Η ΝΕΚΡΩΣΙΜΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΟΙΔΙΜΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΚΥΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Τήν μεσημβρινήν ὥραν τοῦ Σαββάτου, 30^ῆς Ὀκτωβρίου /  12^ης Νοεμβρίου 2022, ἔλαβε χώραν εἰς τόν νεόδμητον ἱερόν Καθεδρικόν Ναόν τοῦ ἱδρυτοῦ Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου ἁγίου Ἀποστόλου Βαρνάβα ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία τοῦ μεταστάντος πρός Κύριον ἀοιδίμου Ἀρχιεπισκόπου τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καί ἐθνάρχου τῆς μεγαλονήσου κυροῦ Χρυσοστόμου τοῦ Β΄.

Τῆς Ἀκολουθίας ταύτης προεξῆρξεν ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, συνιερουργούντων Αὐτῷ τῶν μελῶν τῆς Κυπριακῆς Ἱεραρχίας καί προσευχομένου τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας κ. Θεοδώρου καί ἐκπροσώπων ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

Ἐκ τῶν Πολιτικῶν Ἀρχῶν παρέστη ὁ Πρόεδρος τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας κ. Νικόλαος Ἀναστασιάδης καί ἡ Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ. Αἰκατερίνη Σακελλαροπούλου.

Τόν Ἐπικήδειον λόγον ἐξεφώνησεν ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, ὁ Πανιερώτατος Τοποτηρητής Μητροπολίτης Πάφου κ. Γεώργιος ἐξ ὀνόματος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς  Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ὁ Πρόεδρος κ. Ἀναστασιάδης καί ἡ Πρόεδρος κ. Σακελλαροπούλου.

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἀντεπροσώπευσεν ὁ ἐν Κύπρῳ Ἔξαρχος τοῦ Παναγίου Τάφου Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βόστρων κ. Τιμόθεος, ὁ ὁποῖος καί ἐπέδωσε τήν ἐπικήδειον προσφώνησιν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ἔχουσαν ὡς ἕπεται:

“Τῷ Ἱερωτάτῳ Μητροπολίτῃ Πάφου κ. Γεωργίῳ, Τοποτηρητῇ τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου, ἀδελφῷ ἐν Κυρίῳ ἀγαπητῷ καί συλλειτουργῷ τῆς Ἡμῶν Μετριότητος, ἀσπασμόν ἅγιον ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ.

Ἡ παραμυθητική ρῆσις τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «δεῖ γάρ τό φθαρτόν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν» (Κορ. Α΄ 15,53), κατέλαβε τόν νοῦν Ἡμῶν ἐπί τῷ ἀκούσματι τῆς, κατόπιν πολυετοῦς καί ὀδυνηρᾶς ἀσθενείας, πρός Κύριον ἐκδημίας τοῦ μακαρίᾳ τῇ λήξει γενομένου ἀγαπητοῦ πολιοῦ ἀδελφοῦ Ἡμῶν, Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κυροῦ Χρυσοστόμου τοῦ Β΄.

«Ὡσεί ἄνθος τοῦ ἀγροῦ, οὕτως» (Ψλμ. 102,15) ἐξήνθησεν ὁ μεταστάς σοφός Προκαθήμενος, κατακοσμήσας μέν τό πρῶτον τήν Ἱεράν Μονήν Ἁγίου Νεοφύτου, εἰς ἥν ἀφιέρωσεν ἑαυτόν παιδιόθεν καί ἧς ἐχρημάτισεν Ἡγούμενος, ἀναδείξας αὐτήν τά μάλα, ὕστερον δέ καθιστάμενος διά βοῆς Ποιμήν καί Μητροπολίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πάφου, ἐν ᾗ ἀνέπτυξεν πλουσίαν ποιμαντικήν δρᾶσιν, κτίσας πλειάδα ἱερῶν Ναῶν, ἐπιστηρίξας πένητας ἀδελφούς καί ἰδιαιτέρως μεριμνήσας διά τήν ἐπιμόρφωσιν τοῦ ἱεροῦ κλήρου καί τήν πνευματικήν καλλιέργειαν τοῦ ποιμνίου Αὐτοῦ.

Ἀπό δέ τοῦ ἔτους 2006 ἐτέθη ὁ λύχνος «ἐπί τήν λυχνίαν» (Λκ. 11,33) καί ἐπηδαλιούχησεν τήν νοητήν ναῦν τῆς κατά Κύπρον Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, μή δίδων «ὕπνον τοῖς ὀφθαλμοῖς … καί τοῖς βλεφάροις … νυσταγμόν καί ἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοις», (Ψλμ. 131,4) προκειμένου, ἵνα ἴδῃ τήν ἐμπιστευθεῖσαν Αὐτῷ Ἐκκλησίαν πνευματικῶς καί ὑλικῶς ἀκμάζουσαν, ἐλευθέραν καί ζῶσαν. Ἀνηλώθη εἰς λίαν σημαντικά ἔργα, ὡς ἦτο ἡ ἀναθεώρησις τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἡ ἀναβάθμισις τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ διά τῆς ἀναδείξεως Μητροπολιτῶν καί Χωροεπισκόπων καί ἡ ἵδρυσις τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἵνα δύνηται ἀκωλύτως ἐκτελεῖν τό ἔργον αὐτῆς ὡς ἀρχαία Αὐτοκέφαλος Ἀποστολική Ἐκκλησία. Ἄξιον μνήμης ἐστίν ὅτι ὑπῆρξεν θερμός ὑποστηρικτής τοῦ ἐνιαίου Κράτους τῆς Κύπρου, ἄνευ κατοχικῶν καί ἑτέρων ἀλλοτρίων δυνάμεων.

Οὐχ ἧττον, δυνάμεθα νά ἀποδώσωμεν Αὐτῷ τό τοῦ Παύλου «ἡ ἐπισύστασίς μου ἡ καθ᾿ ἡμέραν, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν» (Κορ. Β΄ 11,28). Τῷ ὅντι, ὁ μακαριστός Προκαθήμενος ἐξεδήλωσεν ἐμπράκτως τό ἐνδιαφέρον Αὐτοῦ ὑπέρ τῶν Παλαιφάτων Πατριαρχείων τῆς Μέσης Ἀνατολῆς πρός στήριξιν τῶν χειμαζομένων Χριστιανῶν τῆς αὐτῆς περιοχῆς καί ἡ πλειστάκις φιλοξενία ὑπ’ Αὐτοῦ, ἐν τῇ μεγαλονήσῳ Κύπρῳ, τῶν συναντήσεων τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς. Ὡσαύτως ἐξεδηλώθη καί τό πρός τό Παλαίφατον Πατριαρχεῖον Ἡμῶν ἐνδιαφέρον Αὐτοῦ, ἀφ’ ἑνός μέν διά τῆς ἐγκρίσεως τῆς ἀνασυστάσεως τῆς ἐν Λευκωσίᾳ Ἐξαρχίας τοῦ Παναγίου Τάφου, συνεχίζουσα οὕτω τό ἔργον τῆς κατεχομένης, ἄχρι τοῦ νῦν, Ἐξαρχίας ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ἁγίου Χρυσοστόμου Κουτσοβέντῃ, ἀφ’ ἑτέρου δέ διά τῆς χορηγήσεως ὑποτροφιῶν πρός φοίτησιν νέων τοῦ Ἡμετέρου ποιμνίου εἰς τήν Ἱερατικήν Σχολήν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Οἱ ἀδελφικοί δεσμοί καί ἡ ἀγαστή συνεργασία τῶν ἡμετέρων Ἐκκλησιῶν ἀπέδωκαν πνευματικούς καρπούς.

Ἐν Ἱερουσαλήμ παροικοῦντες καί μάρτυρες τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἀναστάσεως ὄντες, δράμωμεν τά νῦν καί προσφωνήσωμεν τόν μακαριστόν Πρωθιεράρχην διά τοῦ «Χριστός Ἀνέστη!». «Οὐ θέλομεν ὑμᾶς ἀγνοεῖν περί τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μή λυπῆσθε καθώς καί οἱ λοιποί οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα» (Θεσ. Α΄ 4,13). Τοῦτο τό φθαρτόν, «σπείρεται ἐν φθορᾷ, ἐγείρεται ἐν ἀφθαρσίᾳ, σπείρεται ἐν ἀτιμίᾳ, ἐγείρεται ἐν δόξῃ, σπείρεται ἐν ἀσθενείᾳ, ἐγείρεται ἐν δυνάμει, σπείρεται σῶμα ψυχικόν, ἐγείρεται σῶμα πνευματικόν» (Κορ. Α΄ 15,43-44). Βέβαιοι ὅντες διά τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, πιστεύομεν καί εἰς τήν προφητικήν ρῆσιν ὅτι «ἀναστήσονται οἱ νεκροί καί ἐγερθήσονται οἱ ἐν τοῖς μνημείοις» (Ἡσ. 26,19).

Ἱκετηρίους ὅθεν ἀναπέμπομεν δεήσεις τῷ ἐκ Τάφου ἡμῖν ἀνατείλαντι Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν, ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς μακαρίας ψυχῆς τοῦ μεταστάντος Ἀρχιεπισκόπου ἐν χώρᾳ ζώντων καί σκηναῖς δικαίων, ὅπως ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως, «ἐκλάμψῃ ὡς ὁ ἥλιος σύν ἀγγέλοις εἰς ζωήν αἰώνιον σύν τῷ Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ, ὁρῶν αὐτόν καί ὁρώμενος καί ἄληκτον τήν ἀπ’ αὐτοῦ εὐφροσύνην καρπούμενος» (Ἰω. Δαμασκηνός).

Ἐφ’ οἷς, συλλυπούμενοι βαθέως τῇ ὑμετέρᾳ Ἱερότητι, τοῖς τιμίοις μέλεσι τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί παντί τῷ εὐσεβεῖ πληρώματι τῆς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἀσπαζόμεθα αὐτήν ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου φιλήματι ἁγίῳ καί διατελοῦμεν.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ  ͵βκβ΄  Ὀκτωβρίου  κε΄.

Ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Ἐν μέσῳ τῶν τιμητικῶν ἐκδηλώσεων παρά τῆς Κυπριακῆς Ἐκκλησίας καί Πολιτείας καί τῶν ἐκπροσώπων τῆς Πολιτείας καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν μετηνέχθη  τό σκήνωμα τοῦ ἐκλιπόντος σεβαστοῦ Προθιεράρχου καί ἐτάφη εἰς τόν τάφον, διά τόν ὁποῖον ὁ ἴδιος εἶχε μεριμνήσει κάτωθι τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας