Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΩΜΟΠΟΛΙΝ ΤΟΥΡΑΝ

Πολύ πλησίον τῆς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, δυτικῶς τῆς πόλεως καί τῆς λίμνης τῆς Τιβεριάδος εὑρίσκεται ἡ κωμόπολις Τουράν μέ 10.000 χιλιάδες περίπου κατοίκων, Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων.  Ἐκ τῶν χριστιανῶν κατοίκων περί τούς 400 εἶναι Ἑλληνορθόδοξοι.

Χάριν  τούτων ἐξεκίνησεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ’ τήν πρωΐαν τῆς Κυριακῆς τοῦ Τυφλοῦ, 26^ην Ἀπριλίου/ 9^ην Μαΐου 2010, ἐκ τῆς πόλεως τῆς Τιβεριάδος. Εἰς τήν Τιβεριάδα εἶχε διανυκτερεύσει ὁ Μακαριώτατος μετά τήν ἐπιστροφήν Αὐτοῦ ἐκ τῆς πόλεως τῆς Ἄκκρης, εἰς τήν ὁποίαν τήν προηγουμένην ἡμέραν, εἶχε προεξάρξει τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Εἴθισται κατά τήν Κυριακήν αὐτήν ἡ Κοινότης τοῦ Τουράν νά ἑορτάζῃ τόν πολιοῦχον ἅγιον αὐτῆς, Μεγαλομάρτυρα Γεώργιον.

Φθάσας εἰς τήν πόλιν ὁ Μακαριώτατος, ἐγένετο δεκτός ὑπό τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Τιβεριάδος, Πανοσιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Τιμοθέου, ἐκτελοῦντος χρέη Προϊσταμένου τῆς ἐν λόγῳ Κοινότητος κατά ρύθμισιν τοῦ Πατριαρχείου, ὑπό ἱερέων ὁμόρων ἐνοριῶν καί τοῦ Σώματος τῶν Προσκόπων.

Ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξε τῆς θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τῶν Ἀρχιεπισκόπων Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, τῶν ἱερέων καί τῶν ἐν κατανύξει  συμμετεχόντων Ὀρθοδόξων πιστῶν, πρός οὗς καί ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον, ἔχοντα ὡς ἕπεται:

«Καί παράγων (ὁ Ἰησοῦς) εἶδεν ἄνθρωπον τυφλόν ἐκ γενετῆς. Καί ἠρώτησαν αὐτόν οἱ μαθηταί αὐτοῦ λέγοντες∙ Ραββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἤ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλός γεννηθῇ; Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς· οὔτε οὗτος ἤμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ’ ἵνα φανερωθῇ τά ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ», (Ἰωαν. 9, 1-3).

Ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Σήμερον, Κυριακή ἕκτη ἀπό τοῦ Πάσχα,ἑορτάζομεν τό θαῦμα τῆς θεραπείας  τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ ὑπό τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τό θαῦμα δέ τοῦτο ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν, διότι ἀφορᾷ εἰς τό ἐρώτημα τῆς ἁμαρτίας καί τάς συνεπείας αὐτῆς.

Ἐξ ἄλλου, ὁ σκοπός τῆς Ἐκκλησίας ὡς τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τήν ἀπαλλαγήν ἡμῶν ἐκ τῶν δεσμῶν καί τοῦ σκότους τῆς ἁμαρτίας: «συμφέρει ὑμῖν, λέγει ὁ Χριστός εἰς τούς μαθητάς αὐτοῦ, ἵνα ἐγώ ἀπέλθω. Ἐάν γάρ μή ἀπέλθω, ὁ Παράκλητος (τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, δηλονότι τό Ἅγιον Πνεῦμα) οὐ μή ἔλθῃ πρός ὑμᾶς… καί ἐλθών ἐκεῖνος ἐλέγξει τόν κόσμον περί ἁμαρτίας καί περί δικαιοσύνης καί περί κρίσεως· περί ἁμαρτίας μέν, ὅτι οὐ πιστεύουσιν εἰς ἐμέ· περί δικαιοσύνης δέ, ὅτι πρός τόν Πατέρα ὑπάγω καί οὐκέτι θεωρεῖτε με· περί δέ κρίσεως, ὅτι ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου κέκριται», (Ἰωάν. 16, 7-11).

Ἡ ὑπό τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ θεραπεία τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ, ἀγαπητοί μου, προκαλεῖ ὄχι μόνον τήν ἄπειρον εὐγνωμοσύνην τοῦ ἀναβλέψαντος τυφλοῦ ὡς καί τόν θαυμασμόν τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ,  ἀλλά καί τήν ἀπορίαν αὐτῶν. Βεβαίως δέ προκαλεῖ καί τόν φθόνον τῶν Γραμματέων καί Φαρισαίων. Καί ὡς πρός τήν ἀπορίαν τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ: «τίς ἥμαρτεν οὗτος ἤ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλός γεννηθῇ;» (Ἰωάν. 9,2), ὁ Ἰησοῦς ἀπαντᾷ λέγων: «Οὔτε οὗτος ἤμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ’ ἵνα φανερωθῇ τά ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ», (Ἰω. 9,3), δηλαδή τῷ τυφλῷ ἀνθρώπῳ.

Μέ ἄλλα λόγια, ἐδῶ ὁ Χριστός δέν κατακρίνει τόν τυφλόν ἤ τούς γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλά τήν ἁμαρτίαν, ἡ ὁποία ἀντιστρατεύεται τήν ἀλήθειαν, τήν δικαιοσύνην ἀλλά καί τήν θείαν κρίσιν. «Ἐγώ εἰς τοῦτο γεγένημαι καί εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τόν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ. Πᾶς ὁ ὤν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου  τῆς φωνῆς», (Ἰωάν. 18,37).

Τῆς φωνῆς αὐτῆς τοῦ Χριστοῦ, τῆς μαρτυρούσης τήν ἀλήθειαν, ἐγένοντο κοινωνοί διά τῆς πίστεως αὐτῶν πάντες, ὅσοι ἀποτελοῦν, κατά τόν μέγαν Παῦλον, τήν ἐκκλησίαν τῶν πρωτοτόκων, δηλονότι τῶν ἁγίων, τῶν ἀπογεγραμμένων ἐν οὐρανοῖς, (Ἑβρ. 12,23).

Τῆς φωνῆς  τῆς μαρτυρούσης τήν τοῦ Χριστοῦ ἀλήθειαν κοινωνός καί συμμάρτυς ἐγένετο καί ὁ σήμερον τιμώμενος ἐν τῷ ἐπωνύμῳ αὐτοῦ ναῷ ἐν τῇ κώμῃ τῆς μικρᾶς τοῦ Χριστοῦ ποίμνης τοῦ Τουράν, Ἅγιος Γεώργιος ὁ μεγαλομάρτυς. Καί  ὁ μέν ἐκ γενετῆς τυφλός τοῦ Εὐαγγελίου ἀπέλαβε τούς αἰσθητούς ὀφθαλμούς διά τῆς μετανοίας καί τῆς πίστεως, ὁ δέ Γεώργιος ἀπέλαβε τούς ὀφθαλμούς τῆς ψυχῆς διά τῆς δι’ αἵματος ὑπέρ τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ ὁμολογίας αὐτοῦ. Καί εἰς μέν τήν περίπτωσιν τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ ἐφανερώθησαν τά ἔργα τοῦ Θεοῦ, εἰς δέ τήν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἐφανερώθη ἡ δόξα καί ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἐφανερώθη μέ ἄλλα λόγια ἡ δικαιοσύνη καί ἡ κρίσις ἐπί τῆς ἁμαρτίας. Καί τοῦτο διότι ὁ Ἅγιος Γεώργιος ἀνεδείχθη μιμητής τοῦ σταυρικοῦ μαρτυρίου, δηλαδή τοῦ ἀπαθοῦς πάθους τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καί βεβαίως τῆς συναναστάσεως Αὐτοῦ.

Καί λέγομεν τοῦτο, διότι ὁσάκις τελοῦμεν τήν ἑορτήν τῆς μνήμης τῶν μαρτύρων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ἑορτάζομεν καί πανηγυρίζομεν τό Πάσχα, τό λύτρον τῆς λύπης, δηλαδή τό λύτρον τῆς ἁμαρτίας, τό λύτρον τοῦ θανάτου τῆς ἁμαρτίας. «Πάσχα ἱερόν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται. Πάσχα καινόν, Ἅγιον. Πάσχα μυστικόν. Πάσχα πανσεβάσμιον. Πάσχα, Χριστός ὁ Λυτρωτής. Πάσχα ἄμωμον. Πάσχα μέγα. Πάσχα τῶν πιστῶν. Πάσχα τό πύλας ἡμῖν τοῦ παραδείσου ἀνοῖξαν. Πάσχα πάντας ἁγιάζον πιστούς», ἀναφωνεῖ μετ’ εὐφροσύνης καί ἀγαλλιάσεως ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τῆς ἀπείρου τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, εὐσπλαχνίας καί φιλανθρωπίας ἀψευδεῖς μάρτυρες καί διδάσκαλοι προβάλλουν σήμερον τόσον ὁ ἐκ γενετῆς τυφλός τοῦ Εὐαγγελίου, ὅσον καί ὁ ἐν Ἁγίοις ἔνδοξος Γεώργιος ὁ τροπαιοφόρος. Τούτων ταῖς μεσιτείαις καί πρεσβείαις τῆς ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, εἴπωμεν μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ τῆς Ἐκκλησίας: «Δικαιοσύνης ἥλιε νοητέ, Χριστέ ὁ Θεός, ὁ τοῦ ἐκ μητρός τοῦ φωτός ἐστερημένου διά τῆς σῆς ἀχράντου προσψαύσεως, φωτίσας κατ’ ἄμφω, καί ἡμῶν τά ὄμματα, τῶν ψυχῶν αὐγάσας, υἱούς ἡμέρας δεῖξον, ἵνα πίστει βοῶμὲν σοι: πολλή Σου καί ἄφατος, ἡ εἰς ἡμᾶς εὐσπλαχνία, φιλάνθρωπε, δόξα Σοι»…Χριστός Ἀνέστη».

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος διένειμεν εἰς τό ἐκκλησίασμα τό ἐκδιδόμενον ὑπό τοῦ Πατριαρχείου φυλλάδιον «Νούρ-Ἰλ-Μασσίχ», «Φῶς Χριστοῦ» καί τήν ἐκκλησιαστικήν ἐφημερίδα, ἀναλυτικῶς διδάσκοντα τά τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν παραδόσεως.

Μετά τήν φιλόφρονα δεξίωσιν εἰς τήν αἴθουσαν τῆς Ἐκκλησίας, ἡ Κοινότης ἀνταποδίδουσα τήν προσγενομένην εἰς αὐτήν τιμήν ὑπό τῆς ποιμαντικῆς ἐπισκέψεως τοῦ Μακαριωτάτου, παρέθεσεν Αὐτῷ καί τῇ συνοδείᾳ Αὐτοῦ γεῦμα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder