ΜΗΝΥΜΑ & ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΛΥΔΔΗΣ κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ. - Πατριαρχείοv Ιεροσολύμων

Α’. ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ.

Κατ’ ἀπόφασιν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, προεδρευομένης ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ἐν τῇ Συνεδρίᾳ ΟΕ’/ 19.2.2013, ἐξελέγη εἰς Ἀρχιεπίσκοπον Λύδδης ὁ Γραμματεύς τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου π. Δημήτριος.

Τό ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς 23^ης Φεβρουαρίου/ 8^ης Μαρτίου 2013, εἰς τόν Πατριαρχικόν καί μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἀγίων Κωνσταντίνου καί Ἐλένης ἔλαβε χώραν τό Μήνυμα. Συμφώνως πρός τήν τάξιν μετά τόν Ἑσπερινόν τά μέλη τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου εἰσῆλθον εἰς τό Ἱερόν Βῆμα καί ὑπέγραψαν τό Ὑπόμνημα τῆς ἐκλογῆς τοῦ ἐψηφισμένου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου.

Ἐν συνεχείᾳ προσῆλθεν ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ ὁ νεοεκλεγείς, προπορευομένων τῶν ραβδούχων καί τῶν νυμφαγωγῶν. Προσελθών ὁ νεοεκλεγείς ἔβαλεν «Εὐλογητόν», ἐθυμίασεν καί ἀνέπεμψε δέησιν.

Τοῦ Μηνύματος τῆς ἐκλογῆς ἀνακοινωθέντος καί τοῦ ἐψηφισμένου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης συγκατατεθέντος καί τῆς σχετικῆς ἀκολουθίας τελεσθείσης, ἀνῆλθον πάντες ἐν συνοδείᾳ εἰς τό Πατριαρχεῖον.

Ἐνταῦθα ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Λύδδης προσεφώνησε τόν ἐν τῇ αἰθούσῃ ἐκ τῶν προτέρων ἀναμένοντα Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Περάναντες πρό μικροῦ τήν τέλεσιν τοῦ Μικροῦ καί τοῦ Μεγάλου Μηνύματος ἐν τῷ Πανσέπτῳ Μοναστηριακῷ Ναῷ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, δοξολογίαν καί αἶνον ἀναπέμπω τῷ ἐν Τριάδι Θεῷ ἡμῶν διά τάς τοσαύτας δωρεάς καί χάριτας Αὐτοῦ καί ἐν συγκινήσει ἐκφράζω πρός τήν Ὑμετέραν φιλόστοργον Πατρότητα καί τοῖς μέλεσι τῆς περί Ὑμᾶς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ὁλοθέρμους εὐχαριστίας διά τήν τηλικαύτην προσγενομένην μοι τιμήν, τῆς ἐκλογῆς εἰς τόν ὑπέρτατον βαθμόν τῆς Ἱερωσύνης.

Προσβλέπων εἰς τό ἀμέτρητον ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί τήν Ὑμετέραν ἀγάπην καί ἀνεκτικότητα, ἐν ταπεινώσει βαθείᾳ προσέρχομαι ἐνώπιον Ὑμῶν καί ἀφίημι ἑμαυτόν εἰς τάς χαριτοβρύτους χεῖρας Ὑμῶν.

Προπίνω εἰς ὑγιείαν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, δεόμενος τοῦ Κυρίου, ὅπως χαριτώνῃ τήν λαμπράν Ὑμῶν Πατριαρχείαν ἐν ὑγιείᾳ ἀμφιλαφεῖ καί εἰς ἐτῶν πολλῶν περιελίξεις».

Ἀνταπαντῶν ὁ Μακαριώτατος εἶπε τά ἐξῆς:

«Θεοφιλέστατε Ἐψηφισμένε Ἀρχιεπίσκοπε Λύδδης

κ. Δημήτριε,

Τό παλαίφατον ἡμῶν Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων, ἔχον ὡς ἀρωγόν τήν Γεραράν ἡμῶν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα, αἴρει ἐπί τῶν ὤμων αὐτοῦ τόν σταυρόν τοῦ μαρτυρίου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, γεύεται ἀγογγύστως τοῦ πόνου, τοῦ κόπου καί τῆς ὁδύνης αὐτοῦ, οὐ μήν ἀλλά καί διά τοῦτο καί τῆς χαρᾶς καί τῆς ἀγαλλιάσεως τῆς Ἀναστάσεως.

Μία τοιαύτη περίοδος γεύσεως χαρᾶς ἀναστασίμου εἶναι καί ἡ πρόσφατος καί παροῦσα χρονική περίοδος, κατά τήν ὁποίαν πραγματοποιοῦνται αἱ ψήφοις κανονικαῖς ἀποφάσεις τῆς περί Ἡμᾶς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, τῶν προαγωγῶν δηλονότι Ἁγιοταφιτῶν ἀδελφῶν Πατέρων, διακριθέντων ἐπί ἀφωσιωμένῃ καί ἀκεραίᾳ προσκυνηματικῇ καί ἄλλη διακονίᾳ.

Μία τῶν προαγωγῶν τούτων τυγχάνει ἡ ἀνάδειξις τῆς ὑμετέρας Θεοφιλίας ὡς Ἀρχιεπισκόπου τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἀρχιεπισκοπῆς Λύδδης, ἧς ψυχή καί καρδία ὁ ἐν τοῖς σπλάγχνοις τῆς γῆς αὐτῆς τάφος τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου.

Ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος ἀνέδειξε τήν ὑμετέραν Θεοφιλίαν εἰς ταύτην τήν θέσιν, προσβλέψασα εἰς τήν ἐπιμελημένην καί ἀφωσιωμένην διακονίαν αὐτῆς, ἀφ’ ὧν ἡμερῶν ἐνετάγη εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα, ἐν τῇ διακονίᾳ αὐτῆς εἰς τό γραφεῖον τῆς Ἀρχιγραμματείας, τοῦ Γραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, τῇ ἡγουμενίᾳ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρχαγγέλων, τῇ Προσκυνηματικῇ Ἐπιτροπῇ, καί ἄλλαις διακονίαις.

Ἐπί τῷ λίαν σημαντικῷ γεγονότι τούτῳ διά τήν κανονικήν λειτουργίαν τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας, συναντᾶται ἡ προσωπική χαρά τῆς ὑμετέρας Θεοφιλίας μετά τῆς χαρᾶς τῆς ἀναδειξάσης αὐτήν Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος κατά τό Μέγα Μήνυμα ἐν τῷ Πατριαρχικῷ καί Μοναστηριακῷ Ναῷ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης καί τῷ Ἱερῷ ἡμῶν ὀσπιτίῳ τούτῳ.

Εὐχαριστοῦντες, ὅθεν, ἐκ βαθέων τόν Πανάγαθον Θεόν, προσευχόμεθα ἐκ μυχίων, ὅπως τήν ἐπαύριον καταξιώσῃ ὅλους ἡμᾶς, ἵνα γευθῶμεν πεπληρωμένης τῆς χαρᾶς τῆς ἐν τῷ Πανιέρῳ Ἱερῷ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως ἐπισκοπικῆς χειροτονίας τῆς ὑμετέρας ἀγαπητῆς Θεοφιλίας. Γένοιτο».

Μετά ταῦτα ἐψάλη ὁ Πολυχρονισμός καί ὁ ἐκλεγείς προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον, τούς Ἀρχιερεῖς καί πάντας τούς τιμήσαντας αὐτόν τάς μπομπονιέρας μέ τά κουφέτα.

Β’. Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ.

Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου τῶν Ψυχῶν, 24^ης Φεβρουαρίου/9^ης Μαρτίου 2013, ἔλαβε χώραν εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ἡ εἰς Ἀρχιερέα χειροτονία τοῦ ἐψηφισμένου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου.

Ἡ χειροτονία αὕτη ἐτελέσθη εἰς τό πλαίσιον Πατριαρχικοῦ καί Πολυαρχιερατικοῦ Συλλειτούργου. Προεξάρχων τοῦ Συλλειτούργου τούτου ἦτο ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργοί δέ Αὐτοῦ οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἤτοι οἱ Ἱερώτατοι Μητροπολῖται Ναζαρέτ κ. Κυριακός, Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, Βόστρων κ. Τιμόθεος, Φιλαδελφείας κ. Βενέδικτος καί οἱ Σεβασμιώτατοι Ἀρχιεπίσκοποι Γεράσων κ. Θεοφάνης, Ἀβήλων κ. Δωρόθεος, Ἰόππης κ. Δαμασκηνός, Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, Θαβωρίου κ. Μεθόδιος, Ἰορδάνου κ. Θεοφύλακτος καί Σεβαστείας κ. Θεοδόσιος καί Ἁγιοταφῖται Ἱερομόναχοι καί Ἱεροδιάκονοι.

Ἡ χειροτονία ἐτελέσθη κατά τήν τάξιν τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, συμφώνως πρός τήν ὁποίαν ὁ χειροτονούμενος Ἀρχιερεύς ἐδήλωσε τήν πίστιν, τήν προσήλωσιν καί ἀφοσίωσιν αὐτοῦ εἰς τά δόγματα καί τήν παράδοσιν τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἤτοι εἰς τό ἀγέννητον καί ἄναρχον τοῦ Πατρός, τό γεννητόν τοῦ Υἱοῦ ἐκ τοῦ Πατρός ἀχρόνως καί τό ἐκπορευτόν ἐκ τοῦ Πατρός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί εἰς τήν ἐνανθρώπησιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς ἑνός προσώπου ἐν δύο φύσεσι τῇ θείᾳ καί τῇ ἀνθρωπίνῃ καί εἰς τά ἀδιάβλητα πάθη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, οἷον πεῖναν, δίψαν, θάνατον σαρκί καί εἰς τάς Ἁγίας Εἰκόνας ὡς ἀντίτυπα τῶν πρωτοτύπων.

Τούτων δηλωθέντων ἐν τῷ Ὄρθρῳ, ἤρξατο ἡ Θεία Λειτουργία . Μετά τήν Πατριαρχικήν φήμην, προσηνέχθη ὁ χειροτονούμενος πρό τῆς Ὡραίας Πύλης, ὁπότε καί ἔλαβε χώραν ἡ προσφώνησις πρός αὐτόν τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Θεοφιλέστατε Ἐψηφισμένε Ἀρχιεπίσκοπε Λύδδης

κ. Δημήτριε,

Ἡ ἡμέρα καί ὥρα αὕτη τῆς χειροτονίας τῆς ὑμετέρας Θεοφιλίας εἰς Ἀρχιερέα καί δή εἰς Ἀρχιεπίσκοπον τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Λύδδης, ἧς πολιοῦχος ὁ Ἅγιος ἔνδοξος μεγαλομάρτυς Γεώργιος ὁ Τροπαιοφόρος, τυγχάνει ἀναμφισβητήτως ἡ ἱερωτέρα καί συγκινητικωτέρα τῆς ζωῆς σου.

Κατά τήν ἡμέραν ταύτην καλεῖσαι ὑπό τοῦ Ἁγίου καί Τελεταρχικοῦ Πνεύματος, τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ, νά ἐγκατασταθῇς εἰς τό ὕψιστον ἀξίωμα τῆς ἱερωσύνης, νά εἰσέλθῃς εἰς τά ἐνδότερα τοῦ θυσιαστηρίου καί νά θεωρῇς αὐτοψεί τό πρόσωπον τῆς Ἁγίας Ἀναφορᾶς.

Τό μυστήριον τοῦτο τῆς ἀρχιερατικῆς μυήσεως καί ἐγκαταστάσεώς σου διά τῶν χειρῶν τῆς Μετριότητος Ἡμῶν καί τῶν τιμίων ἀρχιερατικῶν μελῶν τῆς περί Ἡμᾶς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ἔχει καί τήν ἰδιαιτέραν αὐτοῦ σημασίαν, καθ’ ὅτι τελεσιουργεῖται εἰς τόν χῶρον ἀναμέσον τοῦ τόπου τῆς σταυρικῆς και λυτρωτικῆς ὑπέρ ἡμῶν θυσίας καί τῆς εἰς ᾅδου καθόδου καί τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἡ Σιωνῖτις Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, ἔχουσα τήν ἀνάθεσιν ὑπό τοῦ Κυρίου καί τοῦ πρώτου ἐπισκόπου αὐτῆς ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου τῆς διακονίας καί τῆς φρουρήσεως τῶν Ἁγίων Τόπων τῆς κατά σάρκα τοῦ Χριστοῦ ἐμφανείας, ἐμπιστεύεται σήμερον εἰς τήν ὑμετέραν Θεοφιλίαν τήν περίοπτον αὐτήν θέσιν, ἔχουσα χρηστάς τάς ἐλπίδας πρός τό μέλλον, κρίνουσα ἀπό τῆς ἄχρι τοῦδε διακονίας αὐτῆς.

Ἀπό τοῦ γεγονότος δηλονότι ὅτι ἡ ὑμετέρα Θεοφιλία λαβοῦσα εὐλογίαν ἐκ τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους, οὗ προστάτις ἡ Ὑπεραγία Δέσποινα Θεοτόκος, καί ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς μετανοίας αὐτῆς τῆς Μικρᾶς Ἁγίας Ἄννης, ἔνθα ἡγούμενος διετέλεσε ὁ μακαριστός ὑμνογράφος τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας π. Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, ἐνετάχθη εἰς τήν Γεραράν ἡμῶν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα.

Τήν Ἀδελφότητα ταύτην διηκόνησας ἔκτοτε μετ’ ἀφοσιώσεως καί αὐταπαρνήσεως, ἐν ὑπακοῇ καί ἐπιμελείᾳ τῶν ἀνατιθεμένων καθηκόντων σου, τῆς διακονίας ἐν τῇ Ἀρχιγραμματείᾳ, τοῦ Γραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, τοῦ ἐφημερίου ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῆς Μεγάλης Παναγίας, τῆς Ἡγουμενείας ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῶν ἁγίων Ἁρχαγγέλων καί τῆς ἐκπροσωπήσεως τοῦ Πατριαρχείου ἡμῶν εἰς Συνέδρια ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας καί καταπολεμήσεως τῶν αἱρέσεων.

Εὐγνωμονῶν, ὅθεν, τόν Πανάγαθον Θεόν, τόν ἐπιδαψιλεύσαντα τάς πλουσίας Αὐτοῦ δωρεάς πρός τήν σήν Θεοφιλίαν, πρόσελθε θαρρῶν ἐπί τῷ ἐλέει καί τῇ εὐσπλαγχνίᾳ Αὐτοῦ ἐν ταπεινώσει ψυχῆς καί προσευχῇ διακαεῖ, ἵνα δεχθῇς τήν ἀρχιερατικήν χάριν τοῦ Παναγίου καί Τελεταρχικοῦ Πνεύματος καί καταστῇς ποιμήν ἄξιος τῆς λογικῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ, καρποφορῶν εἰς τόν ἀμπελῶνα Αὐτοῦ, διδάσκων τούς πιστούς ἐν λόγῳ πραότητος καί ἐπιεικείας τοῦ Χριστοῦ, κατά τό παράγγελμα τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «δεῖ τόν ἐπίσκοπον ἀνέγκλητον εἶναι ὡς Θεοῦ οἰκονόμον, μή αὐθάδη, μή ὀργίλον… ἀλλά φιλόξενον, φιλάγαθον, σώφρονα, δίκαιον, ὅσιον, ἐγκρατῆ, ἀντεχόμενον τοῦ κατά τήν διδαχήν πιστοῦ λόγου, ἵνα δυνατός ᾖ καί παρακαλεῖν ἐν τῇ διδασκαλίᾳ τῇ ὑγιαινούσῃ καί τούς ἀντιλέγοντας ἐλέγχειν», (Τίτ. 1, 7-9), ἀναδεικνύμενος οὕτως ἀντάξιος διάδοχος τῶν ἁγίων καί θεοφόρων τῆς Ἐκκλησίας Πατέρων καί δή τῶν Ἁγιοταφιτῶν, ἡ Ἀδελφότης τῶν ὁποίων ἐτίμησέ σε, ἐγαλούχησε καί ἀνέδειξε.

Εἴη τό ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον!»

καί ἡ ἀντιφώνησις τοῦ ἐψηφισμένου ἔχουσα ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

«Τί τοῦτο τό περί ἐμέ γέγονεν μυστήριον;

Μετά πολλῆς ταπεινώσεως ἐρανίζομαι τήν ἀποτύπωσιν ταύτην τοῦ ἱεροῦ ὑμνῳδοῦ, εἰς τήν προσπάθειάν μου, νά κατανοήσω μέ τάς πενιχράς μου πνευματικάς δυνάμεις, τό σχέδιον τοῦ Θεοῦ διά τήν ἐλαχιστότητά μου.

Ἡ ἐφαρμογή τούτου ἀνάγεται παιδιόθεν, ὅτε οἱ ἁπλοί γονεῖς μου, οἱ ὁποῖοι μετ’ ἰδιαιτέρας συγκινήσεως παρίστανται τἀνῦν ὧδε, ὁμοῦ μετά τοῦ κατά σάρκα ἀδελφοῦ μου καί τῆς συμβίας αὐτοῦ, παρέδιδαν διά τοῦ παραδείγματος αὐτῶν εἰς ἡμᾶς, τά τέκνα αὐτῶν, μαθήματα ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης, ἐργατικότητος καί ἀλληλοπεριχωρήσεως.

Μετ’ οὐ πολλά ἔτη, ἐδέχθνη τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Κυρίου διά τῆς ἐνσκηψάσης πρός με σοβαρᾶς ἀσθενείας, ἐξ ἧς ὁ Κύριος μέ ἐξήγαγεν ὑγιῆ.

Ἀργότερον ἡ ὑπό τοῦ Καθηγητοῦ κ. Μαντζαρίδη ἀνατεθεῖσά μοι ἐμπειρική ἐργασία εἰς τό Ἅγιον Ὄρος, ἐγένετο ἡ αἰτία τῆς γνωριμίας μου μετά τοῦ πολιοῦ καί σεβαστοῦ Γέροντος Γερασίμου τοῦ Μικραγιαννανίτου καί δι’ αὐτοῦ μετά τοῦ μοναχισμοῦ.

Μετά ἑξαετίαν, μία τυχαία ἄφιξίς μου μετά μελῶν τῆς συνοδείας εἰς Ἱεροσόλυμα, ἀπέφερε τήν πρώτην γνωριμίαν μου μετά τῶν Ἁγίων Τόπων, καί τόν δι’ ὀλίγον συναγελασμόν μου μετά τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων. Πρότασις ἁβροφροσύνης τοῦ μακαριστοῦ προκατόχου Ὑμῶν, Μακαριώτατε, Πατριάρχου Διοδώρου, διά νά ἐπιτρέψῃ ὁ γέρων Γεράσιμος τήν ἐπ’ ὀλίγον παραμονήν μου εἰς Ἱεροσόλυμα, πρός συνεπικουρίαν εἰς τό Ἁγιοταφιτικόν ἔργον, εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τήν, τῇ εὐλογίᾳ αὐτοῦ, ἔνταξίν μου εἰς τήν χορείαν τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί τοῦ Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων, εἰς τό ὁποῖον διακονῶ, θείᾳ χάριτι, ἐπί εἰκοσιεπταετίαν.

Εἰλικρινῶς, Μακαριώτατε, δέν δύναμαι νά κατανοήσω τήν σύλληψιν καί ἐφαρμογήν τοῦ σχεδίου τοῦ Θεοῦ δι’ ἐμέ. Ἁπλῶς ἐν τῇ ἀγνοίᾳ μου, ἐκών ἀποδέχομαι καί κατακολουθῶ τοῦτο.

Δέν εὑρίσκονται λέξεις κατάλληλοι, διά νά περιγράψουν τά ποικίλα συναισθήματα, τά κατακλύζοντα τήν καρδίαν μου κατά τήν στιγμήν ταύτην.

Ἀτενίζω ἐνεός τόν Φρικτόν Γολγοθᾶ, ἐπί τοῦ ὁποίου ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, «ἥπλωσε τάς παλάμας» διά τήν σωτηρίαν πάσης τῆς ἀνθρωπότητος.

Μέ τούς νοητούς ὀφθαλμούς τῆς καρδίας, δυνάμεθα καί σήμερον νά ἴδωμεν τό θαυμαστόν τοῦτο γεγονός, καθότι ἡ προστασία τοῦ Ἱερωτέρου Συμβόλου τῆς Χριστιανωσύνης εἶναι αἰσθητή πρός πάντας τούς πιστούς κατοίκους τῶν Ἱεροσολύμων, οὐχί μόνον ἐνισχύοντος ἡμᾶς, ἀλλά καί τηροῦντος ἡμᾶς, κατά τά ἀδιάψευστα λόγια τοῦ ἐπί τοῦ Γολγοθᾶ ἑκουσίως δι’ ἡμᾶς ὡς ἀκάκου ἁμνοῦ τυθέντος ἱδρυτοῦ τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως.

Ἡ αἴσθησις αὕτη κατά τάς ἡμέρας ἡμῶν εἶναι πλέον ζωηρά, ὅτε τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον καί ἐν γένει ἡ Ὀρθόδοξος ἡμῶν Ἐκκλησία βάλλεται πανταχόθεν καί ὑπό πολλῶν, ἐν τῇ γενικευμένῃ ἰδέᾳ τῆς παγκοσμιοποιήσεως, καθότι ἡ ὕπαρξις καί μόνον ταύτης ἀποτελεῖ τροχοπέδην εἰς τήν ἐφαρμογήν τῶν κρυφίων καί λίαν ἐπικινδύνων σχεδίων αὐτῆς.

Οὐ φοβούμεθα ὅμως, οὐδε φοβηθησόμεθα εἰς τόν αἰῶνα, ὡς ἀπολαβόντες τῆς υἱοθεσίας τοῦ Θεοῦ καί τῆς χάριτος Αὐτοῦ. Προσκυνοῦμεν τόν ἔμπροσθεν ἡμῶν κείμενον Κενόν Τάφον τοῦ Κυρίου καί λαμβάνομεν δύναμιν ἐκ τοῦ γεγονότος τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ. Διακονοῦντες δέ τά Πανάγια Σκηνώματα, ἀπολαμβάνομεν τῆς ἰδιαιτέρας προστασίας καί τῆς εὐλογίας αὐτῶν, κορωνίς τῶν ὁποίων τυγχάνει ὁ σωτηριώδης ἐν Χριστῷ βίος ἐπί τῆς γῆς καί ἡ ἀτελεύτητος ἐν οὐρανοῖς συμβασιλεία ἡμῶν μετά τοῦ Δημιουργοῦ πάσης τῆς κτίσεως.

Κατά τήν εὔσημον ταύτην ὥραν, ἐπιτρέψατέ μοι, Μακαριώτατε, νά ἀναφερθῶ εὐγνωμόνως πρός τούς ὑπερήλικας γονεῖς μου καί τόν κατά σάρκα ἀδελφόν μου μετά τῆς οἰκογενείας αὐτοῦ καί τούς προσφιλεῖς μοι φίλους καί συγγενεῖς.

Ἡ εὐγνωμοσύνη μου μεγάλη καί πρός τόν μακαριστόν Πρωτοπρεσβύτερον Φραγκῖσκον Βαμβακάρην, ὁ ὁποῖος ὁμοῦ μετά τοῦ μακαριστοῦ π. Κωνσταντίνου Παπακώστα ἐγαλούχησε πάντας τούς ἐνορίτας τῆς Ἁγίας Μαρίνης εἰς τά νάματα τῆς πίστεως, τῆς ἀνιδιοτελείας καί τῆς ἀγωνιστικότητος.

Ἡ σκέψις μου καί πρός τόν μακαριστόν Γέροντα μοναχόν Γεράσιμον Μικραγιαννανίτην, ὁ ὁποῖος ἐπαίδευσεν ἐμέ καί τούς παραδελφούς μου εἰς τήν Σκήτην τῆς Μικρᾶς Ἁγίας Ἄννης, εἰς τόν μοναχισμόν, ἡ πεμπτουσία τοῦ ὁποίου εἶναι ἡ ἀδιάκριτος ὑπακοή.

Μέ ἰδιαίτερα συναισθήματα ἀναμιμνῄσκομαι τήν μεγάλην μορφήν τοῦ προκατόχου Ὑμῶν, μακαριστοῦ Πατριάρχου κυροῦ Διοδώρου καί εὐχαριστίας ἐκ μυχίων ἀναφέρω πρός πάντας τούς Ἁγιοταφίτας ἀδελφούς, οἱ ὁποῖοι μέ ἐστήριξαν διά τῆς ἀγάπης αὐτῶν, ἀπό πρώτης στιγμῆς.

Ἐν κατακλεῖδι, δεχθῆτε Μακαριώτατε, ὁμοῦ μετά τῶν ὁλοκαρδίων εὐχαριστιῶν μου, διά τήν ἀγάπην καί τήν ἐμπιστοσύνη,ν διά τῶν ὁποίων μέ περιβάλλετε καί τήν ἀφοσίωσίν μου πρός τό πρόσωπον τῆς Ὑμετέρας φιλοστόργου Πατρότητος, ἡ ὁποία οἰακοστρόφως πηδαλιουχεῖ τήν νοητήν Ὀλκάδα τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων εἰς εὐδίους λιμένας. Ἐν τῷ Ὑμετέρῳ προσώπῳ αἱ εὐχαριστίαι μου προσηκόντως ἀποδίδονται καί πρός τά τίμια μέλη τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου, διά τήν προσγενομένην μοι τιμήν.

Καί νῦν, Μακαριώτατε, κλίνων γόνυ σώματός τε καί πνεύματος, ἐν βαθείᾳ ἐπιγνώσει τῆς ἀναξιότητος μου, παραδίδωμι ἑμαυτόν εἰς τάς Πατρικάς Ὑμῶν χεῖρας, ἵνα δι’ αὐτῶν τελεσθῇ ἡ προσωπική μου Πεντηκοστή».

Εὐθύς ἀμέσως ἐψάλη τό «Ἡσαΐα χόρευε…» καί τά λοιπά τροπάρια καί ἐπηκολούθησεν ἡ ἐπίθεσις τῶν χειρῶν τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν συλλειτουργούντων Αὐτῷ ἐπί τήν κεφαλήν τοῦ χειροτονουμένου, ἐγγίζοντος τήν Ἁγίαν Τράπεζαν μετά τῶν δύο χειρῶν αὐτοῦ καί ἡ ἐπίκλησις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος…. «Ἡ Θεία Χάρις….» καί τό «ἄξιος, ἄξιος, ἄξιος» ἐν τῇ ἐνδύσει τοῦ ἀρχιερατικοῦ σάκου, τοῦ ὠμοφορίου τῆς μίτρας καί τῶν λοιπῶν ἀρχιερατικῶν ἀμφίων.

Μετά τό «αὕτη ἡ ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου» καί τό «Τίς Θεός μέγας», ἀπό τῆς Ὡραίας Πύλης ἐσυνεχίσθη ἡ θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου καί προηγουμένου τοῦ χειροτονηθέντος τῶν συλλειτουργούντων Ἀρχιερέων.

Πρό τῆς θείας Ἀπολύσεως ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσε τῷ χειροτονηθέντι τήν ἀρχιερατικήν ράβδον λέγων: «λάβε τήν ράβδον ταύτην…» .

Μετά τήν ἀπόλυσιν ὁ χειροτονηθείς Ἀρχιερεύς διένειμε τό ἀντίδωρον εἰς τούς πιστούς, εὐλογῶν αὐτούς.

Μετά ταῦτα, τῶν κωδώνων κρουομένων, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα, ἔνθα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Λύδδης προσεφώνησεν εὐχαριστῶν τόν Μακαριώτατον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Μόλις πρό μικροῦ βιώσας τό μυστήριον τῆς Πεντηκοστῆς, διά τῆς διά τῶν ἀξίων χειρῶν Ὑμῶν ἐπικαλύψεως τῆς ἀδυναμίας καί ἐλαχιστότητός μου, τῇ καταβάσει καί ἐπινεύσει τοῦ Παναγίου καί Τελεταρχικοῦ Πνεύματος, ἐπιτρέψατέ μοι νά ἐπαναλάβω τάς ὁλοθύμους εὐχαριστίας μου πρός τήν Ὑμετέραν φιλόστοργον Πατρότητα, τήν περί Ὑμᾶς Ἁγίαν καί Ἱερά Σύνοδον, πάντας τούς Ἁγιοταφίτας πατέρας, διά τήν ἀγάπην, δι’ ἧς μέ περιβάλλετε.

Εὐχαριστῶ καί πάντας τούς προσελθόντας καί συμμετασχόντας εἰς τήν ἑόρτιον χαρμονήν ταύτην καί ταπεινῶς δέομαι τοῦ Κυρίου, ὅπως ἐνισχύῃ πάντας ἡμᾶς ἐν ὑγιείᾳ τῇ κατ’ ἄμφω.

Ὑψώνω τό ποτήριον εὐγνωμόνως καί ἀναφωνῶ: Θεοφίλου τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἔτη ὅ,τι πλεῖστα καί ὄλβια».

ὁ δέ Μακαριώτατος ηὐχήθη, ὅπως ᾖ τά ἔτη αὐτοῦ πολλά ὡς ηὐχήθησαν καί οἱ συλλειτουργοί καί οἱ λοιποί Ἀρχιερεῖς καί Πατέρες, ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου, οἱ συνεργάται αὐτοῦ, ὁ Ἀντιπρόσωπος τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας εἰς τήν Παλαιστίνην κ. Ἀντώνης Σαμούτης καί πάντες οἱ τιμήσαντες αὐτόν διά τῆς παρουσίας αὐτῶν.

Ἡ ἀκολουθία μετεδόθη ζωντανά ἐκ τοῦ Δικτυακοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τοῦ Πατριαρχείου, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://jerusalem-patriarchate.info/2012/12/26/7446/

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/7HyU03jcahU

ngg_shortcode_0_placeholder