Ο ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΕΙΣ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΝ ΕΙΣ ΖΝΤΕΪΝΤΕ.

Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου, 14^ης /27^ης Φεβρουαρίου 2016, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἀνεχώρησεν ἐξ Ἱεροσολύμων διά τήν κώμην Ζντέϊντε τῆς περιοχῆς Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος τοῦ βορείου Ἰσραήλ.

Εἰς τήν κώμην ταύτην εὑρίσκεται Ἀραβόφωνος Ἑλληνορθόδοξος Κοινότης τοῦ Πατριαρχείου, ἀριθμοῦσα περί τά ἑπτακόσια μέλη.

Λατρευτικόν κέντρον τῆς Κοινότητος ταύτης εἶναι ὁ ἱερός Ναός, ὁ ἀφιερωμένος εἰς τόν Ἱερομάρτυρα Ἅγιον Πατρίκιον, Ἐπίσκοπο Προύσης.

Ἔμπροσθεν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τούτου ὁ Μακαριώτατος ἐγένετο δεκτός ὑπό τῶν ἱερέων τῶν ἐνοριῶν, τῶν ὁμόρων τῆς πόλεως ταύτης καί ἐνεδύθη μανδύαν, ηὐλόγησε τόν λαόν καί ἤρξατο τῶν Καταβασιῶν «Ἀνοίξω τό στόμα μου», προεξάρχων τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου πρῴην Ζάμπιας κ. Ἰωακείμ, τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιμανδριτῶν π. Χρυσοστόμου ἡγουμένου ἐν Κανᾷ ὡς προεξάρχοντος, π. Ἱλαρίωνος ἡγουμένου ἐν Θαβώρ, π. Ἱερωνύμου ἡγουμένου ἐν Φχές τῆς Ἰορδανίας καί τῶν Ἱεροδιακόνων π. Μάρκου καί π. Ἀναστασίου, ψάλλοντος τοῦ ἡγουμένου καί ἀντιπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου ἐν Ἄκκρῃ Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου μετά τῆς χορῳδίας αὐτοῦ καί συμμετέχοντος ἐν εὐλαβείᾳ καί κατανύξει ἐκκλησιάσματος ἐκ τοῦ Ἀραβορθοδόξου λαοῦ τοῦ Ζντέϊντε.

Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί, ἔχοντα ὡς ἕπεται:

Τέκνον Τιμόθεε,

Παραγγέλλω σοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τοῦ ζωοποιοῦντος τὰ πάντα καὶ Χριστοῦ ᾿Ιησοῦ τοῦ μαρτυρήσαντος ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου τὴν καλὴν ὁμολογίαν, τηρῆσαί σε τὴν ἐντολὴν ἄσπιλον, ἀνεπίληπτον μέχρι τῆς ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἣν καιροῖς ἰδίοις δείξει ὁ μακάριος καὶ μόνος δυνάστης, ὁ βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ κύριος τῶν κυριευόντων, ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν, φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον, ὃν εἶδεν οὐδεὶς ἀνθρώπων οὐδὲ ἰδεῖν δύναται· ᾧ τιμὴ καὶ κράτος αἰώνιον· ἀμήν, (Α’ Τιμοθ. 6,13-16), παραγγέλλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς ΄τον μαθητήν αὐτοῦ Τιμόθεον.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Δοξάζομεν τόν Πατέρα Θεόν ἡμῶν, τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς, τόν καταξιώσαντα ἡμᾶς ἐλθεῖν ἐν τῇ παραδοσιακῇ πόλει ὑμῶν SDEIDE, ἵνα ἵδωμεν τά καλά ὑμῶν τῶν χειρῶν ἔργα καί εὐχαριστήσωμεν Αὐτῷ. «Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. 5,16), λέγει Κύριος τοῖς μαθηταῖς Αὐτοῦ, ἀλλά καί τοῖς διαδόχοις αὐτῶν, δηλονότι πᾶσι τοῖς πιστεύουσι καί ἀγαπῶσιν Αὐτόν καί τήν Ἐκκλησίαν Αὐτοῦ.

Κηρύττων ὁ Ἀπόστολος Παῦλος περί τοῦ μεγάλου οἴκου τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τῆς Ἐκκλησίας, τήν ὁποίαν καλοῦνται νά διακονήσουν οἱ λειτουργοί αὐτῆς, λέγει εἰς τόν μαθητήν αὐτοῦ Τιμόθεον: «ἵνα εἰδῇς πῶς δεῖ ἐν οἴκῳ Θεοῦ ἀναστρέφεσθαι, ἥτις ἐστὶν ἐκκλησία Θεοῦ ζῶντος, στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας»,(Α Τιμ. 3,15) γνώριζε ὅτι «μέγα ἐστὶ τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον· Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι, ὤφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ», (Α’ Τιμ. 3,16).

Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ ἁγία Ἡμῶν Ἐκκλησία εἷναι τό Σῶμα Θεοῦ ζῶντος, στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας, ἡμεῖς δέ οἱ βαπτισθέντες εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος , τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἴμεθα μέλη τοῦ Σώματος αὐτῆς, μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Διά τοῦτο ὁ σοφός Παῦλος παραγγέλλει νά τηρῶμεν: «τήν ἐντολήν τοῦ Θεοῦ ἄσπιλον ἀνεπίληπτον , μέχρι τῆς ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ», ( Α´ Τιμοθ. 6,13) .

Καί διά μέν τήν ἐντολήν τηρῆσαι, ὁ θεῖος Παῦλος ὑπαινίσσεται τήν ἀποστολικήν καί δογματικήν διδασκαλίαν τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, ὡς καί τόν καθαρόν ἡμῶν βίον. «Μήτε δογμάτων ἕνεκεν μήτε βίου κηλίδα τινα προστριψάμενον», ἑρμηνεύει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος. Διά δέ τήν τῆς ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου ὑπαινίσσεται ὁ Παῦλος τήν ἡμέραν , καθ’ ἥν ὅλαι αἱ φυλαί τῆς γῆς θά ἴδουν τόν Υἱόν τοῦ ἀνθρώπου νά ἔρχεται μέ δύναμιν καί δόξαν πολλήν, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος: «καὶ τότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ τότε κόψονται πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς», (Ματθ. 24,30).

Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου, εἶναι ὁ ἐρχόμενος. Οὕτω τόν ἀπεκάλουν οἱ προφῆται. Οὕτω τόν ἀπεκάλεσεν ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος λέγων: «ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἔμπροσθέν μου γέγονεν», (Ἰωάν. 1,15). Οὕτω τόν ἀπεκάλεσαν οἱ ὄχλοι ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα: «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου», (Ἰωάν. 12,13). Εἰς δέ τό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως ὁ Ἅγιος Ἰωάννης λέγει ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶναι «ὁ ὤν καί ὁ ἦν καί ὁ ἐρχόμενος», (Ἀποκ. 1,4).

Ἡ ἔλευσις, δηλονότι ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ κόσμῳ ἀφορᾷ εἰς δύο τινά. Πρῶτον εἰς τήν ὑφ’ ἡμῶν τῶν πεπερασμένων ἀνθρώπων κατανόησιν τοῦ μεγαλείου τῆς Δημιουργίας. «Ὡς ἐμεγαλύνθη τά ἔργα σου Κύριε, πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας» , (Ψαλμ. 103,24), ἀναφωνεῖ ὁ Προφήτης Δαυΐδ. Καί δεύτερον εἰς τήν ἐνσάρκωσιν καί ἐνανθρώπησιν τοῦ Θεοῦ Λόγου, δηλονότι τήν ἄπειρον φιλανθρωπίαν Αὐτοῦ διά τήν σωτηρίαν ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων: «Οὐ γάρ ἦλθον καλέσαι δικαίους ἀλλ’ ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν», (Ματθ. 9,13). Μετάνοια μέν εἶναι ἡ διάβασις τῆς διανοίας ἀπό τῆς ἁμαρτίας εἰς τήν δικαιοσύνην, ἀπό τῆς ἀσθενείας εἰς τήν ὑγιείαν. Ἤ ὡς λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς κλίμακος: «Μετάνοιά ἐστι, συνθήκη πρός Θεόν δευτέρου βίου» , (= μετάνοια σημαίνει συμφωνία μέ τόν Θεόν γιά νέα ζωή) «Ἁμαρτία δέ ἀκούσιος ἀδικία, ἀδικία δέ ἑκούσιος κακία ἐστίν», λέγει ὁ Ἅγιος Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς. Κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Εὐαγγελιστήν: «Πάσα ἀδικία ἁμαρτία ἐστίν. καί ἐστιν ἁμαρτία οὐ πρός θάνατον», ( Α´ Ἰωάν. 5,17).

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ ἐν δόξῃ ἐπιφάνεια τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν ἡμέραν τῆς κρίσεως. Ὡς δέ λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης: «Αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τό φῶς ἐλήλυθεν εἰς τόν κόσμον καί ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τό σκότος ἤ τό φῶς», (Ἰωάν. 3,19).

Τό φῶς τοῦτο εἶναι ἡ σῴζουσα ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποίαν ἀλήθειαν οἱ ἄνθρωποι δέν ἐδέξαντο, λόγῳ ἀπιστίας. Διά τοῦτο προειδοποιεῖ ὁ θεῖος Παῦλος ὅτι θά κριθῶσιν πάντες οἱ μή πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ ἀλλ’ εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ», ( Β´ Θεσ. 2,12).

Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, οὖσα ἡ κιβωτός τῆς σωτηρίας, μᾶς καλεῖ σήμερον διά στόματος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου λέγοντος, διώκετε : « ….δικαιοσύνην, εὐσέβειαν, πίστιν, ἀγάπην, ὑπομονήν, πρᾳότητα. (ἀγωνίζεσθε) τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως· (ἐπιλάβετε) τῆς αἰωνίου ζωῆς, εἰς ἣν καὶ (ἐκλήθητε) καὶ (ὡμολόγησατε) τὴν καλὴν ὁμολογίαν ἐνώπιον πολλῶν μαρτύρων», (Α´ Τιμοθ. 6, 11-12).

Ἡ «καλή ὁμολογία» εἶναι τά ὅπλα τοῦ φωτός, τά ὁποῖα ἐνεδύθημεν κατά τό βάπτισμά μας, (Ρωμ. 13,12), ὡς κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος: «Ὅσοι γάρ εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε Χριστόν ἐνεδύδασθε», (Γαλ, 3,27). Ὁ Χριστός εἶναι τό φῶς τῆς δικαιοσύνης. Τούτου ἕνεκεν ὁ μέγας Παῦλος μᾶς προτρέπει λέγων: «στῆτε οὖν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν ἐν ἀληθείᾳ, καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης…», (Ἐφεσ. 6,14): (Σταθῆτε λοιπόν εἰς τήν παράταξιν τοῦ ἀγῶνος, ἀφοῦ ζωσθῆτε ὡς ἄλλην ζώνην τήν ἀλήθειαν, ὥστε ὁ ἐκ τῆς ἀληθείας φωτισμός νά σᾶς δίδῃ πνευματικήν δύναμιν. Καί ἐνδυθῆτε ὡς ἄλλον θώρακα τήν δικαιοσύνην, ὥστε νά εἶσθε ἄτρωτοι ἀπό κάθε βέλος ἀδικίας καί νά μή παρασύρησθε εἰς κανένα ἄδικον ἔργον κατά τοῦ πλησίον).

Εἰς αὐτόν τοῦτον τό σκοπόν ἀποβλέπει, ἀγαπητοί μου, καί ὁ καιρός τῆς προετοιμασίας διά τήν εἴσοδόν μας εἰς τό ἱερόν στάδιον τῆς ἁγίας νηστείας τῆς μεγάλης καί εὐλογημένης τεσσαρακοστῆς: «Ἵνα παρρησίαν ἔχωμεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως (Α´ Ἰωάν. 4,17), δηλονότι τῆς ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Δεηθῶμεν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καί διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας ὡς καί τῶν ἰκεσιῶν τοῦ σήμερον ἑορταζομένου Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Αὐξεντίου τοῦ ἐν τῷ βουνῷ, εἴπωμεν Αὐτῷ (τῷ Κυρίῳ) «Τά πλήθη τῶν πεπραγμένων μοι δεινῶν, ἐννοῶν ὁ τάλας, τρέμω τήν φοβεράν ἡμέραν τῆς κρίσεως, ἀλλά θαρρῶν εἰς τό ἔλεος τῆς εὐσπλαγχνίας σου, ὡς ὁ Δαυΐδ βοῶν σοι. Ἐλέησόν με ὁ Θεός κατά τό μέγα Σου ἔλεος».

καί ἀραβιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2016/02/27/19352

«Ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου σου κατέφαγέ με», (Ψαλμ. 68,10).

