Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τήν Κυριακήν, 23^ην Ἀπριλίου/6^ην Μαΐου 2018, Κυριακήν τῆς Σαμαρείτιδος κατά τό Πεντηκοστάριον, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς τό προσκύνημα τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ εἰς τήν πόλιν Νεάπολιν – Νάμπλους Συχέμ τῆς Σαμαρείας τό γεγονός τῆς συναντήσεως τῆς Σαμαρείτιδος γυναικός μετά τοῦ Κυρίου καί τῆς ἀποκαλύψεως αὐτῇ ὅτι «Αὐτός ἐστίν ὁ Μεσσίας, ὅτι Πνεῦμα ὁ Θεός καί τούς προσκυνοῦντας Αὐτόν ἐν Πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν (Ἰωάν. 4, 24-26) καί τῆς ὡς ἐκ τούτου πίστεως αὐτῆς Αὐτῷ καί τοῦ μαρτυρίου αὐτῆς καί μελῶν τῆς οἰκογενείας αὐτῆς, υἱῶν καί ἀδελφῶν, τιμωμένης ὑπό τῆς Ἐκκλησίας ὡς μεγαλομάρτυρος Φωτεινῆς.

Εἰς τό παρθενικόν προσκύνημα τοῦτο καί εἰς τόν ἐπ’ αὐτοῦ ἀνεγερθέντα παμμεγέθη καί περικαλλῆ Ναόν τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς ὑπό τοῦ καθηγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰουστίνου προεξῆρξε τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ παρεπιδημοῦντος ἐκ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας Μητροπολίτου Βολοκολόμσκ κ. Ἱλαρίωνος καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς Ἁγίου Νικοδήμου Ἀρχιμανδρίτης π. Μακάριος, ὁ π. Νικόλαος Μπαλασόφ τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας ὁ Προϊστάμενος τῆς Ρωσικῆς Ἀποστολῆς εἰς Ἱεροσόλυμα Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀλέξανδρος, ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Μαρτύριος ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Ραφιδίων Ἀρχιμανδρίτης π. Λεόντιος, καί ἄλλοι, ὁ Ἀρχιδιάκονος π. Μᾶρκος καί ὁ Διάκονος π. Ἀναστάσιος, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου δεξιά ἑλληνιστί καί ρωσιστί καί τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος Ραφιδίων ἀριστερά ἀραβιστι τῇ συμμετοχῇ πολλοῦ λαοῦ, ἀραβοφώνων, ἑλληνοφώνων, ρωσοφώνων καί ρουμανοφώνων.

 

Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Ἐπί τό φρέαρ ὡς ἦλθεν ὁ Κύριος, ἡ Σαμαρεῖτις ἠρώτα τόν εὔσπλαγχνον· Παράσχου μοι τό ὕδωρ τῆς πίστεως καί λήψομαι τῆς κολυμβήθρας τά νάματα, ἀγαλλίασιν καί λύτρωσιν. Ζωοδότα, Κύριε δόξα σοι», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

 

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί.

Ἡ τόν Χριστόν, τόν Κύριον καί Σωτῆρα τῶν ψυχῶν ἡμῶν ἰδοῦσα Σαμαρεῖτις γυνή συνήγαγε πάντας ἡμᾶς τῇ δυνάμει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ τόπῳ τοῦ Φρέατος τοῦ Πατριάρχου Ἰακώβ, ἵνα ἑορτάσωμεν τήν ἑορτήν αὐτῆς, δηλονότι τῆς Σαμαρείτιδος, τῆς ἀναδειχθείσης συμμάρτυρος τοῦ Τιμίου αἵματος τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ Σαμαρεῖτις γυνή εἰς τήν συνάντησίν της μέ τόν Σωτῆρα Χριστόν ἐπί τοῦ Φρέτος τοῦ Ἰακώβ, ζητεῖ «τό ὕδωρ τῆς πίστεως» κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς ὅς δ’ ἄν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος, οὗ ἐγώ δώσω αὐτῷ, οὐ μή διψήσῃ εἰς τόν αἰῶνα, ἀλλά τό ὕδωρ, ὅ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγή ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον. Λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Κύριε δός μοι τοῦτο τό ὕδωρ, ἵνα μή διψῶ μηδέ δ’ ἔρχομαι ἐνθάδε ἀντλεῖν», (Ἰωάν. 4, 13-15).

Τό ὕδωρ τοῦτο τῆς πίστεως, τό διδόμενον ὑπό τοῦ Χριστοῦ, δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν ἐνέργειαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί μάλιστα τήν δραστικήν αὐτοῦ ἐνέργειαν, δηλαδή τήν θείαν χάριν, ἡ ὁποία εἶναι πολλές φορές ὁρμητική ὡς τά ὁρμῶντα ὕδατα· «Τό ὕδωρ ὅ δώσω αὐτῷ γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγή ὕδατος ἁλλομένου», (Ἰωάν. 4,14) λέγει Κύριος. «Εἰς τό παρέχειν ζωήν αἰώνιον» ἑρμηνεύει ὁ Ζιγαβηνός. «Πρός ζωήν αἰώνιον ἀποτρέφειν ἰσχύουσαν», λέγει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας.

Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό Πνεῦμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐκεῖνο, τό ὁποῖον παρέχει ζωήν αἰώνιον καί ἀποτρέφει (=συντηρεῖ) πρός ζωήν αἰώνιον. Διά τοῦτο καί ὁ Κύριος λέγει τῇ Σαμαρείτιδι γυνῇ: Ἐσεῖς οἱ Σαμαρεῖται προσκυνεῖτε ἐκεῖνο τό ὁποῖον δέν γνωρίζετε, «ἀλλ’ ἔρχεται ὥρα καί νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοί προσκυνηταί προσκυνήσουσι τῷ Πατρί ἐν Πνεύματι καί ἀληθείᾳ· καί γάρ ὁ Πατήρ τοιούτους ζητεῖ τούς προσκυνοῦντας Αὐτόν. Πνεῦμα ὁ Θεός καί τούς προσκυνοῦντας Αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν», (Ἰωάν. 4, 23-24) καί ἀναλυτικώτερον· πολύ σύντομα ὅμως ἔρχεται ὥρα καί δύναμαι νά εἴπω, ὅτι ἡ ὥρα αὕτη ἦλθε τώρα, ὁπότε οἱ παγματικοί προσκυνηταί θά προσκυνήσουν καί θά λατρεύσουν τόν Πατέρα μέ θεοφωτίστους τάς πνευματικάς δυνάμεις των καί μέ λατρείαν ὄχι τυπικήν καί σκιώδη, ἀλλά πραγματικήν καί ἐμπνευσμένην ἀπό πλήρη ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας. Διότι καί ὁ Πατήρ (Θεός) ζητεῖ ἐπιμόνως τέτοιοι ἀληθινοί προσκυνηταί νά εἶναι ἐκεῖνοι, πού Τόν λατρεύουν. Ὁ Θεός εἶναι Πνεῦμα καί διά τοῦτο δέν περιορίζεται εἰς τόπους. Καί ἐκεῖνοι πού Τόν λατρεύουν, πρέπει νά τόν προσκυνοῦν μέ τάς ἐσωτερικάς των πνευματικάς δυνάμεις μέ ἀφοσίωσιν τῆς καρδίας καί τοῦ νοῦ, ἀλλά καί μέ ἀληθῆ ἐπίγνωσιν τοῦ Θεοῦ καί τῆς λατρείας πού Τοῦ πρέπει.

Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς, «τήν ἀληθῆ ἐπίγνωσιν τοῦ Θεοῦ» ἦλθε καί ἡ Σαμαρεῖτις γυνή, ἀκούουσα εἰς τούς λόγους τοῦ Ἰησοῦ λαλοῦντος αὐτῇ: «Ἐγώ εἰμι ὁ λαλῶν σοι» (Ἰωάν. 4,26), δηλονότι ὁ Μεσσίας, ὁ λεγόμενος Χριστός ( Ἰωάν. 4,25). Αὐτή ἡ ἀληθινή ἐπίγνωσις τοῦ Θεοῦ ἀνέδειξε τούς προφήτας, τούς Ἀποστόλους τούς μάρτυρας καί ὅλους τούς δικαίους, δηλαδή τούς ἁγίους, ὡς τόν σήμερον συνεορταζόμενον μεγαλομάρτυρα Γεώργιον τόν Τροπαιοφόρον, τούς δοξάζοντας τό Ἅγιον ὄνομα Αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ καί Πατρός Κυρίου δέ ἡμῶν Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἡ ἀληθινή ἐπίγνωσις τοῦ Θεοῦ ἀνέτειλε εἰς τήν διάνοιαν καί τήν καρδίαν τῶν Πατριαρχῶν Ἀβραάμ, Ἰσαάκ καί Ἰακώβ, οἱ ὁποῖοι εἶδον φῶς μέγα, δηλονότι τό Ἅγιον Πνεῦμα. Τό Πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός: «Ἐπέφανες Κύριε, τοῖς ἐν τῷ σκότει καθημένοις, φῶς ὑπάρχων ἄδυτον καί ζωή τῶν ἁπάντων· διό δέ ὡς ἔβλεψε τῶν δικαίων ὁ δῆμος, ἀνεσκίρτησε, Λόγε, καί ἀνεβόησεν· Ἦλθες πάντας δεσμῶν ἀπολῦσαι· ὑμνοῦμεν τό κράτος σου». Τό φῶς τό ἄδυτον καί ἡ ζωή τῶν ἁπάντων δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό ὕδωρ ζωῆς, δηλαδή τό Θεῖον Πνεῦμα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ὡς ἐναργέστατα μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης: «Ὁ διψῶν ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω· ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, ὕδατος ζωῆς Πνεύματος θείου, ποταμοί ρεύσουσιν ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ», (Ἰωάν. 7, 37-38). Ἐξ ἄλλου ὁ σοφός Παῦλος ὀνομάζει/καλεῖ τό Ἅγιον Πνεῦμα ὡς «ὕδωρ ζῶν» λέγων: «Καί γάρ ἐν ἑνί Πνεύματι ἡμεῖς πάντες εἰς ἕν σῶμα ἐβαπτίσθημεν, εἴτε Ἰουδαῖοι εἴτε Ἕλληνες, εἴτε δοῦλοι εἴτε ἐλεύθεροι, καί πάντες εἰς ἕν Πνεῦμα ἐποτίσθημεν» (Α΄ Κορ. 12,13).

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου: «Ὅς δ’ ἄν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος, οὗ ἐγώ δώσω αὐτῷ, οὐ μή διψήσῃ εἰς τόν αἰῶνα, ἀλλά τό ὕδωρ ὅ δώσω αὐτῷ γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγή ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον», (Ἰωάν. 4,14), δέν ἀπευθύνεται μόνον πρός τήν Σαμαρείτιδα γυναῖκα, ἀλλά πρός πάντας πιστεύοντας καί μή πιστεύοντας.

Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ὁ πίνων ἐκ τοῦ ζῶντος ὕδατος, τοῦ παρεχομένου ὑπό τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἐξασφαλίζει εἰς τήν ψυχήν αὐτοῦ, διά τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τήν αἰωνίαν εὐλογίαν καί ἱκανοποίησιν τῶν ἐσωτερικῶν καί εὐγενῶν πόθων τῆς ψυχῆς, ἀπαλλαττούσης αὐτήν τῆς δίψης καί τοῦ πνευματικοῦ θανάτου.

Τό φαινόμενον τοῦ πνευματικοῦ τούτου θανάτου εἶναι τό χαρακτηριστικόν τῆς συγχρόνου ἡμῶν ἐποχῆς. Τοῦτο παρατηρεῖται καί εἰς τούς θρησκευομένους ἀνθρώπους γενικώτερον καί τούς Χριστιανούς εἰδικώτερον, οἱ ὁποῖοι εἶναι κατ’ ὄνομα καί οὐχί κατά τήν οὐσίαν πιστοί.

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὡς πηγή ζώσης λατρείας εἶναι ἡ πηγή τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἐνεργείας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ Χριστός εἶναι ἡ βρώσις καί ἡ πόσις τῆς διψώσης ψυχῆς παντός ἀνθρώπου, πολλῷ δέ μᾶλλον τῶν ποτισθέντων εἰς ἕν Πνεῦμα, τό Πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ, κατά τόν θεῖον Παῦλον. (Α’ Κορ. 12,13).

Δεῦτε ἀδελφοί μου, προσέλθωμεν καί ἡμεῖς τῇ πηγῇ τῆς ζωῆς τῷ Θεῷ καί Σωτῆρι ἡμῶν Χριστῷ διά τῶν πρεσβειῶν τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καί τῶν ἱκεσιῶν τοῦ ἁγίου Νεομάρτυρος Φιλουμένου καί μετά τοῦ μελῳδοῦ εἴπωμεν: «Ὕδωρ ὑπάρχεις ζωῆς, ἐβόα Χριστῷ ἡ Σαμαρεῖτις· πότισον οὖν μέ Λόγε διψῶσαν πάντοτε, σοῦ τήν θείαν Χάριν, ὅπως μηκέτι Ἰησοῦ Κύριε, ἀγνωσίας κρατῶμαι αὐχμῷ, ἀλλά κηρύττω σου τα μεγαλεῖα καί προσκυνῶ τήν Ἁγίαν Σου Ἀνάστασιν». Ἀμήν.

Χριστός Ἀνέστη!

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν προσηνέχθη ὑπό τοῦ ἡγουμένου καί ἀνακαινιστοῦ τῆς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰουστίνου κέρασμα τῇ δέ μεσημβρίᾳ παρετέθη ὑπ’ αὐτοῦ εἰς τήν Πατριαρχικήν συνοδείαν καί πολλούς ἑόρτιος τράπεζα.

Διαρκούσης τῆς τραπέζης, ὁ καταγόμενος ἐκ τῶν περιχώρων Ρωμαιορθόδοξος νέος δικηγόρος Χαλήλ Ἀμποῦ Γανάμ προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ ἀραβιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον:

https://www.jp-newsgate.net/ar/2018/05/06/38120

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″]