Η 13Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΕΝΘΡΟΝΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ Κ.Κ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ - Πατριαρχείοv Ιεροσολύμων

Τήν Πέμπτην, 9^ην/22αν Νοεμβρίου 2018, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἡ 13^ηἐπέτειος τῆς Ἐνθρονίσεως τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου εἰς τόν ἔνδοξον Θρόνον τῆς Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν.

Διά τό λίαν σημαντικόν τοῦτο γεγονός διά τήν στερέωσιν καί ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων ἐτελέσθη Δοξολογία εἰς τον Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Τῆς Δοξολογίας ταύτης προεξῆρξεν ὁ Μακαριώτατος, συνιερουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων Ἱερομονάχων καί διακόνων, Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων καί προσευχομένων μοναχῶν, μοναζουσῶν καί πολλῶν λαϊκῶν, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Χρήστου Σοφιανοπούλου καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Γεωργίας εἰς Ἰσραήλ.

Μετά τήν Δοξολογίαν ὁ Μακαριώτατος καί ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης καί πᾶν τό ἐκκλησίασμα ἀνῆλθον εἰς τό Πατριαρχεῖον.

Ἐνταῦθα συνεχάρησαν προσφωνοῦντες τόν Μακαριώτατον ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος ὡς ἕπεται:

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Χαίρει καί ἀγάλλεται σήμερον Σιών ἡ Ἁγία, ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Τόπων, τῶν τόπων φανερώσεως τῆς θείας ἀποκαλύψεως, μετά τῆς ἀπ΄ἀρχῆς ἐνσωματωμένης αὐτῇ γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ἐπί τῇ μνήμῃ γεγονότος, πρό δέκα καί τριῶν ἐτῶν συμβάντος, ἀποβάντος δέ λίαν σημαντικοῦ διά τήν ζωήν καί τήν ἀποστολήν αὐτῆς ἐν τῷ κόσμῳ.

Ἐν ἔτει 2005, μετά περίοδον κρίσεως μέν καί κλυδωνισμοῦ, οὐχί ὅμως καταποντισμοῦ τοῦ σκάφους τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας, ἐκ παρανόμων καί ἄνευ Συνοδικῆς διαγνώμης ὑπογραφεισῶν συμφωνιῶν ὑποθηκεύσεως ἀνεκτιμήτου ἀξίας περιουσίας τοῦ Πατριαρχείου, ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης, φρουρός τῶν Ἁγίων Τόπων καί θεματοφύλαξ τῆς χριστιανικῆς παρουσίας καί περιουσίας εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, ἤρθη εἰς τό ὕψος τῶν περιστάσεων καί τῆς ἀποστολῆς αὐτῆς καί ψήφοις κανονικαῖς καί ὁμοφώνοις τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, ἐξέλεξε τήν Ὑμετέραν σεπτήν Μακαριότητα ὡς τόν 141ον Πατριάρχην τῆς Ἁγίας πόλεως Ἱερουσαλήμ καί πάσης Παλαιστίνης καί ὡς ἡγούμενον αὐτῆς.

Τό γεγονός τοῦτο ἑορτάζεται σήμερον πανηγυρικῶς διά Δοξολογίας εἰς τόν πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ἐν πανδήμῳ συμμετοχῇ μοναχῶν, κλήρου καί λαοῦ, λόγῳ τῆς σημασίας αὐτοῦ ὡς στερεωτικοῦ τῆς δομῆς τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, ὡς συσφιγγτικοῦ τῆς ἐνότητος αὐτῆς καί ὡς ἀσφαλιστικοῦ τῆς συνεχείας τῆς ἐπισκοπικῆς διαδοχῆς αὐτῆς ἀπό τῆς ἱδρύσεως αὐτῆς ὑπό τοῦ Κυρίου καί ἀπό τοῦ πρώτου ἱεράρχου αὐτῆς ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

Τήν συνέχειαν τῆς ἐξασκήσεως τῆς ποιμαντικῆς ἀποστολῆς τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων ἐν ὅλῃ τῇ δικαιοδοσίᾳ αὐτῆς εἰς τάς τρεῖς Παλαιστίνας ἕως καί Σαουδικῆς Ἀραβίας καί Κατάρ ἀνέθεσεν τότε ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης εἰς τάς χεῖρας τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, ἐκείνη δέ ἔκτοτε ἀνεδείχθη ἀξία τῆς ἐπιδειχθείσης Αὐτῇ ἐμπιστοσύνης διά λόγων καί πράξεων ἐπί δέκα καί τρία συναπτά ἔτη.

Ἐκ τούτων μνημονευτέα πρωτίστως “ἡ καθ’ ἡμέραν ἐπίστασις Αὐτῆς καί μέριμνα πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν” (Β΄Κορ. 11, 28)- ἐνοριῶν τοῦ εἰς πόλεις καί χωρία ἐγκατεστημένου Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου Αὐτῆς ποιμνίου καί ἰδιαιτέρως ἡ μέριμνα Αὐτῆς ὑπέρ τῶν Ἀραβοφώνων Κοινοτήτων τῆς Ἰορδανίας διά τῶν πρό μηνῶν διορισμῶν καί Ἀρχιερατικῶν προαγωγῶν, ἐπί τῷ σκοπῷ τῆς καλλιτέρας διαποιμάνσεως τοῦ ποιμνίου ἐν Ἰορδανίᾳ, μετά τοῦ Βασιλέως τῆς ὁποίας τό Πατριαρχεῖον διατηρεῖ σχέσεις ἀγαστάς πρός ὄφελος ὅλων τῶν χριστιανῶν καί τῶν πολιτῶν τοῦ Βασιλείου, οὐχ ἧττον κηδομένη ἐν ταὐτῷ καί τοῦ ἐν Ἰορδανίᾳ καί ἐν Ἰσραήλ Ρωσσοφώνου ποιμνίου Αὐτῆς.

Καθ΄ὅλα τά ἔτη τῆς Πατριαρχίας Αὐτῆς ἡ Υμετέρα Μακαριότης ἰδιαιτέραν ἐπέδειξεν ὡσαύτως εὐαισθησίαν καί γενναιδωρίαν διαθέσεως χρόνου εἰς τήν ἐν τῷ Πατριαρχείῳ ὑποδοχήν τῶν ἐξ ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν συρρεόντων πολυπληθῶν προσκυνητῶν, εὐλογοῦσα τούτους καί διδάσκουσα τήν ἐκ τῆς προσκυνηματικῆς θεωρίας πνευματικήν ὠφέλειαν αὐτῶν, καλλιεργοῦσα ἐν ταυτῷ τήν μετά τῶν συνοδῶν αὐτῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερέων ἀγαθάς σχέσεις ἐκκλησιαστικῆς ἐπικοινωνίας καί συνεργασίας καί παρουσιάζουσα ἐν καιρῷ μάλιστα κρίσεων τάς τοποθετήσεις τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου, συντελούσας πάντοτε εἰς τήν διατήρησιν τῆς ἑνότητος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης.

Πέραν τῶν προσκυνηματικῶν ἐπισκέψεων ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης κατ’ ἐπανάληψιν ἐδέχθη καί ἐπισκέψεις κρατικῶν, πολιτικῶν καί διπλωματικῶν ἀποστολῶν καί ἀντιπροσωπειῶν καί εἰς αὐτάς ἐπαρουσίασε καί προέβαλε τό πολιτιστικόν καί εἰρηνευτικόν ἔργον τοῦ Πατριαρχείου εἰς τό ταραχῶδες καί εὔφλεκτον πολιτικόν περιβάλλον, εἰς τό ὁποῖον εἶναι τεταγμένον νά διακονῇ ἐκκλησιαστικῶς. Τό ἔργον τοῦτο τοῦ Πατριαρχείου ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἐξήγαγε καί πέραν τῶν τοπικῶν αὐτοῦ ὁρίων εἰς ὑπερποντίους ἐξόδους Αὐτῆς, ἀναζητοῦσα ἐπίσης εἰς αὐτάς συμπαραστάτας διά τήν ἀκύρωσιν τῶν παρανόμων συμφωνιῶν ὑποθηκεύσεως τῆς περιουσίας τοῦ Πατριαρχείου καί τήν ἀποτροπήν ψηφίσεως νόμων, ἐπιβαλλόντων δυσβαστάκτους φορολογίας καί μή ἐπιτρεπόντων τήν ἐλευθέραν διαχείρισιν τῆς περιουσίας αὐτοῦ.

Τό ἐνδιαφέρον τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος διά τάς ἱστορικάς ἱεράς Μονάς τοῦ Πατριαρχείου ἐφάνη ἐκ τῶν καταλήλων ἐνεργειῶν Αὐτῆς, οὕτως ὥστε ἐν συνεργασίᾳ Παλαιστινίων καί Ἰσραηλινοῦ Στρατοῦ νά ἐπιτευχθῇ ἡ ἐγκατάστασις ὕδατος εἰς τήν ἱεράν Μονήν Χοζεβᾶ καί διά τῆς ἀδείας τοῦ Ἰσραηλινοῦ Στρατοῦ νά ἀνακαινισθῇ ἡ ἱερά Μονή τιμίου Προδρόμου ἐν Ἰορδάνῃ καί νά καταστῇ καί πάλιν ἐπισκέψιμος διά τούς προσκυνητάς.

Διά τῶν ὁδηγιῶν καί ἐνεργειῶν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ὑπῆρξεν ἀσυμβίβαστος ἡ ὑποστήριξις, διεκδίκησις, καί ἐπικύρωσις ἡμετέρων προσκυνηματικῶν δικαιωμάτων, ἀμφισβητηθέντων ὑπό τῶν Ἀρμενίων ὡς ἐπί παραδείγματι τῆς παρουσίας δευτέρου φύλακος ἡμῶν παρά τόν λίθον τοῦ Ἀγγέλου τετράκις τοῦ ἔτους, τῆς παρουσίας τοῦ ἡμετέρου φύλακος εἰς τό ἐνδότερον τοῦ Ἁγίου Τάφου διά τήν ὑποδοχήν τῆς Συριανικῆς καί τῆς Κοπτικῆς Κοινότητος εὐθύς μετά τήν Πασχάλιον Ἀναστάσιμον νυκτερινήν λειτουργίαν ἡμῶν καί λίαν προσφάτως τοῦ δικαιώματος ἡμῶν εἰς τό σάρωμα τοῦ θεοδέγμονος Σπηλαίου ἐν Βηθλεέμ.

Τό ἀνέκαθεν δεδομένον ἐνδιαφέρον τῆς μητρός Ἐλλάδος ὑπέρ τῆς διατηρήσεως τῶν ἀπαραγράπτων δικαιωμάτων τοῦ γένους ἡμῶν ἐπί τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων ἐνεργοποίησε προσφάτως ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης διά τῆς προσκλήσεως Αὐτῆς πρός τόν ὑφυπουργόν Ἐξωτερικῶν κ. Μᾶρκον Μπόλαρην, ὁ ὁποῖος προθύμως ἀνταποκριθείς ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον, τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τήν Γεθσημανῆν, τήν Βασιλικήν τῆς Γεννήσεως εἰς Βηθλεέμ, τήν ἱεράν Μονήν τοῦ Ἁγίου Σάββα καί τήν ἱεράν Μονήν τοῦ τιμίου Σταυροῦ, προτιθέμενος, ὅπου δεῖ, ἀμερίστως νά συμπαρασταθῇ.

