Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ ΕΙΣ ΚΑΝΑ ΤΗΣ ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ.

Τό γεγονός τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου εἰς τό Ὑπερῷον ὅτε καί ὁ Θωμᾶς  ἦτο μετ’ αὐτῶν  καί «ἑώρακεν καί πεπίστευκεν, ἀναφωνῶν ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου»,  ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς συμφώνως πρός τήν κρατοῦσαν ἐν τῷ Πατριαρχείῳ τάξιν εἰς τήν Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας παρά τήν Ναζαρέτ.

Εἰς ταύτην τήν κώμην ἐποίησεν καί τήν ἀρχήν τῶν σημείων Αὐτοῦ ὁ Κύριος, προσεκλημένος ὤν εἰς τόν γάμον καί ποιήσας τό ὕδωρ οἶνον πρός εὐφροσύνην τῶν προσκεκλημένων.

Τῆς πανηγυρικῆς ἑορτῆς ταύτης προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἐλθών ἐξ Ἱεροσολύμων μετά συνοδείας.

Φθάσας εἰς τήν εἴσοδον τῆς πόλεως ὁ  Μακαριώτατος, ἐγένετο δεκτός ἐν θερμῇ ὑποδοχῇ ἕως τήν πύλην τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ὑπό Συνοδείας Προσκόπων, ὑπό τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κανᾶ Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, ὑπό τῶν  Σεβασμιωτάτων Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, Μητροπολίτου Ταμασοῦ καί Ὀρεινῆς κ. Ἠσαΐου, παρεπιδημοῦντος ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καί τοῦ Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου Ἐξάρχου τοῦ Παναγίου Τάφου εἰς Κύπρον, ἡγουμένων ὁμάδος Κυπρίων προσκυνητῶν,  τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τῆς Ἑλληνορθοδόξου Κοινότητος τῆς Κανᾶ καί Ὀρθοδόξων Ἱερέων  καί πιστῶν.

Μετά τήν εἴσοδον εἰς τόν Ἱερόν Ναόν, ἠκολούθησεν ὁ Ὄρθρος καί ἡ θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου καί τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τῶν ἡγουμένων τῶν ὁμόρων Μονῶν Τιβεριάδος, Θαβωρίου ὄρους καί συμπροσευχομένου τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ταμασοῦ κ. Ἠσαΐου καί λοιπῶν Ἱερέων τῆς περιοχῆς Γαλιλαίας καί συμμετεχόντων πολλῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν.

Εἰς τό Κοινωικόν τῆς θείας Λειτουργίας ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχων οὕτως ἑλληνιστί:

«Δεῦτε πόμα πίωμεν καινόν οὐκ ἐκ πέτρας ἀγόνου τερατουργούμενον ἀλλ’ ἀφθαρσίας πηγήν ἐκ τάφου ὀμβρήσαντος Χριστου ἐν ᾧ στερεούμεθα», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

 

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

 Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

Σήμερον ἡμέρᾳ Κυριακῇ δευτέρᾳ ἀπό τοῦ Πάσχα, τά ἐγκαίνια ἑορτάζομεν τῆς Χριστοῦ Ἀναστάσεως καί τήν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Θωμᾶ ψηλάφησιν, προσέτι δέ καί τήν ἀρχήν τῶν σημείων, ὧν ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας, δηλονότι  ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ ἱερῷ τόπῳ «καί ἐφανέρωσε τήν δόξαν Αὐτοῦ καί ἐπίστευσαν εἰς Αὐτόν οἱ μαθηταί Αὐτοῦ», (Ἰωάν. 2,11).

Κατά τήν Πασχάλιον ταύτην περίοδον καλούμεθα διά στόματος τοῦ μελῳδοῦ τῆς Ἐκκλησίας Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, ἵνα προσέλθωμεν καί πίωμεν πόμα καινόν «τοῦ ὀμβρήσαντος ἐκ τάφου Χριστοῦ τήν πηγήν τῆς ἀφθαρσίας». Ἐκ τοῦ πόματος δέ αὐτοῦ ἔπιον οἱ μαθηταί τοῦ Ἰησοῦ καί μεταξύ αὐτῶν Θωμᾶς, ὁ Δίδυμος.

Τό πόμα δέ αὐτό, ἀγαπητοί μου, δέν εἶναι ἄλλον, ἀπό τό πόμα, τό ποτόν τῆς πηγῆς τῆς ἀφθαρσίας, δηλονότι τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, διά τοῦ Ὁποίου προγευόμεθα τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός: «Χθές συνεθαπτόμην σοι Χριστέ, συνεγείρομαι σήμερον ἀναστάντι σοι. συνεσταυρούμην σοι χθές, Αὐτός μέ συνδόξασον Σωτήρ ἐν τῇ βασιλείᾳ Σου».

Τό πολύκροτον καί ἀναντίρρητον γεγονός τῆς ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ εἶναι αὐτό ἀκριβῶς τό ὁποῖον ἐπεσφράγισεν ἀφ’ ἑνός μέν τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, ἀφ’ ἑτέρου δέ τήν δόξαν, τήν ὁποίαν ἐφανέρωσεν ὁ Χριστός διά τῶν σημείων Αὐτοῦ, ἀρξάμενος ἀπό τήν ἱστορικήν ταύτην βιβλικήν ὑμῶν πόλιν τῆς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας.

Ἡ φανέρωσις τῆς δόξης τοῦ Ἰησοῦ ἤ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ σημαίνει τήν ἀπαλλαγήν καί τήν ἀπελευθέρωσιν τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά δεσμά τοῦ φυσικοῦ, σωματικοῦ καί ψυχικοῦ θανάτου τῆς ἁμαρτίας, δηλονότι τῆς φθορᾶς. Οἱ ἄνθρωποι γενικώτερον καί οἱ μή πιστεύοντες εἰδικώτερον ἀδυνατοῦν νά κατανοήσουν τόν θάνατον τῆς φθορᾶς, ἀλλά καί τόν θάνατον τοῦ Χριστοῦ, τοῦ χαρίσαντος ζωήν αἰώνιον εἰς τούς νεκρούς, ὡς ἀκαταπαύστως καί μετά πάσης δυνάμεως ψάλλει ἡ Ἁγία τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησία: «Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».

Καί ἀδυνατοῦν οἱ ἄνθρωποι νά κατανοήσουν τό γεγονός τοῦτο, διότι ὁ Ἰησοῦς λέγει ἀποκρινόμενος εἰς τόν Πιλᾶτον: «Ἡ βασιλεία ἡ ἐμή οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου», (Ἰωάν. 18,36). Κατά δέ τόν θεῖον Παῦλον: «Οὐ γάρ ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καί πόσις, ἀλλά δικαιοσύνη καί εἰρήνη καί χαρά ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ», (Ρωμ.  14,17).

Τῆς χαρᾶς ταύτης, δηλονότι τῆς διά τῆς ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγκαινιασθείσης βασιλείας τῶν Οὐρανῶν καλούμεθα νά γίνωμεν κοινωνοί κατά τήν παραγγελίαν Αὐτοῦ τούτου τοῦ Κυρίου: «μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα;  πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων.  ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν»,  (Ματθ. 6, 31-33).

Αἱ προκλήσεις τοῦ συγχρόνου ἡμῖν κόσμου, τοῦ κόσμου τοῦ τελοῦντος ὑπό τήν δυναστείαν καί ἐπιρροήν «τοῦ κοσμοκράτορος τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου», (Ἐφ.  6,12), εἶναι πολλαί καί παραπλανητικαί. Λέγομεν δέ τοῦτο, ἀδελφοί μου, διότι βλέπομεν νά ἐπαληθεύωνται οἱ προφητικοί ὄντως λόγοι τοῦ Ἀποστόλου Παύλου λέγοντες: «καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ διωχθήσονται·  πονηροὶ δέ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι», (Β’ Τιμόθ. 3,12-13). Καί ἀναλυτικώτερον: Κακοί δέ ἄνθρωποι πού καταδιώκουν καί βασανίζουν τούς εὐσεβεῖς καθώς καί ἀπατεῶνες, θά προχωρήσουν εἰς τό χειρότερον καί θά πλανοῦν τούς ἄλλους καί θά πλανῶνται καί αὐτοί οἱ ἴδιοι.

Ἡ λαμπροφόρος ἑορτή τοῦ Πάσχα, καθ’ ἥν ἑορτάζομεν καί πανηγυρίζομεν τήν ἐπέλαμψιν τοῦ ἀχρόνου φωτός τοῦ ἐκ τοῦ τάφου σωματικῶς ἀνατείλαντος, ἀποτελεῖ τήν μοναδικήν ἐγγύησιν διατηρήσεως καί διαφυλάξεως τῆς  Χριστεπωνύμου  ἡμῶν ταυτότητος, συμφώνως τοῖς παραγγέλμασι τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, εἰπόντος: «ἰδού ἐγώ μεθ’  καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος», (Ματθ.  28,20), ἑρμηνεύων τούς λόγους τούτους ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «εἰ γάρ καί ἀποδημεῖ (=ὁ Χριστός), σαρκί παραστήσας ἑαυτόν ὑπέρ ἡμῶν τῷ Πατρί, … ἀλλ’ ἐναυλίζεται τοῖς ἀξίοις διά τοῦ Πνεύματος καί σύνεστι τοῖς ἁγίοις (=τοῖς βαπτιζομένοις) διά παντός.

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, ὁ ἀναστάς Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία, δηλονότι τό σῶμα Αὐτοῦ ἀποτελοῦν τήν ἄγκυραν τῆς ἐλπίδος τῶν πιστῶν Αὐτοῦ, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός: «Ὤ θείας! ὤ φίλης, ὤ γλυκυτάτης σου φωνῆς, μεθ’ ἡμῶν ἀψευδῶς γάρ ἐπηγγείλω ἔσεσθαι, μέχρι τερμάτων αἰῶνος Χριστέ, ἥν οἱ πιστοί ἄγκυραν ἐλπίδος κατέχοντες ἀγαλλόμεθα» (Ὡδή Θ’).

Τήν ἐν πνεύματι ἁγίω ἀγαλλίασιν ἐχαρίσατο ἡμῖν ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν, τόσον διά τῆς παρουσίας Του εἰς τόν γάμον ἐν τῷ ἱερῷ καί εὐλογημένῳ τούτῳ τόπῳ τῆς Κανᾶ, ὅσον καί διά τῆς ὑπό τοῦ Ἀποστόλου Αὐτοῦ Θωμᾶ ψηλαφήσεως τῆς ἀχράντου Αὐτοῦ πλευρᾶς.

Εὐχαριστήσωμεν τῷ ἐκ νεκρῶν ἀναστάντι Κυρίῳ καί Θεῷ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ, τῷ ἐκ τῆς Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας σαρκωθέντι καί μετά τοῦ μελῳδοῦ εἴπωμεν: «Σοῦ τήν φαεινήν ἡμέραν καί ὑπέρλαμπρον Χριστέ, τήν ὁλόφωτον χάριν, ἐν ᾗ ὡραῖος κάλλει τοῖς Μαθηταῖς Σου ἐπέστης μεγαλύνομεν», Χριστός Ἀνέστη!

Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας ἠκολούθησεν κέρασμα εἰς τό προαύλιον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί προσῆλθον οἱ τοπικοί κοινοτικοί παράγοντες ἵνα συγχαροῦν τόν Μακαριώτατον. Ἠκολούθησε σύντομος ἐκδήλωσις παραδοσιακῶν χορῶν ὑπό τῆς νεολαίας τοῦ Κατηχητικοῦ Σχολείου τῆς Κανᾶ, χαροποιοῦσα τόν Μακαριώτατον, τήν Συνοδείαν Αὐτοῦ καί τούς μετέχοντας εἰς τήν πανήγυριν ταύτην.

Μετά δέ ταῦτα ὁ ἡγούμενος καί ἡ Κοινότης Κανᾶ παρέθεσεν εἰς τόν Μακαριώτατον, τήν Συνοδείαν Αὐτοῦ καί τούς ἑορταστάς ἑόρτιον τράπεζαν και ἐπεσκέφθη εἰς τόν οἶκον αὐτοῦ τόν γηραιόν Κανανίτην Ἀμποῦ-Νταούντ καί εἰς τό ἐν Τιβεριάδι νοσοκομεῖον «Ποριά» τόν ἐξαίφνης κατά τήν ὥραν τῆς θείας λειτουργίας ἀσθενήσαντα Κανανίτην πιστόν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/F_64f0S7-AE