ὑμῶν Reine, ἔνθα Χριστιανοί καί Μουσουλμᾶνοι διαβιοῦν ἐν εἰρήνῃ καί ἁρμονίᾳ, ἀποτελεῖ γεγονός χαρᾶς καί ἠθικῆς ἱκανοποιήσεως. Καί τοῦτο διότι ἐδῶ τηρεῖται ἡ ἐντολή τοῦ Κυρίου «Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου, ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καί τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Λουκ. 10, 27) κατά δέ τόν θεῖον Παῦλον, «ἡ ἀγάπη τῷ πλησίον κακόν οὐκ ἐργάζεται», (Ρωμ. 13,10).

Ἡ διά μέσου τῶν αἰώνων ἀδιάκοπος  καί ἱστορική παρουσία τοῦ πρωτογενοῦς θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ καταυγάσαντος ἐν τῷ κόσμῳ κατά τήν ἡμέραν τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ τόπῳ τοῦ σταυρικοῦ αἵματος καί τῆς ἀναστάσεως τοῦ θεμελιωτοῦ Αὐτῆς Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ κατέστησε τήν Ἐκκλησίαν Ἱεροσολύμων, δηλαδή τό Ἑλληνορθόδοξον Πατριαρχεῖον μετά τοῦ μοναχικοῦ αὐτῆς τάγματος τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, τόν ἀδιαμφισβήτητον ἐγγυητήν ἀφ᾽ ἑνός μέν, τῆς διαφυλάξεως τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, ἀφ᾽ ἑτέρου δέ τῆς Χριστιανικῆς παρουσίας καί μαρτυρίας ἐν τῇ ἁγίᾳ Γῇ ὅσον καί ἐν τῇ εὑρυτέρᾳ περιοχῇ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Περιττόν νά εἴπωμεν ὅτι τό Ἑλληνορθόδοξον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἐν τῇ ἱερᾷ αὐτοῦ ἀποστολῇ τῆς κηρύξεως τῶν ἀρχῶν καί ἀξιῶν τοῦ Εὐαγγελίου ἐκαλλιέργησε τόν ἀλληλοσεβασμόν καί τήν ἁρμονικήν συνύπαρξιν μεταξύ τῶν τριῶν Ἀβραμιαίων θρησκειῶν, τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τοῦ Ἰσλάμ.

Ἡ δέ ἀγαστή συνεργασία μεταξύ τῶν Ἐπιτρόπων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κοινότητος ὑμῶν καί τοῦ Πατριαρχείου ἀπέδωσε τούς καρπούς της ἀναδιοργανώσεως τόσον τῆς Κοινότητος ὑμῶν τῶν Ἐπιτρόπων καί τοῦ ἀγωνιστοῦ καί δραστηρίου ἐργάτου τοῦ ἀμπελῶνος τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τοῦ σεβαστοῦ Ἡμῖν τε καί ὑμῖν Ἱερέως καί Οἰκονόμου Πατρός Σαμαάν τόν ὁποῖον  ἐπαινοῦμεν καί ἐπευλογοῦμεν.

Ἐν κατακλεῖδι θέλομεν νά διαβεβαιώσωμεν ὑμᾶς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί σεβαστά μέλη τῆς Κοινότητος ὑμῶν, ὅτι οὐ παυόμεθα τήν μέριμναν ὑπέρ ὑμῶν. Διό καί μετά τοῦ σοφοῦ Ἀποστόλου λέγομεν: «Λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν» (Α´ Κορ. 4,12,13) καί δεόμεθα τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα ὁ καρπός τοῦ Πνεύματος Αὐτοῦ, δηλονότι ἡ ἀγάπη, διά τῶν πρεσβειῶν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καί τῶν ἱκεσιῶν τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου καί τῆς Ἁγίας Εὐφροσύνης, χαριτώσῃ τάς καρδίας πάντων ἡμῶν. Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]