Ὑψῶν τό ποτήριον ἐξ ὀνόματος τῆς Ἀδελφότητος καί τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ὑπέρ ὑγιείας, εὐσταθείας καί μακροημερεύσεως Ὑμῶν ἐν πληρότητι θείων εὐλογιῶν, διαβεβαιῶ ὅτι ἀφορμώμενοι ἐξ ὅλων τούτων, ἡμεῖς οἱ Ἁγιοταφῖται, Μακαριώτατε, ἐνθαρρυνόμεθα καί ἐνισχυόμεθα καί συστρατευόμεθα καί συμπορευόμεθα μεθ΄ Ὑμῶν ὡς Κυρηναῖοι εἰς τό σταυρώσιμον Πατριαρχικόν Ὑμῶν ἔργον αὐξάνοντες τήν Ἁγιοταφιτικήν ἡμῶν καρποφορίαν πρός ὄφελος ψυχῶν, ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν. Γένοιτο.

Προσφώνησιν ἀπηύθυνεν πρός τόν Μακαριώτατον καί ὁ ἐκλαμπρότατος κ. Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα ὡς ἕπεται:

Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι,

Σεβαστοί Πατέρες,

Κυρίες καί κύριοι,

Ἡ σημερινή ἑορτή ἔχει ἰδιαίτερη σημασία γιά ὅλους μας, καθώς ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότητα καί τό εὐλαβές Ἐκκλησίασμα, οἱ προσκυνητές καί ἡ Ορθόδοξη Κοινότητα, τιμοῦν μέ τήν δέουσα μεγαλοπρέπεια τήν 13η ἐπέτειο τῆς Ἐνθρονίσεως τοῦ Προκαθήμενου τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας, τῆς Μητέρας τῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Μακαριότητος, τοῦ Πατριάρχη Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ.

Εἶναι ἰδιαίτερη τιμή καί χαρά γιά μένα νά παρευρίσκομαι στόν ἑορτασμό αὐτό καί θά ἤθελα Μακαριώτατε, νά Σᾶς ἀπευθύνω τίς ἐγκάρδιες εὐχές μας γιά ὑγιεία, δύναμη καί μακροημέρευση, προκειμένου νά συνεχίσετε τήν ὑψηλή ἀποστολή Σας, ἡ ὁποία ἀποκτᾶ ὅλο καί μεγαλύτερη σπουδαιότητα καί σημασία, τή δυσκολη αὐτή ἐποχή.

Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή, θά ήθελα νά ἐκφράσω, τήν ἀπαρέγκλιτη στήριξη καί συμπαράσταση τῆς Ἐλλάδας πρός τό Ἱερό Καθίδρυμα, τό Πρεσβυγενές Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων, τό ὁποῖο, μέσα στούς αἰῶνες, ἔχει διαδραματίσει ἕναν ἐξόχως σημαντικό ἱστορικό ρόλο καί, ὡς κέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας στούς Ἁγίους Τόπους, ἐξακολουθεῖ νά εἶναι μία ἀστείρευτη πηγή ἐλπίδας, προβάλλοντας, πρός πᾶσα κατεύθυνση, ἀπό τήν Ἁγία Πόλη, τίς ἀξίες τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τό μήνυμα τῆς σωτηρίας τοῦ Ἀνθρώπου.

Τό Πατριαρχείο Ἱεροσολύμων εἶναι, βεβαίως, σταθερό σημεῖο ἀναφορᾶς γιά ὅλους τούς Ἕλληνες, ὅπου κι ἂν βρίσκονται, καί συμβολίζει τή μακραίωνη παρουσία τοῦ Ἑλληνισμοῦ στούς Ἁγίους Τόπους, ἐνῶ δέν μπορεῖ παρά νά ἀποτελεῖ ἄρρηκτο δεσμό φιλίας καί συνεργασίας με τούς ἄλλους λαούς, ὅπως ἄλλωστε νά εἶναι καί ἐκφραστής τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς περιοχῆς, διαφυλάττοντας πολύτιμες παραδόσεις καί μεταδίδοντας, πρός πᾶσα κατεύθυνση, τό οἰκουμενικό μήνυμα τῆς Ὀρθοδοξίας. Γιά ὅλους ἐμᾶς, τό Παλαίφατο Πατριαρχεῖο εἶναι, βεβαίως, καί ὁ θεματοφύλακας τῶν πλέον σημαντικῶν Ἱερῶν Προσκυνημάτων τοῦ Χριστιανισμοῦ, τά ὁποῖα μέ ἀφοσίωση καί αὐταπάρνηση ὑπερασπίζονται καθημερινά οἱ Ἁγιοταφῖτες Πατέρες καί πού πάντοτε ἐμπνέουν καί ἐνισχύουν τήν πίστη καί τήν εὐλάβεια τῶν ἁπανταχοῦ πιστῶν, καθώς καί τούς δεσμούς με τή Σιωνίτιδα Ἐκκλησία.

Μακαριώτατε,

Μέ τίς ἐργῶδεις καί ἄοκνες προσπάθειές Σας προωθεῖτε τήν ἀνύψωση τοῦ κύρους τοῦ Πατριαρχείου, τήν ὑπεράσπιση τοῦ ἰσχύοντος καθεστῶτος στούς Ἁγίους Τόπους καί τήν προστασία τῆς ἐδῶ χριστιανικῆς παρουσίας. Μέ τήν εἰλικρινῆ διάθεση συνεννόησης καί συμφιλίωσης πού ἐπιδεικνύετε, καλλιεργεῖτε συστηματικά, τόσο τίς σχέσεις μέ τά ἄλλα δόγματα καί τίς ἄλλες θρησκεῖες, ὅσο καί τήν εὐρύτερη προσπάθεια συμφιλίωσης καί εἰρήνευσης στήν πολύπαθη αὐτή περιοχή. Μέ σειρά πρωτοβουλιῶν Σας προωθεῖτε τήν ἀναστήλωση καί ἀνάδειξη τῶν πλέον Ἱερῶν Προσκυνημάτων τῆς Χριστιανοσύνης, ἐνῷ μεριμνᾶτε γιά τήν πνευματική συνοχή καί ἑνότητα τῆς Ἁγιοταφιτικής Ἀδελφότητας καί τήν πνευματική καθοδήγηση καί εὐημερία ἑνός ποιμνίου πού ὑφίσταται σημαντικές προκλήσεις καί δοκιμασίες.

Μακαριώτατε,

Τό φορτίο πού ἔχετε ἐπωμισθεῖ εἶναι μεγάλο καί ὁ ἀγώνας πού αὐτό συνεπάγεται εἶναι μακρύς καί ἐπίπονος. Εἶναι βαθειά μου πεποίθηση ὅτι, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί τήν ἐνεργό συμπαραστάση ὅλων μας, θά ὁλοκληρώσετε τό ἔργο Σας καί θά φέρετε εἰς πέρας τήν ἀποστολή Σας.

Τόσο ἐγώ, ὅσο καί ὅλοι οἱ ἐργαζόμενοι στό Γενικό Προξενεῖο, προσευχόμαστε νά ἔχετε ὑγιεία, δύναμη καί μακροημέρευση γιά τό καλό τοῦ Πατριαρχείου, τῆς Ἀδελφότητας, τοῦ Ἑλληνορθόδοξου Ποιμνίου Σας, τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς εἰρήνης στούς Ἁγίους Τόπους.

Χρόνια Πολλά.

Ὁμοίως προσεφώνησαν τόν Μακαριώτατον ἐκπρόσωποι ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν καί τινες Ἁγιοταφῖται.

Πρός τούτους ἀντεφώνησεν εὐχαριστῶν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

Ἐκλαμπρότατε κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Ἀγαπητοί Χριστιανοί,

Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

«Εὐλογήσω τόν Κύριον ἐν παντί καιρῷ, διά παντός ἡ αἴνεσις αὐτοῦ ἐν τῷ στόματί μου» (Ψαλμ. 33, 2).

Ἡ ἐπί τῷ ἀπολυτρωτικῷ αἵματι τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ τεθεμελιωμένη ἁγία ἡμῶν τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, γηθοσύνως ἑορτάζει σήμερον τήν συμπλήρωσιν δεκατριετοῦς διακονίας ἀπό τῆς ἀναρρήσεως τῆς Μετριότητος Ἡμῶν εἰς τόν Ἀποστολικόν καί Πατριαρχικόν θρόνον Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί πρώτου Ἱεράρχου τῶν Ἱεροσολύμων. Διό καί κατήλθομεν μετά τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα ἀνεπέμψαμεν εὐχαριστήριον Δοξολογίαν τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ, οὗ ἡ ἀγάπη τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ συνέχει ἡμᾶς (Β΄ Κορ. 5, 14).

Ἡ ἑόρτιος αὕτη δεκατριετής ἐπέτειος δέν ἀφορᾷ εἰς τήν ἀναξιότητα Ἡμῶν ἀλλ’ εἰς τόν Ἁγιοπνευματικόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας, δηλονότι τοῦ μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. «Αὐτός γάρ ὁ Χριστός ἐστιν ἡ κεφαλή τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας: ὅς ἐστιν ἀρχή, πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν, ἵνα γένηται ἐν πᾶσιν αὐτός πρωτεύων, ὅτι ἐν αὐτῷ εὐδόκησε πᾶν τό πλήρωμα κατοικῆσαι καί δι’ αὐτοῦ ἀποκαταλλάξαι τά πάντα εἰς αὐτόν, εἰρηνοποιήσας διά τοῦ αἵματος τοῦ σταυροῦ αὐτοῦ, δι’ αὐτοῦ εἴτε τά ἐπί γῆς εἴτε τά ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Κολ. 1, 18-20) κατά τόν θεῖον Παῦλον.

Ἡ μέχρι σήμερον ἱεραρχική, μοναστική καί ποιμαντική διακονία Ἡμῶν «ἐπί τοῦ θρόνου τῆς χάριτος τοῦ μεγάλου Ἀρχιερέως Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ» (Ἑβρ. 4, 15, 16), δηλονότι τῆς Ἁγιογραφικῆς Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν καί Κατοικητηρίου τοῦ Θεοῦ Σιών τῆς ἁγίας ἕνα καί μοναδικόν σκοπόν ἔσχεν, τήν διαφύλαξιν τῆς Ἀποστολοπαραδότου ἡμῶν παρακαταθήκης τῆς ὑγιαινούσης πίστεως καί τῆς ὀρθοτομήσεως τοῦ λόγου τῆς ἀληθείας, κατά τό παράγγελμα τοῦ σοφοῦ Παύλου: «Σπούδασον σεαυτόν δόκιμον παραστῆσαι τῷ Θεῷ, ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον, ὀρθοτομοῦντα τόν λόγον τῆς ἀληθείας» (2 Τιμ. 2, 15). Προσέτι δέ εἰς τήν διατήρησιν τῶν παναγίων προσκυνημάτων ὡς τόπων τῆς λογικῆς λατρείας καί πηγῆς θείας καί θεραπευτικῆς ἐνεργείας, ἀλλά καί τῆς διαφυλάξεως τῶν ἐπ’ αὐτῶν ἀπαραγράπτων προνομίων καί κυριαρχικῶν δικαίων τοῦ εὐσεβοῦς καί βασιλικοῦ γένους τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.

Οὐχ ἧττον δέ, ἀκούοντες εἰς τούς Παυλείους λόγους: «δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν» (Ἑβρ. 12, 1-2), οὐκ ἐπαύσαμεν τήν ἀνά τά πέρατα τῆς γῆς διεθνῆ ἡμῖν ἐκστρατείαν ὑπέρ ἐξεγέρσεως τῆς συνειδήσεως τῶν ἀγαπώντων τήν πόλιν τοῦ Βασιλέως τῶν βασιλευόντων, τήν ἐπίγειον Ἱερουσαλήμ, τήν ἀποτελοῦσαν τό ὁρατόν σύμβολον εἰρηνικῆς συνυπάρξεως καί συνδιαλλαγῆς ἐθνῶν, λαῶν καί θρησκειῶν ἀφ’ ἑνός καί τήν ἐγγύησιν τῆς Χριστιανικῆς παρουσίας καί τῶν Ἐκκλησιῶν ἐν τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ καί τῇ Ἁγίᾳ Γῇ ἀφ’ ἑτέρου.

Τοῦτο δέ ποιοῦμεν ἐν τῇ πνευματικῇ καί θρησκευτικῇ ἀποστολῇ τῆς Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν, δηλονότι τοῦ πρωτογενοῦς θεσμοῦ τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, τοῦ διαφυλάσσοντος τό ὑφιστάμενον καθεστώς, τόσον τό προσκυνηματικόν, ὅσον καί τό δημογραφικόν ἐν τῇ ἁγίᾳ πόλει τῶν Ἱεροσολύμων, τό ἐπαπειλούμενον ἀπό τῶν ἀποκαραδοκούντων τήν ἀλλοίωσιν αὐτοῦ.

Λέγομεν τοῦτο, διότι ἡ Ἱερουσαλήμ οὖσα ἡ ἀρχέγονος καί ἀκένωτος πηγή τοῦ αἵματος τῆς δικαιοσύνης, ἀποτελεῖ καταφύγιον τῶν ἐπιποθούντων τόν Θεόν Πατέρα τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης κατά τόν ψαλμῳδόν λέγοντα: «Ὅν τρόπον ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος ἐπί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων, οὕτως ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρός σέ, ὁ Θεός – ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρός τόν Θεόν τόν ζῶντα», (Ψαλμ. 41, 2-3).

Ἡ Ἐνθρονιστήριος αὕτη δεκατριετής ἐπέτειος τῆς Ἡμετέρας Μετριότητος καλεῖ ἡμᾶς «οὐχί εἰς καύχησιν τῶν ὑφ’ ἡμῶν πεπραγμένων ἀλλά εἰς τήν καύχησιν ἐν Χριστῷ» (Ρωμ. 15, 17). «Ἡ γάρ καύχησις ἡμῶν αὕτη ἐστί εἰς τό μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν» (Β΄ Κορ. 1, 12).

Δι’ αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς μαρτυρίας τῆς συνειδήσεως ἡμῶν καλούμεθα νά συνεχίσωμεν τήν ἐκκλησιαστικήν καί ἱεραρχικήν ἡμῶν ἀποστολήν ἐν τῷ ἐκ τῆς συγχύσεως πάσχοντι κόσμῳ γενικώτερον καί τῇ περιοχῇ ἡμῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς εἰδικώτερον. «Τό Πνεῦμα μή σβέννυτε» (Α΄ Θεσ. 5, 19), παραγγέλλει ὁ Μέγας Παῦλος.

Εἰς τήν ἱεράν ταύτην διακονίαν τοῦ μαρτυρικοῦ καί ἀποστολικοῦ θρόνου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου ὡς καί τοῦ Μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, ἔχομεν συνεργούς καί συγκοινωνούς τούς σεβαστούς καί ἀγαπητούς ἐν Χριστῷ ἡμῖν Πατέρας καί ἀδελφούς Ἁγιοταφίτας, Ἀρχιερεῖς, Ἱερομονάχους, διακόνους καί μοναχούς, μεθ’ ὧν, κατά τόν ἅγιον Ἰγνάτιον τόν Θεοφόρον, «ἐν ὁμονοίᾳ Θεοῦ σπουδάζομεν πάντα πράσσειν, Προκαθημένου τοῦ Ἐπισκόπου εἰς τύπον Θεοῦ καί τῶν Πρεσβυτέρων εἰς τύπον συνεδρίου τῶν ἀποστόλων καί τῶν διακόνων πεπιστευμένην διακονίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅς πρό αἰώνων παρά Πατρί ἦν καί ἐν τέλει ἐφάνη» (ΒΕΠ, τόμ. Β΄, σελ. 269).

Ἐπ’ ἀληθείᾳ λέγομεν ὁ ἀγών ἡμῶν εἶναι ἀγών «πρός τήν μεθοδείαν τῆς πλάνης» (Ἐφ. 4, 14), διά τοῦτο ὁ σοφός Παῦλος παραγγέλλει λέγων: «ἐνδύσασθε τήν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρός τό δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρός τάς μεθοδείας τοῦ διαβόλου» (Ἐφ. 6, 14), «ὅτι ψεύστης ἐστί καί ὁ πατήρ αὐτοῦ» (Ἰωάν. 8, 44) κατά τόν Εὐαγγελιστήν Ἰωάννην. Τάς μεθοδείας ταύτας τῆς πλάνης καί τοῦ ψεύδους τοῦ Διαβόλου καταγράφει ἡ ἱερά ἱστορία τοῦ παρελθόντος ἀλλά καί τοῦ παρόντος αἰῶνος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, δηλονότι τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου, τοῦ ὑπό τούς υἱούς τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου (Λουκ. 16,8) βαλλομένου ἀλλ’ οὐ καταβαλλομένου.

Δεηθῶμεν τοῦ Θεοῦ Πατρός τῶν φώτων καί τῆς ἀληθείας, «ἵνα κατευθύνῃ τά διαβήματα ἡμῶν πρός ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ» διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καί τῶν ἱκεσιῶν τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νεκταρίου Πενταπόλεως. Ἡ δέ χάρις τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἐνισχύῃ πάντας ἡμᾶς ἐν τῇ διακονίᾳ τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, τῶν ἀδιαψεύστων τεκμηρίων καί μαρτυρίων τῆς πίστεως ἡμῶν ὡς καί τῆς διαποιμάνσεως τοῦ εὐσεβοῦς Χριστεπωνύμου ποιμνίου ἡμῶν.

Ἐπί δέ τούτοις, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας τούς συμπροσευχηθέντας Ἡμῖν καί τούς τιμήσαντας διά τῆς παρουσίας αὐτῶν τήν Ἐνθρονιστήριον ταύτην ἑορτήν, δύναμιν τήν ἐξ ὕψους, τήν χάριν τοῦ Παναγίου Τάφου, ὑπομονήν καί πᾶσαν παρά Θεοῦ εὐλογίαν, ἐκφράζοντες θερμάς εὐχαριστίας καί πρός τούς προσφωνήσαντας Ἡμᾶς, τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τόν Ἐκλαμπρότατον Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος κ. Χρῆστον Σοφιανόπουλον, τόν Ἐξοχώτατον Πρέσβιν τῆς Γεωργίας, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀλέξανδρον, ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου, τόν Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Θεόφιλον, ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ, τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς Ναζαρέτ, τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἰόππης κ. Δαμασκηνόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς Ἰόππην, τόν Αἰδεσιμώτατον π. Χαράλαμπον Μπαντούρ, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῆς ἐν Ἰορδανίᾳ Κοινότητος τῆς Μαδηβᾶς καί τῆς ἐν Μπέρ Σέβα Ρωσοφώνου Κοινότητος, τόν Ἀρχιμανδρίτην Φιλόθεον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν Κοινοτήτων τῆς περιοχῆς Ἄκκρης, τόν Αἰδεσιμώτατον Οἰκονόμον π. Σάββαν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος τοῦ χωρίου τῶν Ποιμένων, τόν Αἰδεσιμολογιώτατον οἰκονόμον π. Γιοῦσεφ Χόδαλη, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος Μπετζάλλας, τήν Σχολήν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τόν Ἐντιμότατον κ. Ἀμποῦ Ἀέτα καί ἅπαντας τούς μετασχόντας εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦτον τῆς Ἐνθρονιστηρίου ταύτης ἐπετείου.

Εἰς ὑγιείαν πάντων ὑμῶν!

Τήν μεσημβρίαν ἠκολούθησεν ἑόρτιος μοναστηριακή τράπεζα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας