1

ΜΗΝΥΜΑ & ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΨΗΦΙΣΜΕΝΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΑΠΟΛΕΩΣ κ. ΙΣΙΔΩΡΟΥ.

Α’ ΜΗΝΥΜΑ.

Τό ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς τῆς Τυρινῆς, 2ας/15ης Μαρτίου 2013, μετά τήν ἀκολουθίαν τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἔλαβε χώραν εἰς τόν Πατριαρχικόν καί Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης τό Μήνυμα τῆς εἰς Ἀρχιερέα -Ἀρχιεπίσκοπον Ἱεραπόλεως χειροτονίας τοῦ Γέροντος Σκευοφύλακος τοῦ Παναγίου Τάφου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰσιδώρου.

Μετά τάς ὑπογραφάς τῶν Συνοδικῶν μελῶν εἰς τόν κώδικα Ὑπομνημάτων ἐπί τῆς Ἁγίας Προθέσεως ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Βήματος, ἠκολούθησε ἡ ὑπό τοῦ Γραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ἀνάγνωσις τοῦ Ὑπομνήματος ἐκλογῆς.

Ἀκολούθως προσῆλθε, τῇ συνοδείᾳ δύο νυμφαγωγῶν, ὁ ἐψηφισμένος ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ εἰς τήν παρά τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἀβραάμ.

Ἅμα τῇ προσελεύσει αὐτοῦ ὁ ἐψηφισμένος ἔβαλε «Εὐλογητόν», καί ἐθυμίασε τόν Ναόν, ἐν ᾧ ἐλέγετο ἀργῶς τό «Ἅγιος ὁ Θεός», ἀκολούθως ἐψάλη τό Ἀπολυτίκιον καί τό Κοντάκιον τῆς Πεντηκοστῆς καί ἀνεπέμφθη δέησις καί  ἐγένετο ἀπόλυσις.

Πρό τοῦ «Δι’ εὐχῶν» ἀνεγνώσθη τό Μέγα Μήνυμα τῆς ἐκλογῆς, ὅπερ ἀπεδέχθη ὁ ἐψηφισμένος,  ἠκολούθησε τό “Δι’ εὐχῶν” καί ἡ ἄνοδος πάντων εἰς τό Πατριαρχεῖον.

Ἐνταῦθα, τήν Α.Θ.Μ. τόν Πατέρα ἡμῶν καί Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον, ἀναμένοντα, προσεφώνησεν ὁ ἐψηφισμένος Ἀρχιεπίσκοπος Ἱεραπόλεως καί Γέρων Σκευοφύλαξ κ. Ἰσίδωρος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

 

“Μακαριώτατε, Πάτερ καί Δέσποτα,

Σεβασμιώτατοι Ἀρχιερεῖς,

Ἐξοχώτατε κ. Γενικέ Πρόξενε,

Πανοσιολογιώτατοι Ἀρχιμανδρῖται, μέλη τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου,

Σεβαστοί Πατέρες καί ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Προσκυνηταί,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Πρό ὀλίγου, ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Μοναστηριακοῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, κατά τήν διάρκειαν τοῦ Μεγάλου Μηνύματος, ἀνεπέμψαμεν δέησιν πρός τόν Κύριον, ὡς προοίμιον τῆς ἐπιούσης μεγάλης ἡμέρας, τῆς εἰς ἐπίσκοπον ἐμῆς χειροτονίας, τῆς προσωπικῆς μου Πεντηκοστῆς.

Ἀναλογιζόμενος τήν ἰδιαιτέραν τιμήν καί εὐλογίαν, πού μοῦ ἔκαμε ἡ Ὑμετέρα σεπτή Μακαριότης καί ἡ περί Αὐτήν Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος, ἐκφράζω πρός Αὐτήν αἰσθήματα βαθυτάτου εὐγνωμοσύνης καί ἀσπαζόμενος μετά υἱϊκοῦ σεβασμοῦ τήν Δεξιάν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, θέτω ἐμαυτόν εἰς τήν Ὑμετέραν διάθεσιν, ὑπακούων εἰς τά προστάγματα Αὐτῆς.

 Προπίνων εἰς ὑγιείαν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, εὔχομαι ὅπως ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, χαρίζηται Αὐτῇ, τόν ἄνωθεν φωτισμόν καί τήν ἄνωθεν δύναμιν, διά νά ὁδηγῇ τήν μαρτυρικήν Ἐκκλησίαν τῶν Ἱεροσολύμων ἐπί ἔτη πολλά, εἰρηνικά καί εὐλογημένα εἰς εὐδίους λιμένας σωτηρίας”.

ὁ δέ Μακαριώτατος προσεφώνησε τόν ἐψηφισμένον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

“Θεοφιλέστατε Ἐψηφισμένε Ἀρχιεπίσκοπε Ἱεραπόλεως

καί Γέρον Σκευοφύλαξ κ. Ἰσίδωρε,

 Ἡ Μήτηρ ἡμῶν Ἐκκλησία, ἡ Ἐκκλησία Σιών τῆς Ἁγίας, ὁδεύει τήν ἀνοδικήν καί δύσβατον ὁδόν τοῦ μαρτυρίου καί αἴρει τόν σταυρόν τοῦ μαρτυρίου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἔχει ὅμως καί τάς ἡμέρας τῆς κατά Θεόν ἀναπαύσεως, ἀνέσεως, ἀναψυχῆς καί ἀγαλλιάσεως αὐτῆς.

 Τοῦτο συμβαίνει δι’ αὐτήν κατά τάς ἡμέρας ταύτας, κατά τάς ὁποίας χαίρει καί ἀγάλλεται ἐπί ταῖς προαγωγαῖς τῶν τέκνων αὐτῆς.

 Εἰς ταύτας τάς προαγωγάς ἐπαξίως συγκατελέγη ἡ ὑμετέρα Θεοφιλίᾳ, ὡς εὐόρκως, ἐν ὑπακοῇ, αὐταπαρνήσει καί ἀφοσιώσει ὑπηρετήσασα εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ὡς διακονητής πρῶτον, ἐν συνεχείᾳ δέ ὡς Παρασκευοφύλαξ.

 Τήν ἔντιμον διακονίαν σου ἐκτιμῶσα ἡ ἀναθρεψάσασά σε Σιωνῖτις Ἐκκλησία καί ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης σέ καλοῦν σήμερον διά τοῦ Μικροῦ καί Μεγάλου Μηνύματος, ἵνα προσέλθῃς αὔριον εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί δεχθῇς τήν ἀρχιερατικήν χάριν, ἵνα διακονήσῃς δι’ αὐτῆς, συνεχίζων τήν ἀποστολήν σου καί ἐκ τῆς νέας ταύτης θέσεως ὡς Ἀρχιεπίσκοπος Ἱεραπόλεως τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἀρχιεπισκοπῆς Ἱεραπόλεως καί ὡς Γέρων Σκευοφύλαξ ἐν τῷ ἀγῶνι τῆς διαφυλάξεως τῶν ἀπαραγράπτων δικαιωμάτων καί προνομίων τοῦ Γένους ἡμῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν.

Εἴησαν τά ἔτη τῆς ὑμετέρας Θεοφιλίας εἰρηνικά, εὐλογημένα κα καρποφόρa!”

 

Β’ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ.

 Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου τῆς Τυρινῆς, 3ης/16ης Μαρτίου 2013, ἔλαβε χώραν εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ἡ εἰς Ἀρχιερέα -Ἀρχιεπίσκοπον Ἱεραπόλεως χειροτονία τοῦ  Γέροντος Σκευοφύλακος τοῦ Παναγίου Τάφου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰσιδώρου.

Τῆς θείας Λειτουργίας διά τήν  χειροτονίαν ταύτην προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων αὐτῷ τῶν Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, Βόστρων κ. Τιμοθέου, Φιλαδελφείας κ. Βενεδίκτου καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Τιβεριάδος κ. Ἀλεξίου, Ἀβήλων κ. Δωροθέου, Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Λύδδης κ. Δημητρίου καί Καττάρων κ. Μακαρίου, Ἱερομονάχων, Πρεσβυτέρων καί διακόνων.

Πρό τῆς χειροτονίας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν ἐψηφισμένον Ἀρχιεπίσκοπον Ἱεραπόλεως διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

Θεοφιλέστατε Ἐψηφισμένε Ἀρχιεπίσκοπε Ἱεραπόλεως καί Γέρον Σκευοφύλαξ τοῦ Παναγίου Τάφου κ. Ἰσίδωρε,

 Ἡ θεία Πρόνοια, ἡ τά πάντα καλῶς οἰκονομοῦσα πρός τό συμφέρον καί τήν σωτηρίαν ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων, ἀξιοῖ ἡμᾶς, τό Παλαίφατον ἡμῶν Πατριαρχεῖον, τήν Γεραράν ἡμῶν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα καί τό Ὀρθόδοξον χριστεπώνυμον πλήρωμα, νά ἱστάμεθα καί νά ἱερουργῶμεν εἰς τό μέσον τῆς γῆς.

 Εἰς τόν τόπον τοῦτον, συμφώνως πρός τάς εὐαγγελικάς μαρτυρίας ἐπληρώθη ἡ προφητική πρόρρησις «σωτηρίαν εἰργάσω ἐν μέσῳ τῆς γῆς, Χριστέ ὁ Θεός». Ἐνταῦθα ἐπί Ποντίου Πιλάτου ὡλοκληρώθη ἡ οἰκονομία τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀρξαμένη διά τῆς ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ Αὐτοῦ.

 Ἐνταῦθα «ὡς πρόβατον ἐπί σφαγήν ἤχθη» (Ἠσ. 53, 7) καί ἐθυσιάσθη σταυρικῶς, τιθείς  Ἑαυτόν λύτρον ὑπέρ τῆς σωτηρίας ἡμῶν, Ἰησοῦς Χριστός ὁ Ναζωραῖος. Ἐνταῦθα, ἀποκαθηλωθείς ἀπό τοῦ σταυροῦ, εἰς τό ἔναντι ἡμῶν κενόν μνημεῖον ἐνεταφιάσθη καί κατελθών εἰς τόν Ἄιδην, ἐνίκησεν τάς ἐναντίας διαβολικάς δυνάμεις καί ἀναστάς τριήμερος ἐκ νεκρῶν, συνανέστησεν παγγενῆ τόν Ἀδάμ.

 Τόν ἅγιον τόπον τοῦτον, βεβηλωθέντα ἄχρι καιροῦ ὑπό ἀσεβῶν, ἀνέδειξεν εἰς τήν πρέπουσαν αὐτῷ θέσιν, ὡραιότητα καί δόξαν ἡ αὐτοκρατορική εὐσέβεια τῶν ἁγίων ἐνδόξων θεοστέπτων μεγάλων βασιλέων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης καί ἡ Ἐκκλησία τῶν ἁγίων Τόπων, «ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, Θεοῦ τό κατοικητήριον».

 Ὁ Πανίερος οὗτος Ναός ὑπέστη ἐπιθέσεις, ἐπιδρομάς καί καταστροφάς,  τοιαύτας δέ ἤντεξε καί ὑπερέβη καί ἐστάθη διά μέσου τῶν αἰώνων καί ἵσταται ὡς τήν σήμερον λειτουργικός τόπος προσφυγῆς, προσκυνήσεως, προσευχῆς, προσκυνηματικῆς καί λειτουργικῆς, ἁγιασμοῦ καί σωτηρίας ἑκατομμυρίων ψυχῶν ἀνθρώπων. Ὁ Ναός τοῦτος ἀποτελεῖ τόν πόλον ἕλξεως οὐχί ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων, ἀλλά καί τῶν λοιπῶν ἀνά τόν κόσμον Χριστιανῶν καί ἄνευ ὑπερβολῆς ἀποτελεῖ  ὡς ὀμφαλός τῆς γῆς σημεῖον παγκοσμίου ἐνδιαφέροντος.

 Τοῦτον τόν Ναόν, τό Ἅγιον καί Πανάγιον προσκύνημα τοῦτο, τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ, τοῦ Παναγίου Τάφου καί τῆς εὑρέσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἐκάλεσεν τήν ὑμετέραν Θεοφιλίαν ἡ θεία Πρόνοια νά διακονήσῃ ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας. Εἰς τήν κλῆσιν ταύτην τοῦ Θεοῦ ἡ ὑμετέρα Θεοφιλία προθύμως ἀνταπεκρίθη καί μετά ζήλου καί ὑπακοῆς ὑπηρέτησε εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα τοῦ Ναοῦ τούτου. Ἐνταῦθα μετά τῶν Ναϊτῶν Πατέρων ὡς ἡγούμενος ἠκροάσθη τάς νυκτερινάς θείας Λειτουργίας ἐν τῇ ἀπολύτῳ ἡσυχίᾳ τῆς νυκτός, εἴτε κεκλεισμένων τῶν θυρῶν τοῦ Ναοῦ τούτου, συμφώνως τῷ Προσκυνηματικῷ Καθεστώτι, εἴτε ἐν ἀσφυκτικῇ προσκυνηματικῇ συρροῇ, ἐν ἑορταῖς ἤ καί καθημεριναῖς, προϊσταμένης τῆς Ἡμῶν Μετριότητος ἤ Ἀρχιερέως τοῦ Πατριαρχείου τῇ συλλειτουργίᾳ Ἀρχιερέων καί πλειάδος ἱερέων ὅλων τῶν ἀνά τόν κόσμον Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

 Τά δικαιώματα τοῦ ἔθνους ἡμῶν ἐν τῷ Πανορθοδόξῳ καί Παγχριστιανικῷ προσκυνήματι τούτῳ ἡ ὑμετέρα Θεοφιλία μετά ζήλου καί ἐπιμελείας ὑπερήσπισε ἐν προσκυνηματικῇ συνεργασίᾳ  ἀνυποχωρήτως μετά τῶν ἄλλων δογμάτων. Ἐπετέλεσε δέ συντηρητικάς καί ἐξωραϊστικάς ἐργασίας ἐν τῷ Φρικτῷ Γολγοθᾷ, τῷ Παρεκκλησίῳ τῶν Κλαπῶν καί τῇ προσκειμένῃ τῷ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως Ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Ἀβραάμ.

 Ἐκτιμῶσα ταύτα ἡ περί Ἡμᾶς Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος, ἐξέλεξε τήν ὑμετέραν Θεοφιλίαν εἰς Ἀρχιεπίσκοπον Ἱεραπόλεως καί ἀνέδειξεν εἰς τήν θέσιν τοῦ Γέροντος Σκευοφύλακος, ὅπως καί ἐκ τῆς Ἐπισκοπικῆς καί τῆς Γεροντικῆς θέσεως ταύτης συνεχίσῃ αὕτη ἐνεργώτερον καί ἀποτελεσματικώτερον τήν Ἁγιοταφιτικήν αὐτῆς ἀποστολήν.

 Πρόσελθε, οὖν, κατά τήν Ἁγίαν ταύτην ὥραν τῆς ἀναιμάκτου θυσίας, ἵνα ἐκ τῶν χειρῶν τῆς Μετριότητος Ἡμῶν καί τῶν χειρῶν τῶν Ἀρχιερατικῶν Συνοδικῶν μελῶν, λάβῃς τήν Χάριν τοῦ Παναγίου καί Τελεταρχικοῦ Πνεύματος, πρός φωτισμόν καί ἁγιασμόν τῆς ὑπάρξεώς σου καί στερέωσιν καί ἑνότητα τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ τῆς Ἐκκλησίας”.

 

 Ὁ δέ ἐψηφισμένος ἀντεφώνησε διά τῆς κάτωθι ἀντιφωνήσεως αὐτοῦ:

 

Μακαριώτατε, Πάτερ καί Δέσποτα,

 Ὅταν ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ ὡδήγησε τά βήματά μου ἀπό τήν ἰδιαιτέραν μου πατρίδα εἰς τήν Πατριαρχικήν Σχολήν τῆς Ἁγίας Σιών, οὐδέποτε ἐφαντάσθην, ὃτι ἐπρόκειτο εἰς τόσον σύντομον χρονικόν διάστημα, νά λάβω ἐκ τῶν τιμίων χειρῶν Ὑμῶν τόν ὕψιστον βαθμόν τῆς ἱερωσύνης, καί νά καταστῶ εἷς τῶν Ἐπισκόπων τοῦ παλαιφάτου καί μαρτυρικοῦ, Πατριαρχικοῦ θρόνου τῶν Ἱεροσολύμων.

Λαμβάνων τό ψιστον τοῦτον τιμητικόν βαθμόν τς ερωσύνης, ὑπόσχομαι ἐνώπιον Κυρίου ὅτι πάντοτε θά εἶμαι μνήμων τοῦ λόγου Αὐτοῦ: «ς ν θλ ν μν εναι πρτος, σται μν δολος», (Ματθ. 20-27).

 Ἄπειρον τό ἔλεος καί ἀνεξιχνίαστοι αἱ βουλαί τοῦ Θεοῦ. Ἀπό σήμερον ἀναλαμβάνω εἰς τούς ἀσθενεῖς ὤμους μου μίαν μεγάλην καί δύσκολον ἀποστολήν. Πρός ὁλοκλήρωσιν αὐτῆς μέ ἐνισχύουν οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου λέγοντος: «Ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν», (Ματθ. 11,30). Διά τοῦτο ἔχω ἐναποθέσει τάς ἐλπίδας μου εἰς τόν Θεόν, πού μέ διαβεβαιώνει ὅτι: «οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον ἤλπισαν ἐπὶ Κύριον, βοηθὸς αὐτῶν καὶ ὑπερασπιστὴς αὐτῶν ἐστιν, (Ψαλμ. 115, 11).

 Ὁμολογῶ ὅμως ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων τήν ἀνεπάρκειαν καί τήν ἀδυναμίαν μου, ἀλλά καί τήν  ἐμπιστοσύνην μου εἰς τήν φιλανθρωπίαν τοῦ Θεοῦ, ὃτι «ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ τὰ ἀσθενῆ θεραπεύουσα καὶ τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα» θά ἀναπληρώσῃ καί τάς ἰδικάς μου ἐλλείψεις.

 Τήν στιγμήν αὐτήν ἀντηχοῦν εἰς τά ὦτὰ μου, οἱ λόγοι τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου, τοῦ συγγραφέως τῆς Κλίμακος, πρός τόν Ποιμένα καί Ἐπίσκοπον: «Ἐπίσκοπος καί ποιμήν εἰς τήν κυριολεξίαν εἶναι ἐκεῖνος πού ἠμπορεῖ νά ἀναζητήσῃ καί νά θεραπεύσῃ τά ἀπολωλότα λογικά πρόβατα μέ τήν ἀκακίαν του, τόν ζῆλον του καί τήν προσευχήν του. Κυβερνήτης εἶναι αὐτός πού ἀπό τόν Θεόν καί τούς κόπους του ἀπέκτησε πνευματικήν δύναμιν, καί ἠμπορεῖ οὐχί μόνον ἀπό τήν τρικυμίαν, ἀλλά καί μέσα ἀπό τήν ἂβυσσον νά ἀνασύρῃ καί νά σώσῃ τό πλοῖον», (Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, “Λόγος εἰς τόν ποιμένα”, Κλῖμαξ, ἔκδ. Ἱ. Μ. Παρακλήτου, 19894, σελ. 381).

  «Τί ἀνταποδώσω τῷ Κυρίῳ περί πάντων ὧν ἀνταπέδωκέ μοι;», (Ψαλμός 115, 3).

  Ἐπιθυμῶ νά ἐκφράσω τήν ἂπειρον εὐχαριστίαν καί δοξολογίαν μου πρός τόν Τριαδικόν Θεόν, ὁ Ὁποῖος μέ ἠξίωσε αὐτῆς τῆς μεγάλης τιμῆς καί χάριτος.

 Ἔνδακρυς ἐκφράζω τάς εὐχαριστίας καί τήν ἄπειρον εὐγνωμοσύνην μου πρός αὐτόν τόν Πανάγιον Τάφον τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τόν ὁποῖον ἠξιώθην νά ὑπηρετήσω ἀπό τῆς ἐντάξεώς μου εἰς τήν Γεραράν ἡμῶν Ἀδελφότητα, καί σήμερον καλοῦμαι διά τῆς ἀποφάσεως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου νά ἀναλάβω τήν περίοπτον καί ὑπεύθυνον διακονίαν τοῦ Γέροντος Σκευοφύλακος. Μακαριώτατε, ἀπό τῆς θέσεως ταύτης θέλω νά διαβεβαιώσω Ὑμᾶς, ὅτι θά καταναλώσω ὅλας τάς πνευματικάς καί σωματικάς μου δυνάμεις εἰς τήν διαφύλαξιν τῆς πολυτίμου ταύτης πρακαταθήκης, τήν ὁποίαν παρέλαβον ἐκ τῶν προκατόχων ἡμῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων. Ὡς Ἐπίσκοπος, θά μεριμνῶ διά τήν ποιμαντικήν διακονίαν τῶν πολυαρίθμων εὐλαβῶν Προσκυνητῶν τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου.

 Τήν ἱεράν ταύτην στιγμήν ἐπιθυμῶ μέτ’ εὐγνωμοσύνης νά ἀπευθυνθῶ πρός τό σεπτόν πρόσωπόν Σας, ἐνθυμούμενος τούς λόγους  καί τάς συμβουλάς Σας μετά τήν ἀποφοίτησίν μου ἐκ τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς τῆς Ἁγίας Σιών, διά τῶν ὁποίων μέ προετρέψατε νά παραμείνω κατά τήν διάρκειαν ἐκείνου τοῦ καλοκαιριοῦ, διά νά δοκιμάσω τόν δρόμον τοῦ μοναχισμοῦ καί κατόπιν νά πάρω τήν ἀπόφασιν τῆς ἐντάξεώς μου εἰς τήν Ἀδελφότητα. Τό γεγονός, ὅτι τώρα εὑρίσκομαι ἐνώπιόν Σας, καλούμενος νά λάβω τήν χειροτονίαν τοῦ Ἐπισκόπου κατά μέγα μέρος τό ὀφείλω εἰς τήν Πατρικήν Σας ἐκείνην προτροπήν.

 Μετά τόν διορισμόν μου εἰς τήν διακονίαν τοῦ Παναγίου Τάφου, εἶχον τήν ἰδιαιτέραν εὐλογίαν νά μαθητεύσω παρά τούς πόδας τοῦ μακαριστοῦ Σκευοφύλακος καί Μητροπολίτου Θαβωρίου κυροῦ Δανιήλ, ὁ ὁποῖος μέ τήν ἁπλότητα, τήν πολυμάθειαν καί τήν μακροχρόνιον προσφοράν εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα, μοῦ ἐνεφύσησε τόν ζῆλον, τήν ἀγάπην καί τήν ἀφοσίωσιν πρός τόν Πανάγιον Τάφον καί ἐπέδειξεν μεγάλην ἐμπιστοσύνην εἰς ἐμέ παρά τό νεαρόν τῆς ἠλικίας μου, ὅπως καί ὅλοι οἱ διαδεχθέντες αὐτόν Σκευοφύλακες, ὁ τελευταῖος τῶν ὁποίων ἦτε, Ὑμεῖς, Μακαριώτατε.

  Ἐπίσης θέλω νά ἐκφράσω τόν σεβασμόν μου πρός τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης καί Γέροντα Ἀρχιγραμματέα κ. Ἀρίσταρχον, ὁ ὁποῖος ὡς Σχολάρχης τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς, μέ ἐγαλούχησε μέ  μόρφωσιν, μέ ἀγάπην πρός τόν Θεόν καί τήν Ἐκκλησίαν, ἀλλά καί ὅλα τά χρόνια τῆς διακονίας μου, ἐστάθη πολύτιμος συμπαραστάτης.

 Εὐχαριστῶ ἐκ βάθους ψυχῆς, ὅλους τούς Σεβασμιωτάτους Ἀρχιερεῖς καί Πανοσιολογιωτάτους Ἀρχιμανδρίτας μέλη τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Σύνοδου, οἱ ὁποῖοι μέ ἐτίμησαν ἐκλέγοντές με Ἀρχιεπίσκοπον Ἱεραπόλεως τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου τῶν Ἱεροσολύμων. Ἐπίσης θερμάς εὐχαριστίας ἐκφράζω πρός ὅλους τούς Ἁγιοταφίτες, ἰδιαιτέρως δέ τούς πατέρας καί ἀδελφούς τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, οἱ ὁποῖοι μέ ἐστήριξαν εἰς τό δύσκολον ἔργον τοῦ Παρασκευοφύλακος. Γνωρίζω πολύ καλά ὅτι χωρίς τήν ἰδικήν των συμπαράστασιν καί βοήθειαν θά μοῦ ἦτο ἀδύνατον νά ἐκπληρώσω τάς ὑποχρεώσεις μου εἰς τήν εὐαίσθητον καί κοπιαστικήν ταύτην διακονίαν. Ἐφαρμόζοντες τό: «ἀδελφὸς ὑπὸ ἀδελφοῦ βοηθούμενος ὡς πόλις ὀχυρὰ», (Παροιμ. 18,19), ὑπερέβημεν μαζί πολλούς κινδύνους εἰς τήν προάσπισιν τῶν δικαίων ἡμῶν ἐντός τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

 Εἰς τούς κατά σάρκα γονεῖς μου καί ἀδελφούς, οἱ ὁποῖοι παρίστανται προσωπικῶς εἰς τήν χαράν μου, ἐκφράζω τήν εὐγνωμοσύνην μου, διότι εἰς αὐτούς ὀφείλω τήν χριστιανικήν ἀνατροφήν, τήν ὁποίαν μοῦ ἐχάρισαν, τήν ἀγάπην διά τόν συνάνθρωπον καί τήν ἁπλότητα τῆς πίστεως.

 Εὐχαριστῶ ἐπίσης, ὅλους τούς παρισταμένους κληρικούς καί λαϊκούς προσκυνητάς, οἱ ὁποῖοι ἐταξίδευσαν, διά νά συμμετάσχουν εἰς τήν σημαντικήν ταύτην στιγμήν τῆς ζωῆς μου.

 Ἐπικαλούμενος, τάς πρεσβείας τῶν Ἁγίων, παρακαλῶ Ὑμᾶς υἱϊκῶς, Μακαριώτατε, ἵνα διά τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν Ὑμῶν ἡ χάρις τοῦ Παναγίου καί τελεταρχικοῦ Πνεύματος ἀναδείξῃ με γνήσιον ἐργάτην τοῦ ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου”.

 

Μετά ταῦτα ὁ ἐψηφισμένος προσηνέχθη ὑπό δύο Ἀρχιμανδριτῶν καί  παρεδόθη εἰς δύο Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι καί προσεφώνησαν τό «Κέλευσον, κελεύσατε», ἐχειραγώγησαν αὐτόν τρίς πέριξ τῆς Ἁγίας Τραπέζης, ἀσπαζόμενον ταύτην καί τήν χεῖρα τοῦ Μακαριωτάτου, ἐν ᾧ ἐψάλλοντο τά τροπάρια «Ἅγιοι μάρτυρες», «Ἡσαΐα χόρευε», καί «Δόξα σοι Χριστέ ὁ Θεός», ὁπότε καί κλίνας τά γόνατα αὐτοῦ ὁ ἐψηφισμένος πρό τῆς Ἁγίας Τραπέζης καί ἐγγίζων τάς χεῖρας αὐτοῦ ἐπ’ αὐτῆς, ἐδέχθη τήν ἐπίθεσιν τῶν χειρῶν τοῦ Μακαριωτάτου, τῶν λοιπῶν Ἀρχιερέων ἐγγιζόντων τοῦτον καί τήν ἐπίκλησιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος:  «ψήφῳ τε καί δοκιμασίᾳ τῶν Πανιερωτάτων Ἀρχιερέων καί ὁσιολογιωτάτων Ἀρχιμανδριτῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου… ἡ θεία Χάρις…»

Μετά τήν ἀνάγνωσιν τῶν νενομισμένων εὐχῶν, ὁ Μακαριώτατος ἐπιδίδων τῷ χειροτονηθέντι ἕκαστον τῶν ἀρχιερατικῶν ἀμφίων, ἀνεφώνησε τό «ἄξιος», τοῦ ἐκκλησιάσματος ἐπικροτοῦντος τοῦτο.  Ἐν τέλει δέ ἀπό τῆς Ὡραίας Πύλης ὁ Μακαριώτατος ἐπαρουσίασε τόν χειροτονηθέντα εἰς τό ἐκκλησίασμα λέγων: «αὕτη ἡ ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου».

Ἐν συνεχείᾳ ἠκολούθησε κατά τήν τάξιν ἡ θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου καί προηγουμένου, τιμῆς ἕνεκεν, τοῦ χειροτονηθέντος τῶν ἄλλων συλλειτουργούντων Ἀρχιερέων.

Εἰς τό τέλος τῆς θ. Λειτουργίας μετά τό «Εὐλογία Κυρίου καί ἔλεος…» καί πρό τῆς ἀπολύσεως ὁ Μακαριώτατος παρέδωσεν εἰς τόν χειροτονηθέντα τήν Ἀρχιερατικήν ράβδον λέγων: «λάβε τήν ράβδον ταύτην…».

Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ χειροτονηθείς διένειμε τό ἀντίδωρον εἰς τούς προσερχομένους πιστούς καί συγχαίροντας αὐτῷ.

Τούτων πάντων τελεσθέντων, ἡ Πατριαρχική συνοδεία ἀνῆλθεν ἐν ἐπισήμῳ πομπῇ εἰς τά Πατριαρχεῖα.

Ἐνταῦθα ὁ χειροτονηθείς Ἀρχιεπίσκοπος Ἱεραπόλεως καί Γέρων Σκευοφύλαξ κ. Ἰσίδωρος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

 

“Μακαριώτατε, Πάτερ καί Δέσποτα,

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Ἐξοχώτατε κ. Γενικέ Πρόξενε,

Πανοσιολογιώτατοι ἀδελφοί, μέλη τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου,

Σεβαστοί Πατέρες καί ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Προσκυνηταί,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

«Σιών, Θεοῦ ὄρος τό ἅγιον καί Ἱερουσαλήμ, κύκλῳ τούς ὀφθαλμούς σου ἆρον καί ἴδε τά συνηγμένα τέκνα σου ἐν σοί, ἰδού γάρ ἥκασι μακρόθεν προσκυνῆσαι τῷ βασιλεῖ σου».

 Διά μίαν εἰσέτι φοράν ἐκφράζω πρός τήν Ὑμετέραν Σεπτήν Μακαριότητα καί τήν περί Αὐτήν Ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον τάς ἐκ βάθους μου εὐχαριστίας, διά τήν εἰς ἐμέ τόν ταπεινόν γενομένην τοιαύτην τιμήν.

Θερμάς ἐπίσης εὐχαριστίας ἐκφράζω πρός πάντας ὑμᾶς, τούς συμμετέχοντας καί παρευρισκομένους Πατέρας καί ἀδελφούς, καί τούς εὐλαβεῖς χριστιανούς, πολλοί ἐκ τῶν ὁποίων ὑπεβλήθησαν εἰς τήν ταλαιπωρίαν τοῦ ταξιδίου, διά νά ἔλθουν μακρόθεν καί νά ἑνώσουν τάς προσευχάς των πρός τόν Κύριον διά τήν ἐμήν ἀναξιότητα.    

Προπίνων εἰς ὑγιείαν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, εὔχομαι ὅπως τό Πανάγιον καί Τελεταρχικόν Πνεῦμα, σκεπάζῃ πάντοτε καί καθοδηγῇ τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα καί τήν περί Αὐτήν Ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον εἰς τήν πηδαλουχίαν τῆς Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν”.

 Ἡ ἀκολουθία μετεδόθη ζωντανά ἐκ τοῦ Δικτυακοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τοῦ Πατριαρχείου, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://jerusalem-patriarchate.info/2012/12/26/7446/

 Μετά τό κέρασμα προσῆλθον πάντες οἱ μετασχόντες τῆς χειροτονίας καί συνεχάρησαν τόν χειροτονηθέντα Ἀρχιερέα, ἀσπαζόμενοι τήν χεῖρα αὐτοῦ.

Τό ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς ταύτης ὁ χειροτονηθείς Ἀρχιεπίσκοπος Ἱεραπόλεως κ. Ἰσίδωρος παρέθεσε δεξίωσιν εἰς τό ξενοδοχεῖον Notre Dame πρός πάντας τούς τιμήσαντας αὐτόν διά τῆς συμμετοχῆς αὐτῶν εἰς τήν χειροτονίαν αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/hAIKLl38bWw

httpv://youtu.be/KEu45hI4vnA

ngg_shortcode_0_placeholder