Η ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ κ.κ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ Γ’.
Τήν Κυριακήν, 3ην /16ην Μαρτίου 2014, Β΄ Κυριακήν τῶν Νηστειῶν, ἑωρτάσθη κατά μετάθεσιν ἡ ἑορτή τῶν Ὀνομαστυρίων τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Θεοφίλου, ἑνός τῶν Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, ἐν ἔτει 320 ἐπί βασιλέως Λικινίου εἰς τήν λίμνην Σεβαστείας τοῦ Πόντου μαρτυρησάντων καί τήν 9ην μηνός Μαρτίου ἑκάστου ἔτους ὑπό τῆς Ἐκκλησίας ἑορταζομένων.
Α’. Ἀφ’ ἑσπέρας.
Ἀφ’ ἑσπέρας ἡ ἑορτή ἤρξατο κατά τό δικαίωμα τοῦ Πατριαρχείου διά τήν Ὀνομαστικήν ἑορτήν ἑκάστου Πατριάρχου ἐν τῇ τάξει Παρρησίας διά τῆς κατά τήν 2.00 μ.μ. ὥραν ἀναγνώσεως τῆς Θ’ Ὥρας εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.
Εὐθύς ἀμέσως ἔλαβε χώραν ἡ ἐπίσημος κάθοδος τῶν Ἁγιοταφιτῶν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.
Ἅμα τῇ ἀφίξει ἔλαβε χώραν ἡ προϋπάντησις, τό θυμίαμα καί ἡ προσκύνησις εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν, μεθ’ ὅ ἡ προσκύνησις εἰς τόν Πανάγιον Τάφον.
Ἐν συνεχεία ὁ ἑορτάζων καί Προεξάρχων τῆς πανηγύρεως Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος εἰσελθών εἰς τό Καθολικόν, ηὐλόγησε καί ἀνῆλθεν ἐπί τοῦ Θρόνου, ἀναγιγνώσκων τόν Προοιμιακόν, ἐν ᾧ ὁ Πρωτοψάλτης τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀριστόβουλος ἔψαλε τά Ἀνοιξαντάρια καί ἐν ᾧ οἱ Ἀρχιερεῖς καί τά μέλη τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου προσεκύνησαν εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν καί οἱ διάκονοι ἐτέλεσαν τό θυμίαμα ἀνά τά προσκυνήματα.
Ὁ Ἑσπερινός ἐτελέσθη ἐν συνεχείᾳ διά ψαλμῳδίας τῶν Ἀναστασίμων τροπαρίων τοῦ πλαγίου α’ ἤχου καί τῶν τροπαρίων τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τοῦ Παλαμᾶ ἐκ τοῦ Τριῳδίου, τῆς Μεγάλης Εἰσόδου καί τῆς Ἀρτοκλασίας, τῶν μοναζουσῶν καί προσκυνητῶν ἐν κατανύξει παρακολουθούντων.
Β’. Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς.
Τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς, τήν 7.00 π.μ. ὥραν, τῶν κωδώνων κρουομένων, κατῆλθεν ἐπισήμως ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀπό τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.
Ἅμα τῇ εἰσόδῳ ἔλαβε χώραν ἡ προσκύνησις τοῦ Πατριάρχου εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν καί τόν Πανάγιον Τάφον καί ἠκολούθησεν ἡ εἴσοδος εἰς τό Καθολικόν.
Ἐνταῦθα τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων τό «ἄνωθεν οἱ προφῆται», ἔλαβον «καιρόν» οἱ ἱερεῖς παρά τοῦ Μακαριωτάτου ἀπό τοῦ Θρόνου καί ἀκολούθως ὁ Μακαριώτατος, οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἱερεῖς ἐνεδύθησαν τάς Ἀρχιερατικάς καί Ἱερατικάς αὐτῶν στολάς εἰς τό Ἱερόν Βῆμα.
Πάντων ἐξελθόντων καί παραταχθέντων, τοῦ Μακαριωτάτου Προϊσταμένου ἀπό καθέδρας πρό τοῦ Ὀμφαλοῦ τῆς Γῆς, ἤρξατο ἡ θ. Λειτουργία διά τοῦ «εὐλογημένη ἡ βασιλεία».
Τῆς πανηγυρικῆς θείας Λειτουργίας τοῦ Μεγάλου Βασιλείου προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Ἀβήλων κ. Δωροθέου, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Λύδδης κ. Δημητρίου, Καττάρων κ. Μακαρίου καί Πέλλης κ. Φιλουμένου καί 4 θεοφιλεστάτων Ἐπισκόπων, παρεπιδημούντων τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, ἤτοι τῶν Θεοφιλεστάτων Ἐπισκόπων Κρασνοσλομπόντσκ κ. Κλήμεντος, Μελεκές κ. Διοδώρου, Ἀλμέτιεβσκ κ. Μεθοδίου καί Ὀτράντνι κ. Νικηφόρου καί τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Πλοεστίου κ. Βικεντίου, παρεπιδημοῦντος τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας, συμπροσευχομένου, μετά τήν ἀποκατάστασιν τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας καί πολλῶν Ἱερομονάχων Ἁγιοταφιτῶν καί ἄλλων ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, Ἑλλάδος, Ρωσίας καί Ρουμανίας καί ἱερέων, ψάλλοντος τοῦ πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί συμμετέχοντος ἐν κατανύξει πολλοῦ λαοῦ Ὀρθοδόξων ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας καί Ρουμανίας.
Τῆς θείας Λειτουργίας πληρωθείσης, τοῦ λαοῦ τοῦ Κυρίου μεταλαβόντος τῶν θείων Μυστηρίων ἔγινε ἡ Ἀπόλυσις.
Εὐθύς μετά τήν Ἀπόλυσιν ἤρξατο ἡ Δοξολογία ἐπί τῇ Ὀνομαστικῇ ἑορτῇ τοῦ Πατριάρχου, Προεξάρχοντος Αὐτοῦ καί συνιερουργούντων τῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερέων, τῇ παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη.
Τῆς Δοξολογίας τελεσθείσης ἔλαβε χώραν ἡ ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα, τῶν κωδώνων κρουομένων.
Ἐνταῦθα κατά τήν τάξιν προσεφώνησαν τόν Μακαριώτατον ἐπι τῇ Ὀνομαστικῇ Αὐτοῦ ἑορτῇ ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς διά τῆς προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί, ἐχούσης ὡς ἕπεται:
Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,
Ἡ μνήμη τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, τῶν ὑπέρ τοῦ τιμίου ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπί βασιλέως Λικινίου ἐν ἔτει 320 εἰς τήν λίμνην Σεβαστείας τοῦ Πόντου τό ψῦχος καί τά βασανιστήρια ἀφόβως ἀψηφησάντων καί ἀνδρείως ἀθλησάντων, κατέχει περίοπτον θέσιν κατά τάς ἀρχάς τοῦ μηνός Μαρτίου εἰς τό ἑορτολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἐνισχύουσα καί ἐμψυχώνουσα τούς πιστούς καί καθιστῶσα εὐκολωτέραν τήν ὑπ’ αὐτῶν κοπιώδη ἀνάβασιν τῆς κλίμακος τῆς νηστείας πρός συμμετοχήν εἰς τήν χαράν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Ἁγίου Πάσχα.
Ἡ στήριξις καί παραμυθία ἐκ τῆς ἑορτῆς ταύτης καθίσταται ἔτι μεγαλυτέρα ἐκ τῆς συμπτώσεως αὐτῆς μετά τῆς σήμερον ἐν τῷ Τριωδίῳ ἑορταζομένης μνήμης τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τοῦ Παλαμᾶ, οἰκουμενικοῦ διδασκάλου τῆς Ἐκκλησίας ἀναδειχθέντος, ὠς ἐκφράσαντος ἐν φωτισμῷ Πνεύματος Ἁγίου τήν Ὀρθόδοξον διδασκαλίαν περί διακρίσεως οὐσίας καί ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ εἰς τάς ἡσυχαστικάς ἔριδας τοῦ 14ου αἰῶνος.
Διά τήν Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν καί τήν ἐν αὐτῇ Γεραράν ἡμῶν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα ἡ μνήμη τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων κέκτηται ἔτι ἰδιαιτέραν σημασίαν ἐν τῷ προσώπῳ τῆς Ὑμετέρας σεπτῆς Μακαριότητος, θεοφιλῶς φερούσης τό ὄνομα ἑνός ἐκ τῶν Τεσσαράκοντα ἀριστέων τούτων τῆς πίστεως, τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θεοφίλου.
Διά τήν ἑορτήν ταύτην ἐτελέσθη εἰς τόν πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως πανηγυρικόν Πατριαρχικόν καί Ἀρχιερατικόν Συλλείτουργον τῇ συμμετοχῇ τῶν κληρικῶν, μοναχῶν καί λαϊκῶν ἐκ τοῦ κέντρου καί τῶν ἄκρων, ἐκ τῆς ἐγγύς καί τῆς μακράν δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἰσραήλ, Ἰορδανίαν, Παλαιστίνην καί Κάταρ.
Φέροντες εἰσέτι ἐντός ἡμῶν τήν χαράν καί τήν ἀγαλλίασιν ἐκ τῆς ἐν τῷ μυστηρίῳ τούτῳ τῆς θείας Εὐχαριστίας κοινωνίας ἡμῶν καί εἰς τήν ἱστορικήν ταύτην αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου, προσάπτομεν εἰς τάς προσευχάς ἡμῶν εὐφήμους προσρήσεις, δι’ ὅσα τῇ πρωτοβουλίᾳ, καθοδηγήσει καί ἐπιστασίᾳ τῆς ὑμετέρας Μακαριότητος ἐν συνεργασίᾳ μετά τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον ἐπετέλεσε, ἵνα ἐπ’ αὐτῶν ἐπιβαίνοντες ἐπί τά ἔμπροσθεν καί τελειότερα ἀναμφιταλαντεύτως προβαίνωμεν.
Ἐπί τῷ σκοπῷ τούτῳ ἄξιον μνήμης τυγχάνει ὅτι τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον μετέσχεν ἐνεργῶς καί κατέθεσε λόγον δυναμικόν εἴτε διά τήν θέσιν τῶν χριστιανῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τήν Μέσην Ἀνατολήν εἴτε διά τό καθεστώς τῆς πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων, ἰδίᾳ τῆς Παλαιᾶς, καί τῆς διαφυλάξεως τῆς ἱερότητος αὐτῆς καί τοῦ ἀναλλοιώτου θρησκευτικοῦ χαρακτῆρος αὐτῆς, ὑπονομευομένου προσφάτως ὑπό ἐπαναλαμβανομένων πρό τῶν θυρῶν ἡμῶν ἐκδηλώσεων ἀσυνήθους κοσμικοῦ χαρακτῆρος. Αἱ θέσεις αὗται τοῦ Πατριαρχείου ἐξεδηλώθησαν ὑπό τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καί εἰς ἄλλας περιπτώσεις, ἀλλά κυρίως εἰς τήν ἐν Ἁγίᾳ Ἄννῃ τῆς Προβατικῆς Κολυμβήθρας συνάντησιν τῶν Ἀρχηγῶν τῶν Ἐκκλησιῶν τῶν Ἱεροσολύμων μετά τοῦ Προέδρου τῆς Γαλλίας κ. Ὁλάντ, εἰς τήν ἐν Βηθλεέμ συνάντησιν αὐτῶν μετά τοῦ πρωθυπουργοῦ τῆς Νορβηγίας, εἰς τήν ἐν Μαδηβᾷ συνάντησιν μετά τοῦ βασιλέως τῆς Ἰορδανίας, εἰς τήν τῇ Ὑμετέρᾳ πρωτοβουλίᾳ ἐπίσκεψιν τῶν Ἀρχηγῶν τῶν Ἐκκλησιῶν τῶν Ἱεροσολύμων ἐν Χάραμ Σιαρίφ, εἰς τήν ἐν τῷ Προεδρικῷ Μεγάρῳ τοῦ Ἰσραήλ καθιερωμένην ἐπί τῇ πρώτῃ ἑκάστου ἔτους συνάντησιν τῶν Ἀρχηγῶν τῶν Ἐκκλησιῶν μετά τοῦ Προέδρου τοῦ Ἰσραήλ, ὅτε καί εἰς τήν ἀντιφώνησιν Ὑμῶν εὐθαρσῶς ἐποιήσατε λόγον περί σεβασμοῦ τῶν δικαιωμάτων ἰδιοκτησίας καί ἀφορολογησίας τῆς περιουσίας τῶν Ἐκκλησιῶν καί ἐλευθερίας τῆς λατρείας καί κατεγγείλατε τάς παρά τῶν ἀκραίων στοιχείων ἐπιθέσεις ἐναντίον Ἐκκλησιῶν, ὡς αὐτῆς τῆς ἡμετέρας ἐπί τῆς Ἁγίας Σιών. Ἡ προσφώνησις Ὑμῶν αὕτη ἔτυχεν ἐξ ὁλοκλήρου δημοσιεύσεως εἰς τόν Ἰσραηλινόν τύπον.
Ὅσον ἀφορᾷ τά δικαιώματα ἡμῶν εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα, ταῦτα , ἰδίως ἐν Βηθλεέμ, ἀκεραίως ὑπεστηρίχθησαν καί διεφυλάχθησαν. Ὅσον ἀφορᾷ εἰς τήν συνεργασίαν τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου μετά τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, αὕτη ὑπῆρξεν ἡ διαφυλάσσουσα τήν ἐκκλησιαστικήν τάξιν καί ἐν Χριστῷ ἑνότητα. Τοῦτο καταφαίνεται ἐκ τῆς κατόπιν ὑπογραφείσης συμφωνίας ἀποκαταστάσεως τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μετά τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας. Ὡσαύτως καταφαίνεται καί ἐκ τῆς προσφάτου συμμετοχῆς τοῦ Πατριαρχείου ἡμῶν εἰς τήν Πανορθόδοξον ἐν Κωνσταντινουπόλει Σύναξιν τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν. Εἰς τό πλαίσιον ταύτης ἐδόθη ἡ εὐκαιρία, ἵνα τό Πατριαρχεῖον ἡμῶν παρουσιάσῃ καί ὑποστηρίξῃ τά δικαιώματα αὐτοῦ εἰς τήν ἐν Κάταρ Ἀρχιεπισκοπήν αὐτοῦ.
Τά περιουσιακά δικαιώματα τοῦ Πατριαρχείου, τά πληγέντα εἰς τήν Παλαιάν Ἱερουσαλήμ ἐκ τῶν διαβοήτων γνωστῶν παρανόμων συμφωνιῶν, ἐξακολουθοῦν νά ὑποστηρίζωνται εἰς δίκας συνεχιζομένας καί ἀπαιτούσας τήν παρ’ ἡμῶν καταβολήν οὐχί εὐκαταφρονήτων ποσῶν.
Ἡ ποιμαντική μέριμνα τοῦ Πατριαρχείου πρός τό Ἀραβόφωνον ποίμνιον αὐτοῦ δέν ἔλειψεν. Ἐν τῷ μέτρῳ τῶν οἰκονομικῶν δυνάμεων τοῦ Πατριαρχείου ἤ διά συστάσεων αὐτοῦ πρός χορηγούς ἐβοηθήθη τό ποίμνιον οἰκονομικῶς εἰς συντηρήσεις Ἐκκλησιῶν, αἰθουσῶν Κατηχητικῶν σχολείων καί ἄλλων ἐνοριακῶν ἐκδηλώσεων. Ἡ προσέλευσις νέων ἀδελφῶν ἐντασσομένων εἰς τήν Ἀδελφότητα ἡμῶν, ἀποτελεῖ σημεῖον τῆς ἐπαναπαύσεως καί ἀσφαλείας, τήν ὁποίαν αἰσθάνονται ἐν αὐτῇ. Ἡ ὑπό τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος συσταθεῖσα ἱστοσελίς τοῦ Πατριαρχείου, παρουσιάζουσα καλῶς τάς διαφόρους πτυχάς τῆς ζωῆς καί τῆς δραστηριότητος αὐτοῦ, παρακολουθεῖται ὑπὄ πολλῶν καί ἀποσπᾷ συχνάκις εὐμενῆ σχόλια.
Ἐμνημόνευσα ταῦτα, Μακαριώτατε, οὐχί διά νά παρουσιάσω ἕνα κόσμον τέλειον βιούμενον εἰς τό Πατριαρχεῖον ἡμῶν. Τοῦτο ἐξ ἄλλου θά προσέκρουε πρός τήν σεμνότητα τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καί αὐτῆς
ἡμῶν τῶν ὑπολοίπων Ἁγιοταφιτῶν. Δέν ἀξιοῦμεν ὅτι ἔχομεν τό τέλειον ἤ τό ἀλάθητον. Τοῦτο ἔχει μόνον ὁ Θεός καί ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐν τῇ διδασκαλίᾳ καί ὀρθοπραξίᾳ αὐτῆς. Ἀνέφερον ταῦτα ὡς γεγονότα πραγματικά, συμβαίνοντα τῇ πρωτοβουλίᾳ καί ἐπιστασίᾳ τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, ἀποτελοῦντα εὐοίωνα σημεῖα διά μίαν αἰσιόδοξον πορείαν ἡμῶν ἐπί τά τελειότερα καί ἐπιτυχέστερα εἰς τόν προκείμενον ἡμῶν ἀγῶνα.
Ἐπί τούτοις, Μακαριώτατε, ὑψῶν τό ποτήριον, εὔχομαι Ὑμῖν ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος ὅλης ἔτη ὅσα πλεῖστα, εἰρηνικά, εὐφρόσυνα, εὐτυχῆ καί εὐσταθῆ διά μίαν ἔτι καρποφόρον Πατριαρχίαν πρός ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν. Γένοιτο.
Τόν Μακαριώτατον προσεφώνησεν ἐπίσης ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα ἐξοχώτατος κ. Γεώργιος Ζαχαριουδάκης διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:
Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι Αρχιερείς,
Σεβαστοί Πατέρες, Κυρίες και Κύριοι,
Η σημερινή ημέρα, κατά την οποία η Ορθοδοξία τιμά τη μνήμη των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, προσλαμβάνει στο Παλαίφατο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων ιδιαίτερη σημασία και διαστάσεις, καθώς η Αγιοταφιτική Αδελφότητα και το ευλαβές Εκκλησίασμα τιμούν με τη δέουσα λαμπρότητα και τα Ονομαστήρια της Αυτού Θειοτάτης Μακαριότητος, του Πατριάρχη Ιεροσολύμων, κ.κ. Θεοφίλου.
Παρευρισκόμενος στον εορτασμό αυτόν με αισθήματα ειλικρινούς χαράς και βαθύτατης τιμής, δράττομαι της ευκαιρίας, Μακαριώτατε, εκ μέρους της Ελληνικής Κυβερνήσεως, να Σας επαναλάβω την έκφραση της αταλάντευτης υποστήριξης και αμέριστης συμπαράστασής μας προς τον ιερό θεσμό της Μητέρας των Εκκλησιών, το Πρεσβυγενές Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, να Σας επιβεβαιώσω την αναγνώριση, την εκτίμηση και τον σεβασμό μας για το πολυσχιδές έργο σας καθώς και την πλήρη εμπιστοσύνη με την οποία περιβάλλουμε το Πρόσωπο Σας, να Σας ευχαριστήσω για το άριστο επίπεδο των σχέσεών μας και την αγαστή συνεργασία μας και να Σας απευθύνω τις θερμότερες ευχές μας για υγεία, μακροημέρευση και δύναμη για συνέχιση της υψηλής τόσο εθνικής όσο και θρησκευτικής Σας αποστολής.
Κατά την μακραίωνη διαδρομή του, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων διαδραμάτισε και συνεχίζει να έχει έναν ρόλο ιστορικής σημασίας. Αποτελεί το θρησκευτικό κέντρο των Αγίων Τόπων, που καταυγάζει αυθεντικά ολόκληρο τον κόσμο με το πανανθρώπινο μήνυμα της σωτηρίας και τον εμπνέει με το εν γένει πνευματικό του έργο, ενώ, συγχρόνως, προασπίζεται με ζήλο και αυταπάρνηση τα ιερά Προσκυνήματα της Χριστιανοσύνης έναντι παντοίων απειλών και κινδύνων.
Επί τη βάσει αυτού του έργου αλλά και της γενικότερης προσφοράς της, η Σιωνίτις Εκκλησία έχει κερδίσει, επαξίως, την αναγνώριση και τον σεβασμό τόσο της τοπικής κοινωνίας και των κρατών της περιοχής όσο και της Διεθνούς Κοινότητας.
Οι ραγδαίες ανακατατάξεις και οι καταιγιστικές εξελίξεις των καιρών μας αναδεικνύουν, για μία ακόμη φορά, το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο ως πόλο ηρεμίας, σύνεσης και σταθερότητας, ο οποίος διαθέτει το ηθικό και πνευματικό ανάστημα, για να έχει τη δική του σημαντική συμβολή στην καταπολέμηση του τυφλού φανατισμού, την επικράτηση του δικαίου και την επίτευξη της ειρήνης.
Παράλληλα, το ιερό Καθίδρυμα αποτελεί για το Έθνος μας τον πνευματικό φάρο των αξιών και ιδανικών του Οικουμενικού Ελληνισμού, ο οποίος έχει διαχρονική αλλά και γόνιμη παρουσία στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Μακαριώτατε,
Οι προκλήσεις της εποχής είναι τεράστιες και οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν πολλοί. Τα αλλότρια συμφέροντα, όμως, που επιβουλεύονται το Πατριαρχείο ματαιοπονούν, διότι έχουν απέναντι τους την ιστορία, την παράδοση, την βαθύτατη πίστη και αφοσίωση ολόκληρης της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας, αλλά και μία εμπνευσμένη ηγεσία, που με επίγνωση των ανόμων επιδιώξεων ορισμένων και την κρισιμότητα των περιστάσεων, αποφασιστικότητα, πίστη και σθένος είναι σε θέση να καθοδηγήσει με ασφάλεια και να διαφυλάξει το παρόν και το μέλλον του ιερού θεσμού. Το φορτίο που έχετε αναλάβει είναι βαρύ, αλλά είμαστε πεπεισμένοι ότι, με τη δύναμη του Θεού και την ενεργό συμπαράσταση όλων μας, θα συνεχίσετε, όπως μέχρι σήμερα, με επιτυχία το έργο Σας και θα φέρετε εις πέρας την αποστολή σας προς όφελος του Πατριαρχείου, της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας, της Ορθοδοξίας και του Έθνους. Χρόνια πολλά.
Ἐν συνεχείᾳ προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός ἐκ μέρους τοῦ ποιμνίου τῆς Μητροπόλεως Ναζαρέτ, ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰόππης κ. Δαμασκηνός ἐκ μέρους τοῦ ποιμνίου τῆς πόλεως Ἰόππης, ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Καττάρων κ. Μακάριος ἐκ μέρους τοῦ ποιμνίου τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Καττάρων καί ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Πέλλης κ. Φιλούμενος ἐκ μέρους τοῦ ποιμνίου τῆς βορείου Ἰορδανίας, ὁ αἰδεσιμολογιώτατος π. Φάραχ Νταμπούρ ἐκ μέρους τοῦ ἀραβοφώνου ποιμνίου τοῦ Καθεδρικοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου ἐν Ἱεροσολύμοις, ὁ καθηγητής Φιλόλογος κ. Παναγιώτης Ἀντωνιάδης ἐκ μέρους τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Ἁγίας Σιών καί ὁ κ. Νικόλαος Σαρρῆς ἐκ μέρους τοῦ Σχολείου τοῦ Ἁγίου Δημητρίου.
Τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, τόν κ. Γενικόν Πρόξενον καί πάντας τούς προσφωνήσαντας Αὐτῷ ηὐχαρίστησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι ἀντιφωνήσεως Αὐτοῦ, ἐχούσης οὕτως ἑλληνιστί:
«Τῶν Ἁγίων Μαρτύρων τό ἐγκαλλώπισμα, ἡ θεόστεπτος αὕτη καί θεοσύλλεκτος τῶν Τεσσαράκοντα πληθύς ἀνευφημήσθωσαν νῦν· διά κρυμοῦ γάρ καί πυρός, δοκιμασθέντες, οἱ σοφοί, ἐδείχθησαν στρατιῶται, Χριστοῦ τοῦ Παμβασιλέως καί πρεσβεύουσι τοῦ σωθῆναι ἡμᾶς», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐκλαμπρότατε κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Ἅγιοι Σεβαστοί Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Ἡ ἱερά μνήμη τῆς θεοστέπτου καί θεοσυλλέκτου πληθύος τῶν ἁγίων μεγάλων Τεσσαράκοντα μαρτύρων, τῶν ἐν Σεβαστείᾳ τῇ πόλει μαρτυρησάντων, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἔνθα ἐτελέσαμεν τήν θείαν λειτουργίαν, δηλονότι τό μέγα τῆς θείας Eὐχαριστίας μυστήριον.
Ἐν συνεχείᾳ δέ ἀνεπέμψαμεν εὐχαριστήριον Δοξολογίαν τῷ ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ, τῷ χαρίσαντι ἡμῖν τοῖς ἀνθρώποις τήν ἀναρίθμητον πλειάδα τῶν ἁγίων Αὐτοῦ μαρτύρων, ὡς κηρύττει καί ὁ θεῖος Παῦλος λέγων: «τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν ᾿Ιησοῦν, ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν». (Ἑβρ. 12,1-2)
Τόν σταυρόν τοῦτον τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπέμεινε καί ὁ συμμάρτυς τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων Θεόφιλος, οὗτινος τό θεοφιλές ὄνομα ταπεινῶς φέρομεν καί Ἡμεῖς. Διό πρεπόντως καί ἐξαιρέτως τιμῶμεν αὐτόν σήμερον ἐπί τοῖς σεπτοῖς Ὀνομαστηρίοις Ἡμῶν μετά συμπάσης τῆς γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος καί τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν χριστεπωνύμου πληρώματος.
Ἡ τέλεσις τῆς θείας καί παντίμου ταύτης ἑορτῆς τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θεοφίλου καί τῶν λοιπῶν Τεσσαράκοντα συμμαρτύρων αὐτοῦ καλεῖ ἡμᾶς εἰς ἐγρήγορσιν, μάλιστα δέ κατά τάς κρισίμους ταύτας ἡμέρας, καθ’ ἅς σκληρῶς δοκιμάζεται ἡ ἀνθρωπότης, ἰδίᾳ τό γένος τῶν Χριστιανῶν, τῶν ἐν πολλαῖς περιοχαῖς τῆς γῆς τελούντων ὑπό διωγμόν.
Ἀναφερόμενος εἰς τήν σημασίαν καί τό βαθύτερον εὐαγγελικόν χριστιανικόν περιεχόμενον τοῦ μαρτυρίου τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέγει: «ἕν γάρ ἐστιν τῶν ἀμηχάνων, ἤ μαρτυρῆσαι γενναίως, ἤ κηρῦξαι σπουδαίως… ἐάν μή Πνεύματος Ἁγίου δύναμις νευρώσῃ τόν τόνον τοῦ μάρτυρος ἄλλως γάρ οὐ δύνανται μάρτυρες εἶναι. Μάρτυρα δέ λέγω νῦν, οὐ μόνον τόν διά παθῶν τελειούμενον, ἀλλά καί τόν τῷ λόγῳ μαρτυροῦντα τῆς χάριτος. Πᾶς γάρ κῆρυξ ἀληθείας μάρτυς, ἐστί τοῦ Θεοῦ».
Τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θεοφίλου καί τῶν συμμαρτύρων αὐτοῦ τάς ἱκετηρίους ἐντεύξεις αἰτησάμενοι πρός τόν ἀγαθόν καί φιλάνθρωπον Θεόν ἡμῶν, μετά τοῦ μελῳδοῦ αὐτῶν εἴπωμεν: «Ἀθλοφόροι Χριστοῦ τήν πάνσεπτον νηστείαν φαιδροτέραν ἀπειργάσασθε, τῇ μνήμῃ τῆς ἐνδόξου ὑμῶν ἀθλήσεως· τεσσαράκοντα γάρ ὄντες, τήν τεσσαρακονθήμερον ἁγιάζετε, τό σωτήριον πάθος μιμησάμενοι, διά τῆς ὑπέρ Χριστοῦ ὑμῶν ἀθλήσεως. Διό ἔχοντες παρρησίαν πρεσβεύσατε, ἐν εἰρήνῃ καταντῆσαι ἡμᾶς εἰς τήν τριήμερον Ἀνάστασιν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος τῶν ψυχῶν ἡμῶν».
Ἐπί δέ τούτοις εὐχόμεθα, ὅπως Κύριος ὁ Θεός διά τῶν πρεσβειῶν αὐτῶν καί δή τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Θεοφίλου χαρίζηται δύναμιν καί τόν θεῖον αὐτοῦ φωτισμόν Αὐτοῦ.
Ὡσαύτως, ὁλοθύμους εὐχαριστίας ἀπευθύνομεν τῷ Γέροντι Ἀρχιγραμματεῖ Ἱερωτάτῳ Ἀρχιεπισκόπῳ Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχῳ, προσφωνήσαντι Ἡμᾶς ἐκ μέρους τῶν τιμίων μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου καί τῶν προσφιλῶν Ἡμῖν μελῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τῷ Ἐκλαμπροτάτῳ κ. Γεωργίῳ Ζαχαριουδάκῃ, Γενικῷ Προξένῳ τῆς Ἑλλάδος ἐν Ἱεροσολύμοις, διαβιβάσαντι Ἡμῖν τάς εὐχάς τῶν μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, τῷ Ἱερωτάτῳ Μητροπολίτῃ Ναζαρέτ κ. Κυριακῷ, εὐχηθέντι Ἡμῖν ἐκ μέρους τοῦ ποιμνίου τῆς Μητροπόλεως Ναζαρέτ, τῷ Ἱερωτάτῳ Ἀρχιεπισκόπῳ Ἰόππης κ. Δαμασκηνῷ, εὐχηθέντι Ἡμῖν ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου τῆς περιοχῆς Ἰόππης, τῷ Ἱερωτάτῳ Ἀρχιεπισκόπῳ Πέλλης κ. Φιλουμένῳ, εὐχηθέντι Ἡμῖν ἐκ μέρους τοῦ ποιμνίου τῆς βορείου Ἰορδανίας, τῷ Ἱερωτάτῳ Ἀρχιεπισκόπῳ Καττάρων κ. Μακαρίου, εὐχηθέντι Ἡμῖν ἐκ μέρους τοῦ ποιμνίου τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Καττάρων, τῷ Ὁσιολογιωτάτῳ Ἀρχιμανδρίτῃ π. Θεοφάνει, Ἀντιπροσώπῳ παρ’ Ἡμῖν τῆς ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, τῷ αἰδεσιμολογιωτάτῳ Πρεσβυτέρῳ π. Δαβίδ, Ἀντιπροσώπῳ παρ’ Ἡμῖν τῆς ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, τῷ αἰδεσιμολογιωτάτῳ Οἰκονόμῳ π. Φάραχ Νταμπούρ, ἐξ ὀνόματος τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Κοινότητος Ἡμῶν, τῷ ἐλλογιμωτάτῳ καθηγητῇ κ. Παναγιώτῃ Ἀντωνιάδῃ ἐκ μέρους τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς τῆς Ἁγίας Σιών καί τῷ ἐλλογιμωτάτῳ καθηγητῇ κ. Νικολάῳ Σαρρῇ, διδασκάλῳ ἐν τῇ Πατριαρχικῇ Σχολῇ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου.
Γένοιτο πᾶσιν ἡμῖν ἡ κραταιά τοῦ Κυρίου προστασία ἀρωγός ἐν τῷ βίῳ, πρεσβείαις τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων καί πάντων τῶν Ἁγίων. Ἁμήν. Ἔτη πολλά καί εὐλογημένα!
Τήν πνευματικήν χαράν και ἀγαλλίασιν ἠκολούθησε καί ἡ ὑλική διά τῆς παραθέσεως μεσημβρινῆς νηστισίμου ἑορτίου τραπέζης.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
httpv://youtu.be/goBA_1__UvU
httpv://youtu.be/PkK4edHShGM
httpv://youtu.be/VO_w2r8kmzE
httpv://youtu.be/LQk5encXJi0