1

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΕΝ ΤΩι Ι.Ν. ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΝ ΚΑΡΑΚ

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ Πατρός καί ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μετά τῆς χάριτος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, συνήνωσαν πάντας ἡμᾶς, κλῆρον καί λαόν, Ποιμένα τε καί ποίμνιον ἐν τῷ Ναῷ τούτῳ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τῆς ἱστορικῆς «Πόλεως το Κυρίου» ἤ ἄλλως Κυριακουπόλεως, δηλαδή τοῦ Κάρακ.  Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὡς τό Σῶμα Αὐτοῦ, παρέχει διά τῶν πιστῶν μελῶν αὐτῆς, δηλ. τῶν μελῶν τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τήν μαρτυρίαν τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Οἰκονομίας, τοὐτέστι τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τῆς Ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας ἐν τῷ Σπηλαίῳ τῆς Βηθλεέμ, ὡς ἐπίσης τῆς Θείας τοῦ Θεοῦ Ἐπιφανείας ἐν τῷ Ἰορδάνῃ, τοῦ Σταυρικοῦ Θανάτου τοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ Γολγοθᾷ, καί τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως Αὐτοῦ ἐκ τοῦ κενοῦ Μνήματος.

Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ἡ θεμελιωθεῖσα μέν ἐπί τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ καί ἐπί τῆς νικητηρίου δυνάμεως ἐπί τοῦ θανάτου, δηλαδή τῆς δυνάμεως τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, οἰκοδομηθεῖσα δέ ὑπό τῶν Ἀποστόλων, συνεχίζει διά μέσου τῶν αἰώνων καί ἐν παντί καιρῷ καί τόπῳ νά κηρύττῃ καί νά προβάλλῃ λόγῳ τε καί ἔργῳ, τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ, τό Φῶς τῆς σῳζούσης Ἀληθείας. Ἡ σῴζουσα Αὐτή ἀλήθεια, κατέστησε τόν ἄνθρωπον ἐλεύθερον ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας, δηλαδή τοῦ σκότους καί τῆς φθορᾶς, καί ἀποκατέστησεν αὐτόν εἰς τό ἀρχαῖον αὐτοῦ κάλλος, δεδομένου, ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἐπλάσθη κατ’ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἠμαυρώθη διά τῆς πτώσεως τοῦ παλαιοῦ Ἀδάμ, τοῦ πρωτοπλάστου, καί ἀνεκαινίσθη διά τοῦ νέου Ἀδάμ, τοῦ Χριστοῦ. Τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς θείας ἐντός ἡμῶν εἰκόνος, ἀλλά καί τῆς ἀνακαινίσεως αὐτῆς, ἀπολαμβάνομεν καί ἡμεῖς οἱ παρεπιδημοῦντες καί «τήν μέλλουσαν πιζητοντες πόλιν» (βρ. 13, 14) διά τῆς συμμετοχῆς μας εἰς τό Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἔνθα, κατά τόν ἱερόν Ἰγνάτιον, γινόμεθα σύναιμοι καί σύσσωμοι τοῦ Χριστοῦ.

Βεβαίως, ἡ εὐχαριστιακή αὕτη ἐμπειρία, τῆς κοινωνίας τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, ὀφείλεται εἰς τήν τελεῖαν τοῦ Θεοῦ ἀγάπην καί ἄκραν Αὐτοῦ φιλανθρωπίαν. Αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς τοῦ Θεοῦ ἀπείρου ἀγάπης καί φιλανθρωπίας, μάρτυρα καί ὁμολογητήν ἀποτελεῖ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἰδιαιτέρως δέ ἡ τοπική Ἐκκλησία τοῦ εὐσεβοῦς Γένους τῶν Ρωμαίων, τό Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων, τοῦ ὁποίου αἱ ῥίζαι καί τά τεκμήρια κοσμοῦν τήν βιβλικήν γῆν τοῦ Χασιμιτικοῦ Βασιλείου τῆς Ἰορδανίας, ἰδιαιτέρως δέ τήν ἱστορικήν ὑμῶν πόλιν, ἡ ὁποία δικαίως ὠνομάσθη Κυριακούπολις, τοὐτέστι Πόλις τοῦ Κυρίου.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Εὐχαριστήσωμεν τῷ ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ, ὁ Ὁποῖος διεφύλαξε τήν ἐκκλησιαστικήν ἡμῶν ταυτότητα ἐν τῇ ἑνότητι τῆς κοινῆς καί ἀμωμήτου ἡμῶν Πίστεως, ἀλλά καί τῆς πνευματικῆς ἡμῶν κληρονομίας· ἡ κληρονομία αὕτη ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστον τμῆμα ἤ, μᾶλλον, τό ὑπόβαθρον τῆς ἱστορίας τῆς ἀγαπητῆς ἡμῶν ἰορδανικῆς πατρίδος, τῆς ὁποίας αἱ ἀρχαί τῆς ἐλευθερίας, ἀνεξιθρησκίας, ἰσότητος καί σεβασμοῦ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τιμοῦν τόν Κυβερνήτην αὐτῆς, τήν Αὐτοῦ Μεγαλειότητα τόν Βασιλέα τῆς Ἰορδανίας  Ἀμπντάλλα Ἴμπν ἐλ Χουσσέιν.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ἡ μεθ’ ὑμῶν κοινωνία ἀποτελεῖ  καρπόν τῆς ἐν Χριστῷ ὑπομονῆς, καί λέγομεν τοῦτο, διότι ἡ ὑπομονή εἶναι ἡ ἀπαρχή ἀλλά καί ἡ ὁλοκλήρωσις παντός καλοῦ ἔργου· διότι, κατά τούς λόγους τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου προτρεπόμεθα νά ἀσκῶμεν τελεῖαν ὑπομονήν, «ἡ δέ ὑπομονή ἔργον τέλειον ἐχέτω, ἵνα ἦτε τέλειοι καί ὁλόκληροι, ἐν μηδενί λειπόμενοι» (Ἰακ. 1, 4). Καθώς δέ ἡ ὑπομονή εἶναι ἡ ἀρετή διά τῆς ὁποίας διετηρήθη καί διεσώθη ἡ ἀλήθεια τῆς Πίστεως, οὕτω ἡ ὑπομονή θά φέρῃ διά τῆς τηρήσεως τῆς χριστιανικῆς πίστεως καί ζωῆς πᾶν ἀγαθόν καί τήν ἐν Χριστῷ ἐπουράνιον βασιλείαν, «ὧδε ἡ ὑπομονή τῶν ἁγίων ἐστίν, οἱ τηροῦντες τάς ἐντολάς τοῦ Θεοῦ καί τήν πίστιν Ἰησοῦ» (Ἀποκ. 14, 12), διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας καί τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, τοῦ πάτρωνος τοῦ ἱεροῦ τούτου Ναοῦ καί φύλακος πάντων ὅσοι αὐτόν ἐπικαλοῦνται.