ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΘΕΟΔΟΣΙΟΝ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟΒΙΑΡΧΗΝ

« Ὅσιε Πάτερ, θεοφόρε Θεοδόσιε, εὑροῦσα ὡς ἐπόθει, τὴν καθαράν σου ψυχήν, τοῦ Πνεύματος ἡ χάρις τοῦ Παναγίου, σοὶ ἐνεσκήνωσεν ὡς ἄχραντον φῶς » (β΄ τροπάριον τῶν Ἑσπερίων).

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ἡ φωτοβόλος χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί Θεοῦ ἡμῶν, τοῦ Παρακλήτου, ὁ Ὁποῖος ἐφανερώθη εἰς τόν ποταμόν Ίορδάνην πρό ὀλίγων ἡμερῶν, καί οὕτως ὑπέδειξε τήν περί τῆς Ἁγίας Τριάδος ἀλήθειαν, συνήγαγε καί ἡμᾶς ἐδῶ σήμερον, διά νά πανηγυρίσωμεν τήν μνήμην ἑνός ἡγιασμένου μέλους τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἑνός Μεγάλου Πατρός τῆς Ἁγίας Γῆς καί τῆς Παλαιστίνης ὁλοκλήρου, δηλονότι τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου.

Συμφώνως πρός ὅσα τό ἀνωτέρω τροπάριον τοῦ ἱεροῦ ὑμνῳδοῦ λέγει, ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατῴκησεν εἰς τήν ψυχήν τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου, διότι εὗρεν αὐτήν καθαράν, καθώς ἐπόθει· διότι τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό ὁποῖον εἶναι ἡ ζωοποιός δύναμις, τρόπον τινά ἡ ψυχή ἡ ὁποία ὁδηγεῖ τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, «πάντα χορηγεῖ, βρύει προφητείας, ἱερέας τελειοῖ … ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας», ἀλλά ἀναπαύεται καί ἐνσκηνοῖ μόνον εἰς τούς καθαρούς, εἰς ὅσους ἔχουν ἀπαλλαγῆ ἀπό τά πάθη καί τάς ἁμαρτίας μέσῳ τοῦ  ἐν Χριστῷ ἀγῶνος, καθώς ὁ Ἅγιος ὁ Θεοδόσιος «κοσμήσας τήν ψυχήν αὐτοῦ ἐγκρατείᾳ καί πόνοις καί προσευχαῖς». (Μεσῴδιον κάθισμα τοῦ Ὄρθρου).

Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία εἶναι ἡ χάρις τῆς Ἁγίας Τριάδος καί ἡ ὁποία ἀνοίγει, μέ τό φῶς της, τούς οὐρανούς ἐνώπιον τῶν Ἁγίων, ὅπως λόγου χάριν ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ, ἀλλά καί τῶν τριῶν Μαθητῶν ἐπί τοῦ Ὄρους Θαβώρ, αὐτή ἡ χάρις ἀνάπτει τόν πόθον τῶν ψυχῶν πρός τήν ἀγάπην καί τήν ἐκζήτησιν τοῦ Θεοῦ, ἡ δέ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ φέρει μεθ’ ἑαυτῆς καί τήν ἀγάπην τοῦ πλησίον καί τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τά ὁποῖα δέν δίδονται εἰς τούς Ἁγίους πρός ἐπίδειξιν δυνάμεως, ἀλλά πρός εὐεργεσίαν τῶν ἀνθρώπων καί δόξαν Θεοῦ. Λέγομεν τοῦτο, συμφωνοῦντες μετά τοῦ ἱεροῦ ὐμνογράφου, ὁ ὁποῖος ἐπαινεῖ τόν Ἅγιον Θεοδόσιον, διότι οὗτος ἀνῆψε φλόγα θερμῆς καί ἀσάλευτης ἀγάπης πρός τόν Θεόν, καί διά τοῦτο ἔλαβεν ἀπ’ οὐρανοῦ θεϊκόν πυρσόν, διά νά διακρίνῃ τά πάντα ὀρθῶς  «Φλόγα τῆς πρός Θεόν ἀκλινοῦς, καί διαπύρου καί θερμῆς ἀγαπήσεως ἐξάψας, τόν οὐρανόθεν, ἀντεκομίσω πυρσόν» (γ΄ τροπάριον τῶν Αἴνων).

Καί εἰς τήν ζωήν τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου, εἶναι φανερόν, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὅτι ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μολονότι κατακτᾶται διά πολλοῦ κόπου καί ταπεινώσεως, ὡστόσον εἶναι πάντοτε εὐεργετική πρός τόν πλησίον, καθώς εὐεργετικός ὑπῆρξε καί ὁ Μέγας Θεοδόσιος πρός τούς πτωχούς, τούς πεινῶντας, τούς ἀδυνάτους, τό δέ εὐαγές αὐτοῦ Κοινόβιον εἰς τό ὁποῖον ἔχομεν τήν εὐλογίαν καί χαράν νά ἱστάμεθα σήμερον πανηγυρίζοντες, χάρις εἰς τάς πρεσβείας τοῦ Ὁσίου καί τήν ἄγρυπνον μέριμναν τοῦ Ἡγουμένου, Πανοσ. Ἀρχιμανδρίτου Ἱεροθέου, ὑπῆρξε μελισσών προσευχῆς πρός τόν Θεόν καί διακονίας τοῦ πλησίον.

Τοιαύτης χάριτος, ἀπείρου ἀγάπης πρός τόν Θεόν καί ἀνεξαντλήτου ἀγάπης πρός τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, πάντα συνάνθρωπόν μας, ἀνεξαρτήτως καταγωγῆς καί ἐντάξεως, δεηθῶμεν τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἀξιώσῃ καί ἡμᾶς. πρός δόξαν τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Αὐτοῦ Σώματος.