Ο ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΜΟΝΗΝ ΤΗΣ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ ΕΙΣ ΝΤΙΜΠΙΝ ΙΟΡΔΑΝΙΑΣ.
Τό ἀπόγευμα τῆς Πέμπτης, 29ης Ἰανουαρίου / 11ης Φεβρουαρίου 2016, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρῴην Ζάμπιας κ. Ἰωακείμ, τοῦ ἡγουμένου εἰς Φχές Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου, τοῦ π. Ἤσσα Μοῦσλεχ Ἀντιπροσώπου τῶν Μ.Μ.Ε. τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Ἀραβικήν καί τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου, ἀνεχώρησεν διά τήν Ἰορδανίαν.
Διαβάς τήν γέφυραν τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, ὁ Μακαριώτατος κατέφθασε εἰς τήν ἐν Ἀμμάν Μητρόπολιν τοῦ Πατριαρχείου, ἔνθα ὑπεδέχθη Αὐτόν ὁ ἐν Ἀμμάν Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φιλαδελφείας κ. Βενέδικτος.
Διανυκτερεύσας εἰς τήν Μητρόπολιν ὁ Μακαριώτατος, ἀνεχώρησε τήν ἑπομένην, 30ήν Ἰανουαρίου / 12ην Φεβρουαρίου 2016, διά τήν Ἱεράν Μονήν Ζωοδόχου Πηγῆς εἰς Ντιμπίν, κειμένην εἰς ἀπόστασιν μιᾶς ὥρας περίπου ἀπό τοῦ Ἀμμάν.
Ἐνταῦθα ἐπεφυλάχθη εἰς τόν Μακαριώτατον θερμοτάτη ὑποδοχή πρό τῆς εἰσόδου καί εἰς τό προαύλιον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ὑπό τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Χριστοφόρου, τῶν Ἱερέων ἐνδεδυμένων, τῶν μοναζουσῶν καί πολλοῦ λαοῦ, ἕως τῆς εἰσόδου εἰς τόν Ἱερόν Ναόν, κεκοσμημένον, ηὐτρεπισμένον καί βυζαντινῶς ἁγιογραφημένον.
Ἅμα τῇ εὐλογίᾳ, ὁ Μακαριώτατος ἤρξατο τῶν Καταβασιῶν τῆς Ὑπαπαντῆς: «ἐν νόμῳ σκιᾷ καί γράμματι τύπον κατίδομεν οἱ πιστοί» καί προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Πέλλης κ. Φιλουμένου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρῴην Ζάμπιας κ. Ἰωακείμ, τοῦ ἡγουμένου εἰς Φχές Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Χριστοφόρου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου ἡγουμένου τῆς Ζάρκας, Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων τοῦ ποιμνίου εἰς Ἰορδανίαν, τοῦ π. Ἤσσα Μοῦσλεχ καί τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου καί τοῦ διακόνου Πσάρα-Εὐαγγέλου, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ ἐν Ἀμμάν Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ κ. Φάντη Φάρ μετά τῆς χορῳδίας αὐτοῦ βυζαντινῷ τῷ τρόπῳ Ἀραβιστί, ἀλλά καί Ἑλληνιστί, πολλοῦ λαοῦ ἀνδρῶν καί γυναικῶν ἀλλά κυρίως νέων, μετεχόντων ἐν πίστει, εὐλαβείᾳ καί ἡσυχίᾳ πολλῇ.
Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θ. Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πιστούς ὡς ἕπεται:
«Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς. Ὑμεῖς ἐστε τό φῶς τοῦ κόσμου… Οὕτω λαμψάτω τό φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα καί δοξάσωσι τόν Πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς», ( Ματθ. 5, 14-16).
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,
Τά τῆς θείας Χάριτος ὄργανα τῆς ἁγίας Τριάδος, οἱ πρόμαχοι καί οἱ μετά τούς δώδεκα, τρεῖς Ἀπόστολοι, Ἰωάννης, Βασίλειος σύν Γρηγορίῳ, συνήγαγον πάντας ἡμᾶς σήμερον ἐν τῇ ἱερᾷ ταύτῃ γυναικείᾳ Μονῇ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, ἵνα ἀφ᾽ ἑνός μέν εὐχαριστιακῶς δοξάσωμεν Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν, ἀφ᾽ ἑτέρου δέ τιμήσωμεν τούς κήρυκας τοῦ φωτός τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθείας.
Ὄντως οἱ ἐν ἁγίοις Πατέρες ἡμῶν καί Οἰκουμενικοί Διδάσκαλοι Βασίλειος ὁ Μέγας, Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καί Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀνεδείχθησαν οἱ μετά τούς δώδεκα τρεῖς Ἀπόστολοι». Καί τοῦτο διότι ἐν αὐτοῖς καί δι᾽ αὐτῶν ἔλαμψε τό φῶς τῆς ἁγίας Τριάδος ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων. Ἔλαμψε μέ ἄλλα λόγια τό φῶς τῆς ἁγίας τοῦ Χριστοῦ ἡμῶν Ἐκκλησίας. Ἔλαμψε τό φῶς τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου.
Οὗτοι οἱ ἅγιοι τρεῖς Ἱεράρχαι ἐγένοντο μιμηταί λόγῳ τε καί ἔργῳ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων. Ἐπεδόθησαν εἰς τό ἀποστολικόν καί ποιμαντικόν αὐτῶν ἔργον μετά παρρησίας καί ἐνθέου ζήλου, ὅπως ἀκριβῶς παραγγέλλει ὁ Κύριος τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ: «Οὕτω λαμψάτω τό φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα καί δοξάσωσι τόν Πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς», (Ματθ. 5,16).
Σχολιάζων τούς Κυριακούς τούτους λόγους ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέγει: «Ἐγώ μέν γάρ ἧψα τό φῶς, φησί. Τό δέ μεῖναι καιόμενον, τῆς ὑμετέρας γενέσθω σπουδῆς. Οὐ δι᾽ ὑμᾶς αὐτούς μόνον, ἀλλά καί διά τούς μέλλοντας τῆς αὐγῆς ἀπολαύειν ταύτης καί πρός τήν ἀλήθειαν χειραγωγεῖσθαι. Οὐ γάρ δή δυνήσονται αἱ κατηγορίαι συσκιάσαι ἡμῶν τήν λαμπηδόνα, ἐάν ὑμεῖς ἦτε μετά ἀκριβείας βιοῦντες καί οὕτως οἱ μέλλοντες ἅπασαν ἐπιστρέφειν τήν οἰκουμένην. Ἄξιον τοίνυν τῆς χάριτος ἐπιδείξασθε βίον, ἵν᾽ὥσπερ ἐκείνη πανταχοῦ κηρύττεται, οὕτω καί αὕτη ἐκείνην συντρέχῃ» (ἐγώ δηλαδή ἄναψα λέγει τό φῶς. Ἔργον ἰδικόν σας εἶναι νά παραμείνῃ ἀναμμένον. Καί ὄχι μόνον διά τόν ἑαυτόν σας, ἀλλά καί δι᾽ ἐκείνους πού θά θελήσουν νά ἀπολαύσουν αὐτό τό λαμπρόν φῶς καί νά κατευθυνθοῦν πρός τήν ἀλήθειαν. Ἄν ζῆτε λοιπόν ἐνάρετα καί ὅπως πρέπει, εἰς ἐκείνους πού προορίζονται νά διδάξουν ὅλην τήν οἰκουμένην, δέν θά ἠμπορέσουν αἱ κακολογίαι νά μειώσουν τήν λάμψιν σας. Ἐπιδιώξατε λοιπόν νά εἶναι ἡ ζωή σας ἀξία τῆς χάριτος καί τῆς εὐλογίας τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά εἶναι συμπαραστάτης σας παντοῦ, ὅπως θά τήν κηρύσσετε παντοῦ».
«Ὑμῶν ἐργαζομένων τά καλά ἔργα, λαμψάτω τό ἀπ᾽αὐτῶν φῶς ὑμῶν. Δηλονότι ἐκ τῆς καθαρότητος τοῦ βίου καί τοῦ λόγου ὑμῶν», λέγει ὁ ἑρμηνευτής Ζιγαβηνός. Καλόν εἶναι καί σωτήριον νά στερεώνηται καί νά πληροφορῆται ἡ καρδία μέ τήν χάριν τοῦ Χριστοῦ, διδάσκει ὁ θεῖος Παῦλος: «Διδαχαῖς ποικίλαις καί ξέναις μή παραφέρεσθε. Καλόν γάρ χάριτι βεβαιοῦσθαι τήν καρδίαν», (Ἑβρ. 13,9). Διότι δέν ἔχομεν ἐδῶ εἰς τόν κόσμον τοῦτον μόνιμον καί διαρκῆ πατρίδα καί πόλιν, ἀλλά μέ πόθον πολύν ζητοῦμεν τήν μέλλουσαν, τήν οὐράνιον Ἱερουσαλήμ. «Οὐ γάρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν», (Ἑβρ. 13,14).
Τοῦτο σημαίνει ὅτι οἱ Ἀπόστολοι, οἱ διδάσκαλοι καί γενικῶς πάντες οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας ἐπεδίωκον πρωτίστως τόν θεῖον φωτισμόν καί τόν ἁγιασμόν αὐτῶν, ἵνα οὕτως εἰσέλθωσιν εἰς τήν μέλλουσαν πόλιν, δηλονότι τήν οὐράνιον Ἱερουσαλήμ καί ἐκεῖ ὄψονται τήν δόξαν τοῦ Κυρίου, ὡς παραγγέλλει καί ὁ θεῖος Παῦλος: «Εἰρήνην διώκετε μετά πάντων καί τόν ἁγιασμόν, οὐ χωρίς οὐδείς ὄψεται τόν Κύριον», (Ἑβρ. 12,14). Κατά δέ τόν Ἀπόστολον Πέτρον «Κύριον δέ τόν Θεόν ἁγιάσατε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν», (Α´ Πέτρ. 3,15).
Αὐτός οὗτος ἀκριβῶς εἶναι καί ὁ σκοπός τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, εἰς αὐτήν ταύτην τήν διακονίαν τοῦ εὐαγγελικοῦ Λόγου, τοῦ ἁγιάζοντος κάθε ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον, ἐπεδόθησαν διά τῆς διδασκαλίας καί τοῦ τρόπου τῆς ζωῆς αὐτῶν οἱ σήμερον τιμώμενοι ἅγιοι τρεῖς Ἱεράρχαι. Ἔξ ἄλλου αὐτήν ταύτην τήν ἐμπειρίαν τοῦ ἐν Χριστῷ ἁγιασμοῦ ἀνήγγειλεν ἡ ἁγία ἡμῶν τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία κατά τήν πρόσφατον ἐπίσημον ἁγιοκατάταξιν τοῦ ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἐν Χοζεβᾷ ἀσκήσαντος καί ἐν τῇ Μονῇ ταύτῃ σῳζομένου ἀφθάρτου καί εὐωδιάζοντος ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ νέου Χοζεβίτου ἐκ Ρουμανίας.
Ἀναφερόμεθα ἀγαπητοί μου ἀδελφοί εἰς τό γεγονός τῆς «ἁγιοκατατάξεως», διότι ὑπάρχει στενός σύνδεσμος μεταξύ τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς σωτηρίας καί ἐκείνων πού σῴζονται δι᾽ Αὐτοῦ, ὡς διδάσκει ὁ θεῖος Παῦλος λέγων: «ὁ τε γάρ ἁγιάζων καί οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνός πάντες», (Ἑβρ. 2,11). «Ἐξ ἑνός ἐσμεν πάντες τουτέστι Πατρός», ἑρμηνεύει ὁ Οἰκουμένιος. Ἀλλ᾽ «ὁ μέν», δηλαδή ὁ Χριστός, «ἐκ τοῦ Πατρός ὡς Υἱός γνήσιος, τουτέστι ἐκ τῆς οὐσίας αὐτοῦ, ἡμεῖς δέ (οἱ πιστοί) ὡς κτίσμα», διασαφηνίζει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος.
Μέ ἄλλα λόγια ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καί κατ᾽ ἐπέκτασιν τό σῶμα Αὐτοῦ ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ πηγή τοῦ φωτός καί τοῦ ἁγιασμοῦ, δηλαδή τῆς αἰωνίου ζωῆς ὡς μελῳδικῶς λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Νίκην ἔχων Χριστέ, τήν κατά τοῦ ᾍδου, ἐν τῷ Σταυρῷ ἀνῆλθες, ἵνα τούς ἐν σκότει θανάτου καθημένους συναναστήσῃς σεαυτῷ, ὁ ἐκ νεκροῖς ἐλεύθερος. Ὁ πηγάζων ζωήν ἐξ οἰκείου φωτός παντοδύναμε Σωτήρ ἐλέησον ἡμᾶς», (Ἦχος πλ. β´).
Τῆς πηγῆς τῆς ζωῆς, δηλονότι τῆς αἰωνίου, καλούμεθα καί ἡμεῖς οἱ σήμερον συναθροισθέντες πέριξ τῆς εὐχαριστιακῆς θείας τραπέζης ἐν τῇ ἐπωνύμῳ ἱερᾷ ταύτῃ Μονῇ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς ἐν Ντιμπίν), ἵνα γίνωμεν μέτοχοι ταῖς πρεσβείαις τῆς ἀειπαρθένου καί Θεοτόκου Μαρίας σύν ταῖς ἱκεσίαις τῶν ἁγίων μεγάλων καί Οἰκουμενικῶν διδασκάλων Βασιλείου, Γρηγορίου καί Χρυσοστόμου, ὧν τήν μνήμην πανηγυρικῶς ἑορτάζομεν.
Δεῦτε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ, εὐχαριστήσωμεν καί παρακαλέσωμεν τόν Θεόν Λόγον, τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ Πατρός καί τόν Υἱόν τῆς Παρθένου Μαρίας καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ξένα καί παράδοξα τῶν οὐρανῶν ὁ Δεσπότης, ἐπί σοί τετέλεκε, κατ᾽ ἀρχάς Πανάμωμε. Καί γάρ ἄνωθεν ἐμφανῶς ἔσταξεν, ὑετός καθάπερ ἐν τῇ μήτρᾳ σου Θεόνυμφε. Πηγήν δεικνύων Σε, σύμπαν ἀγαθόν ἀναβλύζουσαν πλήμμυραν τε ἰάσεων τάς εὐεργεσίας προρρέουσαν ἅπασιν ἀφθόνως τοῖς χρῄζουσιν τήν ρῶσιν τῶν ψυχῶν καί τήν ὑγείαν τοῦ σώματος ὕδατι τῆς χάριτος καί τοῦ ἁγιασμοῦ», Ἀμήν.
καί ἀκολούθως ὁ Μακαριώτατος μετέδωσεν εἰς αὐτούς τήν θείαν Κοινωνίαν.
Πρό τῆς Ἀπολύσεως ὁ Μακαριώτατος ἀνέγνωσε τήν εὐχήν τῆς ἐγκαταστάσεως τῆς μοναχῆς Εἰρηναίας, ὡς ἡγουμένης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καί ἐφόρεσεν εἰς αὐτήν σταυρόν ἡγουμένης καί ἐπέδωσεν εἰς αὐτήν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου.
Ὡσαύτως ὁ Μακαριώτατος ἐγκατέστησε τόν κοπιάσαντα καί μοχθήσαντα διά τήν ἀνάδειξιν τῆς Ἱ. Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Ἀρχιμανδρίτην Χριστοφόρον ὡς πνευματικόν αὐτῆς, ἐπιδίδων αὐτῷ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ὡς τῆς Ἀμπέλου.
Ἀντιφωνῶν, ὁ Ἀρχιμανδρίτης Χριστοφόρος εἶπεν, ὅτι ἡ ἡμέρα αὕτη εἶναι ἡμέρα χαρᾶς, ἀγαλλιάσεως καί μακαριότητος διά τήν Μονήν, καθ᾽ ὅτι κατ᾽ αὐτήν ἐγκαθίσταται ὡς ἡγουμένη ἡ μοναχή Εἰρηναῖα, οὕτως ὥστε ὑπό τήν πνευματικήν αὐτῆς καθοδήγησιν ἡ Μονή νά παραμένῃ ὄασις πνευματική εἰς τόν διψῶντα κόσμον εἰς τούς δυσκόλους καιρούς εἰς τούς ὁποίους ζῶμεν.
Ταύτην τήν Μονήν ἀφιεροῦμεν εἰς τήν Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν ἡ ἐμή ταπεινότης καί αἱ σύν ἐμοί συνασκούμεναι μοναχαί ἐν ταπεινώσει καί ὑπακοῇ καί προσφέρομεν εἰκόνα ἁγιογραφημένην εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ζωοδόχου Πηγῆς ἐν Ντιμπίν διά τήν ἡμέραν ταύτην, εἰκονίζουσαν τόν Ἱερομάρτυρα Ἁγιοταφίτην Φιλούμενον, ἡγούμενον τοῦ Φρέατος καί τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Χοζεβίτην τόν νέον, τούς ὁποίους ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης κατέγραψεν εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν. Λέγων ταῦτα ὁ Ἀρχιμανδρίτης Χριστοφόρος, ἐπέδωσεν εἰς τόν Μακαριώτατον ἐπιγονάτιον μετά τοῦ Κυρίου ἐπί Θρόνου ἐκ τῆς Ἀποκαλύψεως καί ὡραιότατον ἐγκόλπιον μετά παραστάσεως τῆς Θεοτόκου Βρεφοκρατούσης.
Ἐπί τούτοις, τό Ἐκκλησίασμα ἀνεφώνησε «Ἀξία, ἀξία…» διά τήν ἡγουμένην καί ἔψαλλε τόν Πολυχρονισμόν τοῦ Μακαριωτάτου, ὁ Ὁποῖος διένειμε τάς ἐπί τούτου τυπωθείσας εἰδικάς εἰκόνας ὑπό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Φιλουμένου τοῦ Ἁγιοταφίτου καί τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ νέου Χοζεβίτου.
Ἐν συνεχείᾳ τῇ μεσημβρίᾳ ἠκολούθησε μοναστηριακή τράπεζα ἐν ᾗ προσεφώνησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:
«Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Χαίρομεν καί ἀγαλλιῶμεν ἐπί τῇ εὐλογημένῃ ταύτῃ ἑορτίῳ συνάξει κλήρου τε καί λαοῦ ἐν τῇ νεοσυσταθείσῃ πνευματικῇ ὀάσει, δηλονότι τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς ἐνταῦθα ( ἐν Ντιμπίν ) καί τοῦτο, διότι ἡ ἁγιογραφικῶς ἀναγνωριζομένη Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν, τοὐτέστιν τό Παλαίφατον ἡμῶν Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων συνεχίζει ἀκαταπαύστως τήν ἐν τῷ κόσμῳ γενικώτερον καί ἐν τῇ περιοχῇ ἡμῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς εἰδικώτερον ἀποστολήν αὐτοῦ, τοῦ εὐαγγελισμοῦ, τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Τῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία κατά τόν σοφόν Παῦλον «οὐ ζητεῖ τά ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τό κακόν, οὐ χαίρει ἐπί τῇ ἀδικία, συγχαίρει δέ τῇ ἀληθείᾳ. Πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει», (Α’ Κορινθ. 13, 5-7).
Λέγομεν τοῦτο, διότι ἡ ὑπό τοῦ μακαριστοῦ προκατόχου Ἡμῶν Πατριάρχου Διοδώρου ἀναληφθεῖσα πρωτοβουλία ἱδρύσεως Μονῆς ἐν τῇ ὡραιοτάτῃ γῇ τοῦ Ντιμπίν ἀφ᾽ ἑνός μέν, καί ὑπό τοῦ Πατρός Χριστοφόρου ἀναδειχθεῖσα καί λειτουργοῦσα ἀφ᾽ ἑτέρου δέ ἀποτελεῖ φάρον ἐλπίδος, καταφυγῆς καί παραμυθίας, ἰδιαιτέρως διά τόν ἄνθρωπον τῆς συγχρόνου ἡμῖν ἐποχῆς τῆς παγκοσμιοποιήσεως, δηλονότι τῆς συγχύσεως τοῦ ἀποπροσανατολισμοῦ, τῆς ἀποστασίας καί τῆς ἀνομίας.
Ἀποτελεῖ πνευματικόν τῆς Ἐκκλησίας φάρον ἐλπίδος καί καταφυγῆς, διότι κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου: «οὐκ ἐπ᾽ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾽ ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ», δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν πνευματικήν τροφήν, τήν ὁποίαν ἔχει ἀνάγκην ὁ ἔσω ἄνθρωπος, τουτέστιν ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου.
Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς συμβάλλουν τά ἱστορικά πνευματικά κέντρα ὡς αἱ γνωσταί Λαῦραι τοῦ ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου καί τοῦ ἁγίου Γεωργίου ἐν Χοζεβᾷ, ἔνθα ἀνεδείχθησαν πλειάς ἁγίων, ὁσίων καί μαρτύρων τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.
Περιττόν νά εἴπωμεν ὅτι τά πνευματικά ταῦτα κέντρα καί μοναστικά καταφύγια προκαλοῦν τό μῖσος καί τόν φθόνον τοῦ ἀρχεκάκου καί ἀνθρωποκτόνου διαβόλου, ὡς λέγει ὁ Κύριος ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου: «ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ’ ἀρχῆς, καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐκ ἔστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ. ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος, ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶν καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ», (Ἰωάν. 8,44).
Ἡμεῖς, οἱ ἀξιωθέντες σήμερον τῆς ἀπολαύσεως τῆς ἀκενώτου τρυφῆς τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, θερμῶς ἐδεήθημεν τοῦ Θεοῦ καί Πατρός τῶν φώτων, ὅπως ἡ ἱερά αὕτη γυναικεία Μονή τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας ἀναδειχθῇ πηγή ἰαματική τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ ὁποίου ὁ καρπός εἶναι «ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθοσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος», κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος, (Γαλάτ. 5, 22-23).
Προσέτι δέ ἐδεήθημεν ὑπέρ πνευματικῆς εὐεξίας καί ἐνισχύσεως τῇ δυνάμει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ταῖς πρεσβείαις τῆς Ὑπερευλογημένης Θεοτόκου Μαρίας τῆς διορισθείσης ἡγουμένης τῆς Μονῆς μοναχῆς Εἰρηναίας καί τοῦ Πνευματικοῦ Πατρός τῆς εἰρημένης Μονῆς σύν ταῖς συνασκουμέναις ἀδελφαῖς, Ἀρχιμανδρίτου Χριστοφόρου.
Τέλος θέλομεν νά εὐχαριστήσωμεν ἐκ βάθους καρδίας τόν Μεγαλειότατον Βασιλέα τοῦ Χασημιτικοῦ Βασιλείου τῆς Ἰορδανίας κ.κ. Ἀμπντάλλα ἈθάνηἼμπν Χουσεΐν, ὑπό τοῦ ὁποίου τήν κραταιάν σκέπην καί μέριμναν τελεῖ πᾶσα ἡ τῶν Χριστιανῶν γηγενής παρουσία, διαβιοῦσα ἐν εἰρήνῃ καί ὁμονοίᾳ μετά τῶν ἀγαπητῶν ἡμῶν ἑτεροθρήσκων συμπολιτῶν αὐτῆς. Εἴη τά ἔτη τοῦ Ἄνακτος Ὑμῶν καί συμπάσης τῆς Ἰορδανίας εὐλογημένα παρά Κυρίου.
Εὐχαριστοῦμεν πάντας ὑμᾶς, τούς τιμήσαντας τήν ἑορτήν τῶν Ἁγίων μεγάλων Ἱεραρχῶν καί Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων διά τῆς συμμετοχῆς αὐτῶν. Ἐτη πολλά καί εἰρηνικά».
Ἠκολούθησε συνάντησις τῶν λειτουργησάντων ἱερέων μετά τῆς Α.Θ. Μακαριότητος διά θέματα τῶν ἐνοριῶν αὐτῶν.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.