Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ/ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Ἡ Κυριακή, 18^η Ἀπριλίου / 1^η Μαΐου 2022 ,ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ὡς Δευτέρα Κυριακή μετά τό Πάσχα καί ὡς Κυριακή τοῦ Θωμᾶ.

Κατά τήν Κυριακήν ταύτην ἡ Ἐκκλησία ἀναμιμνῄσκεται τό γεγονός τῆς μετά τήν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου ἐμφανίσεως Αὐτοῦ τήν ὀγδόην ἡμέραν, τῶν θυρῶν κεκλεισμένων εἰς τό ὑπερῷον εἰς τούς μαθητάς, ὅτε καί ὁ Θωμᾶς ἦτο μετ’ αὐτῶν καί προτραπείς ὑπό τοῦ Κυρίου ὅπως ψηλαφήσῃ  Αὐτόν, ἐψηλάφησε τάς χεῖρας καί τήν πλευράν Αὐτοῦ καί εἶδε καί ἐπίστευσεν καί ὁ Κύριος εἶπεν Αὐτῷ «ὅτι ἑώρακάς με πεπίστευκας, μακάριοι οἱ μή ἰδόντες καί πιστεύσαντες», (Ἰωάν. 20, 24-31) .

Α. Τό γεγονός τοῦτο ἑωρτάσθη εἰς Κανᾶν τῆς Γαλιλαίας, ὁμοῦ μετά τοῦ γεγονότος, τοῦ ἐκεῖ συμβάντος, τῆς μετατροπῆς δηλονότι τοῦ ὕδατος εἰς οἶνον καί τῆς εὐλογίας τοῦ γάμου, ἑορταζομένου τήν Κυριακήν τοῦ Θωμᾶ, λόγῳ τῆς Περικοπῆς τοῦ ἐν Κανᾷ γάμου, ἀναγιγνωσκομένης τήν Δευτέραν μετά τήν Κυριακήν τοῦ Θωμᾶ.

Τῆς πανηγύρεως εἰς Κανᾶν προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Γέροντος Καμαράση Ἀρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου,  Ἁγιοταφιτῶν Ἱεροδιακόνων καί Ἀραβοφώνων Ἱερέων τῆς περιοχῆς τῆς Γαλιλαίας.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ὡς ἕπεται:

«Ταύτην ἐποίησε τήν ἀρχήν τῶν σημείων ὁ ᾿Ιησοῦς ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας καί ἐφανέρωσε τήν δόξαν αὐτοῦ, καί ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν οἱ μαθηταί αὐτοῦ», (Ἰωάν. 2,11).

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

Ἡ θεία Χάρις τοῦ ἀναστάντος Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ τόπῳ ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας, ἔνθα ἔστησαν οἱ πόδες τοῦ Χριστοῦ ἀλλά καί τῆς μητρός Αὐτοῦ τῆς Θεοτόκου ἀειπαρθένου Μαρίας, ἵνα μετά παρρησίας καταγγείλωμεν τήν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί τοῦτο διότι, ὡς κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος: «εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, κενόν ἄρα τό κήρυγμα ἡμῶν κενή δέ καί ἡ πίστις ὑμῶν», (Α΄ Κορ. 15,14).

Ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή ὡς καί ἡ αὐριανή τοιαύτη ἀναφέρεται εἰς τά σημεῖα, τά ὁποῖα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν Αὐτοῦ, ἵνα αὐτοί καί ἡμεῖς πιστεύσωμεν ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί «ἵνα πιστεύοντες ζωήν ἔχωσιν ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ», (Ἰωάν 20,31).

Εἰς μέν τήν σημερινήν Εὐαγγελικήν περικοπήν τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ἰωάννου ἀκούομεν τοῦ Κυρίου λέγοντος τῷ Θωμᾷ «ὅτι ἑώρακάς με πεπίστευκας, μακάριοι οἱ μή ἰδόντες καί πιστεύσαντες», (Ἰωάν. 20,29) εἰς δέ τήν ἄλλην Εὐαγγελικήν περικοπήν ἀκούομεν ὅτι ἐποίησεν τήν ἀρχήν τῶν σημείων ὁ Ἰησοῦς ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας καί ἐφανέρωσε τήν δόξαν αὐτοῦ καί ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν οἱ μαθηταί Αὐτοῦ», (Ἰωάν. 2,11).

Τήν ἀνάγκην καί τήν δύναμιν τῆς πίστεως διά τήν κατανόησιν τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας ἐπικαλεῖται καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός λέγων: «Πεφανέρωται τά θαύματα τοῖς προσκυνοῦσιν ἐν πίστει τό μυστήριον».

«Καί μεθ’ ἡμέρας ὀκτώ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταί αὐτοῦ καί Θωμᾶς μετ’ αὐτῶν· ἔρχεται ὁ ᾿Ιησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καί ἔστη εἰς τό μέσον καί εἶπεν· εἰρήνη ὑμῖν· εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· φέρε τόν δάκτυλόν σου ὧδε καί ἴδε τάς χεῖράς μου, καί φέρε τήν χεῖρά σου καί βάλε εἰς τήν πλευράν μου, καί μή γίνου ἄπιστος, ἀλλά πιστός·  καί ἀπεκρίθη Θωμᾶς καί εἶπεν αὐτῷ· ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου», (Ἰωάν. 20, 26-28).

Ἑρμηνεύων τούς λόγους τούτους ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει:«εὐλογώτατα τοιγαροῦν τάς ἁγίας συνόδους ἐν ταῖς Ἐκκλησίαις ποιούμεθα κατά τήν ὀγδόην. Καί εἰ χρή τι καί μυστικώτερον εἰπεῖν, ἀποκλείομεν μέν τάς θύρας ἐπιφοιτᾷ δέ καί ἐπιφαίνεται πᾶσιν ἡμῖν ὁ Χριστός, ἀοράτως τε καί ὁρατῶς ἀοράτως μέν ὡς Θεός, ὁρατῶς δέ πάλιν ἐν σώματι. Ἐπιτρέπει δέ καί δίδωσι τῆς ἁγίας αὐτοῦ σαρκός ἀποθίγειν. Πρόσιμεν γάρ κατά χάριν Θεοῦ τῇ μεθέξει τῆς μυστικῆς εὐλογίας εἰς χεῖρας δεχόμενοι τόν Χριστόν, ἵνα καί ἡμεῖς ἀραρότως πιστεύσωμεν ὅτι τόν ἴδιον ἀληθῶς ἤγειρε ναόν… Παραιτώμεθα τοίνυν ὡς ὀλέθριόν τι χρῆμα τήν ἀπιστίαν καί μετά τό ἅψασθαι τοῦ Χριστοῦ πιστότατοι δέ μᾶλλον καί βέβαιον ἔχοντες εὑρισκόμεθα φρόνημα».

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ συμμετοχή μας εἰς τό μυστήριον τῆς μυστικῆς εὐλογίας, τοὐτέστιν τῆς κοινωνίας τοῦ τιμίου Σώματος καί Αἵματος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἀποτελεῖ ἀληθῆ ὁμολογίαν καί ἀνάμνησιν, ὅτι ὁ Κύριος ἀπέθανε καί ἀνέστη δι’ ἡμᾶς καί ὑπέρ ἡμῶν.

«Καί τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ γάμος ἐγένετο ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας, καί ἦν ἡ μήτηρ τοῦ ᾿Ιησοῦ ἐκεῖ·  ἐκλήθη δέ καί ὁ ᾿Ιησοῦς καί οἱ μαθηταί αὐτοῦ εἰς τόν γάμον», (Ἰωάν. 2,1-2).

Σχολιάζοντες τήν παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ εἰς τόν ἐν Κανᾷ Γάμον, ὁ μέν Ζιγαβηνός λέγει: «Ὁ τόν γάμον νομοθετήσας ἦλθε τιμήσων τόν γάμον καί ἁγιάσων αὐτόν τῇ παρουσίᾳ Αὐτοῦ [τοῦ Ἰησοῦ]. Ὁ δέ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας ἐπικαλούμενος τόν θεῖον Παῦλον λέγει «Φιλάνθρωπος ὤν ὁ Σωτήρ τετίμηκε τῇ παρουσίᾳ Αὐτοῦ τόν γάμον, [αὐτοῦ τοῦ Σωτῆρος ὄντος] ἡ πάντων εὐθυμία καί χαρά, ἵνα τῆς τεκνογονίας τήν ἀρχαίαν ἐξελάσῃ [= ἀπομακρύνῃ] κατήφειαν [= τήν κατάραν]. Καί τοῦτό διότι, αὐτός ὁ ὁποῖος εἶναι ἡνωμένος μέ τόν Χριστόν ἀποτελεῖ νέον δημιούργημα. Ἡ ἀρχαία κατάστασις, τήν ὁποίαν εἶχε δημιουργήσει ὁ Μωσαϊκός νόμος καί ἡ ἁμαρτία ἐπέρασεν. Ἰδού ἔχουν γίνει ὅλα νέα «εἰ τις ἐν Χριστῷ καινή κτίσις. Τά ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδού γέγονε καινά τά πάντα»,  (Β΄ Κορ. 5,17).

Κατά δέ τήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, ὁμιλῶν περί τοῦ Κυρίου παρουσιάζει τόν Χριστόν ὡς νυμφίον, λέγων «ὁ ἔχων τήν νύμφην νυμφίος ἐστιν»,  (Ἰωάν. 3,29). Ἑρμηνεύων τό χωρίον τοῦτο ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, ἀναφέρεται εἰς τόν γάμον τόν πνευματικόν μεταξύ ἀνθρωπότητος καί Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος γάμος, ἐπιτυγχάνεται διά τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος. Κατά δέ τόν ἑρμηνευτήν Ζιγαβηνόν, ἡ νύμφη εἶναι «ὁ λαός τῶν πιστῶν, τοὐτέστιν ἡ Ἐκκλησία, ἡ μυστικῶς συναπτομένη τῷ Χριστῷ διά πίστεως».

«Δίκην [κατά τρόπον] ἡλιακῆς ἀκτῖνος ἡ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἀνέλαμψε δόξα», λέγει ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, «ὅταν ἐποίησε τήν ἀρχήν τῶν σημείων ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας, ἐνώπιον τῆς Μητρός καί τῶν μαθητῶν Αὐτοῦ», (Πρβλ. Ἰωάν. 3, 1-11). Μεταξύ δέ τῶν πολλῶν καί ἄλλων σημείων, τά ὁποῖα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν Αὐτοῦ εἶναι ἡ ὑπό τοῦ ἀπιστοῦντος μαθητοῦ Αὐτοῦ Θωμᾶ, ψηλάφησις τῆς πλευρᾶς Αὐτοῦ τῆς ἐκ τῆς στρατιωτικῆς λόγχης κεντηθείσης.

Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, διά τῆς Ἀναστάσεώς Του, ἀφ’ ἑνός μέν ἐνίκησε τόν θάνατον τῆς φθορᾶς καί τῆς ἁμαρτίας, ἀφ’ ἑτέρου δέ διέλυσε τήν ἔχθραν μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων καί ἐχαρίσατο τήν ὑπερέχουσαν πάντα νοῦν (Φιλιπ. 4,7) εἰρήνην Αὐτοῦ. «Αὐτός γάρ ὁ Χριστός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τά ἀμφότερα ἕν καί τό μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας» (Ἐφ. 2,14), κατά τόν θεῖον Παῦλον.

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν εἰρήνην τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τήν εἰρήνην τοῦ ἁγίου Πνεύματος Αὐτοῦ ἐπικαλεῖται ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἐν παντί καιρῷ καί τόπῳ. Αὐτήν τήν εἰρήνην τοῦ Χριστοῦ ἔχει ἀνάγκην ὅσον ποτέ ἄλλοτε ὁ ἐν συγχύσει καί ἀκαταστασίᾳ εὑρισκόμενος κόσμος. «Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τήν ἐμήν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθώς ὁ κόσμος δίδωσιν, ἐγώ δίδωμι ὑμῖν· μή ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδέ δειλιάτω»,  (Ἰωαν. 14,27), παραγγέλλει εἰς ἡμᾶς ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν Κύριος καί Θεός ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ἀμήν. Χριστός Ἀνέστη. Ἔτη πολλά, εὐλογημένα καί εἰρηνικά».

Τήν μεσημβρίαν ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος καί τό Ἐκκλησιαστικόν Συμβούλιον παρέθεσαν τράπεζαν, ὅτε ὁ Μακαριώτατος καί πάλιν προσεφώνησεν εἰς πρόποσιν τά κάτωθι:

«Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἥν ἐποίησεν ὁ Κύριος ἀγαλλιασώμεθα καί εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ», (Ψαλμ. 117, 24), ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός.

Σεβαστοί ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Τίμια μέλη τῶν Ἐπιτρόπων τῆς Ἐκκλησίας,

Ὁσιολογιώτετε Ἀρχιμανδρῖτα π. Χρυσόστομε,

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Ἀγάλλεται καί εὐφραίνεται ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἰδιαιτέρως ἡ τοπική ἐκκλησία τῆς ἀγιογραφικῆς ὑμῶν Πόλεως Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας ἐπί τῇ ἑορτίῳ καί Πασχαλίῳ ταύτῃ ἡμέρᾳ.

Εὐχαριστοῦμεν τόν ἅγιον Τριαδικόν ἡμῶν Θεόν διά τήν εὐλογίαν ἥν ἐχαρίσατο ἡμῖν, ἵνα συναχθῶμεν ἐπί τῷ αὐτῷ μετά ἀπό τήν δοκιμασίαν τῆς θανατηφόρου νόσου τοῦ κορωνοϊοῦ.

Τό γεγονός τοῦ σταυρικοῦ πάθους καί τῆς τριημέρου ταφῆς καί τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀποτελεῖ τό πλήρωμα τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας.

Ἡ ζῶσα παρουσία τῶν Χριστιανῶν ἐν τῇ ἁγίᾳ Γῇ καί δή ἐν τῷ ἱερῷ καί προσκυνηματικῷ τούτῳ τόπῳ, ἀποτελεῖ τρανήν ἀπόδειξιν ὅτι «καί πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς, τῆς Ἐκκλησίας», (Ματθ. 16,18) κατά τό εἰρημένον ὑπό τοῦ Κυρίου.

Τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ εἶναι κήρυγμα δικαιοσύνης, ἀγάπης, εἰρήνης καί θείας φιλανθρωπίας «οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους ἀλλά ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν», (Ματθ. 9,13) λέγει Κύριος. Τοῦτο ἐπιβεβαιοῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγων «ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρός αἷμα καί σάρκα, ἀλλά πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις», (Ἐφ. 6,12).

Ἰδού καί πάλιν διά τι ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό πλήρωμα τοῦ μυστηρίου τῆς ἐνανθρωπήσεως καί ἐνσαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ: «Ἔσχατος ἐχθρός καταργεῖται ὁ θάνατος», (Α΄ Κορ. 15,26) κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος, ἐπικαλούμενος τόν Προφήτην Ἡσαΐαν λέγοντα: «Κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νῖκος. Πού σοῦ θάνατε τό κέντρον, πού σοῦ ᾅδη τό νῖκος», (Α΄ Κορ. 15, 54-55/ Ἡσ. 25, 8).

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, οἱ κατοικοῦντες καί παρεπιδημοῦντες ἐν τῇ κώμῃ τῆς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, ἔνθα ὁ Κύριος  ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἐποίησε τό πρῶτον Αὐτοῦ θαῦμα καί ἐφανέρωσεν τήν δόξαν Αὐτοῦ ἤλθομεν μετά τῆς τιμίας συνοδείας ἡμῶν ἀπό τόν τόπον τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, δηλονότι τήν ἁγίαν πόλιν Ἱερουσαλήμ, διά νά ἀναφωνήσωμεν ἀπό κοινοῦ τόν νικητήριον κατά τοῦ θανάτου χαιρετισμόν «Χριστός Ἀνέστη».

Περιττόν νά εἴπωμεν ὅτι Ἡμεῖς προσωπικῶς θεωροῦμεν τόν ἑαυτόν ἡμῶν κάτοικον τῆς Κανᾶ καί μέλος τῆς εὐλογημένης ἡμῶν Χριστιανικῆς Κοινότητος. Διά τοῦτο καί παραγγέλλομεν ὑμῖν διά στόματος τοῦ σοφοῦ Παύλου «τά ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδού γέγονε καινά τά πάντα», (Β΄ Κορ. 5,17).

Χριστός Ἀνέστη. Ἔτη πολλά καί καρποφόρα ἐν Χριστῷ».

 

Β΄. Εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως

Ἑωρτάσθη δι’ Ἑσπερινοῦ  ἀφ’ἑσπέρας μετά προσκυνήσεως εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν καί τόν Ἅγιον Τάφον, θυμιάματος, Μεγάλης Εἰσόδου καί Ἀρτοκλασίας εἰς τό Καθολικόν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, τοῦ ὁποίου προεξῆρξεν ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, συνιερουργούντων αὐτῷ Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί ψαλλόντων τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Συμεών καί τοῦ Τυπικάρη τοῦ μοναστηριακοῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀλεξίου καί προσευχομένων ἐντοπίων πιστῶν καί εὐαρίθμων προσκυνητῶν.

Ἡ ἑορτή ἑωρτάσθη καί τήν πρωΐαν διά θείας Λειτουργίας ὡς «Μικρά Παρρησία» εἰς τόν Ἅγιον Τάφον, προεξάρχοντος ὡσαύτως τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί συλλειτουργούντων αὐτῷ Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί διακόνων καί προσευχομένων Ἱεροσολυμιτῶν πιστῶν καί προσκυνητῶν, ψάλλοντος τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Συμεών, βοηθούντων τῶν μαθητῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Σιών.

Τῆς πανηγύρεως ληξάσης ἡ Ἀρχιερατική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα.

Ἐνταῦθα ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος ηὐχήθη τό φῶς καί τήν δύναμιν τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ εἰς τούς προσελθόντας πιστούς.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας