Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
Ἡ ἑορτή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως ἑωρτάσθη τήν Γ’ Κυριακήν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, 7ην Μαρτίου /22ραν Φεβρουαρίου 2010, μέ σεμνοπρέπειαν καί λαμπρότητα εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων.
Το ἑσπέρας τοῦ Σαββάτου ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’, συνοδείᾳ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, κατῆλθεν εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ὅπου ἐτέλεσεν Μέγαν Πατριαρχικόν Ἑσπερινόν μετ’ Ἀρτοκλασίας.
Τό ἑσπέρας τῆς παραμονῆς τῆς ἑορτῆς ἐπίσης, τῇ εἰσηγήσει τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, εἰς Ραμάλλαν, Πανοσιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Γαλακτίωνος, ὁ Μακαριώτατος ἔδωσεν εὐλογίαν καί μετηνέχθη ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου ὁ Τίμιος Σταυρός, περιέχων τεμάχιον Τιμίου Ξύλου ἐκ τοῦ Σκευοφυλακίου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, εἰς τήν πλησίον τῆς Ραμάλλας κώμην τῆς Τζίφνας, ἔνθα καί οἱ εὐλαβεῖς πιστοί ἀθρόως προσέδραμον, ἵνα προσκυνήσωσιν τό Τίμιον Ξύλον καί ἵνα ἁγιασθῶσιν ὑπό τοῦ Τιμίου Ξύλου. Ἠκολούθησε ἱερά λιτανεία εἰς τάς ὁδούς τῆς πόλεως.
Τήν πρωΐαν τῆς Κυριακῆς, ὁ Μακαριώτατος ἐτέλεσεν πανηγυρικήν Πατριαρχικήν θ. Λειτουργίαν εἰς τόν Πανάγιον Τάφον, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Πανιερωτάτων Μητροπολιτῶν Νεαπόλεως κ. Ἀμβροσίου, Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, ἱερέων τοῦ Πατριαρχείου καί ἄλλων Ἐκκλησιῶν, Ἑλλάδος, Ρωσίας, καί Ρουμανίας. Τό ἐκκλησίασμα ἐξ Ἱεροσολύμων καί ἐξ ἄλλων πόλεων τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου παρηκολούθησε μέ κατάνυξιν καί εὐλάβειαν τήν θ. Λειτουργίαν. Εἰς τήν θ. Λειτουργίαν συμμετέσχεν ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου.
Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἔλαβε χώραν κατά τήν προσκυνηματικήν τάξιν ἡ λιτανεία πέριξ τοῦ Ἁγίου Τάφου καί ἀνά τά προσκυνήματα ἐντός τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως τῇ συμμετοχῇ ὅλων τῶν Ἀρχιερέων καί λοιπῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, τοῦ Μακαριωτάτου αἴροντος ἐπί τῆς κεφαλῆς Αὐτοῦ, ὡς καί ἑκάστου τῶν Ἀρχιερέων ἀκολούθως κατά τά πρεσβεῖα τῆς Ἀρχιερωσύνης, τόν Τίμιον Σταυρόν, περιέχοντα τεμάχιον Τιμίου Ξύλου καί διακεκοσμημένον ὑπό τοῦ βασιλέως Ἰωάννου τοῦ Παλαιολόγου τοῦ Γ’. Τόν σταυρόν τοῦτον προσεκύνησαν καί ὅλοι οἱ πιστοί δι’ ἁγιασμόν, βοήθειαν καί σωτηρίαν.
Τήν ἐν τῷ Ναῷ πανήγυριν ἠκολούθησεν ἡ ἐν τῷ Πατριαρχείῳ δεξίωσις μετ’ ἀνταλλαγῆς τῶν ἑορτίων προσρήσεων καί εὐχῶν. Εἰς τήν δεξίωσιν ὁ Μακαριώτατος ὡμίλησεν περί τῆς ἑορτῆς τῆς Σταυροπροσκυνήσεως ὡς ἑξῆς:
«Σήμερον τό προφητικόν πεπλήρωται λόγιον· ἰδού γάρ προσκυνοῦμεν εἰς τόν τόπον, οὗ ἔστησαν οἱ πόδες Σου, Κύριε· καί ξύλου σωτηρίας γευσάμενοι, τῶν ἐξ ἁμαρτίας παθῶν ἐλευθερίας ἐτύχομεν, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε», ψάλλει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας.
Εὐχαριστηρίους ὕμνους ἀναπέμπομεν καί ἡμεῖς, ἀδελφοί μου καί εὐλαβεῖς προσκυνηταί, εἰς τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν, διότι ἠξιώθημεν νά προσκυνήσωμεν τό ξύλον τῆς ζωῆς καί τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου, δηλαδή τόν Τίμιον Σταυρόν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ εἰς αὐτόν τοῦτον τόν τόπον, τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, «οὗ ἔστησαν οἱ πόδες τοῦ Κυρίου».
Ὁ λόγος γάρ ὁ τοῦ σταυροῦ, τοῖς μέν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί τοῖς δέ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι. (Κορ Α’: 1,17), λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.
Τῆς θείας αὐτῆς δυνάμεως κατέστημεν σήμερον καί ἡμεῖς κοινωνοί διά τῆς προσκυνήσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐν τῷ μέσω τοῦ σταδίου τῆς ἁγίας τεσσαρακονθημέρου νηστείας. Καί τοῦτο, διά νά συνεχίσωμεν τόν ἀγῶνά μας κατά τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους καί τῆς δουλείας, ἀλλά καί τῆς ἀποστασίας τοῦ αἰῶνος μας. «Ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρός αἷμα καί σάρκα, ἀλλά πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις».
Τό θεῖον δῶρον τῆς ἐλευθερίας ἐκ τῶν παθῶν τῆς ἁμαρτίας, χαρισθέν ἡμῖν διά τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, καλούμεθα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὑπό τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, ὄχι μόνον νά διαφυλάξωμεν, ἀλλά καί νά κηρύξωμεν εἰς τούς συνανθρώπους μας καί εἰς ἅπαντα τόν κόσμον.
«Τοῦ ζωοποιοῦ Σου Σταυροῦ», ἀναφωνεῖ καί πάλιν ὁ ὑμνῳδός, «τήν προσκυνήσιμον χαράν σήμερον, Χριστέ, ὑπαντοῦντες, προπομπήν ποιούμεθα τοῦ παναγίου Πάθους Σου εἰς σωτηρίαν τοῦ κόσμου, ὅ ἀπεργάσω, Σωτήρ, ὡς παντοδύναμος.
Δεηθῶμεν καί ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἵνα τῇ δυνάμει τοῦ Τιμίου καί ζωοποιοῦ Αὐτοῦ Σταυροῦ, ἀξιωθῶμεν φθάσαι καί προσκυνῆσαι καί τήν ἁγίαν καί ζωηφόρον Αὐτοῦ Ἀνάστασιν. Ἀμήν. Ἔτη πολλά».
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
ngg_shortcode_0_placeholder