1

Η ΤΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΕΓΚΩΜΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Ἡ εἰκών τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης Ἡμῶν Θεοτόκου, τεθεῖσα τήν 12ην τοῦ μηνός Αὐγούστου εἰς ηὐτρεπισμένον Ἐπιτάφιον εἰς τόν χῶρον τῆς «Πλατυτέρας», ὄπισθεν τοῦ Θεομητορικοῦ μνήματος, ἀνέμενε ἀξιοχρέως τά Ἐγκώμια αὐτῆς.

Οὕτω τήν παραμονήν τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, 14ην τοῦ μηνός Αὐγούστου, καί ὥραν 7.30 π.μ. συμφώνως πρός ἀρχαίαν τάξιν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων, ἐξεκίνησεν ἱερά πομπή ἐκ τῆς θύρας τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης. Τῆς ἱερᾶς ταύτης καί μακρᾶς πομπῆς ἐκ μοναχῶν, ἱερέων καί Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί ἄλλων Ὀρθοδόξων ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν, προΐστατο ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ’. Ἡ πομπή διανύσασα ἀπό δυσμῶν πρός ἀνατολάς τήν Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων διά τῆς ὁδοῦ τοῦ Μαρτυρίου, διαβᾶσα πρό τῶν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους, τοῦ Πραιτωρίου καί τῶν Ἁγίων καί δικαίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης, ἐξελθοῦσα διά τῆς πύλης τῶν Λεόντων τοῦ τείχους διελθοῦσα πρό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἁγίου πρωτομάρτυρος καί ἀρχιδιακόνου Στεφάνου, κατέληξεν εἰς τό ἡγουμενεῖον τοῦ σεπτοῦ προσκυνήματος τῆς Γεθσημανῆς.

Ἐνταῦθα παρέμεινεν ἐπ’ ὁλίγον διά μικράν ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἀνάπαυσιν, ἄχρις οὗ ἑτοιμασθῶσι τά ἀπαραίτητα διά τήν τελετήν  τῶν Ἐγκωμίων ἐν τῷ Θεομητορικῷ Μνήματι. Ἡ τελετή αὕτη ἤρξατο συμφώνως τῷ Ἱεροσολυμιτικῷ Τυπικῷ διά τῆς ὑποδοχῆς τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Θεοφίλου Γ’ εἰς τήν αὐλήν τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως, τῆς εὐλογίας τοῦ θυμιάματος καί τῆς Εἰσόδου.

Ἡ Εἴσοδος ἤρξατο διά τῆς ἐπισήμου πρός τόν σταυροειδῆ ὑπόγειον Ἱερόν Ναόν καί διά τῶν πολλῶν βαθμίδων αὐτοῦ καθόδου, ἐν ᾧ ἐψάλλετο ὑπό τῶν ἱεροψαλτῶν τό ἀπολυτίκιον: «Ἐν τῇ γεννήσει τήν Παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες, Θεοτόκε».

Φθάσας ὁ Μακαριώτατος εἰς τό μέσον τοῦ Ναοῦ πρό τοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος, ηὐλόγησε τό ἀσφυκτικῶς συνωστιζόμενον καθ’ ὅλον τόν ναόν εὐσεβές ἐκκλησίασμα Ὀρθοδόξων ἐκ διαφόρων χωρῶν, Ἰσραήλ, Ἰορδανίας, Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας, Ἑλλάδος, Κύπρου, Ρωσίας, Οὐκρανίας, Ρουμανίας, Μολδαβίας καί Σερβίας.

Ἐνδεδυμένος τόν μανδύαν καί κρατῶν τήν ποιμαντορικήν ράβδον, ἀνῆλθεν εἰς τόν θρόνον ὁ Μακαριώτατος, ὅτε καί προσῆλθον οἱ Ἁγιοταφῖται ἱερεῖς καί οἱ παρεπιδημοῦντες ἐκ τῶν ἄλλων ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί ἔλαβον καιρόν διά τήν συμμετοχήν αὐτῶν εἰς τήν τελετήν τῶν Ἐγκωμίων.

Οἱ ἱεροψάλται ἔψαλλον εἰς ἀργόν βυζαντινόν μέλος τό «Ἄνωθεν οἱ προφῆται Σέ προκατήγγειλον…», ἕως ὅτου οἱ ἱερεῖς, οἱ Ἀρχιερεῖς καί ὁ Πατριάρχης ἐνδυθῶσι πλήρη ἱερατικήν, ἀρχιερατικήν καί πατριαρχικήν στολήν.

Μετά τοῦτο ἤρξατο ἡ ἀκολουθία τῶν Ἐγκωμίων εἰς τρεῖς στάσεις:

Τήν α’: «Ἡ ζωή ἐν τάφῳ κατετέθης, βαβαί…».

Τήν β’: «Ἄξιον ἐστίν μεγαλύνειν Σέ, τήν Θεοτόκον…».

Τήν γ’:«Αἱ γενεαί πᾶσαι ὕμνον τῇ ταφῇ σου προσάγουσι, Παρθένε….».

Εἰς τήν α’ τῶν στάσεων τούτων ὁ Πατριάρχης ἐθυμίασε τόν τάφον καί τό ἐκκλησίασμα, ἐνῷ εἰς τάς β’ καί γ’, Ἀρχιερεῖς.

Εἰς τούς θεολογικούς ὕμνους τῶν στάσεων τούτων, κατανυκτικῶς ψαλέντων ὑπό τοῦ Πατριάρχου, τῶν Ἀρχιερέων καί τῶν ἱερέων ἐναλλάξ καί τῶν ἱεροψαλτῶν, ὑμνήθη ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ὡς ἡ Ἁγνή Κόρη, ἡ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου σαρκώσασα τόν ἄσαρκον πρίν Λόγον, ἡ διακονήσασα τοῦτον καί ἀκολουθήσασα Αὐτόν ἕως τοῦ σταυροῦ καί μετά τήν Ἀνάστασιν καί τήν εἰς οὐρανούς Ἀνάληψιν Αὐτοῦ παραμείνασα εἰς Ἱερουσαλήμ καί προσευχομένη ἐπί τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν, ἔνθα προανηγγέλθη Αὐτῇ ὁ θάνατος Αὐτῆς, ἐφ’ ᾧ ἐκ περάτων τῆς Οἰκουμένης, θείῳ νεύματι, συνηθροίσθησαν οἱ Ἀπόστολοι και ἐνεταφίασαν αὐτήν «Γεθσημανῇ τῷ χωρίῳ». Ὁ τάφος ὅμως οὗτος δέν ἐκράτησε τήν Μητέρα τῆς Ζωῆς. Ὁ Υἱός καί Κύριος καί Θεός Αὐτῆς μετέστησεν Αὐτήν πρό τῆς καθολικῆς Ἀναστάσεως τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ψυχῇ τε καί σώματι καί ἐκάθισεν Αὐτήν δεξιόθεν Αὐτοῦ. Ἐκεῖθεν Αὕτη πρεσβεύει και μεσιτεύει ὑπέρ βοηθείας καί λυτρώσεως ἡμῶν ἐκ παντοίων κινδύνων καί νόσων καί δεινῶν καί περιστάσεων. Μετά τήν συμπλήρωσιν τῆς ψαλμῳδίας τῶν ὕμνων, ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρῶν κ. Θεολόγος.

Εἰς τήν θεολογικήν καί συγκινητικήν ὁμιλίαν αὐτοῦ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρῶν ἐξύμνησε τήν Θεοτόκον ὡς τήν Ἁγνήν Ἀειπάρθενον, ἀλλά καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, τήν ἀφωσιωμένην ἐν ὑπακοῇ τῷ Υἱῷ Αὐτῆς, τήν θανοῦσαν καί ταφεῖσαν ἐν τῷ ἔμπροσθεν ἡμῶν Πανσέπτῳ Μνήματι Αὐτῆς, μή κρατηθεῖσαν ὅμως ὑπό τοῦ τάφου καί τῆς νεκρώσεως Αὐτῆς. Αὕτη μετέστη μετά θάνατον καί ζῇ δεξιόθεν τοῦ Θρόνου τοῦ Υἱοῦ Αὐτῆς ὡς πρώτη τῆς θριαμβευούσης Ἐκκλησίας, ἀνωτέρα τῶν ἀγγέλων, τῶν Σεραφείμ και τῶν Χερουβείμ, πρεσβεύουσα ὑπέρ ἡμῶν, προφθάνουσα ἐν ἀνάγκαις, κινδύνοις καί δοκιμασίαις. Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρῶν κ. Θεολόγος ἐσυνέχισεν ὑπογραμμίζων ὅτι ἡ Θεομητορική αὕτη ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καί ἡ ἁγία Μετάστασις Αὐτῆς πρός τόν Υἱόν καί Θεόν Αὐτῆς γεννᾷ καί τρέφει σήμερον ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν τῶν πιστῶν καί παντός τοῦ «πεπτωκότος» ἀνθρωπίνου γένους τήν ἐλπίδα. Δίχως τήν ἐλπίδα, ἑδρεύουσαν εἰς τάς καρδίας τῶν ἀνθρώπων, παρουσιάζονται πλεῖστα δεινά καί νοσηραί καταστάσεις εἰς τάς κοινωνίας ἡμῶν. Ταύτην τήν ἐλπίδα προσπίπτομεν καί παρακαλοῦμεν νά μᾶς χαρίζῃ ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ ὑψωθεῖσα εἰς τούς οὐρανούς καί μεσιτεύουσα εἰς τό διηνεκές ὑπέρ τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἰδίᾳ δέ ὑπέρ τῶν πιστευόντων εἰς τόν Υἱόν Αὐτῆς καί τιμώντων Αὐτήν.

Μετά τόν θεῖον λόγον ἐψάλησαν τά Εὐλογητάρια καί οἱ Αἶνοι καί ἡ Δοξολογία, ἐπί τῷ τέλει τῆς ὁποίας καί ἐν ᾧ ἐψάλλετο τό ᾀσματικόν «Ἅγιος ὁ Θεός……» ἐγένετο ἡ ἔξοδος τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου διά τῶν βαθμίδων πρός τήν πύλην τοῦ Ναοῦ ἐπί ηὐτρεπισμένου μετ’ εὐλαβείας καί καλαισθησίας δι’ ἀνθέων Ἐπιταφίου, βασταζομένου ὑπό ἱερέων ἐναλλάξ, προπορευομένων ὅλων τῶν ἱερέων καί ἀκολουθούντων τῶν Ἀρχιερέων καί τοῦ Πατριάρχου. Ὅτε ἡ πομπή ἔφθασεν εἰς τό ἀνώτατον σημεῖον τῶν βαθμίδων πρό τῆς πύλης, ὁ Πατριάρχης ἀνέπεμψε δέησιν «ὑπέρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης» καί «ὑπέρ προστασίας καί εὐσταθείας τοῦ γένους ἡμῶν» καί «ἀγαθῆς καταστάσεως τοῦ σύμπαντος κόσμου», παρουσίᾳ καί τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου.

Τῆς δεήσεως συμπληρωθείσης, ψαλλομένου τοῦ «Ἀπόστολοι ἐκ περάτων» καί «Ἐν τῇ γεννήσει τήν Παρθενίαν ἐφύλαξας…», οἱ κρατοῦντες τόν Ἐπιτάφιον ἱερεῖς ἐκινήθησαν πρός τό κέντρον τοῦ Ναοῦ καί τόν χῶρον τῆς «Πλατυτέρας», ὄπισθεν τοῦ Τάφου τῆς Θεοτόκου, ὅπου καί ἐτοποθέτησαν αὐτόν διά προσκύνησιν τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τῆς Θεοτόκου ὑπό τῶν πιστῶν ἐπί ἐννέα ἡμέρας, ἕως τῆς ἀνόδου αὐτῆς εἰς τό ἔναντι τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Παρεκκλήσιον αὐτῆς τήν 23ην Αὐγούστου, ἡμέραν τῆς ἀποδόσεως τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder