Ο ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΚΗΝ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ
Τήν Κυριακήν, 29ην Ἰουλίου /11ην Αὐγούστου 2019, ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προεξῆρξε θ. Λειτουργίας εἰς τήν Βασιλικήν τῆς Γεννήσεως εἰς Βηθλεέμ, τήν ὑπεράνω τοῦ Θεοδέγμονος Σπηλαίου, ἐν ᾧ ἐτέχθη κατά σάρκα ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.
Ἡ Θεία Λειτουργία αὕτη ἐτελέσθη ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς συμπληρώσεως 100 ἐτῶν ἀπό τῆς θεσμικῆς ἱδρύσεως τῆς Τζαμαΐγιε, ἤτοι τῆς Ἑλληνορθοδόξου Κοινότητος τῆς Βηθλεέμ, τῆς ὁποίας ἡ Βασιλική εἶναι ὁ ἐνοριακός Ναός.
Μετά τοῦ Μακαριωτάτου συνελειτούργησεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφῖται Ἱερομόναχοι, ὡς οἱ Ἀρχιμανδρῖται π. Ἰγνάτιος ἡγούμενος τοῦ Προσκυνήματος τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων καί τῆς Μπετζάλλας καί ὁ Δραγουμανεύων Ἀρχιμανδρίτης π. Ματθαῖος, οἱ Πρεσβύτεροι τῆς Βασιλικῆς, π. Σπυρίδων, π. Γεώργιος καί π. Ἀΐσσα καί ὁ Ἀρχιδιάκονος π. Μᾶρκος καί ἄλλοι διάκονοι, ψάλλοντος δεξιά ἑλληνιστί τοῦ κ. Γιακούμπ καί τοῦ κ. Σαμήχ καί ἀριστερά ἀραβιστί τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος ὑπό τόν κ. Λῶρενς Σαμούρ καί μετέχοντος ἐν προσευχῇ τοῦ Ἑλληνορθόδοξου ποιμνίου τῆς Βηθλεέμ.
Εἰς τό Κοινωνικόν της θ. Λειτουργίας ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, ἔχοντα ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:
“Παρακαλῶ δέ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διά τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τό αὐτό λέγητε πάντες, καί μή ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δέ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ καί ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ”, (Α´ Κορ. 1,10), παραγγέλλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.
“Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί.
Ἡ Χάρις τοῦ Θεοδέγμονος Σπηλαίου τῆς Σαρκώσεως, δηλονότι τοῦ Θεοῦ Λόγου, Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ πανιέρῳ τούτῳ παγκοσμίῳ Προσκυνήματι, ἐν τῇ ἁγιογραφικῇ πόλει ἡμῶν Βηθλεέμ, ἵνα τελέσωμεν τήν θείαν Λειτουργίαν, τοὐτέστι τό μέγα μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας, τό μυστήριον τῆς ἐν τῷ Αἵματι καί Σώματι τοῦ Χριστοῦ κοινωνίας καί ἀγάπης ἡμῶν, ἀλλά καί τῆς διά μέσου τῶν αἰώνων ζώσης Χριστιανικῆς καί δή Ρωμαιο-Ὀρθοδόξου μαρτυρίας ἐν Παλαιστίνῃ.
Ἡ μαρτυρία δέ αὕτη δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν μαρτυρίαν τοῦ ἁγίου ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, καθ´ ἥν “Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος καί ὁ Λόγος ἦν πρός τόν Θεόν καί Θεός ἦν ὁ Λόγος”, (Ἰωάν. 1,1)· “…καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν καί ἐθεασάμεθα τήν δόξαν αὐτοῦ δόξαν ὡς μονογενοῦς παρά Πατρός πλήρης χάριτος καί ἀληθείας”, (Ἰωάν. 1,14).
Αὐτήν ἀκριβῶς τήν μαρτυρίαν τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ Λόγου εὐαγγελίζεται ἡ ἁγιογραφικῶς ἀναγνωριζομένη μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν ἡ τῶν Ἱεροσολύμων, δηλονότι Ἐκκλησία περί ἧς ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός βοᾷ καί λέγει: “Χαῖρε Σιών Ἁγία Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν Θεοῦ κατοικητήριον”. Τήν μαρτυρίαν ταύτην καταγγέλλει λόγῳ τε καί ἔργῳ τό πρωτογενές μοναχικόν Χριστιανικόν τάγμα τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος μετά τοῦ εὐσεβοῦς χριστεπωνύμου ποιμνίου τοῦ δοκιμασθέντος ἀλλά καί δοκιμαζομένου ἀπό τάς κοσμικάς δυνάμεις τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, (Ἐφ. 6,12), αἱ ὁποῖαι δυνάμεις τοῦ σκότους, τουτέστιν “Ὁ ἀντίδικος [τῶν Χριστιανῶν] διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ”, (Α´ Πετρ. 5,8) κατά τόν Ἀπόστολον Πέτρον. Τοῦτο σημαίνει ὅτι οἱ διῶκται καί κατήγοροι τῶν Χριστιανῶν ἐνεπνέοντο καί ἐκινοῦντο ὑπό τοῦ Σατανᾶ, τοῦ ὁποίου ὁ σκοπός εἶναι ἡ ἀκαταστασία (Α´ Κορ. 14,33), ἡ ὁποία ἀντιστρατεύεται τήν ἐν Χριστῷ εἰρήνην καί ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας.
Διά δέ τοῦ Χριστοῦ, “ὅς ἐστιν ἡ κεφαλή τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας” (Κολ. 1,18), ὁ Θεός Πατήρ εὐηρεστήθη νά συνδιαλλάξῃ καί συμφιλιώσῃ ὅλα πρός τόν ἑαυτόν Του. Καί εἰρήνευσε μέ τό αἷμα καί τήν θυσίαν τοῦ σταυρικοῦ Του θανάτου, εἴτε τούς ἐπί γῆς ἀνθρώπους μέ τόν Θεόν καί μεταξύ τους, εἴτε τούς ἐν οὐρανοῖς ἀγγέλους, τούς ὁποίους ἐσυμφιλίωσε μέ ὅλους μας, (Κολ. 1, 19-20), κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος.
Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Χριστός ἦλθεν εἰς τόν κόσμον, διά νά ἑνοποιήσῃ τά πάντα. Ὑπέστη τόν διά σταυροῦ θάνατον καί ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, “ἵνα τά τέκνα τοῦ Θεοῦ τά διεσκορπισμένα συναγάγῃ εἰς ἕν”, (Ἰωάν. 11,52). Τοῦτο ἐξ ἄλλου εἶναι καί τό περιεχόμενον τῆς θερμῆς προσευχῆς τοῦ Χριστοῦ ὀλίγον πρίν τοῦ σταυρικοῦ Αὐτοῦ πάθους, νά παραμείνουν οἱ μαθηταί αὐτοῦ καί οἱ πιστεύοντες εἰς Αὐτόν ἡνωμένοι ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς ἀγάπης καί ὁμονοίας καί εἰρήνης. “Οὐ περί τούτων [τῶν μαθητῶν] ἐρωτῶ μόνον, ἀλλά καί περί τῶν πιστευόντων διά τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ, ἵνα πάντες ἕν ὦσιν”, (Ἰωάν. 17,21).
Ὁ θεσμός της Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία δέν εἶναι ἀλλ᾽ οὔτε πρέπει νά ἐκλαμβάνηται ὡς κοινωνικός ἤ πολιτικο-οἰκονομικός ὀργανισμός, εἶναι τό μυστικόν Σῶμα τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Τό δέ Ἅγιον Πνεῦμα, τό Πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι αὐτό, τό ὁποῖον συνέχει καί συγκροτεῖ, δηλονότι διατηρεῖ τήν ἑνότητα τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας.
Οἱ ἐπώνυμοι τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, τά φέροντα τήν σφραγῖδα τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πρέπει νά διακρίνωνται διά τήν ἑνότητα αὐτῶν ἐν τῷ αὐτῷ φρονήματι καί τῇ αὐτῇ γνώμῃ, ὡς παραγγέλλει ὁ θεῖος Παῦλος λέγων: “Παρακαλῶ δέ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διά τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τό αὐτό λέγητε πάντες, καί μή ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δέ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ καί ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ”,(Α´ Κορ. 1, 10).
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀναφερόμενος εἰς τήν ὑψίστης σημασίας ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας λέγει: “Τό γάρ τῆς Ἐκκλησίας ὄνομα συμφωνίας ὄνομα καί ὁμονοίας ἐστίν”. Ἀντιθέτως αἱ μεταξύ τῶν πιστῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας διαιρέσεις εἰς παρατάξεις ὡς καί τά σχίσματα τῶν Ἐκκλησιῶν, τά ὁποῖα διασπάζουν τήν ἑνότητα τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἀποτελοῦν βαρύτατον ἁμάρτημα, ὥστε “οὐδέ μαρτυρίου αἷμα ταύτην δύνασθαι ἐξαλείφειν τήν ἁμαρτίαν”, διδάσκει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος.
Ἡμεῖς, οἱ Χριστιανοί, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δέν πρέπει νά ἀρκούμεθα εἰς μίαν πίστιν ξηράν καί διανοητικήν, ἀλλά νά ἀποδεικνύωμεν αὐτήν ἐμπράκτως, ὡς κηρύττει ὁ Προφήτης Ἡσαΐας λέγων: “Καί εἶπε Κύριος· ἐγγίζει μοι ὁ λαός οὗτος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ καί ἐν τοῖς χείλεσιν αὐτῶν τιμῶσί με, ἡ δέ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ”, (Ἡσ. 29, 13).
Ὁ μέγας τῶν Ἐθνῶν Ἀπόστολος Παῦλος ἀγωνιῶν, ὡς πνευματικός Πατήρ διά τήν ἐν Χριστῷ πνευματικήν κατάστασιν τῶν Χριστιανῶν λέγει προτρεπτικῶς: “Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, ἀδελφοί, διά τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ Θεοῦ, … μή συσχηματίζεσθαι τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλά μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοός ὑμῶν, εἰς τό δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τό ἀγαθόν καί εὐάρεστον καί τέλειον”, (Ρωμ. 12, 1-2).
Ὁ λόγος τοῦ Παύλου: “Μή συσχηματίζεσθε τῷ αἰῶνι τούτῳ” ἀφορᾷ εἰς τόν τρόπον ζωῆς τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι δέν ὑπέστησαν τήν διά Χριστόν ἀνανέωσιν. Ἀφορᾷ εἰς τήν ἐκπεσοῦσαν διαφθαρεῖσαν φύσιν τῶν ἀνθρώπων, οἵτινες ἀκολουθοῦν τά τοῦ κόσμου τούτου τοῦ παρερχομένου, ὡς διδάσκει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής λέγων: “Καί ὁ κόσμος παράγεται καί ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ· ὁ δέ εἰπών τό θέλημα τοῦ Θεοῦ μένει εἰς τόν αἰῶνα”, (Α´ Ἰωάν. 2, 17).
Ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, οἱ ἔχοντες τήν κιβωτόν τῆς σωτηρίας, δηλονότι τήν Ἐκκλησίαν, τό μυστικόν σῶμα τοῦ Χριστοῦ “ἐν ᾧ εἰσί πάντες οἱ θησαυροί τῆς σοφίας καί τῆς γνώσεως ἀπόκρυφοι”, (Κολ. 2,3), καλούμεθα νά φανῶμεν ἀντάξιοι τῶν δωρεῶν τοῦ Θεοῦ· “ὅτι ἐξ αὐτοῦ καί δι᾿ αὐτοῦ καί εἰς αὐτόν τά πάντα. αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας· ἀμήν” (Ρωμ. 11, 36). Ἔτη πολλά”.
Μετά τήν Ἀπόλυσιν τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος καί ἀνακαινιστής τοῦ προσκυνήματος καί νῦν συντηρῶν τό ξυλόγλυπτον εἰκονοστάσιον, τῇ ἐργασίᾳ τῆς ὁμάδος “Artis” Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰορδάνου κ. Θεοφύλακτος παρέθεσε κέρασμα εἰς τό ἡγουμενεῖον.
Ἐν συνεχείᾳ ἡ Κοινότης ὑπό τόν Πρόεδρον αὐτῆς κ. Φρέτζ παρέθεσε εἰς τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν καί εἰς ἄλλους γεῦμα εἰς τό παρά την Βασιλικήν ξενοδοχεῖον “Casa Nova”.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας