ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τήν 8^ην / 21^ην Φεβρουαρίου 2010, πρώτην Κυριακήν τῶν νηστειῶν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἑωρτάσθη λαμπρῶς ἡ ἑορτή τῆς  Κυριακής τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τό Πατριαρχεῖον.

Τό Σάββατον ἀφ’ ἑσπέρας ἐτελέσθη Πανηγυρικός Ἑσπερινός μετ’ Ἀρτοκλασίας, τήν δέ πρωΐαν τῆς Κυριακῆς ἐτελέσθη ἐν κατανύξει Ὄρθρος καί Πατριαρχική θ. Λειτουργία  εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ’ καί συλλειτουργούντων τῶν Ἀρχιερέων καί ἱερέων τοῦ Πατριαρχείου εἰς μνήμην τῆς ἀναστηλώσεως τῶν ἱερῶν εἰκόνων. Εἰς τήν θ. Λειτουργίαν συμμετέσχεν ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου.

Ἠκολούθησε ἡ λιτανεία τῶν ἱερῶν εἰκόνων πέριξ τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου καί ἀνά τά προσκυνήματα, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ἀκολουθούντων τῶν Ἀρχιερέων καί ἱερέων τοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Γενικοῦ Προξένου, μοναχῶν, μοναζουσῶν καί πλήθους εὐλαβῶν προσκυνητῶν.

Μετά τό πέρας τῆς λιτανείας τῶν ἱερῶν εἰκόνων, ὁ Μακαριώτατος ἀνέγνωσε ἐνώπιον τοῦ ἱεροῦ Κουβουκλίου  τό Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐκφωνήσας τό «αἰωνία ἡ μνήμη» ὑπέρ τῶν ἀοιδίμων Πατριαρχῶν καί Ἀρχιερέων καί εὐσεβῶν Αὐτοκρατόρων καί Βασιλέων, τῶν ὑπερασπισάντων καί ἀναστηλωσάντων τάς ἁγίας εἰκόνας καί τό «ἀνάθεμα» ἐναντίον τῶν διωκτῶν αὐτῶν, ὡς ἀρνητῶν αὐτοῦ τούτου τοῦ μυστηρίου τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἐναντίον Ἀρείου, Νεστορίου, Διοσκόρου, Σεβήρου καί πάντων τῶν αἱρετικῶν.

Ἅμα τῷ τέλει τῆς ἀκολουθίας τῶν Ὀρθοδόξων, ἔλαβε χώραν ἡ λιτανεία τῶν Ἀρμενίων, ὄντων τοῦ πρώτου φύλακος τῶν Ὀρθοδόξων ἔξω, ἔμπροσθεν τοῦ ἱεροῦ Κουβουκλίου, καί τοῦ δευτέρου ἐντός αὐτοῦ, παρά τόν λίθον τοῦ ἀγγέλου κατά τό κρατοῦν προσκυνηματικόν καθεστώς.

Μετά τήν ἀκολουθίαν ὁ Μακαριώτατος ἀνῆλθε μετά συνοδείας εἰς τό Πατριαρχεῖον, ὅπου καί ἐδεξιώθη τούς προσελθόντας εἰς τήν αἴθουσαν οῦ Θρόνου, ὅθεν προσεφώνησεν αὐτούς, λέγων τά κάτωθι:

«Φύσει ἀπερίγραπτος, τῇ θεϊκῇ Σου ὑπάρχων, ἐπ’ ἑσχάτων Δέσποτα, σαρκωθείς ἠξίωσας περιγράφεσθαι, τῆς σαρκός προσλήψει γάρ, καί τά ἰδιώματα, ἀνελάβου ταύτης ἅπαντα· διό τό εἶδος σου, τό τῆς ἐμφερείας ἐγγράφοντες, ἐν σχέσει ἀσπαζόμεθα πρός τήν σήν ἀγάπην ὑψούμενοι», ὁμολογεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ ὁμολογία αὕτη ἀφορᾷ εἰς τήν ἀναστήλωσιν καί συνεπῶς καί τήν προσκύνησιν τῶν ἁγίων εἰκόνων, τῶν ὁποίων εἰκόνων ἡ τιμή, ὡς λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος, ἐπί τό πρωτότυπον διαβαίνει.

Τήν ὁμολογίαν ταύτην περί τῆς τιμῆς καί προσκυνήσεως τῶν ἁγίων καί σεπτῶν εἰκόνων διετρανώσαμεν καί ἡμεῖς σήμερον, τήν πρώτην Κυριακήν τῶν νηστειῶν ἤ μᾶλλον τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας εὐχαριστιακῶς καί χαρμονικῶς ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως, ἑπόμενοι τῆς Ἱερᾶς θεοπνευστίας καί τῆς τῶν θεοφόρων Πατέρων διδασκαλίας.

Ἡ σημερινή ἑορτή τῆς Ὀρθοδοξίας ἀποτελεῖ τό ὁρατόν σύμβολον τῆς ἐπελάμψεως τῆς ἐν Χριστῷ ἀποκαλυφθείσης ἀληθείας ἐπί τοῦ σκότους, ἤ καλλίτερον εἰπεῖν, τῆς συγχύσεως τῆς ἀνθρωπίνης ἐπινοίας.

«Ἐδόθη», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός, «τῇ ἐκκλησίᾳ σήμερον, τά νικητήρια, θεοκινήτῳ νεύσει καί βουλῇ πάντων τῶν εὐσεβῶς τῆς πίστεως ἀντεχομένων βασιλέων τέ καί Πατριαρχῶν».

Τά νικητήρια τῆς θεοκινήτου νεύσεως καί βουλῆς τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας καλούμεθα νά προβάλλωμεν ἀγαπητικῶς καί θεραπευτικῶς εἰς τούς συνανθρώπους ἡμῶν λόγῳ τε καί ἔργῳ.

Αὕτη ἐξ ἄλλου εἶναι καί ἡ ἀποστολή τῆς ὑπό τοῦ τάγματος τῆς Ἱερᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος τῆς διαφυλάξεως καί λειτουργικῆς διακονίας τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, τῶν μαρτυρούντων τό μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας, δηλονότι τῆς Ἐνσαρκώσεως, τῆς Σταυρώσεως καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Εὐχαριστήσωμεν λοιπόν, ἀδελφοί μου, τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν λέγοντες μετά τῶν ἁγίων Θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, τῶν ὀρθοδόξως φρονούντων: «Εὐλογημένος εἶ,  Κύριε ἡμῶν, ἐν τῷ Ναῷ τῆς δόξης Σου. Ἀμήν».

Ἔτη πολλά».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder