Η ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟΝ ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΚΥΘΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΥΡΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ.
Τήν πρωΐαν τῆς 20ῆς Ἰουλίου /2ας Αὐγούστου 2012, ἡμέραν τῆς ἑορτῆς τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ, (π. ἑ.) ἐξεδήμησεν πρός Κύριον ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Σκυθουπόλεως κυρός Ἰάκωβος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.
Ἡ νεκρώσιμος ἐξόδιος ἀκολουθία τοῦ ἐκλιπόντος γηραιοῦ Ἱεράρχου ἐψάλη τήν πρωΐαν τῆς ἑπομένης ἡμέρας, 21ης Ἰουλίου/ 3ης Αὐγούστου 2012, εἰς τό ἐντός τοῦ Πατριαρχείου εὑρισκόμενον παρεκκλήσιον τῆς ἁγίας πρωτομάρτυρος καί ἱσαποστόλου Θέκλης, προεξάρχοντος τῆς τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ἱερουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί συμπροσευχομένων μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας καί ἱερέων καί λαϊκῶν μελῶν τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου Ὀρθοδόξου ποιμνίου ἡμῶν.
Τόν ἐπικήδειον λόγον ἐξεφώνησε ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίασταρχος, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:
«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,
Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Ἐκλαμπρότατε κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Εὐλαβεῖς ἱερεῖς,
Εὐσεβές χριστεπώνυμον πλήρωμα,
Χρέος ἱερόν ἐσύναξεν ὅλους ἡμᾶς σήμερον εἰς τό ἱερόν τοῦτο παρεκκλήσιον τῆς Ἁγίας πρωτομάρτυρος καί ἰσαποστόλου Θέκλης του ἡμετέρου Πατριαρχείου, ἡ ἀπόδοσις δηλονότι τοῦ ὀφειλομένου σεβασμοῦ καί ἡ ἀνάπεμψις προσευχῶν ἐπί τῇ ἐκδημίᾳ ἐκ τοῦ κὀσμου τούτου καί τῇ ἀνοδικῇ πορείᾳ πρός οὐρανούς τοῦ μακαριστοῦ Ἀγιοταφίτου καί Μητροπολίτου Σκυθουπόλεως κυροῦ Ἰακώβου.
Ἡ μετ’ εὐλογημένην παρά Κυρίου μακροζωΐαν ἐκδημία τοῦ προκειμένου ἀδελφοῦ ἡμῶν καί ἐν ταὐτῷ διδασκάλου πολλῶν ἐξ ἡμῶν τῶν Ἁγιοταφιτῶν, φέρει ἡμᾶς ἀναμφιβόλως εἰς τά ὅρια τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ἡμῶν, τά ὁποῖα ἐνίοτε ἡμεῖς ὑπερβαίνομεν, εἴτε φυσιούμενοι ἐκ τῆς δόξης καί δυνάμεως ἤ παρασυρόμενοι ὑπό τῶν τερπνῶν καί ἡδέων τοῦ κόσμου τούτου, ἐκείνων ἅτινα σκιᾶς καί ὀνείρου ἀπατηλότερα. Ὁ θάνατος ὡς ἡ οἰκονομία τοῦ Θεοῦ δι’ ἡμᾶς μετά τήν πτῶσιν ἡμῶν συνετίζει ἡμᾶς καί σωφρονίζει καί ἐπαναφέρει εἰς τήν πραγματικότητα τῆς εὐθραύστου ἡμῶν φύσεως.
Τό μυστήριον τοῦ θανάτου, τό ὄντως φοβερόν, προσβλέποντες ἐν τῇ ὥρᾳ ταύτῃ, ὑπερβαίνομεν μόνον ἐν τῇ πίστει ἡμῶν εἰς τό μυστήριον τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Λυτρωτοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἐν τῇ σωφρονιστικῇ καί ἐν ταὐτῷ ἐλπιδοφόρῳ ταύτῃ ἐνατενίσει τοῦ θανάτου, προπέμπομεν ἐξοδίως τόν μακαριστόν Μητροπολίτην Σκυθουπόλεως κυρόν Ἰάκωβον, ἀναμιμνῃσκόμενοι ἐν τῇ ὥρᾳ ταύτῃ ὡς Ἀδελφότης, ὅσα εὔφημα ἀνήκουν αὐτῷ, ὅτι δηλαδή ἀπό μικρᾶς ἡλικίας προσῆλθεν ἐκ τῆς γενετείρας αὐτοῦ νήσου Σάμου καί ἀφιέρωσεν ἑαυτόν εἰς τήν διακονίαν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων τῆς Ἁγίας Γῆς, ἐσπούδασεν τήν ἱεράν Ἐπιστήμην τῆς Θεολογίας εἰς τήν Θεολογικήν Σχολήν τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ὑπηρέτησεν ἐν συνεχείᾳ ὡς καθηγητής καί Σχολάρχης ἐν τῇ Ἱερατικῇ Σχολῇ τοῦ Πατριαρχείου, τῇ στεγαζομένῃ τότε ἐν τῷ κτιρίῳ τῆς νῦν Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ἐπί τριακονταετίαν καί πλέον διηύθυνε τό περιοδικόν « Νέα Σιών» τοῦ Πατριαρχείου, ἐπί δεκαετίαν διετέλεσε Πατριαρχικός ἐν Ἄκκρῃ – Πτολεμαΐδι Ἐπίτροπος, καθ’ ἡμέραν διά τῆς καλλιφωνίας αὐτοῦ ἀφύπνιζε τάς ψυχάς τῶν προσευχομένων εἰς τόν ἱερόν μοναστηριακόν ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης καί ἐπί ἑπταετίαν ὑπέμεινε καρτερικῶς καί ἀγογγύστως τήν παραχωρηθεῖσαν αὐτῷ ὑπό Θεοῦ ἀσθένειαν, βοηθούμενος ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Ναζαρέτ Κυριακοῦ καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἀνδρέου.
Ταῦτα ἡμεῖς ὡς Ἁγιοταφῖται ὀφειλετικῶς ἀναμιμνῃσκόμενοι, παρακαλοῦμεν τόν ἀγαθόν καί φιλάνθρωπον Θεόν ἡμῶν, ὅπως μνησθῇ ὑπέρ αὐτοῦ καί ἐν τῇ φιλευσπλάγχνῳ αὐτοῦ κρίσει, ἥτις τό πλεῖστον ἀγάπη καί ἔλεός ἐστι, ἐπιτρέψῃ, ἵνα ταῦτα ὡς ἔργα ἀγαθά καλύψωσιν, ὅσα οὗτος ὡς ἄνθρωπος ἤμαρτεν ἐν γνώσει ἤ ἀγνοίᾳ, ἑκουσίως ἤ ἀκουσίως καί ἀξιώσῃ αὐτόν τῆς συγγνώμης, τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν καί τῆς κατατάξεως αὐτοῦ μετά τῶν εὐλογημένων ἐκείνων, τῶν ἀπολαμβανόντων ὅσα παρά Κυρίου ἡτοίμασται αὐτοῖς.
Εἴη ἡ μνήμη αὐτοῦ αἰωνία!
Ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης εὐχαριστεῖ ὅσους ἐκ τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας, ἐκ τῶν ἱερέων καί τῶν πιστῶν τοῦ Ἀραβοφώνου ἡμῶν ποιμνίου ἐτίμησαν τήν μνήμην αὐτοῦ εἰς τήν ἐξόδιον αὐτοῦ ἀκολουθίαν ταύτην».
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
ngg_shortcode_0_placeholder