Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΕΙΣ ΤΙΒΕΡΙΑΔΑ (2016).
Τήν Τετάρτην, 30ήν Ἰουνίου /13ην Ἰουλίου 2016, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Συνάξεως τῶν ἁγίων Δώδεκα Ἀποστόλων εἰς τήν ἐπ’ ὀνόματι αὐτῶν Ἱεράν Μονήν εἰς τήν πόλιν τῆς Τιβεριάδος καί εἰς τήν δυτικήν παραλίαν τῆς Τιβεριάδος Θαλάσσης.
Λέγοντες Σύναξιν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐννοοῦμεν τήν συνάθροισιν ἡμῶν τῶν πιστῶν, ἵνα ἰδιαιτέρως τιμήσωμεν τούς δώδεκα ἁγίους Ἀποστόλους διά τό ἔργον αὐτῶν, ἤτοι τῆς διαδόσεως τῆς ἐν Χριστῷ ἐνανθρωπήσαντι σταυρωθέντι καί ἀναστάντι ἀποκεκαλυμμένης αὐτοῖς ἀληθείας.
Τῆς θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρῴην Ζάμπιας κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιμανδριτῶν ὡς τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου ὡς προεξάρχοντος, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Σωφρονίου καί Ἱερομονάχων καί Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου καί τοῦ διακόνου π. Ἀναστασίου, ψάλλοντος τοῦ ἡγουμένου ἐν Ἄκκρῃ Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου καί μετέχοντος ἐκκλησιάσματος ἐκ τῶν ἐνοριῶν τῆς Ναζαρέτ καί Γαλιλαίας καί Ἑλληνοφώνων καί Ρωσοφώνων προσκυνητῶν.
Πρός τούτους ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί:
«Καί προσελθών ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησεν αὐτοῖς (τοῖς ἔνδεκα μαθηταῖς Αὐτοῦ) λέγων: Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καί ἐπί γῆς. Πορευθέντες οὖν μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐντειλάμην ὑμῖν. Καί ἰδού ἐγώ μεθ᾽ὑμῶν εἰμι πάσας τῆς ἡμέρας, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, Ἀμήν», (Ματθ. 28, 18-20).
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Ἑορτή χαρμόσυνος ἐπέλαμψεν ἐπί τοῦ αἰγιαλοῦ τῆς θαλάσσης τῆς Τιβεριάδος, ἔνθα ὁ Ἰησοῦς ἐφανέρωσε Ἑαυτόν τοῖς μαθηταῖς Αὐτοῦ. Τό χαρμόσυνον τοῦτο γεγονός ἀφορᾷ εἰς τήν ἑορτήν τῶν Πρωτοκορυφαίων Πέτρου καί Παύλου χθές εἰς τήν παραθαλασσίαν Καπερναούμ καί εἰς τήν Σύναξιν τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων Ἀποστόλων τῶν δώδεκα σήμερον, ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ τόπῳ, ἔνθα ἔστησαν οἱ πόδες τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία τιμᾷ ἰδιαιτέρως τούς Ἁγίους Ἀποστόλους, δηλονότι τούς μαθητάς τοῦ Χριστοῦ, διότι οὗτοι ἀφ᾽ ἑνός μέν ἐγένοντο αὐτόπται καί αὐτήκοοι μάρτυρες τῆς τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ σαρκώσεως, ἀφ᾽ ἑτέρου δέ ἔλαβον Πνεῦμα Ἅγιον (Ἰωάν. 20, 22) καί ἐπέμφθησαν ὑπ᾽ αὐτοῦ τοῦ Κυρίου εἰς πάντα τά ἔθνη, διά νά κηρύξουν τό Εὐαγγέλιον τοῦ Φωτός τῆς ἀληθείας. «Εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα ῞Αγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται», (Ἰωάν. 20,21-23).
Κατά δέ τήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, ὁ Ἰησοῦς «προσκαλεσάμενος τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν πνευμάτων ἀκαθάρτων, ὥστε ἐκβάλλειν αὐτὰ καὶ θεραπεύειν πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν», (Ματθ. 10,1). Τόσον ἡ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέθεξις, τήν ὁποίαν ἔλαβον οἱ μαθηταί τοῦ Χριστοῦ, ὅσον καί ἡ ἐξουσία τοῦ ἐκβάλλειν ἀκάθαρτα πνεύματα καί θεραπεύειν πᾶσαν νόσον, ἀποτελοῦν τά χαρακτηριστικά γνωρίσματα τοῦ ἀποστολικοῦ ἀξιώματος, ἐπί τοῦ ὁποίου θεμελιοῦνται ἡ τῶν ἐπισκόπων καί ποιμαίνων τῆς Ἐκκλησίας διαδοχή, ὡς διδάσκει καί ὁ Ἅγιος Κλήμης Ρώμης, λέγων «Οἱ ἀπόστολοι,… μετά πληροφορίας Πνεύματος Ἁγίου ἐξῆλθον εὐαγγελιζόμενοι τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ μέλλειν ἔρχεσθαι. Κατά χώρας οὖν καί πόλεις κηρύσσοντες καί τούς ὑπακούοντας τῇ βουλήσει τοῦ Θεοῦ βαπτίζοντες, καθίστανον τάς ἀπαρχάς αὐτῶν, δοκιμάσαντες τῷ Πνεύματι, εἰς ἐπισκόπους καί διακόνους τῶν μελλόντων πιστεύειν», (Κλημ. Ρώμης, Πρός Κορινθ. Κεφ. 42)
Μέ ἄλλα λόγια, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι εἶναι οἱ θεμέλιοι λίθοι τῶν κατά τόπους ἱδρυθεισῶν Ἐκκλησιῶν καί τῶν ἐν αὐταῖς χειροτονηθέντων ἐπισκόπων καί διακόνων, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός αὐτῶν: «Υἱοθετήσας τούς μαθητάς σου πρίν ὁ φύσει Υἱός θέσει κληρονόμους ἔδειξας πατρικῆς κληρουχίας, Ὑπεράγαθε, καί συνεδρεύειν σοι τῷ Θεῷ καί Δεσπότῃ εὐδόκησας». Ὁ δέ θεῖος Παῦλος, ἀναφερόμενος εἰς τήν ὑπό τοῦ Θεοῦ Πατρός καί διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτευχθεῖσαν ἕνωσιν ἐθνικῶν καί Ἰουδαίων ἐπισημαίνει τήν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι υἱοθέτησιν τοῦ ἔργου τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων διά τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας λέγων:
Ὅτι δι’ αὐτοῦ ἔχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ πνεύματι πρὸς τὸν πατέρα. ἄρα οὖν οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι, ἀλλὰ συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ, ἐποικοδομηθέντες ἐπὶ τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾧ πᾶσα ἡ οἰκοδομὴ συναρμολογουμένη αὔξει εἰς ναὸν ἅγιον ἐν Κυρίῳ·», (Ἐφεσ. 2, 18-21).
Πράγματι, ἀδελφοί μου, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἔθεσαν τά θεμέλια τοῦ διοικητικοῦ καί κυβερνητικοῦ συστήματος τῆς Ἐκκλησίας διά τῆς συνάξεως αὐτῶν εἰς Ἱερουσαλήμ ὑπό τήν καθοδήγησιν τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου. « Συνήχθησαν δέ οἱ ἀπόστολοι καί οἱ πρεσβύτεροι ἰδεῖν περί τοῦ λόγου τούτου», (Πράξ. 15, 6), δηλονότι τῶν ἀναφυέντων προβλημάτων, ὧν ἐπελήφθη ἡ πρωτογενής Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας.
Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, κινούμενοι ὑπό τήν φωτιστικήν δύναμιν τοῦ ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι περιεχαράκωσαν τά δόγματα τῆς Ἐκκλησίας, δηλονότι τήν ὑγιαίνουσαν πίστιν (Τιτ. 1,13) ὡς τοῦτο μαρτυρεῖται εἰς τά Πράξεις τῶν Ἀποστόλων (15, 25) “ἔδοξεν ἡμῖν γενομένοις ὁμοθυμαδόν», καί Πράξ. (15, 28) «ἔδοξε γὰρ τῷ ῾Αγίῳ Πνεύματι καὶ ἡμῖν».
Ἰδού λοιπόν διά τί ὁ σοφός Παῦλος καλεῖ τούς Ἁγίους Ἀποστόλους θεμελίους λίθους, ὄντως ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τοῦτο ἐξ ἄλλου διατυπώνει ἐναργέστατα καί ὁ ὑμνῳδός τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων: «Ὅλην τήν τοῦ Πνεύματος αἴγλην, οὐσιωδῶς ὑμῖν τοῖς Ἀποστόλοις, φανεῖσαν πάντες ὑπεδέξασθε σοφοί, ἐν ὑπερῴῳ μυσταγωγούμενοι τά ὑψηλά διδάγματα. Καί νῦν ἀξίως μακαρίζεσθε».
Οἱ σήμερον τιμώμενοι Ἅγιοι Ἀπόστολοι, ἐξόχως δέ οἱ Πρωτοκορυφαῖοι Πέτρος καί Παῦλος οἱ καί ἁλιεῖς ψυχῶν γενόμενοι, μᾶς καλοῦν νά γίνωμεν καί ἡμεῖς διά τῶν πρεσβειῶν τῆς ῾Υπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας ἄξιοι ἐργάται τοῦ σωτηριώδους ἀμπελῶνος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Παρακαλέσωμεν τόν ἀκρογωνιαῖον λίθον τῆς Ἐκκλησίας, τόν Κύριον ἡμῶν ᾽Ιησοῦν Χριστόν καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων εἴπωμεν:
«Τράνωσόν μου τήν γλῶτταν, Σωτήρ μου, πλάτυνόν μου τό στόμα καί πληρώσας αὐτό, κατάνυξον τήν καρδίαν μου, ἵνα οἷς λέγω ἀκολουθήσω καί ἅ διδάσκω ποιήσω πρῶτος, πᾶς γάρ ποιῶν καί διδάσκων φησίν οὗτος μέγας ἐστίν. Ἐάν γάρ λέγω μή πράττων, ὡς χαλκός ἠχῶν λογισθήσομαι. Διό λαλεῖν μοι τά δέοντα καί ποιεῖν τά συμφέροντα δωρῆσαι ὁ μόνος γιγνώσκων τά ἐγκάρδια», Ἀμήν.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε ἡ δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον καί μετ’ αὐτήν τράπεζα ὑπό τοῦ καλῶς ἐπιμελουμένου τῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Διονυσίου.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
httpv://youtu.be/Tk22wzF4FdU
httpv://youtu.be/vpfE03-jrQg
httpv://youtu.be/-jnGG-Qml0g