ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΝ ΝΕΟΧΩΡΙῼ ΒΟΣΠΟΡΟΥ Ι.Ν. ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

Ὁμιλία

τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων

κ.κ. Θεοφίλου Γ’

κατά τήν θείαν Λειτουργίαν

εἰς τόν ἐν Νεοχωρίῳ Βοσπόρου Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου

τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

(Κυριακή τοῦ Παραλύτου, 25^ῃ Ἀπριλίου 2010)

«Παναγιώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικέ Πατριάρχα κύριε κύριε Βαρθολομαῖε,

Ἡ ψυχή Ἡμῶν εἶναι ἔμπλεως χαρᾶς πεπληρωμένης, συγκινήσεως βαθείας, εὐγνωμοσύνης ἀπείρου καί δοξολογίας εὐχαριστηρίου πρός τόν Πανάγαθον Θεόν ἡμῶν, καθ’ ὅτι, τῇ χάριτι Αὐτοῦ, κατηξιώθημεν κατ’ αὐτάς, ἀνταποκρινόμενοι εἰς εὐγενῆ πρόσκλησιν τῆς Ὑμετέρας Σεπτῆς Παναγιότητος, ὅπως μετά τῆς τιμίας Ἡμῶν συνοδείας, δυνηθῶμεν νά ἀποχωρισθῶμεν πρός ὀλίγον τῶν Ἱεροσολύμων, ἔνθα παρ’ Αὐτοῦ ἐτάχθημεν, ὅπως Αὐτόν διακονῶμεν, καί εὑρεθῶμεν εἰς τά τίμια καί μαρτυρικά χώματα τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων καί εἰς τούς κόλπους τῆς Πρωτοθρόνου Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, καί συναναστραφῶμεν μετά τῆς σεπτῆς Πατριαρχικῆς κορυφῆς Αὐτοῦ καί τῆς τιμίας τῶν Ἱεραρχῶν καί τῶν λοιπῶν κληρικῶν Αὐτῆς χορείας, ἔτι δέ καί ἐν τῇ λαμπροφόρῳ μεταπασχαλίῳ ἀναστασίμῳ ἡμέρᾳ ταύτῃ τῆς Κυριακῆς τοῦ Παραλύτου, νά συμπροσευχηθῶμεν καί νά συλλειτουργήσωμεν ἐν τῷ ἱερῷ ἱστορικῷ ναῷ καί Μετοχίῳ τούτῳ τοῦ ἁγίου Γεωργίου ἐν Νεοχωρίῳ Βοσπόρου, ἐπιμελῶς ἀνακαινισθέντος καί φιλοκάλως εὐπρεπισθέντος ὑπό τοῦ φιλέργου Ἐπιτρόπου ἡμῶν Ἀρχιμανδρίτου Νεκταρίου.

Ἐν τῇ ὥρᾳ ταύτῃ τῆς ἐν τῇ θείᾳ Εὐχαριστίᾳ συμπροσευχῆς Ἡμῶν, εὐγνωμόνως ἀναμιμνῃσκόμεθα, ὧν ὑπέρ ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων ὁ Κύριος Ἡμῶν ἐποίησε, τῆς ἱερᾶς δηλονότι ἱστορίας, ὡς αὕτη ὑπ’ Αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ τῇ συνεργίᾳ τοῦ ἀνθρώπου ἐγράφη ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ, ἐν  ᾗ  Ἡμεῖς χαριτούμενοι διακονοῦμεν,  τῆς ἱστορίας τοῦ ἀρχαίου Ἰσραήλ, τῆς ἀρξαμένης μέν ἀπό τοῦ Ὄρους Σινᾶ, ἀποκορυφωθείσης δέ ἐν τῇ ἐνανθρωπήσει καί τῇ Ἁγίᾳ Βηθλεέμ κατά σάρκα γεννήσει τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τελειωθείσης δέ ἐν τῷ σταυρῷ ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ καί τῇ ἐκ τοῦ κενοῦ μνημείου τριημέρῳ Ἀναστάσει Αὐτοῦ, σφραγισθείσης δέ διά τῆς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ μετά τήν Ἁγίαν Ἀνάληψιν Αὐτοῦ καθόδου τοῦ τελεταρχικοῦ Πνεύματος ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς.

Ἄν αὕτη εἶναι ἡ ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ ὑπ’ Αὐτοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ θεόθεν γραφεῖσα σωτηριώδης ἱερά Βιβλική ἱστορία, οὐχί ἧττον ἡ συνέχεια καί ὁ καρπός αὐτῆς, εἶναι ἡ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἱερά ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας ἐν τῷ κόσμῳ, ὡς κιβωτοῦ τῆς ἀληθείας καί φάρου τοῦ φωτός τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ.

Ἐν τῇ ἱερᾷ τῆς Ἐκκλησίας ταύτῃ ἱστορίᾳ, γραφείσῃ ἀνθρωπίνως ὑπό τῆς Καθολικῆς ἀνά τά πέρατα τοῦ κόσμου ἐκταθείσης Ἐκκλησίας, ἰδιαίτερον ἔργον καί ἀνεκτίμητον συμβολήν ἔσχεν ἡ Ἐκκλησία, ἧς ἡ Ὑμετέρα Σεπτή Παναγιότης θεοφιλῶς προΐσταται, ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως,  ἡ ἐν αἰχμαλωσία τελοῦσα Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἐν τῇ ἕδρᾳ καί τῇ εὐρυτέρᾳ δικαιοδοσίᾳ τῆς ὁποίας συνεκλήθησαν αἱ Οἰκουμενικαί Σύνοδοι, αἱ διασαφήσασαι καί διατυπώσασαι ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ τά δόγματα τῆς πίστεως Ἡμῶν διά τῶν μεγάλων καί ἁγίων καί θεοφόρων Πατερικῶν μορφῶν, ὡς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Φωτίου τοῦ Μεγάλου, Γενναδίου τοῦ Σχολαρίου καί ἄλλων, ὧν ἐπιλείψει μέ ὁ χρόνος διηγούμενον.

Αἱ ἐν Γραφαῖς Ἁγίαις ἀποκαλυφθεῖσαι αὗται ἀλήθειαι τῆς πίστεως ἡμῶν, ἀλώβητοι διατηρηθεῖσαι ἀπό τῶν αἱρετικῶν παραχαράξεων,  ἐβιώθησαν εἰς τούς ἱερούς ναούς τῆς Βασιλευούσης καί τῶν ἄλλων πόλεων, ὧν τό ἀπόγειον τῆς ἀνθρωπίνης ἀρχιτεκτονικῆς καί ἁγιογραφικῆς δημιουργίας τυγχάνει ὁ Ναός τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας καί τῆς Μονῆς τῆς Χώρας, καί διά ποικίλων ποιητικῶν δημιουργιῶν μεγάλων τῆς Ἐκκλησίας ὑμνογράφων, ὧν ἀπαράμιλλον πρότυπον ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος.

Ταύτην τήν ἱεράν Εὐαγγελικήν ἀλήθειαν ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἤδη ἀπό τῶν ἡμερῶν τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί τοῦ ἱεροῦ Φωτίου εἰς τούς λαούς τῆς Βαρβαρικῆς εἰς τήν ἰδίαν αὐτῶν διάλεκτον μετηλαμπάδευσε καί τούτων τά ἤθη ἐξεπολίτισε καί κατεκόσμησε.

Ἡ δέ Ἡμετέρα Σιωνῖτις τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἡ βιώσασα τήν ἀλήθειαν ταύτην εἰς ναούς τῆς Κωνσταντινείου δραστηριότητος ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ, ὡς εἰς αὐτόν τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἀναστάσεως ἐν Ἱεροσολύμοις καί τῆς Βασιλικῆς Γεννήσεως ἐν τῇ Ἁγίᾳ Βηθλεέμ, ἐνθυμεῖται εὐγνωμόνως τήν συμπαράστασιν τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰς δυσχειμέρους καιρούς τῆς ζωῆς αὐτῆς, ὅτε ὁ ὅσιος πατήρ ἡμῶν Σάββας ὁ ἡγιασμένος καί οἱ αὐτάδελφοι Θεόφιλος καί Θεόδωρος οἱ Γραπτοί ἀπεστάλησαν ἐν τῇ Βασιλευούσῃ, ὅτε οἱ Ἁγιοταφῖται ἰδιαιτέραν διαμονήν εἶχον ἐν τῇ Μονῇ τῆς Χώρας ἀλλά καί εἰς τούς νεωτέρους χρόνους τῆς ἱστορίας αὐτῆς, ὅτε εἰς τούς Πατριάρχας  Ἱεροσολύμων ἐπετράπη ἡ ἐν τῷ κλίματι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἵδρυσις Ἐκκλησιῶν καί Μετοχίων ὡς τό ἐν Φαναρίῳ, καί τοῦτο τό ἐν Νεοχωρίῳ καί τό ἐν τῇ Χάλκῃ, καί ὅτε οἱ Πατριάρχαι Ἱεροσολύμων ἐφιλοξενήθησαν ἐπί καιρόν εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, βοηθούμενοι ὑπ’ αὐτοῦ διά τήν ὑποστήριξιν τῶν δικαιωμάτων τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ παρά τῇ Ὑψηλῇ Πύλῃ.

Ἡμεῖς, οἱ Ἁγιοταφῖται, ἐνθυμούμενοι ταῦτα πάντα, ἰδίᾳ δέ καί τήν συμβολήν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν ἐπιτυχῆ ὑπέρβασιν τῆς πρό ἐτῶν κρίσεως ἡμῶν, ἐνδυναμούμεθα καί ἐνισχυόμεθα διά τήν συνέχισιν οὐχί ἁπλῶς μιᾶς στενῆς συνεργασίας, ἀλλά μιᾶς ἐν Χριστῷ βαθείας μυστηριακῆς κοινωνίας κατά τό πρότυπον τῶν θεοφόρων πατέρων ἡμῶν, ἵνα δώσωμεν ἐν τῷ κόσμῳ τῷ ταλαιπωρουμένῳ ἐκ τῆς ἀγνοίας,  τῆς βίας, τῆς τρομοκρατίας, τῆς πτωχείας, τῶν περιβαλλοντικῶν καταστροφῶν, λόγον ζωῆς, ζωοποιόν ἄρτον ζωῆς αἰωνίου καί ἄρτον ἐπιούσιον μιᾶς ἀξιοπρεποῦς ἀνθρωπίνης εὐημερίας, εἰς δέ τά ἐμπεπιστευμένα Ἡμῖν παρά Χριστοῦ ποίμνια τήν βαθυτέραν ἐπίγνωσιν καί βίωσιν τοῦ ζωοποιοῦ  Εὐαγγελικοῦ μηνύματος πρός οἰκοδομήν, τελείωσιν καί σωτηρίαν.

Ἐπί τούτοις, δεχθῆτε, Παναγιώτατε τά μικρά μέν εἰς ὑλικήν ἀξίαν, μεγάλα δέ εἰς συμβολικήν τοιαύτην δῶρα Ἡμῶν ἐκ τῆς Ἁγίας Γῆς ὡς ἔκφρασιν τῆς ἀγάπης καί τῆς εὐγνωμοσύνης τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἡμῶν Ἀδελφότητος καί τοῦ Ὀρθοδόξου ἡμῶν ποιμνίου μετά τῆς διαβεβαιώσεως Ἡμῶν ὅτι ἐν τῷ Ζωοδόχῳ τοῦ Κυρίου Τάφῳ ἀδιαλείπτως προσευχόμεθα, ἵνα ὁ Κύριος διατηρῇ Αὐτήν ἐν ὑγιείᾳ καί τῇ διακρινούσῃ  Αὐτήν σοφίᾳ, ὅπως ἐπιμελῆται τῶν τοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὡς Ποιμενάρχης αὐτῆς καί τῶν τῆς Ὁρθοδοξίας ὡς συντονίζων τά ἐν αὐτῇ, πρός ἔπαινον τοῦ γένους τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν. Ἀμήν».