Πάσχω ἀπό θερμοτάτη ἀγάπη διά τόν οἶκον σου, Κύριέ μου, διά τοῦτο ὡς πῦρ μέ κατέφλεξε, λέγει ὁ Προφήτης Δαυΐδ.

Αἰδεσιμολογιώτατε, ἀγαπητέ π. Ἠλία,

ἐντιμότατε κ. Πρόεδρε τῆς Κοινότητος ἡμῶν,

ἀξιότιμα μέλη τῆς πόλεως ἡμῶν Ζντέϊντε,

Αἶνον καί εὐχαριστίαν ἀναπέμπομεν σήμερον τῷ Κτίστῃ καί Δημιουργῷ τῶν ἁπάντων Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν, ὅτι ἠξίωσεν ἡμᾶς ἐλθεῖν ἐν τῇ Γραφικῇ πόλει ἡμῶν, ἵνα ἐγκαινιάσωμεν τάς νέας αἰθούσας, αἵτινες θά διευκολύνουν τό ὑφ’ ὑμῶν ἐπιτελούμενον θεάρεστον ποιμαντικόν ἔργον.

Πᾶν ἔργον ἀγαθόν δοξάζει τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί τό ὄνομα τῶν ἀγαπώντων τήν εὐπρέπειαν τοῦ οἴκου Αὐτοῦ, ὡς μαρτυρεῖ καί ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος: «Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς.» (Ματθ. 5,16).

Καυχώμεθα ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ καί Σωτῆρι ἡμῶν, διότι ἀποδεικνύεται ἐναργέστατα ὅτι ἡ ποιμαντική μέριμνα τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας,   δηλονότι τοῦ παλαιφάτου Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων καί πάσης Παλαιστίνης, παράγει τούς καλούς αὐτῆς καρπούς, ἔχουσα ὡς πηγήν τόν καλόν αὐτῆς Ποιμένα, τόν Χριστόν, Ὅστις παραδίδει τήν ζωήν Του διά νά ὑπερασπιστῇ τήν ζωήν αὐτῶν: «Ἐγώ εἰμί ὁ ποιμὴν ὁ καλός», λέγει

Κύριος, «ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων· Ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων.», (Ἰωάν. 10, 11-13). Ὁμολογουμένως, ἡ ἐπίτευξις τοῦ καλοῦ καί θεαρέστου τούτου ἔργου ὀφείλεται τόσον εἰς τάς ἐπιπόνους καί ἐπιμόνους προσπαθείας ἡμῶν ὅσον καί εἰς τάς Πατρικάς καί Πατριαρχικάς ἡμῶν εὐλογίας. Μέ ἄλλα λόγια ἡ μεταξύ Ποιμένος καί ποιμαινομένων ἀγαστή ἐπικοινωνία καί συνέργεια ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Μεγάλου Ποιμένος τῶν προβάτων, (Ἐβρ. 13,20), ἀποτελεῖ τήν θεμελιώδη ἀρχή τοῦ κηρύγματος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν διαδόχων αὐτῶν, δηλονότι τῶν Ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας. Διά τοῦτο ὁ μέγας καί σοφός Παῦλος παραγγέλει λέγων: «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο.», (Ἐβρ. 13,17).

Καί πάλιν καυχώμεθα καί χαιρώμεθα ἐν Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν ἐπί τῇ εἰρηνικῇ καί ἁρμονικῇ συνυπάρξει καί συμβιώσει μετά τῶν ἑτεροθρήσκων συντοπιτῶν ἀδελφῶν ὑμῶν.

Τέλος, θέλομεν νά ευχαριστήσωμεν ἐκ βάθους καρδίας ἐκ μέρους τῆς τιμίας Ἡμῶν Συνοδείας καί Ἡμῶν προσωπικῶς διά τήν ἐπιφυλαχθεῖσαν ἡμῖν ἔνθερμον καί ἐγκάρδιον ὑποδοχήν ὑπό πάντων ὑμῶν τῶν παρευρισκομένων ἐν τῇ σημερινῇ ταύτῃ πανηγύρει. «Ὁ δὲ Κύριος κατευθύναι ὑμῶν τὰς καρδίας εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὴν ὑπομονὴν τοῦ Χριστοῦ.», (Β´ Θεσ. 3,5). Ἀμήν.

καί ἀραβιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2016/02/27/19354

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/ku6AfiW55wM

httpv://youtu.be/l_l1nvDIFHE

httpv://youtu.be/4Ur8O5oFdps