Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.
Τήν Κυριακήν, 11ην /24ην Μαρτίου 2013, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου, συμφώνως πρός τήν προσκυνηματικήν αὐτοῦ τάξιν καί τυπικήν διάταξιν ἡ ἑορτή τῆς μνήμης τῆς ἀναστηλώσεως τῶν ἁγίων εἰκόνων, ὡς γεγονότος ταυτοσήμου τῇ Ὀρθοδοξίᾳ, τῆς ἀληθινῆς δηλαδή ὀρθῆς δόξης, ὀρθῆς λατρείας τοῦ ἑνός καί μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ.
Α’ Ἑσπερινός.
Ὁ ἑορτασμός ἤρξατο ἀπο τῆς ἑσπέρας τοῦ Σαββάτου διά τῆς ἀναγνώσεως τῆς Θ’ ὥρας εἰς τόν μοναστηριακόν ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, τῆς ἐπισήμου καθόδου εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τῆς Προσκυνήσεως μετά θυμιάματος εἰς τήν Ἀποκαθήλωσιν καί τόν Πανάγιον Τάφον καί τήν εἴσοδον εἰς τό Καθολικόν.
Τῆς ἀκολουθίας, συμπεριλαβούσης θυμίαμα τῶν διακόνων ἀνά τά Προσκυνήματα, ἐν κρούσει σημάντρων, Ἀνοιξαντάρια καί Ἀρτοκλασίαν, προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συμπροσευχομένων τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, Ἱερομονάχων καί Ἱεροδιακόνων.
Τῶν Συριάνων ἀνελθόντων εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν, συμφώνως τῷ Προσκυνηματικῷ Καθεστῶτι, ἄνευ σταυροῦ σκήπτρου καί ραβδούχου καί τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀπολυθέντος, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα.
Β’ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ.
Τήν 7.00μ.μ. τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας ἡ Πατριαρχική συνοδεία κατῆλθεν ἀπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.
Ἐνταῦθα εἰς τό Καθολικόν ἐψάλη εὐθύς ἐν ἀρχῇ τό «ἄνωθεν οἱ προφῆται», οἱ ἱερεῖς ἔλαβον καιρόν παρά τοῦ Πατριάρχου, ἐν συνεχείᾳ ὁ Πατριάρχης ἔλαβε καιρόν καί εἰσελθών ἠσπάσθη τούς Ἀρχιερεῖς καί ἐνεδύθη Οὗτος καί οἱ Ἀρχιερεῖς τά Ἀρχιερατικά ἄμφια καί ἐξελθών ἔστη ἐπί τῆς καθέδρας, ἑστημένης παρά τόν ὀμφαλόν τῆς γῆς, τῶν Ἀρχιερέων δεξιόθεν καί ἀριστερόθενΑὐτοῦ ἱσταμένων.
Εἰς τό σημεῖον τοῦτο ἤρξατο ἡ Πατριαρχική καί Πολυαρχιερατική θεία Λειτουργία, συλλειτουργούντων τοῦ Μακαριωτάτου τῶν Ἁγιωτάτων Ἀρχιερέων Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Ἀβήλων κ. Δωροθέου, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου.
Τῆς θείας Λειτουργίας πληρωθείσης, ἤρξατο ἡ λιτανεία τρίς πέριξ τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου καί ἀνά τά προσκυνήματα, καταληξάσης ἐνώπιον τοῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου. Ἐνταῦθα ἀνεγνώσθη τό Β’ Εὐαγγέλιον ἀπό τοῦ Τριῳδίου καί ὑπέρ αἰωνίου μνήμης τῶν εὐσεβῶν Πατριαρχῶν Βασιλέων καί ἄλλων προασπιζομένου τάς Ἁγίας Εἰκόνας καί τά «ἀναθέματα»ἐναντίον τῶν πολεμίων τούτων.
Μετά τό «Τίς Θεός μέγας» καί τήν εἴσοδον εἰς τό Καθολικόν, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τό Πατριαρχεῖον.
Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε πάντας τούς προσελθόντας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:
«Φύσει ἀπερίγραπτος, τῇ θεϊκῇ σου ὑπάρχων, ἐπ’ ἑσχάτων Δέσποτα, σαρκωθείς ἠξίωσας περιγράφεσθαι· τῆς σαρκός προσλήψει γάρ καί τά ἰδιώματα, ἀνελάβου ταύτης ἅπαντα· διό τό εἶδός σου, τό τῆς ἐμφερείας ἐγγράφοντες, σχετικῶς ἀσπαζόμεθα, πρός τήν σήν ἀγάπην ὑψούμενοι· καί τῶν ἰαμάτων τήν χάριν ἀπαντλοῦμεν ἐξ αὐτοῦ, τῶν Ἀποστόλων ἑπόμενοι θείαις παραδόσεσιν».
Μέ αὐτούς τούς λόγους, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, διατυπώνει μέ ἀκρίβειαν καί σαφήνειαν τό νόημα καί τό περιεχόμενον τῆς σημερινῆς ἑορτῆς τῆς Ὀρθοδοξίας ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἡ ἀναστήλωσις τῶν Ἁγίων καί Σεπτῶν εἰκόνων, γενομένη παρά τῶν ἀειμνήστων Αὐτοκρατόρων Κωνσταντινουπόλεως, Μιχαήλ καί τῆς μητρός αὐτοῦ Θεοδώρας ἐπί τῆς Πατριαρχίας τοῦ Ἁγίου καί ὁμολογητοῦ Μεθοδίου ἀποτελεῖ σταθμόν εἰς τόν ἀγῶνα τῆς Ἐκκλησίας ὑπέρ διαφυλάξεως τῆς ὀρθῆς καί ἀνοθεύτου Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς ἡμῶν σῳζούσης πίστεως καί ὁμολογίας.
Ἡ αἵρεσις τῆς εἰκονομαχίας, δηλονότι ἡ ἄρνησις προσκυνήσεως τῶν ἁγίων εἰκόνων ἦτο κατ’ οὐσίαν ἀναβίωσις τῆς αἱρέσεως τοῦ Νεστοριανισμοῦ, τουτέστιν ἀλλοίωσις καί κατ’ ἐπίνοιαν ἀνθρωπίνη ἑρμηνεία τοῦ μυστηρίου τῆς θείας ἐν Χριστῷ Οἰκονομίας γενικώτερον καί τοῦ προσώπου τῆς Παναγίας Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας εἰδικώτερον. Καί τοῦτο διότι εἰς τό πρόσωπον τῆς Παναγίας ἐτελεσιουργήθη ἡ καθ’ ὑπόστασιν ἕνωσις θείας καί ἀνθρωπίνης φύσεως. Ἰδού τί ὁμολογεῖ ἡ Ἐκκλησίας διά τοῦ μελῳδοῦ αὐτῆς:
«Ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος τοῦ Πατρός ἐκ σοῦ, Θεοτόκε, περιεγράφη σρακούμενος καί τήν ρυπωθεῖσαν εἰκόνα εἰς τό ἀρχαῖον ἀναμορφώσας, τῷ θείῳ κάλλει συγκατέμιξεν. Ἀλλ’ ὁμολογοῦντες τήν σωτηρίαν, ἔργῳ καί λόγῳ ταύτην ἀνιστοροῦμεν».
Τήν ὁμολογίαν ταύτην τῆς σωτηρίας εὐχαριστιακῶς καί μετά παρρησίας διεκηρύξαμεν ἐν μέσῳ τοῦ τόπου τῆς σταυρικῆς θυσίας καί τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἡ σεβασμία χορεία τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, Ἀρχιερέων, Ἱερέων, Ἱερομονάχων, διακόνων καί μοναχῶν μετά τῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν καί τῶν εὐσεβῶν μελῶν τοῦ χριστεπωνύμου ἡμῶν ποιμνίου.
Δεηθῶμεν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ἡ ἀπαράλλακτος εἰκών τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, πρεσβείαις τῶν ἁγίων σου μαρτύρων καί Ὁμολογητῶν, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.»
Ἔτη πολλά.
Ἡ ἀκολουθία μετεδόθη ζωντανά ἐκ τοῦ Δικτυακοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τοῦ Πατριαρχείου, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://jerusalem-patriarchate.info/2012/12/26/7446/
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
httpv://youtu.be/vMHNWFa_S2A
ngg_shortcode_0_placeholder