ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ
Εἰς τήν πόλιν Νεάπολιν (Nablus) τῆς Σαμαρείας, μεταξύ τῶν ὀρέων Γαριζίν και Γεβάλ, εὑρίσκεται τό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ. Τοῦτο κατά τόν ἀοίδιμον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων Τιμόθεον Θέμελην καί ἄλλους συγγραφεῖς εἶναι τό «παρθενικόν», ἤτοι τό γνησιώτατον προσκύνημα. Τοῦτο, «ἧν πηγή τοῦ Ἰακώβ εἰς τό χωρίον, ὅ ἔδωκε Ἰακώβ Ἰωσήφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ» (Ἰω. 4,5-6).
«Ἐπί τῇ πηγῇ ταύτῃ ὁ Ἰησοῦς οὕτως ἐκαθέζετο κεκοπιακώς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας» (Ἰω. 4,6), ἐνῷ «οἱ μαθηταί αὐτοῦ ἀπελελύθεισαν εἰς τήν πόλιν, ἵνα τροφάς ἀγοράσωσιν».(Ἰω. 4,8).
Εἰς τό Φρέαρ τοῦτο προσῆλθεν ἡ γυνή ἡ Σαμαρεῖτις ἐκ τοῦ παρακειμένου χωρίου Συχάρ, «ἵνα ἀντλήσῃ ὕδωρ» (Ἰω. 4,7). Εἰς τοῦτο συνήντησεν τόν Ἰησοῦν, ὁ Ὁποῖος προφάσει δίψης συνδιελέχθη μετ’ αὐτῆς καί ἀπεκάλυψεν αὐτῇ τά τοῦ βίου αὐτῆς, καί ἐδίδαξεν αὐτήν ὅτι «Πνεῦμα ὁ Θεός καί τούς προσκυνοῦντας Αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν», οὔτε ἐν Ἱερουσαλήμ οὔτε ἐν Γαριζίν, καί ἐδήλωσεν αὐτῇ ἀπεριφράστως ὅτι Αὐτός, «ὁ λαλῶν μετ’ αὐτῆς, εἶναι ὁ Χριστός, ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου», ὁ δυνάμενος νά δώσῃ αὐτῇ νά πίῃ ὕδωρ ἁλλόμενον εἰς ζωήν αἰώνιον, ἵνα μή διψήσῃ εἰς τόν αἰῶνα».(Ἰω. 4,7 ἐξ.).
Πέριξ τοῦ προσκυνήματος τούτου τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διετήρει ἀπό τῆς ἐποχῆς τῆς Ἁγίας Ἑλένης ἱερόν ναόν, ὁ ὁποῖος ὑφίστατο τάς συνεπείας τῶν ἱστορικῶν ἀλλαγῶν ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ. Τόν ναόν τοῦτον εἶχεν ἀρχίσει νά ἀνεγείρῃ ἐκ θεμελίων ὁ Μητροπολίτης Γάζης Σωφρόνιος, οἰκονομικαί δυσκολίαι ὅμως, κυρίως ἀπό τοῦ 1920 καί ἑξῆς, ἐκράτουν τοῦτον ἡμιτελῆ καί ἄστεγον. Ἡ θεία Πρόνοια φαίνεται ὅτι ἐφύλασσε τοῦτον διά τόν Ἀρχιμανδρίτην Ἰουστῖνον, τόν ἡγούμενον τοῦ Φρέατος κατά τήν τελευταίαν τριακονταετίαν. Οὗτος δι’ εὐφυοῦς ἀρχιτεκτονικῆς ἐμπνεύσεως, δι’ αὐτενεργείας θαυμαστῆς, διά κόπων καί μόχθων ποικίλων, καί διαρκούσης τῆς «ἰντιφάντα», διά δωρεῶν τῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν ἀπετελείωσε τόν ναόν καί ἀνέδειξεν αὐτόν παμμεγέθη, περικαλλῆ καί καλαίσθητον, ὥστε νά παραμένῃ καύχημα καί κόσμημα τοῦ Πατριαρχείου, τοῦ προσκυνήματος καί τῆς πόλεως.
Τόν Ναόν τοῦτον ἀφιερωμένον εἰς τήν Ἁγίαν Φωτεινήν τήν Σαμαρείτιδα -τό κεντρικόν κλίτος αὐτοῦ-, εἰς τόν ἱερομάρτυρα Φιλούμενον -τό νότιον κλίτος- καί τόν ἅγιον Ἰουστῖνον τόν φιλόσοφον καί μάρτυρα τόν ἐκ Νεαπόλεως καταγόμενον -τό βόρειον-, ἐνεκαινίασε ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ τήν 17ην/30ήν Αὐγούστου τοῦ ἔτους 2008, ἀφοῦ κατά τήν ἡμέραν ταύτην μετεκομίσθησαν εἰς τό παρεκκλήσιον αὐτοῦ τά λείψανα τοῦ Ἁγιοταφίτου Ἱερομάρτυρος Φιλουμένου, μαρτυρικόν ὑποστάντος θάνατον παρά τό Φρέαρ, τήν 17/20ήν Νοεμβρίου τοῦ ἔτους 1979.
Εἰς τό ἱστορικόν προσκύνημα τοῦτο καί τόν Ναόν τοῦτον κατηυθύνθη ἐξ Ἱεροσολύμων τήν πρωΐαν τῆς Κυριακῆς τῆς Σαμαρείτιδος ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ μετά συνοδείας Ἀρχιερέων καί Ἱερέων τοῦ Πατριαρχείου.
Μετά διαδρομήν μιᾶς ὥρας φθάσας ὁ Μακαριώτατος εἰς τόν ἱερόν Ναόν τοῦ Φρέατος, ἐγένετο δεκτός μετά θερμῆς ὑποδοχῆς παρά τοῦ ἡγουμένου τοῦ Φρέατος καί ἀνακαινιστοῦ τῆς Ἱερᾶς αὐτοῦ Μονῆς Πανοσιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου Ἰουστίνου, τῶν Ἱερέων τῶν περιχώρων καί τῶν Δημοτικῶν καί Νομαρχιακῶν Ἀρχῶν τῆς Νεαπόλεως, τῶν Ραφιδίων καί τῶν περιχώρων Τουμπάς, Μπουρκίν καί Ζαμπάπδε.
Μετά μικράν παραμονήν εἰς τό ἡγουμενεῖον, ὁ Μακαριώτατος εἰσῆλθεν εἰς τόν Ναόν καί ηὐλόγησε τό ἐκκλησίασμα, τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων τό «Εἰς πολλά ἔτη Δέσποτα» καί ἤρξατο τῶν Καταβασιῶν, προεξάρχων τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί ἐν συνεχείᾳ τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί ἱερέων Ἁγιοταφιτῶν, ἀλλά καί ἱερέων τοῦ ἀραβοφώνου ποιμνίου καί ἱερέων ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, συμπροσευχομένων τῶν ἡγουμένων τῶν ἱερῶν Μονῶν τῆς ἐρήμου τοῦ Ἰορδάνου καί μετέχοντος ἐν εὐλαβεία πολυεθνικοῦ μέν ἀλλ’ ὀρθοδόξου πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Ἰσραήλ κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου.
Ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πιστούς ἑλληνιστί καί ἀραβιστί, ὑπογραμμίζων τήν δύναμιν τοῦ φωτός τοῦ προσώπου καί τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου, τό ὁποῖον ἐφώτισε τά σκότη τῆς ψυχῆς τῆς Σαμαρείτιδος γυναικός καί ἀνέδειξε αὐτήν ὀνόματι καί πράγματι Φωτεινήν, εὐαγγελιζομένην Αὐτόν καί μαρτυρήσασαν ἔπειτα ὡς καί αἱ ἀδελφαί καί οἱ υἱοί αὐτῆς, ἀναδεικνύμενοι ὄντως εἰς πολυμάρτυρον οἰκογένειαν, ἑορτάζοντες ἐν τῷ κύκλω τῶν ἀκινήτων ἑορτῶν τήν 26ην Φεβρουαρίου ἑκάστου ἔτους.
Ἡ θ. Λειτουργία ἐτελειώθη ἐν τῇ θ. Εὐχαριστίᾳ, μεταδοθείσῃ τοῖς πιστοῖς ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου. Μετά τήν Ἀπόλυσιν διενεμήθησαν ὑπ’ Αὐτοῦ τά θρησκευτικά ἐνημερωτικά φυλλάδια «Φῶς Χριστοῦ» – Νούρ – Ἰλ Μασίχ καί ἡ εἰκών τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς τῆς Σαμαρείτιδος.
Τήν λιτανείαν πέριξ τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον, μεθ’ ἥν πλουσία τράπεζα εἰς πάντας.
Ἅμα τῷ τέλει τῆς τραπέζης ὁ Μακαριώτατος κατέκλεισε τήν ἑορτήν, λέγων ὅτι τό προσκύνημα τοῦτο ἔχει ἁγιάσει διά τῆς παρουσίας Αὐτοῦ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, διά τοῦ αἵματος αὐτῆς ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυς καί Ἱσαπόστολος Φωτεινή, ὡσαύτως διά τοῦ αἵματος αὐτοῦ ὁ μαρτυρήσας ἐν αὐτῷ τό 1979 Ἁγιοταφίτης ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης Φιλούμενος καί ἐφύλαξεν αὐτό διά μέσου τῶν αἰώνων ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης, περισσότερον δέ ὅλων ὁ ἡγούμενος, Ἀρχιμανδρίτης Ἰουστῖνος, ὅστις πέρα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ αὐτοῦ ἔργου, ἐπιτελεῖ καί ἔργον κοινωνικόν, φιλανθρωπικόν καί συμφιλιωτικόν εἰς τήν πόλιν τῆς Νεαπόλεως καί τήν περιοχήν τῆς Σαμαρείας.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
ngg_shortcode_0_placeholder