Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΕΙΣ ΚΩΜΗΝ ΜΑΑΛΟΥΛΕ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΝΑΖΑΡΕΤ.
Τό Σάββατον, 13ην /26ην Ἰουλίου 2014, ἑωρτάσθη, μετατιθεμένη προοιμιακῶς, ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Προφήτου Ἠλιοῦ τοῦ Θεσβίτου εἰς τήν ἐπ᾽ ὀνόματι αὐτοῦ Ἐκκλησίαν εἰς τήν περιοχήν Μααλοῦλε, προάστειον τῆς Ναζαρέτ.
Ἡ Ἐκκλησία αὕτη τοῦ προφήτου Ἠλιοῦ ἀνῆκε εἰς ἀραβόφωνον Κοινότητα τοῦ Πατριαρχείου, ἡ ὁποία ἐγκατέλειψε τήν ἑστίαν αὐτῆς μέ τήν ἵδρυσιν τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ, τό 1948. Ἔκτοτε ἡ περιοχή αὕτη ἀποτελεῖ στρατιωτικήν βάσιν ἄχρι τῶν τελευταίων ἐτῶν, ὅτε τό Πατριαρχεῖον διά τῶν ἐνεργειῶν κυρίως τοῦ Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς τοῦ Θαβώρ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱλαρίωνος συνετήρησε, ἀνεκαίνισε καί ἐπαναλειτούργησεν αὐτήν.
Εἰς ταύτην τήν Ἐκκλησίαν προεξῆρξεν τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θείας Λειτουργίας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τῶν Ἱερομονάχων Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱλαρίωνος, ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Θαβωρίου Ὄρους, ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων τῆς περιοχῆς Ναζαρέτ, μετεχόντων δέ ἐν ψαλμῳδίᾳ καί προσευχῇ Ὀρθοδόξων πιστῶν ἐκ τῆς πόλεως Ναζαρέτ , συγκεκινημένων ἐκ τοῦ ὅτι πρόγονοι αὐτῶν εἶχον ζήσει εἰς τήν κώμην ταύτην.
Διαρκούσης τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πιστούς ἔχοντα ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:
«Αὒρα πραεῖα ὑπέδειξε καί λεπτοτάτην Κύριον σοί Ἠλιού Θεῷ ζηλοῦντι Παντοκράτορι, οὐχί πνεῦμα βίαιον, οὐ συσσεισμός, οὐδέ πῦρ ἐκδειματοῦν· διό Ἰησοῦ τῷ πράῳ ψάλλωμεν, εὐλογητός ὁ Θεός ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν”, ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,
Σήμερον ἀνέτειλεν ἡ μνήμη τῆς εἰς οὐρανούς πυρφόρου ἀναβάσεως τοῦ ἁγίου ἐνδόξου προφήτου Ἠλιοῦ τοῦ Θεσβίτου. Οὗτος καλεῖται ὁ δεύτερος Πρόδρομος τῆς παρουσίας Χριστοῦ. Καί τοῦτο, διότι ἠξιώθη Θεοφανείας καί προφητείας ,ὡς ὁ μέγας προφήτης Μωσῆς. Προσέτι δέ ἐγένετο θεατής τῆς ἐν τῷ ὄρει τῷ Θαβώρ φανερωθείσης δόξης τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος, ἀναφερόμενος εἰς τήν δύναμιν τῆς προσευχῆς ἐν τῇ Καθολικῇ αὐτοῦ ἐπιστολῇ, προβάλλει τόν προφήτην Ἠλίαν ὡς παράδειγμα πρός μίμησιν λέγων: “πολύ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη. ᾿Ηλίας ἄνθρωπος ἦν ὁμοιοπαθὴς ἡμῖν, καὶ προσευχῇ προσηύξατο τοῦ μὴ βρέξαι, καὶ οὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τῆς γῆς ἐνιαυτοὺς τρεῖς καὶ μῆνας ἕξ· καὶ πάλιν προσηύξατο, καὶ ὁ οὐρανὸς ὑετὸν ἔδωκε καὶ ἡ γῆ ἐβλάστησε τὸν καρπὸν αὐτῆς”. (Ἰακ. 5, 17-18).
Ζηλωτής ὑπάρχων τοῦ Θεοῦ, (Πράξ. 22,3), ὁ Ἠλίας, ὡς ἄλλος Παῦλος, ἠξιώθη τῆς ἀκροάσεως τῆς θείας φωνῆς, δηλονότι τῆς ἐνώπιόν του διελεύσεως τοῦ Κυρίου, ὡς μαρτυρεῖ ἡ ἁγία Γραφή:
… καὶ εἶπεν· ἐξελεύσῃ αὔριον καὶ στήσῃ ἐνώπιον Κυρίου ἐν τῷ ὄρει· ἰδοὺ παρελεύσεται Κύριος, καὶ ἰδοὺ πνεῦμα μέγα κραταιὸν διαλῦον ὄρη καὶ συντρίβον πέτρας ἐνώπιον Κυρίου, οὐκ ἐν τῷ πνεύματι Κύριος· καὶ μετὰ τὸ πνεῦμα συσσεισμός, οὐκ ἐν τῷ συσσεισμῷ Κύριος· καὶ μετὰ τὸν συσσειμὸν πῦρ, οὐκ ἐν τῷ πυρὶ Κύριος· καὶ μετὰ τὸ πῦρ φωνὴ αὔρας λεπτῆς, κἀκεῖ Κύριος. καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ᾿Ηλιού, καὶ ἐπεκάλυψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐν τῇ μηλωτῇ αὐτοῦ καὶ ἐξῆλθε καὶ ἔστη ὑπὸ σπήλαιον· καὶ ἰδοὺ πρὸς αὐτὸν φωνὴ καὶ εἶπε· τί σὺ ἐνταῦθα ᾿Ηλιού; (Γ´ Βασιλ. 19, 11-13).
Κατά τούς ἑρμηνετάς τοῦ ἁγιογραφικοῦ τούτου χωρίου, Σεισμός, Πνεῦμα = θύελλα καί πῦρ = φωτιά συμβολίζουν τό τραγικόν μεγαλεῖον τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά ὁ Θεός δέν ἐξαντλεῖται εἰς τά τρία αὐτά. Καί τοῦτο, διότι μετά ἀπό τόν Σεισμόν, τό Πνεῦμα καί τό πῦρ, ἐπαρουσιάσθη ἡ φωνή (=ὁ ἦχος) αὔρας λεπτῆς. Η αὔρα δέ αὐτή δέν εἶναι ἄλλο τι ἀπό τήν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ.
Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, ὁ τρόπος αὐτός τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Θεοῦ διδάσκει τόν ἐν ἀπογνώσει καί ἀποθαρρύνσει ὄντα Προφήτην Ἠλίαν διά τόν θρίαμβον τοῦ κακοῦ, ὅτι ἔπρεπε νά σκέπτεται τήν ἀγάπην καί μακροθυμίαν τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος δέν θέλει τόν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ μέχρις ὅτου μετανοήσῃ, ”οὐ γάρ ἦλθον καλέσαι δικαίους ἀλλ ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν.”, (Ματθ. 9-13), λέγει ὁ Κύριος.
Τοῦτο σημαίνει, ὅτι δέ ἐπιτρέπεται νά καταλαμβανώμεθα ὑπό ἀπογνώσεως οὔτε νά χάνωμεν τό θάρρος, τήν ἐλπίδα καί τήν ὑπομονήν ἡμῶν εἰς Θεόν. Διότι, ὡς διδάσκει ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος: “Μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει πειρασμόν· ὅτι δόκιμος γενόμενος λήψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς, ὃν ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν”.(Ἰακ. 1,12).
Μέ ἄλλα λόγια, ἡ τελική δόξα, δηλαδή ἡ σωτηρία ἡμῶν, ἐξαφαλίζεται διά τῶν θλίψεων καί δοκιμασιῶν τῆς παρούσης ζωῆς, ἔχοντες ὡς βοηθόν τόν Παράκλητον, δηλαδή τό ἅγιον Πνεῦμα, ὡς λέγει ὁ σοφός Παῦλος: “εἰ δὲ ὃ οὐ βλέπομεν ἐλπίζομεν, δι᾿ ὑπομονῆς ἀπεκδεχόμεθα. ῾Ωσαύτως δὲ καὶ τὸ Πνεῦμα συναντιλαμβάνεται ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν· τὸ γὰρ τί προσευξόμεθα καθὸ δεῖ οὐκ οἴδαμεν, ἀλλ᾿ αὐτὸ τὸ Πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις· (Ρωμ. 8, 25-26)”.
Ὁ ζῆλος τοῦ ἁγίου Ἠλία διά τόν Θεόν δέν ἦτο ζῆλος ἄνευ ἐπιγνώσεως, ἀλλά ζῆλος ἐνεργούμενος διά τῆς φωτιστικῆς δυνάμεως τῆς προσευχῆς: “Ἠλίας ἄνθρωπος ἦν ὁμοιοπαθὴς ἡμῖν, καὶ προσευχῇ προσηύξατο τοῦ μὴ βρέξαι, καὶ οὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τῆς γῆς ἐνιαυτοὺς τρεῖς καὶ μῆνας ἕξ· καὶ πάλιν προσηύξατο, καὶ ὁ οὐρανὸς ὑετὸν ἔδωκε καὶ ἡ γῆ ἐβλάστησε τὸν καρπὸν αὐτῆς”. (Ἰακ. 5, 17-18).
Ἐκ τῶν λόγων τούτων τοῦ ἀποστόλου Ἰακώβου εἶναι φανερόν ὅτι ἡ προσευχή πρός τόν Θεόν Πατέρα ἐνεργοποιεῖ τῇ δυνάμει τοῦ ἁγίου Πνεύματος τήν ἐν τῶ κόσμῳ διάχυτον ἄκτιστον θείαν ἐνέργειαν. “Πνεῦμα ὁ Θεός καί τούς προσκυνοῦντας Αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν”, (Ἰωάν. 4,24). Αὐτό ἀκριβῶς τό Πνεῦμα τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἐπαρουσιάσθη ὡς “φωνή αὔρας λεπτῆς”, (Γ´ Βασιλειῶν 19,12) εἰς τόν Ἠλίαν τόν Θεσβίτην. “Τό δέ Πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ”, λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης. Ἡ ἐμπειρία τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ, δηλονότι τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ ὡς φωνῆς αὔρας λεπτῆς ἀποδεικνύει ὅτι ἡ Χριστιανική πίστις καί λατρεία εἶναι ἀποκάλυψις τοῦ Θεοῦ καί ὄχι ἡ οἱαδήποτε ἐπινόησις καί φαντασία τοῦ ἀνθρώπου.ᾚσχυνας ἄριστα, λέγει ὁ μελῳδός, ὡς ἀληθείας λατρευτής ὅσιε τῆς ἐναγοῦς προφήτας αἰσχύνης, Παμμάκαρ Ἠλιού, σαφῶς ὑπογράψας Τριάδος τήν δύναμιν”.
Μέ ἄλλα λόγια , ἀγαπητοί μου , ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία εἶναι ὁ τόπος ἀποκαλύψεως τῆς παρουσίας τῆς φωνῆς τῆς αὔρας τῆς λεπτῆς, δηλονότι τῆς ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ λατρείας. Τοῦτο ἐπιμαρτυρεῖται καί ὑπό τοῦ σήμερον τιμωμένου ἁγίου ἡμῶν Προφήτου, ὡς ἀναφωνεῖ καί ὁ μελῳδός αὐτοῦ λέγων:
“Ὅτι σύ προφῆτα κατέδειξας ἐπί γῆς ὡς ἀληθῶς, τήν ἐπουράνιον ζωήν, τήν ζωήν ἐν σεαυτῷ, τήν ἐνυπόστατον πλουτῶν, θανόντα, σοῖς φυσήμασι ἀνέστησας· θανάτου κρείττων ἔτι σύ διέμεινας· ἅρμα πυρός ἐπιβέβηκας, αἰθέριος ἀνυψούμενος. Ἱκέτευε, τοῦ σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν“. Ἀμήν,
ἀραβιστί δέ ὡς ἕπεται, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2014/07/26/6674
Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας οἱ μετασχόντες εἰς αὐτήν ἔλαβον ἀναψυκτικά καί ὁπώρας εἰς τό προαύλιον τῆς Ἐκκλησίας ὑπό τήν σκιάν τῶν πεύκων.
Τήν μεσημβρίαν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός παρέθεσε τράπεζαν εἰς τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν καί ἄλλους ἐκ τοῦ ἐκκλησιάσματος καί τῆς Κοινότητος.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
httpv://youtu.be/PS-ggzIU1qQ