Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τήν Κυριακήν, 30^ήν Μαρτίου /12^ην Ἀπριλίου 2020, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων, ὡς διαλαμβάνεται εἰς τό κατανυκτικόν Τριῴδιον, ὡς ἀνάμνησις τῆς θριαμβευτικῆς εἰσόδου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τά Ἱεροσόλυμα ἐπί πώλου ὄνου πρό τοῦ πάθους Αὐτοῦ, ὅτε οἱ παῖδες τῶν Ἑβραίων ἐστρώννυον τά ἱμάτια αὐτῶν, ὑποδεχόμενοι Αὐτόν καί κραυγάζοντες «ὡσαννά τῷ Υἱῷ Δαυΐδ».

Ἡ ἑορτή αὕτη, λόγῳ τῶν ἐπιβληθέντων ὑπό τοῦ Ὑπουργείου Ὑγείας μέτρων ἀσφαλείας κατά τοῦ θανατηφόρου ἰοῦ, ἑωρτάσθη οὐχί πανηγυρικῶς, ὡς εἰς ἄλλα ἔτη, εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, -εἰς τοῦτον ἐτέλεσε τήν νυκτερινήν θείαν Λειτουργίαν μόνος ὁ Γέρων Σκευοφύλαξ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἱεραπόλεως κ. Ἰσίδωρος καί οἱ διάκονοι τοῦ Ναοῦ, ἀλλά εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν ἁγίων θεοστέπτων βασιλέων καί ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης δι’ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν, προεξάρχοντος ἐν χοροστασίᾳ τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συμπροσευχομένων τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, Ἱερέων καί μοναχῶν, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Χρήστου Σοφιανοπούλου.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ Μακαριώτατος καί οἱ Πατέρες,  κρατοῦντες τά βαΐα, ἀνῆλθον εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ  Πατριαρχείου, ἔνθα ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι ἑορταστικῆς προσφωνήσεως, ὡς ἕπεται:

«Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· κήρυσσε, θύγατερ Ἱερουσαλήμ· ἰδού ὁ βασιλεύς σου ἔρχεταί σοι, δίκαιος καί σῴζων αὐτός πραΰς καί ἐπιβεβηκώς ἐπί ὑποζύγιον καί πῶλον νέον», (Ζαχαρ. 9,9), λέγει ὁ Προφήτης Ζαχαρίας. Καί ὁ Δαυΐδ πάλιν περί τῶν παίδων: «ἐκ στόματος νηπίων καί θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον», (Ψαλμ. 8,3).

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ἡ ἐπί πώλου ὄνου εἴσοδος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ εἰς τήν ἁγίαν πόλιν Ἱερουσαλήμ καί αἱ ὑπό τῶν παίδων καί τοῦ λαοῦ ἐπευφημίαι: «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου· ὡσαννά ἐν τοῖς ὑψίστοις», (Ματθ. 21,9), διακηρύσσουν τήν κορύφωσιν τοῦ σωτηριώδους ἔργου τῆς θείας Οἰκονομίας, δηλονότι τῆς ἄκρας φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ Πατρός, ἡ ὁποία ἔλαβε χώραν ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ ὑπέρ ἡμῶν σταυρωθέντος καί ἐκ νεκρῶν ἀναστάντος, Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, οὖσα αὐτό τοῦτο τό μυστικόν Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί ζῶσα καί δρῶσα ἐν τῷ κόσμῳ, οὐ παύεται κηρύττουσα τό Εὐαγγέλιον τοῦ Βασιλέως τῆς δικαιοσύνης, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης λέγων: «καί ἐλθών ἐκεῖνος ἐλέγξει τόν κόσμον περί ἁμαρτίας καί περί δικαιοσύνης καί περί κρίσεως. περί ἁμαρτίας μέν, ὅτι οὐ πιστεύουσιν εἰς ἐμέ·  περί δικαιοσύνης δέ, ὅτι πρός τόν πατέρα μου ὑπάγω καί οὐκέτι θεωρεῖτέ με·  περί δέ κρίσεως, ὅτι ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου κέκριται».

Ὁ Παράκλητος, δηλαδή τό ἅγιον Πνεῦμα, τό Πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ θά ἀποδείξῃ εἰς τόν κόσμον ὅτι ὁ Ἰησοῦς ὑπῆρξεν «ὁ Χριστός ὁ δίκαιος», (Α΄ Ἰωάν. 2,1), ὡς καί ὁ ἑκατόνταρχος ὡμολόγησεν, εἰπών «ὄντως ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος ἦν», (Λουκ. 23,47). Κατά δέ τόν ἀπόστολον Πέτρον, «ὁ Χριστός ἅπαξ περί ἁμαρτιῶν ἔπαθε, δίκαιος ὑπέρ ἀδίκων, ἵνα ἡμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ, θανατωθείς μέν σαρκί, ζωοποιηθείς δέ Πνεύματι», (Α΄ Πετρ. 3,18).

Ἡ ἁγία καί μεγάλη Ἑβδομάς, ἡ Ἑβδομάς τῶν Παθῶν καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, εἰς οὐδέν ἄλλο ἀποσκοπεῖ, εἰ μή εἰς τήν ἀνάδειξιν τῆς θείας δικαιοσύνης, τουτέστιν τήν ἐπίγνωσιν τῆς ὁδοῦ τῆς ἀληθείας. «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή», (Ἰωάν. 14,8), λέγει Κύριος. Καί πάλιν λέγει Κύριος, «Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς», (Ἰωάν. 8,12).

Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς, δηλονότι εἰς τό φῶς τοῦ κόσμου καί τῆς ζωῆς, μᾶς καλεῖ σήμερον κατ’ αὐτήν τήν περίοδον τῆς πανδημικῆς λοιμώδους νόσου, τῆς μαστιζούσης ἀνηλεῶς ἅπασαν τήν ἀνθρωπότητα, ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, διά τῆς φωνῆς τοῦ ὑμνῳδοῦ αὐτῆς, τοῦ βοῶντος καί λέγοντος: «Ἐξέλθετε ἔθνη, ἐξέλθετε λαοί καί θεάσασθε σήμερον τόν Βασιλέα τῶν Οὐρανῶν ὡς ἐπί θρόνου ὑψηλοῦ ἐπί πώλου εὐτελοῦς, τήν Ἱερουσαλήμ προσεπιβαίνοντα· διό καί ἡμεῖς μετά κλάδων νοητῶς κεκαθαρμένοι τάς ψυχάς, ὡς οἱ παῖδες τόν Χριστόν ἀνευφημήσωμεν πιστῶς, μεγαλοφώνως κραυγάζοντες τῷ Δεσπότῃ. Εὐλογημένος εἶ, ὅτι τόν κόσμον, εἰς τό σῶσαι ἐλήλυθας». Ἀμήν. Ἔτη πολλά καί ἀπηλλαγμένα πάσης λοιμικῆς νόσου καί εὐλογημένον Πάσχα».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας