1

Η ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΗΘΛΕΕΜ.

Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου, 11ης/24ης Μαΐου 2014, περί τήν 11.00ην π.μ. ὥραν ἡ Α.Π. ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, συνοδευόμενος ὑπό τῆς ἐκ τῶν Μητροπολιτῶν  Συνοδείας Αὐτοῦ, ἀποτελουμένης ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς κ. Δημητρίου καί τῶν Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Ἰταλίας καί Μελίτης κ. Γενναδίου, Περγάμου κ. Ἰωάννου, Πριγκηποννήσων κ. Ἰακώβου, Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ, Σασίμων κ. Γενναδίου, τοῦ Πανιερωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Τελμησσοῦ κ. Ἰώβ, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Βαρθολομαίου Σαμαρᾶ Ἀρχιγραμματέως, τοῦ Πανσοσιολογιωτάτου Μ. Ἀρχιδιακόνου κ. Μαξίμου Βγενοπούλου, τοῦ Πανοσιολογιωτάτου δ. Πατριαρχικοῦ Διακόνου κ. Ἀνδρέου Σοφιανοπούλου, τοῦ Ἐντιμολογιωτάτου κ. Θεοδώρου Ἀγγελοπούλου Ἄρχοντος Λογοθέτου τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, τοῦ Ἐντιμολογιωτάτου κ. Παντελεήμονος Βίγκα Ἄρχοντος Μ. Χαρτοφύλακος τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, τῶν ἐλλογιμωτάτων κ. Νικολάου Τζωΐτου, Νικολάου Μαγγίνα, Νικολάου Παπαχρήστου, Συμεών Φρατζελᾶ καί Παντελεήμονος Κιοσέ καί λοιπῶν κληρικῶν Αὐτοῦ καί ὑπό τῆς συνοδευτικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, Γραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου καί τοῦ Πατριαρχικοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀνθηδῶνος κ. Νεκταρίου ἐπεσκέφθη τήν πόλιν τῆς Βηθλεέμ.

Ἀφιχθείς εἰς τήν αὐλήν τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως ἐγένετο δεκτός ἐν θερμωτάτῃ ὑποδοχῇ ὑπό τοῦ ἐν Βηθλεέμ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί:

Παναγιώτατε.

Εὐσεβής κλῆρός τε καί λαός καί ἄρχοντες τῆς Ἁγίας Πόλεως Βηθλεέμ καί τῶν περιχώρων αὐτῆς ὑποδεχόμεθα κατά τήν εὔσημον καί ἱστορικήν ταύτην ἡμέραν τήν Ὑμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα, τόν Σεπτόν Προκαθήμενον τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Ἁγιωτάτης Μεγάλης Ἐκκλησίας τοῦ ἐνδόξου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου καί τήν περί Αὐτήν Σεπτήν Αὐτῆς Συνοδείαν ἐν χαρᾷ πολλῇ καί ἀγαλλιάσει, ἀναφωνοῦντες τό «εὖ παρέστητε».
Ὄντως μεγάλη καί ἱστορική ἡ σημερινή ἡμέρα. Ἡ Αὐτοῦ Θειοτάτη Παναγιότης ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικός Πατριάρχης σύν τῇ Σεπτῇ Αὐτοῦ Συνοδείᾳ εὑρίσκεται ἐν μέσῳ ἡμῶν, πορευομένη εἰς προσκύνησιν τοῦ Ἱεροῦ τόπου, ἔνθα ἐτελεσιουργήθη τό μέγα τῆς σωτηρίας ἡμῶν μυστήριον τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως ἐκ τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας, τοῦ Ἄρχοντος τῆς εἰρήνης καί Σωτῆρος ἡμῶν Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Δεῦτε, λοιπόν, Παναγιώτατε, σύν τῇ Σεπτῇ Ὑμῶν Συνοδείᾳ ἀκολουθήσωμεν, ἔνθα ὁδεύει ὁ Ἀστήρ καί ἴδωμεν ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός. Πορευθῶμεν ἐκεῖ, ἔνθα ἄγγελοι ὑμνοῦσιν ἀκαταπαύστως καί θεοπρεπῶς δοξολογοῦσιν τόν Ἥλιον τῆς Δικαιοσύνης Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν.

Ἐκεῖ ἔνθα ἐξ ἀνατολῶν ἐλθόντες Μάγοι προσεκύνησαν Θεόν ἐναν¬θρω¬πήσαντα, προσφέροντες δῶρα τίμια, χρυσόν ὡς Βασιλεῖ τῶν αἰώνων καί λίβανον ὡς Θεῷ τῶν ὅλων, ὡς τριημέρῳ δέ νεκρῷ Σμύρναν τῷ Ἀθανάτῳ.
Ἀνταποδότης τῶν δώρων τούτων γενόμενος ὁ Κύριος, τήν ἑαυτοῦ εἰρήνην ἀνταπέδωκεν ἡμῖν λέγων: «Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, Εἰρήνην τήν ἐμήν δίδωμι ὑμῖν».
Ταύτην τήν εἰρήνην, τήν ἐν Χριστῷ, πάντες οἱ εἰρηνόφιλοι ἐπιζητοῦσι καί ἐπιδιώκουσι.
Ὡς δέ οἱ ἀγραυλοῦντες ποιμένες ἐνωτισθῶμεν τόν Ἀγγελικόν ὕμνον καί σύν τῇ οὐρανίῳ στρατιᾷ συμψάλωμεν «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ …».

Τόν Παναγιώτατον ὡσαύτως ὑπεδέχθησαν οἱ εκπρόσωποι τοῦ Προέδρου τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας κ. Μαχμούδ Ἀμπάς Ἀμποῦ Μάζεν, ὁ Ὑπουργός κ. Ζιγιάντ Μπάντακ, ὁ Πρόεδρος τῆς Παλαιστινιακῆς Ἐπιτροπῆς διά τάς Χριστιανικάς ὑποθέσεις κ. Χάνα Ἀμῆρε, ὁ Νομάρχης τῆς περιοχῆς Βηθλεέμ, ἡ Δήμαρχος τῆς πόλεως κα Βέρα Μπαμπούν, τό Κοινοτικόν Συμβούλιον τῆς Ἑλληνορθογόξου Κοινότητος Βηθλεέμ, κλῆρος καί πολύς λαός ἐπευφημῶν διά τοῦ «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος».

Ἀπό τῆς αὐλῆς ἐγένετο ἡ ἐπίσημος εἴσοδος εἰς τήν Βασιλικήν ὡς αὕτη λαμβάνει χώραν, τῇ παραμονῇ τῶν Χριστουγέννων, τῶν ἱερέων ἐνδεδυμένων καί τῶν ψαλτῶν ὑπό τόν Διευθυντήν τῆς χορῳδίας τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀριστόβουλον, ψαλλόντων τό «ἡ Γέννησίς Σου Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν».

Ὁ Παναγιώτατος διῆλθε διά τῆς Βασιλικῆς -τοῦτο ἔχουσιν ὡς δικαίωμα μόνον οἱ Ὀρθόδοξοι- καί ἀπό τοῦ χώρου πρό τοῦ εἰκονοστασίου κατῆλθε διά τοῦ παρεκκλησίου τοῦ Ἁγίου Νικολάου καί τῆς νοτίου πύλης τοῦ Σπηλαίου εἰς τό Θεοδέγμον Σπήλαιον καί προσεκύνησε τόν Ἀστέρα καί τήν Φάτνην, ὅτε καί ἀνεγνώσθη ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Γεννήσεως.

Ἀνελθών ἀπό τῆς βορείου πύλης τοῦ Σπηλαίου ὁ Παναγιώτατος, ἦλθεν εἰς τόν χῶρον πρό τοῦ εἰκονοστασίου, καί ἀπό τοῦ Θρόνου προεξῆρξε τῆς Δοξολογίας, μεθ’ ἥν καί ἀνεπέμφθη δέησις καί ἐψάλη ὁ Πολυχρονισμός καί ἐν συνεχείᾳ προσεφώνησε τό ἐκκλησίασμα διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

Ἱερώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἰορδάνου κύριε Θεοφύλακτε,

Χριστός ἀνέστη!

Προερχόμενοι ἐξ Ἀνατολῶν καί ὁδηγούμενοι ὥς ποτε οἱ Μάγοι ὑπό τοῦ ἀδύτου Ἀστέρος τῆς δόξης, ἤλθομεν προσκυνῆσαι τήν ἐξ ὕψους κατελθοῦσαν Ἀνατολήν, τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τόν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου σαρκωθέντα ἐν τῷ ἐν ᾧ ἱστάμεθα τόπῳ.

Ἐκστατικοί πρό τοῦ περί ἡμᾶς τελεσιουργουμένου σήμερον μυστηρίου, προσφέρομεν, τῷ Κυρίῳ ἡμῶν «δῶρα τίμια, δόκιμον χρυσόν, ὡς Βασιλεῖ τῶν αἰώνων, καί λίβανον, ὡς Θεῷ τῶν ὅλων, ὡς τριημέρῳ δέ νεκρῷ, σμύρναν τῷ Ἀθανάτῳ» (ἑσπέριον στιχηρόν ἑορτῆς Χριστουγέννων), δηλαδή ὁλόκληρον τήν ψυχήν καί τήν καρδίαν καί τήν πρωθιεραρχικήν διακονίαν ἡμῶν ἀπό τῆς ἱερᾶς ἐπάλξεως τοῦ «ὀφθαλμοῦ τῆς οἰκουμένης», τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί Ἱεροῦ Κέντρου τῶν ἁπανταχοῦ Ὀρθοδόξων.

Διερχόμενοι οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί τήν χαρμόσυνον περίοδον τοῦ Πεντηκοσταρίου καί μέ τήν χαράν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ ἀθανάτου Κυρίου πληροῦσαν τάς καρδίας ἡμῶν, εὑρισκόμεθα σήμερον εἰς τήν Ἁγίαν ταύτην Γῆν, καί ἐνυπνιαζόμενοι, ὥς ποτε ὁ Προφήτης Δανιήλ, καθορῶμεν καί προσκυνοῦμεν ὅλῃ ψυχῇ καί καρδίᾳ «τόν Λίθον, τόν πατάξαντα τήν εἰκόνα, καί γενόμενον ὡς ὄρος μέγα καί πληρώσαντα πᾶσαν τήν γῆν» (πρβλ. Δαν. β΄, 35).

Ἤλθομεν ἐκ Κωνσταντινουπόλεως ταπεινοί προσκυνηταί εἰς τόν τόπον τοῦτον, ἔνθεν ἐξῆλθεν ὁ δι᾿ Οὗ τά πάντα «ἐγένετο, καί χωρίς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδέ ἕν ὅ γέγονεν» (Ἰωάν. α΄, 3-4), εἰδότες ὅτι «Οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ σωτήρ τοῦ κόσμου ὁ Χριστός» (Ἰωάν. δ΄, 42).

Κρίνοντες ὄχι κατ᾿ ὄψιν, ἀλλά τήν δικαίαν κρίσιν καί στοχεύοντες εἰς τήν ἑνότητα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, διά νά καταστῇ βίωμα, «ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς», τό «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκίᾳ» τῶν ἀσάρκων ἀγγέλων κατά τήν νύκτα τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος, ἀνελάβομεν τήν διαδρομήν ταύτην διά νά συμμερισθῶμεν τήν ἀγωνίαν τῆς πτωχικῇ μονήρει πενίᾳ καί διαρκεῖ ἀγωνίᾳ ἀνασφαλείας διαβιούσης ἀνθρωπότητος• διά νά δώσωμεν πνοήν ζωῆς εἰς τό τέλμα, εἰς τό ὁποῖον ἔχει ὁδηγηθῆ ἐκ τῆς ἀκαταστασίας τῶν καιρῶν καί τῆς καταχρήσεως τοῦ αὐτεξουσίου καί τῆς ἐλευθερίας ἡ ἀνθρωπότης• διά νά δώσωμεν νέαν ὤθησιν μετά τοῦ ἀδελφοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου εἰς τήν προσπάθειαν πρός ἀποκατάστασιν τῆς ὀντολογικῆς ἑνότητος, καί οὐχί τῆς ἐπιπλάστου ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἐκ τῆς ὁποίας καί διά τῆς ὁποίας ἐκκλησιαστικῆς καί μυστηριακῆς ἑνότητος καί μόνον θά προέλθῃ καί ἡ ἑνότης τῆς ἀνθρωπότητος, «τῆς κατ᾿ εἰκόνα καί ὁμοίωσιν» Θεοῦ πλασθείσης ἵνα κατά χάριν θεοποιηθῇ καί μή ὁδηγηθῇ εἰς ἀπώλειαν• διά νά κατανοήσῃ, ἐπί τέλους, ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, ὅτι «οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος» (Ἰωάν. ζ΄, 46), ὁ Χριστός, τοῦ Ὁποίου διάκονοι καί πιστοί ἐκλήθημεν ἐπί τῆς Λυχνίας τῆς Ἐκκλησίας, διά νά τηρήσωμεν αὐτήν ἐν ἑνότητι καί οὐχί ἐν ἀπομονώσει καί διασπάσει. Νά τηρήσωμεν καί νά παραδώσωμεν τήν παρακαταθήκην, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ τῆς ἑνότητος καί οὐχί ἐν τῇ ἀπελπισίᾳ τῆς διαιρέσεως.

Εἰς τόν στόχον τοῦτον ἐκοπιάσαμεν ἐπί ἥμισυ αἰῶνος συνεχίζοντες ἐπί τῆς ὁδοῦ, τήν ὁποίαν ἐχάραξαν φωτεινοί ἐκκλησιαστικοί ἄνδρες, ὡς οἱ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας καί Πάπας Παῦλος ὁ Στ΄. Κατά τήν παροῦσαν συνάντησιν ἡμῶν μετά τοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου, πέραν τῆς μνήμης τῶν γενομένων, γρηγοροῦντες θά ἀνανεώσωμεν, φαιδρύνοντες ἐλαίῳ τήν λαμπάδα, τήν δέσμευσιν Ἀνατολῆς καί Δύσεως καί τήν συμπορείαν ἡμῶν μέχρις ὅτου ὁ Κύριος εὐλογήσῃ τήν πρόθεσιν καί τήν προσπάθειαν, δικαιώσῃ τόν ἀγῶνα καί στέψῃ αὐτόν διά τῆς ἐκπληρώσεως τοῦ Θελήματος Αὐτοῦ, ἵνα «συμφώνως δοξάζωμεν τό Πανάγιον Πνεῦμα», τόν Παράκλητον τῆς Ἐκκλησίας, “ἐν Ὧι ζῶμεν καί κινούμεθα καί ἐσμέν», ἱκετεύοντες καί παρακαλοῦντες «ἵνα ποιήσῃ ἡμᾶς κοινωνούς τῶν θείων Αὐτοῦ χαρισμάτων καί ἵνα παράσχῃ ἡμῖν λύσιν τῶν παρεσχηκότων ἡμῖν δεινῶν» (Μέγας Βασίλειος).

Δόξαν ἀναπέμπομεν Αὐτῷ, τῷ τεχθέντι Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν, ἀλλά καί τῇ Θεοτόκῳ Παρθένῳ, ἡ Ὁποία διηκόνησε τό μυστήριον τῆς κενώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου εἰς τό ταπεινόν τοῦτο Σπήλαιον. Διά τῆς ὁλοκληρίας τῆς βουλήσεως καί τῆς καθαρότητός της, διά τῆς ἁπλότητος τῆς φύσεώς της, διά τῆς σοφίας τῆς καρδίας της, διά τῆς ἀκεραιότητος τοῦ βίου της, ἐξεμηδένισε τήν ἀπόστασιν ἡ ὁποία ἐχώριζε τόν ἄνθρωπον ἀπό τοῦ Θεοῦ. Αἱ ἀποστάσεις, αἱ κάθε εἴδους ἀποστάσεις, τά «μεσότοιχα» καί αἱ «ἔχθραι» διανύονται καί διαλύονται μόνον διά τῆς ἀγάπης καί διά τοῦ διαλόγου τῆς ἀληθείας. Μόνον τότε ὑπερβαίνονται καί θά δυνηθῶμεν νά ἴδωμεν, ὡς εἰς τό γειτονικόν Θαβώρ οἱ Ἀπόστολοι Πέτρος, Ἰάκωβος καί Ἰωάννης, τήν «δόξαν τοῦ Θεοῦ», κατά τήν καθαρότητα τῆς καρδίας καί τῶν προθέσεων ἡμῶν καί θά ἀποδείξωμεν ὅτι εἴμεθα μαθηταί Ἐκείνου, ὁ Ὁποῖος «Ἀγάπη καί Φῶς καί Ἀλήθειά ἐστι».

Εὐχαριστοῦμεν ὑμῖν, Ἱερώτατε ἀδελφέ Ἀρχιεπίσκοπε Ἰορδάνου κύριε Θεοφύλακτε, διά τήν τιμητικήν ὑποδοχήν, ὑμᾶς, ὅστις κατά τά τελευταῖα ἔτη, ἀπό τῆς ἐγκαταστάσεώς σας ἐνταῦθα, μοχθεῖτε διά τήν διατήρησιν τοῦ πανσεβάστου τούτου χριστιανικοῦ προσκυνήματος. Σᾶς ἀξίζει ἡ ἀναγνώρισις τοῦ ἐπιτελουμένου ἔργου, ὁ ἔπαινος καί τά συγχαρητήριά μας. Συγχαίρομεν ἰδίᾳ διά τό μέγα φιλανθρωπικόν ἔργον, τό ὁποῖον ἐπιτελεῖται ὑπό τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας εἰς τήν περιοχήν ταύτην. Εἶναι γνωσταί ἡμῖν αἱ ἀντιμετωπιζόμεναι δυσκολίαι καί οἱ κίνδυνοι εἰς τούς πολυταράχους τούτους τόπους ἔκπαλαι, ἀλλά καί μέχρι τῆς σήμερον.

Ὡσαύτως χαίρομεν διά τήν ζῶσαν παρουσίαν ἐνταῦθα τῶν ἀδελφῶν Παλαιστινίων Ὀρθοδόξων, οἱ ὁποῖοι μέ τήν ἀγάπην καί τόν σεβασμόν των εἰς τήν Ἐκκλησίαν στηρίζουν τό ἔργον αὐτῆς καί διακονοῦν, ὅπως οἱ ἁπλοῖ καί ἄκακοι ἐκεῖνοι ποιμένες, τό μυστήριον τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου, προσφέροντες ὡς οἱ μάγοι οὐχί χρυσόν, λίβανον καί σμύρναν, ἀλλά τήν καλήν καί πρόθυμον διάθεσίν των καί τόν ἱδρῶτα των ἐκ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας των, τά ὁποῖα πάντα ὡς θυμίαμα εὔοσμον ἀναβαίνουν εἰς τόν θρόνον τοῦ Κυρίου, ὡς πολύτιμα ἄλλα «χηριακά δίλεπτα».

Στρέφομεν τόν λόγον ἡμῶν εἰς τήν νεολαίαν τῆς Βηθλεέμ, εἰς τήν πολυπληθῆ νεανικήν χορωδίαν τοῦ Ὀρθοδόξου Ἐκπολιτιστικοῦ Κέντρου Βηθλεέμ καί συγχαίρομεν τούς ὑπευθύνους καί τά ἀγαπητά μέλη αὐτῆς, εὐχόμενοι τήν εὐλογίαν τοῦ ἐκ Παρθένου σάρκα φορέσαντος Κυρίου. Σεῖς, ἡ νεολαία τῆς Βηθλεέμ, εἶσθε ἡ ἐλπίς καί τό μέλλον τοῦ τόπου σας. Μείνατε πιστοί εἰς τήν ἱστορικήν ἀποστολήν σας καί φυλάξατε ἄσβεστον τήν φλόγα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεώς μας εἰς τόν τόπον τοῦτον, ἐκ τοῦ ὁποίου ὁ Θεός ἤρξατο τοῦ σωτηριώδους ἔργου Αὐτοῦ εἰς ἅπασαν τήν οἰκουμένην. Ἡ παρουσία σας ἐνταῦθα ὡς ὀρθοδόξων χριστιανῶν ἔχει ἀληθῶς εὐρυτέρας διαστάσεις, καί διά τοῦτο εἶναι πολυτιμοτέρα πάσης ἄλλης κατοικίας καί ἀνέσεως.

Συνεχίσατε, ἀδελφοί καί τέκνα, μετά τοῦ ἰδίου ζήλου τό θεοφιλές ἔργον σας. Ὁ Θεός μεθ᾿ ὑμῶν! «Οὗτός ἐστιν ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ δούς ζωήν τοῖς πιστεύουσιν ἐν τῷ Ὀνόματι Αὐτοῦ», ὁ Ἀναστάς ἐκ νεκρῶν, Ὧι ἡ δόξα καί ἡ τιμή καί ἡ προσκύνησις καί ἡ εὐχαριστίας καί τό κράτος καί ἡ δύναμις εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἀπό τῆς Βασιλικῆς διά τοῦ παρεκκλησίου τοῦ Ἁγίου Νικολάου ὁ Παναγιώτατος μετέβη εἰς τό προσκείμενον τῇ Βασιλικῇ καί ἀνεκαινισμένον ἡγουμενεῖον, ἔνθα ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰορδάνου κ. Θεοφύλακτος ἐδεξιώθη Αὐτόν καί πᾶσαν τήν Συνοδείαν Αὐτοῦ φιλοφρόνως καί πλουσίοπαρόχως καί ἔνθα ἡ χορῳδία τοῦ «Βασιλέως Χριστοῦ» ἔψαλε ὕμνους καί ᾂσματα.

Ἀναχωρήσας ἀπό τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως ὁ Παναγιώτατος καί διελθών διά τῆς πύλης τοῦ ἐλέγχου τοῦ Τάφου τῆς Ραχήλ, ἔφθασε εἰς τό ξενοδοχεῖον τῆς διαμονῆς Αὐτοῦ David Citadel Hotel.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.