ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ Α.Θ.Μ. ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ 2005

ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΥ ΘΕΙΟΤΑΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΟΣ

ΤΟΥ ΠΑΤΡIΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

Κ. Κ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΤΟΥ Γ’

ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ 2005

«Ὅτι παιδίov ἐγεννήθη ἡμῖν,

υἱός και ἐδόθη ἡμῖν» (Ἠσ. 9, 6).

Ὁ Θεός τῶν Πατέρων ἡμῶν ἐν τῇ ἀπείρῳ Αὐτοῦ ἀγάπῃ καί ἀγαθότητι ἐδημιούργησε τόν κόσμον ἐκ τοῦ μηδενός καί ἔθεσεν αὐτόν εἰς τήν ἐξουσίαν καί ἀπόλαυσιν τοῦ κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν πλάσματος Αὐτοῦ, τοῦ ἀνθρώπου.

Ὀ ἄνθρωπος ὅμως ἐν τῇ αὐτεξουσίῳ αὐτοῦ δυνάμει διεσάλευσε τήν κοινωνίαν μετά τοῦ Πλάστου καί ἐπορεύθη εἰς ὁδούς περιπλόκους καί ἀτραπούς ἀδιεξόδους.

Εὐσπλαγχνιζόμενος ὁ Θεός τό ἔργον τῶν χειρῶν Αὐτοῦ, οὐκ αφῆκεν αὐτό ἐγκαταλελειμμένον, τυραννούμενον ὑπό τοῦ διαβόλου, ἀλλά ἀπέστειλεν αὐτῷ κατά καιρούς δικαίους, ὁσίους καί προφήτας, ἵνα ἐπαναγάγωσιν αὐτό εἰς τήν εὐθεῖαν ὁδόν τοῦ θελήματος Αὐτοῦ καί νά προετοιμάσωσι τἠν ἔλευσιν τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου αὐτοῦ.

Τοῦτον ἀπέστειλεν «ὅτε ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου» (Γαλ. 4, 4) προσλαμβάνοντα τό ἀνθρώπινον ἡμῶν φύραμα, ἄνευ ἁμαρτίας, «γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπό νόμον» (Γαλ. 4, 4), καί τοῦτο ἐν χρόνῳ καί τόπῳ, ἐπί Καίσαρος Αὐγούστου καί ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας.

Τοῦ παραδόξου τούτου μυστηρίου τῆς Γεννήσεως τοῦ Θεανθρώπου, τό ὁποῖον ὑπερβαίνει τόπον καί χρόνον, κατέστησαν μάρτυρες ἀψευδεῖς ἡ ἀειπάρθενος Μαρία Θεοτόκος, οἱ ἄγγελοι ἐν οὐρανῶ, οἱ ψάλαντες τό: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2, 14), οἱ προσελθόντες ἐκ τῆς ἐγγύς κώμης τῶν Ποιμένων ἀγραυλοῦντες ποιμένες καί οἱ μακρόθεν ἐξ Ἀνατολῆς ὑπό ἀστέρος ὁδηγούμενοι Μάγοι, Περσῶν βασιλεῖς, προσφέροντες τά δῶρα αὐτῶν, χρυσόν καί λίβανον καί σμύρναν καί ἐν συνεχείᾳ οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Μάρτυρες καί πάντες οἱ Ἅγιοι καί ἄπειρα πλήθη πιστῶν ἐξ ἀνατολῶν καί δυσμῶν, βορρᾶ καί νότου καί μέχρι τῶν ἡμερῶν ἡμῶν καί μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.

Τήν χαρμόσυνον καί ἐλπιδοφόρον ταύτην μαρτυρίαν τῆς διά σαρκός Γεννήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου συνέχισαν διά μέσου τῶν αἰώνων οἱ φύλακες μοναχοί τοῦ Τάγματος τῶν Σπουδαίων καί τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ἐν τῷ θεοδέγμονι τούτῳ Σπηλαίῳ καί τῇ ὑπ’ αὐτοῦ μεγαλοπρεπεῖ ταύτῃ Βασιλικῇ τῆς Γεννήσεως, ἔργῳ τῆς θεοσεβείας τῶν Βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, Θεοδοσίου, Ἰουστινιανοῦ καί τῶν διαδόχων αὐτῶν.

Τήν αὐτήν μαρτυρίαν συνεχίζομεν καί ἡμεῖς ἐν τῇ παγκοσμίῳ ταύτῃ ἑορτῇ τῆς Χριστιανοσύνης καί τῆς Σιωνίτιδος μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν. Ἐν τούτῳ τῷ τόπῳ τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ μαρτυροῦμεν τό ἔργον Αὐτοῦ τό σωτήριον, τό πανανθρώπινον, τήν ταπείνωσιν, τήν συγκατάβασιν, τήν ἀγάπην, τἠν πραότητα, τήν ἀπερίφραστον ἀπόρριψιν καί καταδίκην πάσης μορφῆς βίας καί προσβολῆς τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τήν συμφιλίωσιν μετά τοῦ Θεοῦ καί τοῦ πλησίον καί τήν εἰρήνην, ἑδραζομένην ἐπί τῆς δικαιοσύνης.

Εἰς τόν ἐν πολλοῖς ἀγωνιζόμενον καί ἀγωνιῶντα καί περιπλανώμενον κόσμον σήμερον, εἰς τούς δοκιμαζομένους λαούς τῆς περιοχῆς ἠμῶν, διαλαλοῦμεν ὅτι «λύτρωσιν ἐξαπέστειλεν ὁ Κύριος» τοῖς λαοῖς (Ψαλμ. 110, 9), ὅτι «Χριστός ἐτέχθη», ὅτι Χριστός κατῆλθεν ἐπί γῆς, ἵνα τόν ἄνθρωπον ἀνεβάσῃ εἰς οὐρανούς, ἵνα αὐτόν θεώσῃ κατά χάριν ἐν τῇ μετ΄ Αὐτοῦ κοινωνίᾳ, ἵνα ἀποκαταστήσῃ αὐτόν εἰς τό πρῶτον αὐτοῦ θεοειδές κάλλος, ὅτι ἐν Χριστῷ ἡ θεραπεία τοῦ ἀνθρωπίνου τραύματος, ὅτι ἐν αὐτῷ «τήν υἱοθεσίαν ἀπελάβομεν» (Γαλ. 4, 5).

Τό εὐαγγέλιον τοῦτο τῆς εἰρήνης, τῆς δικαιοσύνης, τῆς καταλαγῆς καί τοῦ ἀμοιβαίου σεβασμοῦ ἀπαγγέλλομεν τῷ ὀρθοδόξῳ ἡμῶν ποιμνίῳ εἰς πᾶσαν τήν δικαιοδοσίαν τοῦ παλαιφάτου ἡμῶν Πατριαρχείου, καί ὅπου γῆς, καί τοῖς πολιτικοῖς αὐτοῦ κυβερνήταις μετά τῆς εὐχῆς, ὅπως διάγωσιν ἐν εἰρήνῃ, ὁμονοίᾳ, ἀφαλείᾳ, προόδῳ καί εὐημερίᾳ .

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Βηθλεέμ, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2005

Διάπυρος πρός Κύριον Εὐχέτης

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

-Ι