Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ 25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
Τήν Πέμπτην, 12ην /25ην Μαρτίου 2010 καί ὥραν 10.30’ π.μ., ἐτελέσθη Δοξολογία εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἐπί τῇ Ἐθνικῇ ἑορτῇ τῆς 25ης Μαρτίου 1821, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συμμετεχόντων ἐνδεδυμένων τῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερέων, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου. Ἐκεῖ καί ἀνεπέμφθη εὐχαριστία τῷ Παναγάθῳ Θεῷ διά τήν ἐλευθερίαν, ἥν ἐχαρίσατο τῷ γένει ἡμῶν ἐκ τοῦ ζυγοῦ τῆς δουλείας καί ἐτελέσθη δέησις ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821, τῶν συντελεσάντων ἀνθρωπίνως εἰς τήν ἐλευθερίαν ταύτην.
Μετά τό τέλος τῆς Δοξολογίας ἐγένετο ἐπίσημος ἄνοδος τοῦ Μακαριωτάτου καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ εἰς τό Πατριαρχεῖον, ἔνθα ἐν τῇ αἰθούσῃ τοῦ Θρόνου ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τούς ἑορταστάς ὡς ἑξῆς:
(Βλ. ἡλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://jerusalem-patriarchate.info/2010/03/25/1113/).
Ἠκολούθησεν ἡ προσφώνησις τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί ἡ ἀνάγνωσις τοῦ μηνύματος τοῦ Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ. Καρόλου Παπούλια πρός τόν ἀπόδημον Ἑλληνισμόν ἔχον ὡς ἑξῆς:
«Αθήνα, 25 Μαρτίου 2010».
«Η επέτειος της 25ης Μαρτίου έχει πάντα για τον ελληνισμό έναν ιδιαίτερο συμβολισμό.
Σήμερα, η εθνική ανεξαρτησία είναι εξασφαλισμένη. Είναι, όμως, υπαρκτή η ανάγκη της ομοψυχίας, της αλληλεγγύης και του συλλογικού οράματος.
Έχουμε μπροστά μας ανοιχτά εθνικά θέματα, οικονομικές και κοινωνικές προκλήσεις, ένα σύνθετο και ευμετάβλητο περιβάλλον από το οποίο απουσιάζουν οι σταθερές του παρελθόντος.
Η ελληνική κοινωνία περνά δύσκολες μέρες και καλείται να πραγματοποιήσει μία ιστορικη μετάβαση. Δεν είναι εύκολο ούτε ανώδυνο. Είναι όμως αναγκαίο. Είναι επίσης δυνατό, αν αλλάξουν νοοτροπίες, αντιλήψεις και διαχρονικές παθογένειες, εάν εξυγιανθεί η λειτουργία του ελληνικού κράτους και ενωθούν οι δημιουργικές δυνάμεις της πατρίδας μας για να εκπληρώσουν ένα ιστορικό χρέος απέναντι στις επόμενες γενιές.
Επέτειοι όπως η σημερινή ενισχύουν την εθνική αυτοπεποίθηση με την ανάκληση της μνήμης ενός σπουδαίου παρελθόντος. Έχουμε κάθε λόγο να είμαστε περήφανοι για την κληρονομιά μας και την ευθύνη να προσπαθήσουμε, ώστε να είναι περήφανα και τα δικά μας παιδιά γι αυτό που τους κληροδοτήσαμε.
Με τις σκέψεις αυτές εύχομαι σε όλους σας και τον καθένα ξεχωριστά, υγεία, ευτυχία και προκοπή».
Ἠκολούθησε ἀπαγγελία πατριωτικῶν ποιημάτων ὑπό τῶν ἀραβοφώνων μαθητῶν τοῦ σχολείου τοῦ Ἁγίου Δημητρίου.
Τό ἀπόγευμα τῆς ἰδίας ἡμέρας ὁ Μακαριώτατος, συνοδείᾳ Ἀρχιερέων καί Ἱερέων τοῦ Πατριαρχείου, μοναχῶν, μοναζουσῶν καί μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Κοινότητος τῶν Ἱεροσολύμων, μετέβησαν εἰς τήν Πατριαρχικήν Σχολήν τῆς Σιών διά τόν ἑορτάσμόν τῆς ἐθνικῆς ἐπετείου. Ἐκεῖ οἱ μαθηταί τῆς Σχολῆς, μέ τήν βοήθειαν τοῦ καθηγητοῦ μουσικοδιδασκάλου κ. Χαραλάμπους Βακάκη καί τῆς καθηγητρίας φιλολόγου κ. Αἰκατερίνης Κοκοτοῦ ἐπαρουσίασαν δίωρον ἐπιτυχέστατον ἀφιέρωμα εἰς τήν ἐθνικήν ἐπέτειον μέ πατριωτικά ᾄσματα, τό χρονικόν τῆς ἐποποιΐας καί θεατρικά δρώμενα.
Μετά τό τέλος τῆς ἑορτῆς ὁ Μακαριώτατος συνεχάρη τούς συντελεστάς τῆς ἑορτῆς καί ἐτόνισε ὅτι ἡ συγκεκριμένη παρουσίασις ἦτο λίαν καλῶς ἐπιμελημένη καί εἰσήγαγε τούς θεατάς εἰς τό κλῖμα καί τό νόημα τῆς ἑορτῆς τῆς 25ης Μαρτίου. Εἰς τήν σύντομον προσφώνησιν Αὐτοῦ πρός τό τέλος τῆς τελετῆς πρός τιμήν τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821 ὁ Μακαριώτατος εἶπεν:
«Ἡ 25η Μαρτίου εἶναι ἡμέρα μνήμης ἱερᾶς καί πανηγύρεως χαρᾶς. Εἶναι ἡμέρα φυσικῆς καί πνευματικῆς παλιγεννεσίας τοῦ ἔθνους τῶν Ἑλλήνων, ἀλλά καί τοῦ γένους τῆς Ρωμηοσύνης.
Ἡ διά θυσιῶν αἵματος καί ποικίλων ἀντιξοοτήτων ἀνάκτησις τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας καί ἐλευθερίας ἀπετέλεσε σταθμόν καθοριστικόν διά τήν συμβολήν τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τῆς ἑλληνορθοδόξου χριστιανικῆς παραδόσεως εἰς τήν πνευματικήν καί πολιτιστικήν πρόοδον τῆς ἀνθρωπότητος γενικώτερον καί τῶν χωρῶν τῆς Εὐρώπης καί τῶν Βαλκανίων εἰδικώτερον.
Ἡ ἐξέγερσις κατά τῆς δουλείας τοῦ κατακτητοῦ ἦτο ἐξέγερσις κατά τῶν δυνάμεων τῆς καταπατήσεως τοῦ ἀναφαιρέτου δικαιώματος τῆς ἀτομικῆς καί συλλογικῆς ἤ ἐθνικῆς ἐλευθερίας καί ἀνεξαρτησίας. Αὐτό ἀκριβῶς ἀπέδειξε ἡ ἐθνεγερσία τοῦ 1821. Εἰς τό σημεῖον αὐτό δέν πρέπει νά παραθεωρῆται ἡ ἀναντίρρητος και ἀναμφισβήτητος συμβολή τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Πατριαρχείων τῆς Ἀνατολῆς. Μεταξύ αὐτῶν βεβαίως καί τό ἡμέτερον παλαίφατον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων.
Ἡ σεμνή τελετή, τήν ὁποίαν παρηκολουθήσαμεν μᾶς μετέφερε μέ τρόπον ἀνάγλυφον εἰς τήν ἐποχήν τοῦ σταυρικοῦ μαρτυρίου τῆς δουλείας, ἀλλά ταυτοχρόνως καί εἰς τήν χαράν τοῦ ἱεροῦ δώρου τῆς ἐλευθερίας.
Ἐκφράζομεν τά θερμά συγχαρητήρια Ἡμῶν εἰς τόν Σχολάρχην, Ὁσιολογιώτατον Μοναχόν π. Φώτιον, τούς καθηγητάς καί τούς μαθητάς.
Εὐχαριστοῦμεν καί ὅλους ὅσους, μέ τήν παρουσίαν σας τιμήσατε τήν σεμνήν αὐτήν ἑορτήν τῆς Ἐθνικῆς Παλιγεννεσίας.
Ἔτη πολλά».
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
ngg_shortcode_0_placeholder