1

Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΤΑΦΙΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τήν Παρασκευήν, 16ην/ 29ην Νοεμβρίου 2019, ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Νέου Ἱερομάρτυρος Φιλουμένου τοῦ Ἁγιοταφίτου εἰς τόν τόπον τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ, τό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ, τοῦ ὁποίου, ὅτε ἐμαρτύρησε ἦτο ἡγούμενος καί ἐπί τοῦ ὁποίου ἀνήγειρε περικαλλῆ καί μεγαλοπρεπῆ Ναόν πρός τιμήν τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς τῆς Σαμαρείτιδος- καθότι ἐνταύθα αὕτη συνήντησε τόν Κύριον- ὁ νῦν ἡγούμενος τοῦ Φρέατος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰουστῖνος.

Τό μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου ἐπεκύρωσε τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διά Συνοδικῆς Πράξεως αὐτοῦ τό ἔτος 2009. Εἰς  τόν ἱερόν ὡς ἄνω τοῦτον Ναόν ἐγηγερμένον ὑπεράνω τοῦ παρεκκλησίου τοῦ Φρέατος προεξῆρξε τῆς θείας Λειτουργίας κατά τήν ὡς ἄνω ἡμέραν τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου, ἐν ᾗ καί ἐμαρτύρησεν, ἤτοι τήν 16ην/29ην Νοεμβρίου τοῦ ἔτους 1979, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ἐν οἷς ὁ ἡγούμενος τῆς Μπετζάλλας Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰγνάτιος, οἱ Ἀρχιμανδρῖται π. Μακάριος καί π. Λεόντιος, ὁ π. Κυριακός καί ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων, ψάλλοντος τοῦ κ. Βασιλείου Γκοτσοπούλου ἑλληνιστί δεξιά καί τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος Ραφιδίων ἀραβιστί ἀριστερά, καί μετέχοντος ἐν κατανυκτικῇ προσευχῇ ἀθρόου ἐκκλησιάσματος ἐξ ἐντοπίων καί προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρουμανίας καί Ρωσίας.

Πρός τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

 «Ἐξαπόστειλον τό φῶς σου καί τήν ἀλήθειάν σου· αὐτά μέ ὠδήγησαν καί ἤγαγον μέ εἰς ὄρος ἅγιόν σου καί εἰς τά σκηνώματά σου», (Ψαλμ. 42,43), ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

Ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν  τῷ ἱερῷ τούτῳ τόπῳ τοῦ Φρέατος τοῦ Πατριάρχου Ἰακώβ, ἔνθα ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶπε τῇ Σαμαρείτιδι  γυναικί: «Πνεῦμα ὁ Θεός καί τούς προσκυνοῦντας αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν», (Ἰωάν. 4,24), ἵνα  εὐχαριστιακῶς τιμήσωμεν τήν μνήμην τοῦ νεομάρτυρος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων Ἁγίου Φιλουμένου τοῦ Ἁγιοταφίτου.

Τό φῶς τοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἀλήθεια Αὐτοῦ ὡδήγησαν καί ἤγαγον τόν νεαρόν Φιλούμενον, ἐκ τῆς ἁγιοτόκου νήσου Κύπρου, εἰς ὄρος ἅγιον καί εἰς τά σκηνώματα τοῦ Θεοῦ Λόγου», τουτέστιν τήν ἁγίαν πόλιν Ἱερουσαλήμ, ἔνθα ἐνετάχθη εἰς τό μοναστικόν τάγμα τῶν Σπουδαίων, δηλονότι τῆς Ἀγοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, τῆς διακονούσης τά Πανάγια Προσκυνήματα, τά ὁποῖα μαρτυροῦν τό σταυρικόν μαρτύριον τοῦ «Ἀρχηγοῦ τῆς πίστεως», (Ἑβρ. 12, 2) καί «τῆς ζωῆς ἡμῶν», (Πράξ. 3,15) .

Εἰς τάς ἀνατεθείσας τῷ Ἱερομονάχῳ Φιλουμένῳ διακονίας, τόσον ἐν τῷ Μοναστηριακῷ κέντρῳ τοῦ Πατριαχείου, ὅσον καί εἰς τάς διαφόρους κώμας καί πόλεις τῆς δικαιοδοσίας αὐτοῦ, οὗτος εἰργάσθη ποιμαντικῶς καί μετά παρρησίας διά τό Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, ἀκούων εἰς τό παράγγελμα τοῦ θείου Παύλου λέγοντος: «οὐ γάρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεός Πνεῦμα δειλίας, ἀλλά δυνάμεως καί ἀγάπης καί σωφρονισμοῦ· μή οὖν ἐπαισχυνθῇς τό μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν μηδέ ἐμέ τόν δέσμιον αὐτοῦ, ἀλλά συγκακοπάθησον τῷ Εὐαγγελίῳ κατά δύναμιν Θεοῦ, τοῦ σῴσαντος ἡμᾶς καί καλέσαντος κλήσει ἁγίᾳ, οὐ κατά τά ἔργα ἡμῶν, ἀλλά κατ’ ἰδίαν πρόθεσιν καί χάριν, τήν δοθεῖσαν ἡμῖν ἐν Χριστῷ  Ἰησοῦ πρό χρόνων αἰωνίων, φανερωθεῖσαν δέ νῦν διά τῆς ἐπιφανείας τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν  Ἰησοῦ Χριστοῦ, καταργήσαντος μέν τόν θάνατον, φωτίσαντος δέ ζωήν καί ἀφθαρσίαν διά τοῦ Εὐαγγελίου», (Β’ Τιμ. 1, 7-10).

Καί ὄντως, ὁ ἅγιος Πατήρ ἡμῶν Φιλούμενος, οὐκ ἐπῃσχύνθη τό μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ κατά τήν διακονίαν αὐτοῦ ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ προσκυνήματι, μιμούμενος τήν ἁγίαν Φωτεινήν, δηλονότι τήν Σαμαρείτιδα γυναῖκα, τήν ἀναδειχθεῖσαν μάρτυρα καί ἰσαπόστολον τοῦ κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ πρός τόν Θεόν θερμή ἀγάπη ἐνέπλησε τόν Πατέρα ἡμῶν Φιλούμενον μετά Πνεύματος δυνάμεως καί ἀγάπης ἀλλά καί σωφρονισμοῦ, διό καί δέν ἐδειλίασεν κηρύττειν τήν μαρτυρίαν καί τό κήρυγμα περί Χριστοῦ ἐσταυρωμένου, τοῦ «Ἰουδαίοις μέν σκάνδαλον, Ἕλλησι δέ μωρία» Ὄντος (Α’ Κορ. 1,23), κατά τόν σοφόν Παῦλον.

Τό «χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένον μυστήριον», (Ρωμ. 16,25) τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι αὐτό, τό ὁποῖον ἐφανέρωσεν εἰς ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους τήν κλῆσιν τήν ἁγίαν καί τήν χάριν Αὐτοῦ [τοῦ Χριστοῦ]. Καί ἀφ’ ἐνός μέν κατήργησε τόν θάνατον τῆς φθορᾶς καί τήν ἁμαρτίαν· ἀφ’ ἑτέρου δέ ἔφερεν εἰς τό φῶς τήν ζωήν καί τήν ἀφθαρσίαν μέ τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου ὡς διαπρυσίως κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος: «τοῦ καλέσαντος καί σῴσαντος ἡμᾶς κλήσει ἁγίᾳ, οὐ κατά τά ἔργα ἡμῶν ἀλλά κατ’ ἰδίαν πρόθεσιν καί χάριν, τήν δοθεῖσαν ἡμῖν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ πρό χρόνων αἰωνίων, φανερωθεῖσαν δέ νῦν διά τῆς ἐπιφανείας τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καταργήσαντος μέν τόν θάνατον, φωτίσαντος δέ ζωήν καί ἀφθαρσίαν διά τοῦ Εὐαγγελίου», (Β΄ Τιμ. 1,9-10).

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Χριστός ἐφανέρωσεν εἰς ἡμᾶς τόν θάνατον τῆς αἰωνίου ζωῆς, δηλονότι τόν θάνατον τῆς ἀφθαρσίας διά τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ, ὡς λέγει ὁ ἑρμηνευτής Θεοφύλακτος: «Ἐν μέν τῷ οἰκείῳ σώματι [ὁ Χριστός] κατήργησε ἐμπράκτως τόν θάνατον ἀφθαρτίσας αὐτό [τό σῶμα Αὐτοῦ]». Κατά δέ τόν Ἱερόν Χρυσόστομον, «ζῇ καί ἐνεργεῖ ταῖς τῶν μαρτύρων ψυχαῖς ὁ Χριστός».».

Ὁ γνήσιος μάρτυς τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ διακρίνεται διά τήν τελείαν αὐτοῦ ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, ὡς λέγει ὁ Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς: «τελείωσιν τό μαρτύριον καλοῦμεν οὐχ ὅτι τέλος τοῦ βίου ὁ ἄνθρωπος ἔλαβεν, ὡς οἱ λοιποί [τῶν ἀνθρώπων], ἀλλ’ ὅτι τέλειον ἔργον ἀγάπης ἐνεδείξατο». Τοιοῦτον ἀκριβῶς τέλειον ἔργον ἀγάπης ἐνεδείξατο ὁ σήμερον τιμώμενος μάρτυς τοῦ Χριστοῦ ἅγιος Φιλούμενος. Τό δέ τέλειον ἔργον τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης αὐτοῦ ἐπεσφραγίσθη διά τήν πρός θείαν ὁμολογίαν Αὐτοῦ, ὅτι ὁ Μεσσίας εἶναι ὁ Χριστός. Ἡ ὁμολογία αὕτη ἐγένετο ἐπ’ αὐτοῦ τούτου τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ, ὡς μαρτυρεῖται τοῦτο ὑπό τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ λέγοντος: «λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· οἶδα ὅτι Μεσσίας ἔρχεται ὁ λεγόμενος Χριστός· ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, ἀναγγελεῖ ἡμῖν πάντα. λέγει αὐτή ὁ  Ἰησοῦς· ἐγώ εἰμι ὁ λάλων σοί»· (Ἰωάν. 25-26).

Τό τέλειον ἔργον ἀγάπης ἐνεδείξατο καί πάλιν ὁ ἅγιος Φιλούμενος διά τοῦ μαρτυρικοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἀκούων εἰς τούς Κυριακούς λόγους: «Λέγω δέ ὑμῖν· πᾶς ὃς ἂν ὁμολογήσῃ ἐν ἑμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, καί ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ὁμολογήσει ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ», (Λουκ. 12,8). Τοῦτο σημαίνει ὅτι ὁ Πατήρ ἡμῶν Φιλούμενος, γενόμενος συμμέτοχος τοῦ νέφους τῶν μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας, δέν ἠρκέσθη εἰς τήν ὁμολογίαν τῆς χριστιανικῆς αὐτοῦ πίστεως μόνον, ἀλλ’ ἐγένετο, ὡς λέγει ὁ μέγας Παῦλος: «σύμφυτος τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ», (Ρωμ. 6,5) δηλαδή τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ σήμερον ἐπιτελουμένη ἑόρτιος  μνήμη τοῦ Ἱερομάρτυρος Φιλουμένου ἐν αὐτῷ τῷ τόπῳ τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ ἀποδεικνύει ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἔνας κοσμικός θεσμός ἀλλά τό Θεανθρώπινον  μυστικόν Σῶμα τοῦ ὑπέρ ἡμῶν σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Χριστοῦ, λέγοντος: «ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τόν λόγον μου ἀκούων καί πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωήν αἰώνιον, καί εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλά μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν», (Ἰωάν. 5,24), «ἐγώ εἰμι ἡ Ἀνάστασις καί ἡ ζωή», (Ἰωάν. 11,25), «ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου, ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήση ἐν τῇ σκοτίᾳ ἀλλ’ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς», ( Ἰωάν. 8,12).

Ἀκολουθεῖν τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου, σημαίνει κοινωνίαν πίστεως, ὅσον καί κοινωνίαν ζωῆς καί συμμετοχήν εἰς τό μαρτυρικόν πάθημα Αὐτοῦ εἰς τό συμπάσχειν μετ’ Αὐτοῦ κατά τό λαμπρόν καί ἔνδοξον παράδειγμα τοῦ ἁγίου Ἱερομάρτυρος ἡμῶν Φιλουμένου τοῦ Ἁγιοταφίτου.

Εὐχαριστήσωμεν Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν, τῷ δοξάσαντι τόν δοξάσαντα αὐτόν ἅγιον Φιλούμενον, ὃν καί νῦν παρακαλοῦμεν, ἵνα  σύν ταῖς πρεσβείαις τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας ἱκετεύῃ τῷ Θεῷ καί Σωτῆρι ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ ὑπέρ πάντων ἡμῶν. Μετά δέ τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Νόμος ἐγκωμίων ἡττᾶται τῷ τῶν ἀγώνων σου μεγέθει· μόνος ὁ Δεσπότης σέ Χριστός δοξάζειν οἶδε θείᾳ λαμπρότητι· Ὅν ἐκτενῶς δυσώπησον, ὑπέρ τῶν πίστει ἀνυμνούντων σε» Ἀμήν. Ἔτη Πολλά». 

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ ἡγούμενος καί ἀνακαινιστής τῆς Μονῆς καί ἱδρυτής τοῦ νέου Ναοῦ τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς παρέθεσε κέρασμα εἰς τό ἡγουμενεῖον καί ἐν συνεχείᾳ παρέθεσε μεσημβρινήν τράπεζαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας