Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.
Τήν τρίτην Κυριακήν τῶν Νηστειῶν, 5ην /18ην Μαρτίου 2012, ἑωρτάσθη εἰς τό Πατριαρχεῖον ἡ ἑορτή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως ὡς ἀνάμνησις καί ὡς πρᾶξις προσκυνήσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τοῦ Κυρίου διά τήν ἐνίσχυσιν καί συνέχισιν τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος τῆς νηστείας διά τήν ὑποδοχήν τοῦ Ἁγίου Πάσχα.
Ἡ ἑορτή αὕτη ἑωρτάσθη συμφώνως πρός τήν ἰσχύουσαν ἐν ὅλῃ τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ τυπικήν διάταξιν, ἀλλά καί συμφώνως πρός τήν ἰσχύουσαν εἰς τήν Σιωνίτιδα Ἐκκλησίαν προσκυνηματικήν καθεστωτικήν τάξιν.
Οὕτω, ἀφ’ ἑσπέρας τό Σάββατον, ἀνεγνώσθη ἡ Θ΄ Ὥρα τοῦ Ἑσπερινοῦ εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης. Ἐν συνεχείᾳ, τῶν κωδώνων κρουομένων, ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης κατῆλθεν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Ἐνταῦθα, εἰς τό Προσκύνημα τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως, ὁ προεξάρχων τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ. κ. Θεόφιλος, τῶν Ἱερέων ἐνδεδυμένων καί κρατούντων τόν Τίμιον Σταυρόν καί τό Εὐαγγέλιον, ηὐλόγησε τό θυμίαμα καί προσεκύνησεν, ὡς καί οἱ συνοδεύοντες Ἀρχιερεῖς. Ἀκολούθως ἐγένετο ἡ προσκύνησις ὑπό τοῦ Πατριάρχου, τῶν Ἀρχιερέων καί τῶν Ἱερομονάχων εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον τοῦ Κυρίου Τάφον. Ἐν συνεχείᾳ μετά τήν εἴσοδον εἰς τό Καθολικόν, τήν κροῦσιν τῶν σημάντρων καί τό θυμίαμα ὑπό τῶν διακόνων ἀνά τά Προσκυνήματα, ἔλαβε χώραν ὁ Μέγας Ἑσπερινός μετά Κεκραγαρίου καί Ἀρτοκλασίας. Τῶν κωδώνων καί πάλιν κρουομένων, μετά τό τέλος τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἐγένετο ἡ ἄνοδος τῶν Ἁγιοταφιτῶν εἰς τήν Μονήν τῆς μετανοίας αὐτῶν.
Τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω Κυριακῆς ἐγένετο καί πάλιν ἡ κάθοδος τῶν Ἁγιοταφιτῶν, τῶν κωδώνων κρουομένων, εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Ἐνταῦθα, μετά τήν προσκύνησιν εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν καί τήν εἴσοδον εἰς τό Καθολικόν καί ἐν ᾧ οἱ ψάλται ἔψαλλον τό «ἄνωθεν οἱ προφῆται» καί ἐν ᾧ τά σήμαντρα ἐκρούοντο, ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐνεδύθη τήν Ἀρχιερατικήν Αὐτοῦ στολήν εἰς τό Ἱερόν Βῆμα καί ἐτέλεσε τήν θ. Λειτουργίαν εἰς τόν Ζωοδόχον τοῦ Κυρίου Τάφον, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου.
Τῆς Θείας Λειτουργίας λαβούσης πέρας, κατῆλθον ἐκ τοῦ μοναστηρίου αὐτῶν οἱ Ἁγιοταφῖται καί ἐνδυθέντες συνηντήθησαν μετά τῶν λειτουργησάντων καί ἐτέλεσαν τήν λιτανείαν τρίς πέριξ τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, εἰς τήν Ἀποκαθήλωσιν καί τά ἄλλα Προσκυνήματα μεθ’ ὅ, ψάλλοντες τό «Τίς Θεός Μέγας ὡς ὁ Θεός ἠμῶν», εἰσῆλθον εἰς τό Καθολικόν καί οὕτω ἦλθεν εἰς πέρας ἡ ὅλη ἑορτή τῆς Κυριακῆς τῆς Σταυροπροσκυνήσεως.
Μετά ταῦτα, τῶν κωδώνων κρουομένων, ἐγένετο ἡ ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα, ἔνθα ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τούς Ἁγιοταφίτας καί τούς προσελθόντας προσκυνητάς διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:
«Χαίροις, ὁ ζωηφόρος Σταυρός, τῆς εὐσεβείας τό ἀήττητον τρόπαιον, ἡ θύρα τοῦ Παραδείσου, ὁ τῶν πιστῶν στηριγμός, τό τῆς Ἐκκλησίας περιτείχισμα, δι’ οὗ ἐξηφάνισται ἡ ἀρά καί κατήργηται καί κατεπόθη τοῦ θανάτου ἡ δύναμις καί ὑψώθημεν ἀπό γῆς πρός οὐράνια, ὅπλον ἀκαταμάχητον, δαιμόνων ἀντίπαλε, δόξα μαρτύρων, ὁσίων, ὡς ἀληθῶς ἐγκαλλώπισμα, λιμήν σωτηρίας, ὁ δωρούμενος τῷ κόσμῳ τό μέγα ἔλεος», ψάλλει ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Σεβαστοί Πατέρες καί Ἀδελφοί.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί, εὐλαβεῖς προσκυνηταί,
Σήμερον, Κυριακῇ τρίτῃ τῶν Νηστειῶν, ἠξιώθημεν τῇ χάριτι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά ἑορτάσωμεν ἐν αὐτῷ τῷ τόπῳ τῆς Σταυρώσεως τοῦ λυτρωτοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τήν προσκύνησιν τοῦ Τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει: «ἐμοί τῷ ἐλαχιστοτέρῳ πάντων τῶν ἁγίων ἐδόθη ἡ χάρις αὕτη, ἐν τοῖς ἔθνεσιν εὐαγγελίσασθαι τόν ἀνεξιχνίαστον πλοῦτον τοῦ Χριστοῦ καί φωτίσαι πάντας τίς ἡ οἰκονομία τοῦ μυστηρίου τοῦ ἀποκεκρυμμένου ἀπό τοῦ αἰώνων ἐν τῷ Θεῷ τῷ τά πάντα κτίσαντι διά Ἰησοῦ Χριστοῦ», (Ἐφ. 3,8-9).
Ὄντως, ἀγαπητοί μου, ὁ πλοῦτος τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀνεξιχνίαστος καί τοῦτο, διότι τό μυστήριον τῆς θείας οἰκονομίας, τῆς Χριστιανικῆς δηλονότι πίστεως, εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένον μέ τόν Τίμιον Σταυρόν. Ὅλα μέσα εἰς τήν Ἐκκλησίαν στηρίζονται εἰς τήν δύναμιν τοῦ Σταυροῦ, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ τό περιτείχισμα καί τήν ὡραιότητα αὐτῆς, ἀλλά καί τό ὅπλον κατά τοῦ ἐχθροῦ αὐτῆς, τοῦ διαβόλου, ὅπως ψάλλει ὁ ὑμνῳδός.
Καί εἶναι ὁ Σταυρός ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου, διότι κατά τόν σοφόν Παῦλον «Ὁ λόγος γάρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μέν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δέ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι», (Α’ Κορ. 1,18).
Ἡ μέν σῴζουσα θεία δύναμις τοῦ λόγου τοῦ Σταυροῦ ἐκπηγάζει ἐκ τοῦ ἀνεξιχνιάστου πλούτου τοῦ Χριστοῦ. Ὁ δέ πλοῦτος τοῦ Χριστοῦ φυλάσσεται ἀσφαλῶς ἐντός τῆς μυστηριακῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας καί δή τῆς εὐχαριστιακῆς, ἔνθα τό ἐκ τῆς ἐν τῷ σταυρῷ ἐκχυθέν αἷμα ἐκ τῆς νυγείσης πλευρᾶς τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καθίσταται μέσον ἀφέσεως ἁμαρτιῶν οὐχί μόνον ὑπέρ ἡμῶν, ἀλλά καί ὑπέρ πολλῶν κατά τούς Κυριακούς λόγους, (Ματθ. 26,27).
Ἡ διά τῆς νηστείας ἀκολουθοῦσα καθαρότης τῆς σαρκός ἡμῶν παραμένει ἀνώφελος, ἐάν μή ἁγιασθῇ διά τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ αἵματος τοῦ σταυρωθέντος καί ἁναστάντος Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος «δι’ ἑαυτοῦ καθαρισμόν ποιησάμενος τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τῆς μεγαλωσύνης ἐν ὑψηλοῖς», (Ἑβρ. 1,3), τοῦ Θεοῦ Πατρός.
Κοινωνοί γενόμενοι καί ἡμεῖς διά τῆς προσκυνήσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τῆς χάριτος τῆς νηστείας καί τοῦ ἁγιασμοῦ τοῦ αἵματος τοῦ Θεοῦ Λόγου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Τῇ τῆς νηστείας καθαρθέντες χάριτι, καθαρωτάτῳ νοΐ τῷ καθαρῷ μόνῳ Χριστῷ δεῦτε ἐκβοήσωμεν φωνήν εὐχαριστήριον: Σύ τό Αἷμὰ Σου, Λόγε, ὑπέρ ἡμῶν πάντων δέδωκας, Σύ καί τῷ Σταυρῷ ἁγιάζεις ἡμᾶς», Ἀμήν. Ἔτη πολλά καί εὐλογημένον τό στάδιον τῆς ἁγίας νηστείας».
Οὕτῳ τῇ δυνάμει τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ ἐτελέσθη ἡ ἑορτή τῆς Προσκυνήσεως τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ ἐν δοξολογίᾳ τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
httpv://youtu.be/fPnet85bsdc
ngg_shortcode_0_placeholder