Ο ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΘΕΤΕΙ ΤΟΝ ΘΕΜΕΛΙΟΝ ΛΙΘΟΝ ΕΙΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΖΑΜΠΑΠΔΕ.

Τήν Κυριακήν, 15^ην / 28^ην Ἰουνίου 2015, ἡ Α.Θ.Μ.  ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προεξῆρξε τῆς θ. Λειτουργίας εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου Κοινότητος τῆς κώμης Ζαμπάπδε.

Ἡ κώμη αὕτη εὑρίσκεται εἰς ἀπόστασιν ἡμισείας ὥρας αὐτοκινητιστικῶς ἀπό τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ εἰς τήν Νεάπολιν πρός τόν βορρᾶν.

Μετά τήν θερμήν ὑποδοχήν ὑπό τῶν Προσκόπων καί τῶν κατοίκων ἅμα τῇ ἀφίξει ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξε τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ ἡγουμένου τοῦ Φρέατος Ἀρχιμανδρίτου Ἱουστίνου, τοῦ Ἱερέως Προϊσταμένου τῆς ἐνορίας τῆς κώμης ταύτης καί ἐν ταυτῷ τῆς κώμης τοῦ Τουμπάς,π. Ἤσσα Τοῦμα καθ’ ὅτι ἀκριτική ἡ περιοχή αὕτη καί τῶν Ἁγιοταφιτῶν διακόνων, ψαλλόντων βυζαντινῷ τῷ ὕφει εἰς τήν ἀραβικήν ψαλτῶν τῆς ἐνορίας ταύτης, βοηθουμένων ὑπό τοῦ λαοῦ, ἀνδρῶν καί γυναικῶν παρακολουθοῦντων ἐν κατανύξει πολλῇ.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θ. Λειτουργίας ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, ἔχοντα ὡς ἕπεται:

«Λέγω δέ ὑμῖν, ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσι καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ ᾿Αβραὰμ καὶ ᾿Ισαὰκ καὶ ᾿Ιακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῳ· ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι. καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ», (Ματθ. 8,11-13) ἀναφέρει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

«Χαίρωμεν καί ἀγαλλιώμεθα καί δώσωμεν τήν δόξαν αὐτῷ», (Ἀποκ. 19,7) τῷ Θεῷ καί Σωτῆρι ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ, ὅτι ἠξίωσεν ἡμᾶς τῆς μεθ’ ἡμῶν Κοινωνίας ἐν τῇ ἑνότητι τῆς πίστεως καί τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Αὐτοῦ Πνεύματος σήμερον ἐν τῇ εὐφορωτάτῃ πόλει ὑμῶν Ζαπάμπδε.

Λέγομεν «ἐν τῇ ἑνότητι τῆς πίστεως καί τῆς κοινωνίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ, διότι κατά τόν εὐαγγελιστήν Ἰωάννην «αὕτη ἐστίν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τόν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν. Τίς ἐστιν ὁ νικῶν τόν κόσμον εἰ μή ὁ πιστεύων ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ; Οὗτος ἐστιν ὁ ἐλθών δι’ ὕδατος καί αἵματος Ἰησοῦς Χριστός. Οὐκ ἐν τῷ ὕδατι μόνον ἀλλ’ ἐν τῷ ὕδατι καί τῷ αἵματι. Καί τό Πνεῦμά ἐστι τό μαρτυροῦν ὅτι τό Πνεῦμα τό Ἅγιόν ἐστιν ἡ ἀλήθεια» (Α’  Ἰωάν. 5, 5-6).

Αὐτή ἀκριβῶς ἡ πίστις τοῦ Ἑκατοντάρχου τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς εἶναι ἐκείνη, ἡ ὁποία «ἱάσατο τόν παῖδα αὐτοῦ» (Λουκ. 9,42) «Σύ δέ μοι τοῦτο σκόπει μόνον, ὅτι οὗτος Ἑκατόνταρχος ἐπίστευσε καί ὅτι ἐκεῖνος παῖς ἰάθη», παρατηρεῖ ὁ Ἱερός Χρυσόστομος. Αὐτή ἡ πίστις θά μᾶς καταστήσῃ ἀξίους τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὡς κηρύττει ὁ μέγας Παῦλος λέγων «εἴ γε ἐπιμένετε τῇ πίστει τεθεμελιωμένοι καὶ ἑδραῖοι καὶ μὴ μετακινούμενοι ἀπὸ τῆς ἐλπίδος τοῦ εὐαγγελίου οὗ ἠκούσατε, τοῦ κηρυχθέντος ἐν πάσῃ τῇ κτίσει τῇ ὑπὸ τὸν οὐρανόν, οὗ ἐγενόμην ἐγὼ Παῦλος διάκονος», (Κολ. 1, 23).

Εἰς τό ἐρώτημα τί σημαίνει πίστις; Πάλιν ἀπαντᾷ ὁ θεῖος Παῦλος λέγων «ἐστι δέ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων» (Ἑβρ. 11,1) καί προσθέτει λέγων, ὅτι πάντες οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ «οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων», ( Ἑβρ. 11,33-34).

Μέ ἄλλα λόγια, ἡ πίστις εἶναι αὐτή ἡ ὁποία παρέχει τήν δυνατότητα εἰς τήν διάνοιαν τοῦ ἀνθρώπου νά ἐρευνήσῃ τήν Ἱεράν Ἱστορίαν τοὐτέστιν τάς ἁγίας Γραφάς, αἱ ὁποῖαι κατά τήν ὁμολογίαν τοῦ Χριστοῦ, «ἐκεῖναί εἰσιν αἱ μαρτυροῦσαι περί ἐμοῦ» (Αὐτοῦ), (Ἰωάν. 5,39).

Ἡ δέ διάνοια κεκαθαρμένη καί φωτιζομένη ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ Πνεύματος τῆς ἀληθείας, ὁδηγεῖται εἰς τήν θέωσιν, δηλονότι τήν μετά Θεόν ἕνωσιν. Τήν ἕνωσιν ταύτην μετά τοῦ Θεοῦ, δηλαδή μέ τάς ἀκτίστους ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ, ἐπέτυχαν πάντες οἱ ἅγιοι. Βεβαίως ἡ πίστις τῶν ἁγίων δέν εἶναι ἁπλῆ παραδοχή τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ,  ἀλλά τρόπος ἐν τῇ πράξει τῆς κατά Χριστόν ζωῆς. «Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς», (Ματθ. 7,21). Τοῦτο σημαίνει ὅτι ὁ ἐνάρετος βίος ἀποκαλύπτει τόν ἄρρητον πλοῦτον τοῦ μυστηρίου τῆς πίστεως, ὡς λέγει ὁ θεῖος Παῦλος: Νά κατέχωμεν τήν μυστηριώδη ἀλήθειαν τῆς πίστεως, συντροφευομένην μέ βίον ἄμεμπτον καί καθαράν συνείδησιν . «Ἔχοντες τό μυστήριον τῆς πίσεως ἐν καθαρᾷ συνειδήσει» ( Α’ Τιμοθ. 3,9) «Ἡ ἀρετή γάρ ὁδός φέρουσα εἰς Θεόν», λέγει ὁ Ζιγαβηνός. Κατά τόν ἅγιον Ἰωάννην τῆς Κλίμακος, ἡ πίστις συνοδευομένη ὑπό τῆς ἐλπίδος καί ἀγάπης ἀποτελεῖ τόν σύνδεσμον τόν ἐπισφίγξαντα καί κρατοῦντα πάσας τάς ἀρετάς», (Λόγος τριακοστός).

Ἡ ἔνσαρκος παρουσία τοῦ Θεοῦ Λόγου, Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν μέσῳ ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων, ἡ ἀξιοθαύμαστος διδασκαλία Αὐτοῦ ὡς καί τά θαύματα καί σημεῖα, ἅ ἐποίει, συνέβαλαν εἰς τήν ὑπό τῶν ἀνθρώπων ἀπόκτησιν πίστεως. Τό γεγονός τοῦτο τῆς ἐν μέσῳ ἡμῶν φυσικῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ ἐξακολουθεῖ ἀπό τήν ἡμέραν τῆς εἰς οὐρανούς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ διά τῆς εἰς κόσμον ἀποστολῆς τοῦ Παρακλήτου, δηλονότι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τοῦ ἐνοικοῦντος καί ἐνεργοῦντος διά τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι τό θεανθρώπινον Σῶμα Αὐτοῦ, ( τοῦ Χριστοῦ).

Ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου, εἶναι ὁ τόπος τοῦ ἁγιάσματος τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ὁ τόπος, ἔνθα τά ἀόρατα γίνεται ὁρατά καί τά ἀνεπαίσθητα αἰσθητά. «Μακάριοι οἱ μή ἰδόντες καί πιστεύσαντες», λέγει ὁ Κύριος, (Ἰωάν. 20,29)

Θεῖον ὄργανον τοῦ Παρακλήτου, δηλονότι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀνεδείχθη τῇ δυνάμει καί ἐνεργείᾳ τῆς πίστεως καί ὁ σήμερον ἑορταζόμενος ἅγιος Προφήτης Ἀμώς, ὁ ὁποῖος ἦτο Πατήρ τοῦ προφήτου Ἠσαΐου καί ἐγεννήθη ἐν Θέκους τῆς Παλαιστίνης. Ἡ πίστις του, ἀφ’ ἑνός μέν τόν ἀνέδειξε μυσταγωγόν τῶν ὑπέρ νοῦν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ, ἀφ’ ἑτέρου δέ καθαρόν οἰκητήριον τῆς θείας τοῦ Πνεύματος ἐνεργείας. Διά τοῦτο καί ἠξιώθη τοῦ προορατικοῦ καί προφητικοῦ χαρίσματος.

Ὁ Ἑκατόνταρχος τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς προβάλλεται ὑπό τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς ἐπαινετόν παράδειγμα πρός μίμησιν. Καί τοῦτο διότι ἦτο ἑτερόθρησκος καί μᾶλλον Ρωμαῖος εἰδωλολάτρης.  «Οὗτος ἀνεκλίθη, δηλαδή εἰσῆλθεν εἰς τήν βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν» ( Ματθ. 8,11). Ἀντιθέτως, «οἱ υἱοί τῆς βασιλείας», δηλαδή ὅσοι κατ’ ὄνομα μόνον θεωροῦνται μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, «ἐκβληθήσονται εἰς τό σκότος τό ἐξώτερον», (Ματθ. 8,12).

Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου.  «Ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν οὐ κρίνεται, ὁ δὲ μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται, ὅτι μὴ πεπίστευκεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦς υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς», (Ἰωάν. 3,18-19)

Δεηθῶμεν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καί ταῖς ἱκεσίαις τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί τοῦ Ἁγίου Προφήτου Ἀμώς, εἴπωμεν αὐτῷ «μετά δακρύων πιστεύω Κύριε∙ βοήθει μοι τῇ ἀπιστίᾳ», (Μάρκ. 9,24). Ἀμήν.

Μετά τήν προσφώνησιν ταύτην πολλοί τῶν πιστῶν προσῆλθον εἰς τό μυστήριον τῆς  θ. Κοινωνίας, ἐν ᾧ ἐψάλλετο ὑπό τῶν πιστῶν κατανυκτικῶς καί μελῳδικῶς ὁ ψαλμός: «ἔθηκας ἐνώπιον μου τράπεζαν ἐξ ἐναντίας τῶν θλιβόντων με, καί « τοῦ δείπνου σου του Μυστικοῦ σήμερον Υἱέ Θεοῦ κοινωνόν με παράλαβε».

Ἅμα τῇ Ἀπολύσει ὁ Μακαριώτατος ἐτίμησε διά σταυροῦ Οἰκονόμου τόν ἱερέα π. Ἤσσα Τοῦμα, καί ἔδωσε τό Ἀντίδωρον καί εἰκόνας εἰς ἕνα ἕκαστον τῶν πιστῶν, εὐφραινομένων τῆ παρουσίᾳ Αὐτοῦ.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησε πορεία λιτανείας τῇ προπορεύσει τοῦ Σώματος τῶν Προσκόπων πρός τό κέντρον τῆς πόλεως. Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος ἐτέλεσε τόν Ἁγιασμόν καί ἔθεσεν ἐκ νέου τόν θεμέλιον λίθον τῆς ἀρξαμένης νά ἀνεγείρεται πρό τριακονταετίας Ἐκκλησίας τῆς Θεοτόκου ὡς βάσιν καί ἀρχήν διά νά συνεχίσῃ νά ἀνεγείρεται ἐκ νέου.

Εἰς τήν τελετήν ταύτην  ὡμίλησεν καί ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν πρωτοβουλίαν ταύτην  καί τήν τοποθέτησιν τοῦ θεμελίου λίθου ὁ Προϊστάμενος τῆς Ἐκκλησίας π. Νταούντ Τοῦμα, ὁ Δήμαρχος τῆς πόλεως κ. Σάμη, ὁ Ἀναπληρωτής- Νομάρχης τῆς περιοχῆς καί ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἀραβιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον καί ἐπέδωσε χρηματικήν εἰσφοράν εἰς τόν Δήμαρχον καί τήν Ἐκκλησίαν διά τήν ἔναρξιν τῶν ἔργων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας  παρά τῷ τεμένει, ὅπερ δηλοῖ τήν εἰρηνικήν συνύπαρξιν Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων καί προσέφερε τήν προσφάτως ἐκδοθεῖσαν Καινήν Διαθήκην ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἀραβιστί καί ἡ Ἐπιτροπή προσέφερε τῷ Μακαριωτάτῳ πλακέτταν ἀναμνηστικήν τοῦ γεγονότος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/t2DJ7xxyKz0

httpv://youtu.be/rmuv1x5KrZM

httpv://youtu.be/XJsgHgixDxI