1

Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Ἡ Κυριακή, 28η Φεβρουαρίου/ 13η Μαρτίου 2022, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ὡς Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας ἤτοι ὡς θρίαμβος τῆς ἀληθείας τῆς Ὀρθοδοξίας, διά τῆς ἀναστηλώσεως ὑπό τῆς εὐσεβοῦς αὐτοκρατείρας Θεοδώρας καί τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Μεθοδίου τῶν ἁγίων εἰκόνων, μαρτυρουσῶν τήν ἔνσαρκον ἐπί τῆς γῆς παρουσίαν τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἡ ἑορτή αὐτή ἑωρτάσθη διά Μεγάλου Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ὡς ὁρίζει ἡ Τυπική καί Προσκυνηματική διάταξις τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.

Ὡσαύτως ἑωρτάσθη διά θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς εἰς τό Καθολικόν, προεξάρχοντος καί πάλιν τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου (καί Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος καί διακόνων καί τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα καί μελῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Γενικοῦ Προξενείου καί πολλῶν πιστῶν Ἑλληνοφώνων, Ἀραβοφώνων, Ρωσσοφώνων ἐντοπίων, ἄνευ δέ προσκυνητῶν λόγῳ τῶν ἰσχυόντων εἰσέτι ἐλαφροτέρων μέτρων τοῦ covid-19:

Τῆς θείας Λειτουργίας ἀπολυθείσης ἤρχισεν ἡ λιτανεία τρίς πέριξ τοῦ Ἁγίου Τάφου καί ἀνά τά προσκυνήματα καταλήξασα πρό τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου.

Ἐνταῦθα ἀνεγνώσθη ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου τό «Συνοδικόν» τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς παραδίδεται εἰς τό Τριῴδιον, τό ὁποῖον μακαρίζει τούς εὐσεβεῖς Πατριάρχας, Ἀρχιερεῖς, Αὐτοκράτορας καί Ἱερεῖς, ἀγωνισαμένους ὑπέρ τῶν ἁγίων εἰκόνων καί ἀναθεματίζει, ἤτοι παραδίδει εἰς τόν Θεόν τούς ἀρνητάς τῶν ἁγίων εἰκόνων καί τούς κηρύξαντας ἄλλας αἰρετικάς διδασκαλίας.

Τῶν κωδώνων κρουομένων, ἡ Πατριαρχική συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα.

Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος ὡμιλησεν ὡς ἕπεται:

“Τοῦτο καί ἡμεῖς τό παρ’ ἡμῶν πρόσλημμά τε καί φύραμα αἰσθητόν τε καί περιγραπτόν εἰδότες, εἰκονίζομεν καί προσκυνοῦμεν εὐσεβῶς καί τήν αὐτόν ἐν παρθενίᾳ τεκοῦσαν καί τούς αὐτῷ τελείως εὐαρεστήσαντας. Τούτου τά τῶν παθῶν σύμβολα καί μάλιστα τόν σταυρόν καί τιμῶμεν καί προσκυνοῦμεν ὡς τρόπαια θεῖα κατά τοῦ κοινοῦ πολεμίου», κηρύττει καί ὁμολογεῖ ὁ θεηγόρος Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς.

Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος κ. Εὐάγγελε Βλιώρα,

Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί Προσκυνηταί,

Σήμερον, Κυριακῇ Α΄ τῶν Νηστειῶν, ἀνάμνησιν ποιούμεθα τοῦ σπουδαίου καί ἱστορικοῦ γεγονότος τῆς Ἀναστηλώσεως τῶν ἁγίων καί σεπτῶν εἰκόνων, γενομένης παρά τῶν ἀειμνήστων αὐτοκρατόρων Κωνσταντινουπόλεως Μιχαήλ καί τῆς μητρός αὐτοῦ Θεοδώρας, ἐπί Πατριαρχίας τοῦ Ἁγίου καί ὁμολογητοῦ Μεθοδίου.

Ἡ κατά τῶν εἰκονομάχων νικητήριος δύναμις τῆς Ἐκκλησίας ἀνεγνωρίσθη ὡς ὁ θρίαμβος τῆς ὑγιαινούσης πίστεως τῶν Ὀρθοδόξων κατά τῶν πολεμίων αὐτῶν. Λέγομεν τοῦτο, διότι ἡ ὑπό τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τῶν μεγάλων ἐγκρίτων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας διατύπωσις δογμάτων τῆς ἀκριβοῦς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως διέσωσεν καί διεφύλαξεν τήν ἱεράν παρακαταθήκην, τήν ὁποίαν παρελάβομεν ἐκ τῶν μαθητῶν καί Ἀποστόλων τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Ἡ ἁγία ἡμῶν τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, ἐνισχυομένη καί στερεουμένη ὑπό τῆς θείας τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Κυρίου ἡμῶν ἀναδυομένης ἐνεργείας καί ἀκούουσα εἰς τά ρήματα τοῦ Κυρίου: «Μακάριοι οἱ ἀκούοντες τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί φυλάσσοντες αὐτόν» (Λουκ. 11, 28). ἀνεδείχθη ὁ ἀσφαλής λιμήν τῆς ἑνότητος τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως, δηλονότι οὐχί μόνον τῆς δογματικῆς, ἀλλά καί τῆς κατά χάριν δωρουμένης: «Αὕτη τοίνυν ἡ κατά χάριν δωρουμένη πίστις ἐκ τοῦ Πνεύματος οὐ δογματική μόνον ἐστίν ἀλλά καί τῶν ὑπέρ ἄνθρωπον ἐνεργητική», διδάσκει ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων (ἴδε Β.Ε.Π. Τόμος 39ος  σελ. 64  § ΙΑ΄).

Ἰδού λοιπόν διά τί ἡ ἁγία τῶν Ἱεροοσλύμων Ἐκκλησία ἐπικαλεῖται ἐπί πάντας τούς θέλοντας προσκυνῆσαι τόν Πανάγιον Τάφον καί τά λοιπά σεβάσματα τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καί τῆς Θεοτόκου Μητρός Αὐτοῦ τήν χάριν αὐτῶν. «Ἡ τῆς εἰκόνος τιμή ἐπί τό πρωτότυπον διαβαίνει», λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος. Κατά τόν ἴδιον ἀκριβῶς τρόπον, ἡ προσκύνησις τῶν Ἱερῶν Σεβασμάτων [Προσκυνημάτων] μεταβαίνει εἰς τά θεῖα πρόσωπα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καί τῶν λοιπῶν Ἁγίων. «Πεσόντες προσκυνοῦμεν οὐ τῇ ὕλῃ, ἀλλά τῷ εἰκονιζομένῳ», λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, (γονατίζοντες προσκυνοῦμεν ὄχι τήν ὕλην τοῦ Εὐαγγελίου οὔτε τήν ὕλην τοῦ σταυροῦ, ἀλλά τήν μορφήν τοῦ Κυρίου).

Ἡμεῖς, κλῆρος καί λαός, συναχθέντες ἐν τῷ τόπῳ τοῦ σταυρικοῦ Πάθους, τῆς ταφῆς καί τῆς Ἀναστάσεως ἐτελέσαμεν τό μέγα τῆς θείας Λειτουργίας μυστήριον, προσαγαγόντες οὕτως εὐχαριστήριον αἶνον καί δοξολογίαν τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ.

Μετά δέ τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ἑόρταζε, πανηγύριζε ὁ Χριστώνυμος λαός Κυρίου, βλέπων τήν Ἐκκλησίαν καί πάλιν διαλάμπουσαν τό κάλλος τῆς θείας μορφῆς· ἥν Θεός ὤν ἐφόρεσεν ὡς ἄνθρωπος διά τό σῶσαι ἡμᾶς» Ἔτη πολλά καί εὐλογημένη νηστεία. Ἀμήν”.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας