Ο ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.
Τήν κυριώνυμον ἡμέραν τοῦ Πάσχα, 2αν /15ην Ἀπριλίου 2012, περί τήν 11ην /12ην μεσημβρινήν ὥραν, οἱ Ἁγιοταφῖται μετά τήν ἀνάπαυσιν αὐτῶν ἐκ τῆς ἀγρυπνίας τῆς νυκτός τῆς Ἀναστάσεως, ἦλθον εἰς τό Πατριαρχεῖον διά τήν τελετήν τῆς Ἀγάπης ἤ τῆς Δευτέρας Ἀναστάσεως.
Ἡ ἀκολουθία αὕτη ἤρχισεν εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου διά τῆς ἀναγνώσεως τῆς Θ’ ἀναστασίμου ὥρας «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι…», ἐναλλάξ ὑπό τοῦ προεξάρχοντος τῆς τελετῆς ταύτης Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ. κ. Θεοφίλου καί τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, ἐνδεδυμένων πλήρως τάς ἀρχιερατικάς στολάς αὐτῶν, ἐν ᾧ οἱ ψάλται ἔψαλλον τό «Χριστός Ἀνέστη» εἰς τό ἀργόν βυζαντινόν μέλος.
Τῆς Θ’ Ὥρας ἀναγνωσθείσης, ἤρξατο ἡ κάθοδος ἀπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἐν μεγαλοπρεπείᾳ ἱερατικῆς ἀμφιέσεως καί βυζαντινῆς ψαλμῳδίας καί ἐν παρατάξει, δεξιά καί ἀριστερά τῆς Χριστιανικῆς Ὁδοῦ πολλῶν προσκυνητῶν καί ἐντοπίων Χριστιανῶν ἐν περιχαρείᾳ πολλῇ παρακολουθούντων τήν λιτανείαν καί ἐκφωνούντων τό «Χριστός Ἀνέστη».
Ἅμα τῇ ἀφίξει πρό τῆς αὐλῆς τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ἀνεπέμφθη δέησις ὑπέρ ὑγιείας, ἐλέους καί σωτηρίας πάντων τῶν εὐσεβῶν καί Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καί ὑπέρ προστασίας τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν ἔθνους καί ἀγαθῆς καταστάσεως τοῦ σύμπαντος κόσμου.
Ἐν συνεχείᾳ ἡ μεγαλοπρεπής Πατριαρχική Ἁγιοταφιτική Συνοδεία εἰσῆλθεν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί διά τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως καί τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου ἔφθασεν εἰς τό Καθολικόν, ἔνθα κατά τό Τυπικόν τῆς Ἐκκλησίας ἐτελέσθη ὁ Ἐσπερινός τῆς Ἀγάπης διά τοῦ «Δόξα τῇ ἁγίᾳ καί ὁμοουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι», τοῦ «Χριστός Ἀνέστη» δεκάκις καί τῶν λοιπῶν ἀναστασίμων τροπαρίων, τοῦ θυμιάματος, τῆς Εἰσόδου καί διά τῆς ἀναγνώσεως τῆς περικοπῆς ἐκ τοῦ κατά Ἰωάννην Εὐαγγελίου, (Ἰωαν. 20, 19-25)
«Οὔσης οὖν ὀψίας» … «ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καί ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Εἰρήνη ὑμῖν»… «Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ᾿ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς. ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· Ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς·
Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω»…
Ἀπολύσεως γενομένης, ἡ Πατριαρχική πομπή ἤρξατο ἀνέρχεσθαι πρός τό Πατριαρχεῖον, δοξάζουσα τόν Θεόν ἐπί τῇ παρασχεθείσῃ αὐτῇ καί πάλιν σταυροσίμῳ καί ἀναστασίμῳ δυνάμει, χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει καί ἀναμένουσα τήν θ. Λειτουργίαν τῆς Δευτέρας τῆς Διακαινησίμου εἰς τόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου Ἐλένης.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
ngg_shortcode_0_placeholder