ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΜΑΡΤΥΡΑΣ, ΕΙΣ ΤΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ Α.Θ. ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΟΣ.

«Ἐξέστη ὁρῶν, τοὺς στεφάνους ὁ φρουρὸς τῶν Τεσσαράκοντα, καὶ παρωσάμενος τὸ φιλόζωον, ἀνεπτερώθη τῶ ἔρωτι, τῆς ἐπιφανείσης σου δόξης, καὶ σὺν τοῖς Μάρτυσιν ἔψαλλεν, Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν».

Ἱερώτατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, ἐν Κυρίῳ ἀδελφοί

καί συλλειτουργοί τῆς Ἡμῶν Μετριότητος,

Ἐκλαμπρότατε κύριε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Ὁσιολογιώτατοι Ἀρχιμανδρῖται, Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί πεφιλημένα,

Ἡ μνήμη τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, τῶν μαρτυρησάντων εἰς τήν λίμνην τῆς Σεβαστείας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, λαμπρύνει καί φαιδρύνει τάς ἁγίας ἡμέρας ταύτας τῆς ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, συνεκάλεσε δέ ἅπαντας ἡμᾶς σήμερον, διά νά εὐφρανθῶμεν πνευματικῶς διά τῆς χάριτος τῶν Ἁγίων. Οἱ ἅγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες ἐνισχύουν καί τέρπουν ἡμᾶς, τόσον διά τοῦ  ὑποδείγματος τοῦ ἁγίου Βίου καί τῆς ὁμολογίας αὐτῶν, ὅσον καί διά τῶν πρεσβειῶν των, αἱ ὁποῖαι, κατά κοινήν ὁμολογίαν, προστατεύουν τό γένος τῶν Χριστιανῶν καί ὅσους ἐπικαλοῦνται αὐτούς, ἤδη ἀπό τῆς ἐποχῆς κατά τήν ὁποίαν οἱ ἅγιοι αὐτοί στρατιῶται ἐδοξάσθησαν ὑπό τοῦ Θεοῦ διά τοῦ ἐν Χριστῷ Μαρτυρίου.

Ἡ δόξα αὕτη καί νίκη τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα, δέν εἶναι δόξα καί τιμή ὡς ἐκείνη ἡ ὁποία ἀπεδίδοτο εἰς αὐτούς διά τάς νίκας τάς ὁποίας ἔφερον ὡς ἐπίλεκτοι καί ἄριστοι στρατιῶται· εἶναι δόξα καί τιμή οὐράνιος, ἡ ὁποία ἐπισκιάζει καί καταλάμπει τούς ἀγωνιζομένους πνευματικῶς, κατά τοῦ διαβόλου καί τῆς ἁμαρτίας, τούς χρησιμοποιοῦντας τά πνευματικά ὅπλα τῆς χριστιανικῆς ἀρετῆς, κυρίως δέ τήν ταπεινοφροσύνην καί τήν ἀγάπην. Αὐτή ἀκριβῶς ἡ δόξα εἵλκυσε καί ἕνα ἀπό τούς στρατιώτας οἱ ὁποῖοι ἐφρούρουν τούς ἁγίους, καί οὕτως εἰσῆλθεν εἰς τό στάδιον τῆς ἀθλήσεως καί ἀνεπλήρωσε τόν ἐλλείποντα ἀριθμόν, «ἀνεπτερωμένος τῷ ἔρωτι τῆς ἐπιφανείσης τοῦ Θεοῦ δόξης» ὡς λέγει ἀνωτέρω χαρακτηριστικῶς ὁ Ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὁ Μέγας Βασίλειος, εἰς τόν θαυμάσιον ἐγκωμιαστικόν αὐτοῦ λόγον διά τούς Ἁγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρας, τονίζει μεταξύ ἄλλων τήν ἑνότητα τήν ὁποίαν φέρει μεταξύ τῶν πιστῶν ἡ χάρις  τοῦ Χριστοῦ, ὅπως εἶναι καταφανές εἰς τήν διήγησιν τοῦ Μαρτυρίου τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα. Τοῦτο δέ εἶναι ἑπόμενον, ἐφ’ ὅσον, ὄντες Σῶμα Χριστοῦ καί μέλη ἐκ μέρους, ἑνούμενοι διά τῶν ἁγίων Μυστηρίων μετά τοῦ Χριστοῦ, ἑνούμενοι δέ καί μετ’ ἀλλήλων ἐν τῷ Χριστῷ, δέν διακρινόμεθα πλέον οἱ εἰς Χριστόν πιστεύοντες δι’ ἄλλου τρόπου, ἀλλ’ εἴμεθα πάντες ἕν· ὡς χαρακτηριστικῶς λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος, «Γένος δὲ τὸ μὲν ἀνθρώπινον ἄλλο ἄλλου· τὸ δὲ πνευματικὸν ἓν πάντων. Κοινὸς γὰρ αὐτῶν πατὴρ ὁ Θεὸς͵ καὶ ἀδελφοὶ πάντες͵ οὐκ ἀπὸ ἑνὸς καὶ μιᾶς γεννηθέντες͵ ἀλλ΄ ἐκ τῆς υἱοθεσίας τοῦ Πνεύματος εἰς τὴν διὰ τῆς ἀγάπης ὁμόνοιαν ἀλλήλοις συναρμοσθέντες».

Διά τῆς ἀγάπης αὐτῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, οἱ ἅγιοι πάντες ἑνοῦνται διά τοῦ Χριστοῦ καί μετά τῶν Πιστῶν· καί ἐπειδή οἱ Ἅγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες τῆς λίμνης τῆς Σεβαστείας, καταφρονοῦντες τοῦ φρικτοῦ θανάτου, ἠγάπησαν τόν Χριστόν μέχρι τέλους καί ἡγίασαν διά τῆς ὁμολογίας των, κατά τόν Μέγα Βασίλειον, τά στοιχεῖα τῆς φύσεως : τόν ἀέρα, ὁ ὁποῖος τούς ἐθέρισε διά τοῦ ψύχους, τήν γῆν, ἐπί τῆς ὁποίας ἠγωνίσθησαν, καί τά ψυχρά ὕδατα, εἰς τά ὁποῖα ἐρρίφθησαν τά μαρτυρικά αὐτῶν καί ἅγια λείψανα, διά τοῦτο καί ἔλαβον τήν χάριν, ὅπως εἶναι αἱ πρεσβεῖαι αὐτῶν εὐπρόσδεκτοι εἰς τόν Θεόν, ὑπέρ πάντων τῶν ἐπικαλουμένων αὐτούς ἐν πίστει καί ἀληθείᾳ. Ἡ Ἐκκλησία μας ὄχι μόνον τιμᾷ, ἀλλά καί μετά παρρησίας ἐπικαλεῖται τήν πρεσβείαν αὐτῶν· «Πόσα ἂν ἔκαμες͵ ἵνα ἕνα που εὕρῃς ὑπὲρ σοῦ δυσωποῦντα τὸν Κύριον; Τεσσαράκοντά εἰσι͵ σύμφωνον ἀναπέμποντες προσευχήν. Ὅπου δύο ἢ τρεῖς εἰσι συνηγμένοι ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου͵ ἐκεῖ ἐστιν ἐν μέσῳ αὐτῶν. Ὅπου δὲ τεσσαράκοντα͵ τίς ἀμφιβάλλει Θεοῦ παρουσίαν; καθώς λέγει ὁ ἐγκωμιαστής των.

Τιμῶντες καί Ἡμεῖς σήμερον τήν μνήμην τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, φερώνυμοι ὄντες ἑνός ἐξ αὐτῶν, τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Θεοφίλου, εὐχαριστοῦμεν Κυρίῳ τῷ Θεῷ, τῷ καταξιώσαντι  πάντας ἡμᾶς, ἵνα καταστῶμεν διά τοῦ Κυριακοῦ Εὐχαριστιακοῦ Ποτηρίου κοινωνοί ἀφ’ ἑνός τοῦ Αἵματος καί τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἀφ’ ἑτέρου τῆς πνευματικῆς μαρτυρίας τῶν Τεσσαράκοντα Μαρτύρων. Βεβαίως, ἡ μαρτυρία ἡμῶν, ὡς τοῦ παλαιφάτου Ἁγιοταφιτικοῦ Μοναχικοῦ Τάγματος τῶν Σπουδαίων, τοῦ διαπεπιστευμένου τήν διαφύλαξιν τῆς Ἱερᾶς Παρακαταθήκης τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων καί τήν ποιμαντικήν διακονίαν τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος, ἐξακολουθεῖ διατρανουμένη πολυτρόπως, ὡς διά τοῦ μαρτυρίου τῆς μετ’ αὐταπαρνήσεως διακονίας, τῆς ὑπομονῆς, τῆς προσευχῆς, τῆς μοναχικῆς βιοτῆς καί τῆς ἐκδηλώσεως τοῦ «θυμοῦ τοῦ δικαιοτάτου», ὑπέρ τῶν εὐαγγελικῶν δογμάτων, ὑπέρ τῶν εὐσεβῶν παραδόσεων καί ἱερῶν θεσμῶν καί ὑπέρ τῆς διαφυλάξεως τῆς θεοδιδάκτου Πίστεως.

Ἐπί τούτοις, ἐκφράζομεν τάς θερμάς Ἡμῶν εὐχαριστίας πρός πάντας ὑμᾶς, τούς τιμήσαντας διά τῆς παρουσίας ὑμῶν τήν Ἑορτήν ταύτην. Εὐχαριστοῦμεν θερμῶς τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, διά τήν ἐκ  μέρους τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος καί τῆς σεβασμίας τοῦ Θρόνου Ἱεραρχίας προσφώνησιν αὐτοῦ πρός τήν Μετριότητα Ἡμῶν, τόν Ἐκλαμπρότατον Γενικόν Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος ἐν Ἱεροσολύμοις κ. Ἀνδρέαν Παπασταύρου· ἐπίσης, τόν Ὁσιολογιώτατον Μοναχόν Φώτιον, Σχολάρχην τῆς εὐκλεοῦς Πατριαρχικῆς Σχολῆς τῆς Σιών, τόν Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην Τύχωνα, Ἀντιπρόσωπον παρ᾿ Ἡμῖν τῆς ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς καί προσρήσεις τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου τῆς Ρωσσίας κ. Ἀλεξίου Β́, τούς ἐκπροσώπους τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, καί πάντας ὑμᾶς, τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.

Γένοιτο πᾶσιν Ἡμῖν ἡ κραταιά τοῦ Κυρίου προστασία, ἀρωγός ἐν τῷ βίῳ, πρεσβείαις τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα καί πάντων τῶν Ἁγίων. Ἔτη πολλά καί εὐλογημένα !