Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.
Τήν Γ´ Κυριακήν ἀπό τοῦ Πάσχα, 13ην / 26ην Ἀπριλίου 2015, τήν καί Κυριακήν τῶν Μυροφόρων, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ὑπό τῶν κρυφῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου Ἰωσήφ τοῦ ἀπό Ἀριμαθείας καί Νικοδήμου ἁγία ἀποκαθήλωσις τοῦ Κυρίου ἀπό τοῦ σταυροῦ καί ἡ ἐπάλειψις Αὐτοῦ μέ σμυρναλόην, ἡ ἔνδυσις Αὐτοῦ σινδόσι καί ἡ ταφή Αὐτοῦ εἰς τό καινόν μνημεῖον, ἐν ᾧ «οὐδείς οὐδέποτε ἦν τεθειμένος», (Ἰω. 19,41).
Α´ Εἰς τήν Ρέμλην – Ἀρχαίαν Ἀριμάθειαν.
Τό γεγονός αὐτό ἑωρτάσθη κατά τήν τάξιν τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν σημερινήν Ρέμλην πόλιν τοῦ Ἰσραήλ, ἀρχαίαν Ἀριμάθειαν, ἐπειδή ἐξ αὐτῆς κατήγετο ὁ Ἰωσήφ, τοὐπίκλην ἀπό Ἀριμαθαίας.
Εἰς τήν μεγάλην ταύτην πόλιν τοῦ Ἰσραήλ διατηρεῖ το Πατριαρχεῖον Ἑλληνορθόδοξον Ἀραβόφωνον Κοινότητα, ἀριθμοῦσαν περί τάς 3.000 χιλιάδας Ὀρθοδόξων πιστῶν.
Εἰς τήν Ὀρθόδοξον Κοινότητα τῆς πόλεως ταύτης προσῆλθεν τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, γενόμενος δεκτός ἐν θερμῇ ὑποδοχῇ ὑπό τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἰωσήφ τοῦ ἀπό Ἀριμαθαίας Ἀρχιμανδρίτου π. Νήφωνος, τῆς Προέδρου κ. Φρίντα Μανάσε καί τῶν μελῶν τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου.
Εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦτον προεξῆρξεν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, καί Λύδδης κ. Δημητρίου, τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Νήφωνος, Ἱερομονάχων Ἁγιοταφιτῶν, Ἱερέων τῆς περιοχῆς τῆς Ἰόππης, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου καί τοῦ διακόνου π. Διονυσίου, τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς Τέλ Ἀβίβ κ. Γεννηματᾶ, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς πόλεως ἀραβιστί καί συμμετεχόντων ἀθρόως τῶν μελῶν τῆς Κοινότητος ἐν εὐλαβείᾳ πολλῇ.
Εἰς τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:
«Ἰωσήφ τόν θαυμαστόν, εὐφημήσωμεν πιστοί, συνάμα Νικοδήμῳ καί πισταῖς Μυροφόροις. Ὁ Κύριος ἀνέστη, ἐκβοῶντες ἀληθῶς», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,
Αἰνέσωμεν Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν, τόν ἑκουσίως δι᾽ ἡμᾶς σταυρόν ὑπομείναντα, καί ἐν τῷ ᾈδῃ τριημερεύσαντα καί προσκυνήσωμεν αὐτοῦ τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν, δι᾽ ἧς τά μέν σύμπαντα τοῦ κόσμου ἐπληρώθησαν φωτός, ἡμεῖς δέ χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως.
Τῆς χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως ταύτης κοινωνοί καί μάρτυρες ἀψευδεῖς ἐγένοντο αἱ Μυροφόροι γυναῖκες, ὡς καί οἱ κεκρυμμένοι μαθηταί τοῦ Χριστοῦ, Ἰωσήφ ὁ ἀπό Ἀριμαθαίας, δηλονότι τῆς Βιβλικῆς πόλεως ὑμῶν Ρέμλης, καί Νικόδημος. Καί αἱ μέν Μυροφόροι γυναῖκες αὐτόπται καί αὐτήκοοι μάρτυρες ἐγένοντο τῆς Ἀναστάσεως, οἱ δέ Ἰωσήφ καί Νικόδημος τοῦ σταυρικοῦ πάθους καί τῆς ταφῆς τοῦ Χριστοῦ. Διά τοῦτο σήμερον, Κυριακῇ τρίτῃ ἀπό τοῦ ἁγίου Πάσχα, τήν ἑόρτιον μνήμην αὐτῶν ἑορτάζομεν.
Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία τιμᾷ ἰδιαιτέρως τάς Μυροφόρους γυναῖκας ὡς καί τούς κρυφούς μαθητάς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ, διότι ἐγένοντο κήρυκες τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί τοῖς πᾶσι κατήγγειλαν τό σωτήριον τοῦτο κήρυγμα.
Λέγομεν «τό σωτήριον τῆς Ἀναστάσεως κήρυγμα», ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, διότι ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἰσήγαγεν ἡμᾶς εἰς ἄλλον τρόπον ζωῆς, δηλονότι τῆς ἀφθαρσίας καί τῆς ἐν Χριστῷ ἀθανασίας, ὡς ἀναφωνεῖ καί ὁ μελῳδός-
«Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ᾍδου τήν καθαίρεσιν ἄλλης βιορτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν καί σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τόν αἴτιον, τόν μόνον εὐλογητόν τῶν πατέρων, Θεόν καί ὑπερένδοξον».
Ἐξ ἄλλου, ὁ Ἀπόστολος Πέτρος κηρύττει λέγων: «Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ὁ κατὰ τὸ πολὺ αὐτοῦ ἔλεος ἀναγεννήσας ἡμᾶς εἰς ἐλπίδα ζῶσαν δι’ ἀναστάσεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐκ νεκρῶν, εἰς κληρονομίαν ἄφθαρτον καὶ ἀμίαντον καὶ ἀμάραντον, τετηρημένην ἐν οὐρανοῖς εἰς ὑμᾶς τοὺς ἐν δυνάμει Θεοῦ φρουρουμένους διὰ πίστεως εἰς σωτηρίαν ἑτοίμην ἀποκαλυφθῆναι ἐν καιρῷ ἐσχάτῳ»· (Α´ Πέτρ. 1, 3-5).
Μέ ἄλλα λόγια, ὁ φιλάνθρωπος καί πολυεύσπλαγχνος Θεός Πατήρ μᾶς ξαναγέννησε διά νά μᾶς χαρίσῃ ἐλπίδα ἀγαθῶν αἰωνίων. Καί ἔκαμε τήν ἐλπίδα μας αὐτήν ζωντανήν διά τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία Ἀνάστασις ἀποτελεῖ βεβαίαν ἐγγύησιν ὅτι ἡ ἐλπίς μας δέν θα διαψευσθῇ ἀλλά θά ἀναστηθῶμεν καί ἡμεῖς.
Τήν ἐν Χριστῷ δέ ἀναγέννησίν μας ἐπιτυγχάνομεν διά τοῦ βαπτίσματος ἡμῶν ἐντός τῆς Νέας Κιβωτοῦ τοῦ Νῶε, τοῦ Χριστοῦ τοῦ Νέου Ἀδάμ δηλονότι τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ. Εἶναι δέ τό βάπτισμα ὄχι ἁπλῶς καθαρισμός καί ἀπόπλυσις τῆς ἀκαθαρσίας τῆς σαρκός , ἀλλά θερμή αἴτησις πρός τόν Θεόν νά μᾶς δώσῃ συνείδησιν ἀγαθήν, ἐλευθέραν ἀπό κάθε τύψιν. Μᾶς σῴζει δέ τό βάπτισμα δυνάμει τῆς ἀναστάσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κατά τόν Ἀπόστολον Πέτρον: «ὃ ἀντίτυπον νῦν καὶ ἡμᾶς σῴζει βάπτισμα, οὐ σαρκὸς ἀπόθεσις ρύπου, ἀλλὰ συνειδήσεως ἀγαθῆς ἐπερώτημα εἰς Θεόν, δι’ ἀναστάσεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ», (Α’ Πέτρ. 3,21).
Τό σταυρικόν πάθος καί ἡ τριήμερος ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνα ἱστορικόν γεγονός, τό ὁποῖον ἐξέθεσεν ἀφ᾽ ἑνός τόν θάνατον τῆς φθορᾶς καί τῆς ἁμαρτίας καί ἀφ´ ἑτέρου κατήργησε τό κράτος τοῦ θανάτου, τοὐτέστιν τοῦ διαβόλου. Ἀλλά μία ζῶσα πραγματικότης καί ὑπερχρονική παρουσία τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἐντός τοῦ κόσμου διά τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ Αὐτοῦ.
Ἀψευδής μάρτυς τῆς ζῴσης καί ὑπερχρονικῆς ταύτης πραγματικότητος εἶναι κατά τόν Εὐαγγελιστήν Μᾶρκον, «…᾿Ιωσὴφ ὁ ἀπὸ ᾿Αριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ», (Μάρκ. 15, 43). Προσέτι δέ καί αἱ μυροφόροι γυναῖκες «Μαρία ἡ Μαγδαληνή καί Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καί Σαλώμη» αἵτινες «ἠγόρασαν ἀρώματα, ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν», (Μάρκ. 16,1).
Τήν ἀψευδῆ ταύτην μαρτυρίαν τοῦ εὐσχήμονος Ἰωσήφ, ὡς καί τῶν Μυροφόρων γυναικῶν, προβάλλει ἑορτίως καί πανηγυρικῶς σήμερον ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, πρός πάντας ἡμᾶς τούς συνελθόντας ἐν τῇ θείᾳ καί εὐχαριστιακῇ ταύτῃ συνάξει ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ τόπῳ τῆς ἀρχαίας πόλεως Ἀριμαθαίας, ἵνα κατά τόν θεῖον Παῦλον, ὁ καθένας σας ἄς δεικνύῃ τήν αὐτήν προθυμίαν καί αὐτόν ζῆλον πάντοτε καί τοιουτοτρόπως νά παραμείνητε μέχρι τέλους τῆς ζωῆς σας ἀκλόνητοι εἰς τήν τελείαν ἐλπίδα περί τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, «ἐπιθυμοῦμεν δὲ ἕκαστον ὑμῶν τὴν αὐτὴν ἐνδείκνυσθαι σπουδὴν πρὸς τὴν πληροφορίαν τῆς ἐλπίδος ἄχρι τέλους», (Ἑβρ. 6,11).
Μέ ἄλλα λόγια, ἡ πλήρης βεβαιότης περί τῶν ἐλπιζομένων ἀγαθῶν ἐπιτυγχάνεται δι᾽ ἐμμονῆς εἰς τόν τρόπον ζωῆς τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία δέν πρέπει νά θεωρῆται ὡς «σωματεῖον κοινωνικῆς προνοίας», ἀλλά αὐτό τοῦτο τό Σῶμα τοῦ Ἀναστάντος Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ λέγοντος, «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ οὐ μή ἀποθάνῃ εἰς τόν αἰῶνα», (Ἰωάν. 11. 25-26).
Τήν δύναμιν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποίαν ἐβεβαίωσαν καί ἐκήρυξαν αἱ Μυροφόροι γυναῖκες σύν τῷ Ἰωσήφ καί Νικοδήμῳ καλούμεθα καί ἡμεῖς νά ἐνδυθῶμεν καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ἐξηγέρθη Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν ἐκ νεκρῶν ὡς παντοδύναμος παρέχων πᾶσιν ἡμῖν ἀφθαρσίαν καί ζωήν φωτισμόν, εἰρήνην καί τό μέγα ἔλεος». Χριστός Ἀνέστη.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον, τήν δέ μεσημβρίαν ἠκολούθησε τράπεζα παρατεθεῖσα ὑπό τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Νήφωνος καί τῆς Κοινότητος τῆς πόλεως.
Διαρκούσης τῆς τραπέζης ταύτης ὁ Μακαριώτατος ἀφ᾽ οὗ ἐπῄνεσε τόν Ἀρχιμανδρίτην Νήφωνα, προσεφώνησε τά μέλη τῆς Κοινότητος καί προσέφερεν αὐτοῖς ποσόν διά τήν συνέχισιν τῶν ἀνακαινιστικῶν ἐργασιῶν τοῦ σχολείου, τῆς Μονῆς καί τοῦ Ναοῦ αὐτῆς.
Β´ Εἰς τόν Ἅγιον Ἰάκωβον.
Ἡ ἑορτή τῶν Μυροφόρων γυναικῶν ἔλαβε χώραν ἐπίσης εἰς τόν Καθεδρικόν Ναόν τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, κειμένου μεταξύ τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως εἰς τό ἐν αὐτῷ κείμενον παρεκκλήσιον τῶν Μυροφόρων.
Εἰς τό παρεκκλήσιον αὐτό ἐτελέσθη ὁ Ἑσπερινός ἀφ᾽ ἑσπέρας καί ἡ θεία Λειτουργία ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, προεξάρχοντος ὡς χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, ψάλλοντος τοῦ πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου ἑλληνιστί δεξιά καί τῆς χορῳδίας τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου ἀραβιστί ἀριστερά ὑπό τόν κ. Ριμόν Κάμαρ, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη καί παρηκολούθησεν ἐν εὐλαβείᾳ πολλῇ τοῦ ἀραβοφώνου ἐκκλησιάσματος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τούτου ἀλλά καί Ἑλλήνων τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας, μοναζουσῶν καί προσκυνητῶν.
Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας λειτουργίας ὡμίλησεν πρός τό ἐκκλησίασμα ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Σεβαστείας κ. Θεοδόσιος, ὑπογραμμίζων τήν ἀφοσίωσην καί τήν τόλμην τῶν Μυροφόρων γυναικῶν καί τοῦ Ἁγίου Ἰωσήφ τοῦ ἀπό Ἀριμαθείας καί τοῦ Νικοδήμου τοῦ νυκτερινοῦ μαθητοῦ τοῦ Κυρίου. Ἐπίσης ὑπεγράμμισε τό γεγονός ὅτι ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν Κύριος ἐπάτησε τόν θάνατον καί ἠλευθέρωσε τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου τό ἀνθρώπινον γένος.
Μετά τήν ὁμιλίαν τοῦ Σεβασμιωτάτου ὁ κ. Ἰμβραήμ Σαλφίτη ἐξ ὀνόματος τῶν Ἐπιτρόπων τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ἔδωσεν ἀναφοράν εἰς τούς ἐνορίτας περί τῆς φιλανθρωπικῆς δραστηριότητος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ καί τοῦ Συλλόγου τῶν «Μυροφόρων Γυναικῶν».
Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος καί τό ἐκκλησίασμα ἀνέβησαν διά τό κέρασμα εἰς τήν ὑπό τῆς κ. Νούρα Κόρτη ἀνακαινισθεῖσαν αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου, καλουμένην «Οὐντζούντ», ἔνθα ἔλαβον χώραν καί αἱ ἁρμόδιοι τῇ ἑορτῇ προσφωνήσεις.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
httpv://youtu.be/1EUWBSZSbdc
httpv://youtu.be/3DMp7Ed8tNE
httpv://youtu.be/YNgpx33LOZQ