1

Η ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Ἡ Θεομητορική ἑορτή τῆς Κοιμήσεως ἀπετέλεσε τήν κορωνίδα τῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων τοῦ Δεκαπενταυγούστου πρός τιμήν τῆς Θεοτόκου εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων.

Διά τήν ἑορτήν ταύτην ἐτελέσθη Πανηγυρικός Ἑσπερινός τό ἑσπέρας τῆς ἑορτῆς εἰς τό Θεομητορικόν Μνῆμα, χοροστατοῦντος τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου.

Τήν πρωΐαν τῆς ἡμέρας τῆς ἑορτῆς, Σαββάτου, 18ης /28ης Αὐγούστου 2010, προσῆλθεν ἐκ τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος εἰς Γεθσημανῆν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας.

Κατόπιν τῆς ἐπισήμου προϋπαντήσεως εἰς τήν αὐλήν τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ὁ Μακαριώτατος ἐνδεδυμένος μανδύαν, εἰσώδευσεν εἰς τόν ἱερόν ναόν καί προεξῆρξε τοῦ Ὄρθρου μετ’ ἀρτοκλασίας καί τῆς θ. Λειτουργίας.

Συλλειτουργοί τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιερεῖς ἦσαν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, ὁ παρεπιδημῶν Μητροπολίτης Δράμας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κ. Παῦλος καί οἱ Σεβασμιώτατοι Ἀρχιερεῖς Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος καί Ἀρχιεπίσκοπος Θαβωρίου κ. Μεθόδιος καί πλειάς ἱερέων Ἁγιοταφιτῶν, ἀλλά καί ἄλλων ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, Ἑλλάδος, Ρωσίας, Οὐκρανίας, Ρουμανίας, Σερβίας κ.ἄ.

Ἀθρόα ὑπῆρξε ἡ συμμετοχή εὐλαβοῦς ἐκκλησιάσματος, ἐκφράζοντος τήν εὐλάβειαν καί τήν τιμήν αὐτοῦ πρός τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον. Τό Ἐκκλησίασμα τοῦτο ἦτο πολυεθνικόν μέν ἐξ ἐπόψεως καταγωγῆς, Ἕλληνικῆς, Ρῶσικῆς, Ρουμανικῆς, Σερβικῆς, Πολωνικῆς καί εἴ τινος ἄλλης ὁμόφωνον, ὅμως εἰς τήν πίστιν αὐτοῦ τήν Ὀρθόδοξον, τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας.

Τήν τελείαν εἰς λόγον καί μέλος ὑμνολογίαν τῆς Ἐκκλησίας, τήν θεολογοῦσαν περί τοῦ προσώπου, τοῦ ἔργου καί ἰδίᾳ περί τῆς μεταστάσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐσχολίασε εἰς τό κήρυγμα Αὐτοῦ εἰς τό Κοινωνικόν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὡς ἕπεται:

«Ἡ τῶν οὐρανῶν ὑψηλοτέρα ὑπάρχουσα καί τῶν Χερουβείμ ἐνδοξοτέρα καί πάσης κτίσεως τιμιωτέρα, ἡ δι’ ὑπερβάλλουσαν καθαρότητα, τῆς ἀϊδίου οὐσίας δοχεῖον γεγενημένη, ἐν ταῖς τοῦ Υἱοῦ χερσί σήμερον τήν παναγίαν παρατίθεται ψυχήν, καί σύν αὐτῇ πληροῦται τά σύμπαντα χαρᾶς καί ἡμῖν δωρεῖται τό μέγα ἔλεος».

«Μέ αὐτούς τούς λόγους, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί εὐλαβεῖς προσκυνηταί, περιγράφει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας τό ὄντως μέγα καί παράδοξον γεγονός τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας».

«Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός λέγων, «ἡ πηγή τῆς ζωῆς», δηλαδή ἡ μητέρα τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, «ἐν μνημείῳ τίθεται, καί κλῖμαξ πρός οὐρανόν ὁ τάφος γίνεται».

«Σήμερον ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἔχομεν τήν μεγάλην αὐτήν εὐλογίαν νά εὑρισκώμεθα ὡς ἄλλοι ἀπόστολοι συναθροισθέντες ἐνθάδε, ἀπό τά πέρατα τῆς γῆς, ἐνώπιον τοῦ κενοῦ, τοῦ ἄδειου μνήματος καί τοῦ τάφου πού κηρύττουν τήν ταφήν, τόν φυσικόν θάνατον, ἀλλά καί τήν εἰς οὐρανούς μετάστασιν τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας».

«Ἔχομεν τήν μεγάλην εὐλογίαν, ἐπαναλαμβάνομεν, νά συμμετέχωμεν ἑορτίως καί πανηγυρικῶς καί εὐχαριστιακῶς εἰς τό σωτηριῶδες γεγονός τῆς ἀναμνήσεως τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καί Μητέρας τοῦ Θεοῦ. «Ἤρθη τό σῶμα μέν τοῦ τάφου, παραμένει δέ ἡμῖν ἡ εὐλογία σοῦ Παρθένε ἁγνή», ψάλλει ὁ ὑμνῳδός».

«Ἡ εὐλογία δέ τῆς Παρθένου ἁγνῆς Μαρίας, ἡ ὁποία παραμένει εἰς ἡμᾶς δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τόν ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων αὐτῆς σωματωθέντα Θεόν Λόγον, τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τόν ἀρχηγόν τῆς πίστεως ἡμῶν».

«Αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθείας, δηλονότι τῆς ἀμωμήτου Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως, ἀναδεικνύεται μόνιμος καί ἀψευδής μάρτυς ἡ ἀειπάρθενος Μαρία οὐχί μόνον διά τοῦ ἁπλοῦ λόγου, ἀλλά κυρίως καί πρωτίστως διά τῆς ἀνεκλαλήτου καί ἀνειπώτου ἐμπειρίας τοῦ ἀπ αἰώνων κεκρυμμένου μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας. Καί τοῦτο τόσον κατά τήν στιγμήν, ὅτε, εὑρέθη ἐν γαστρί ἔχουσα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, (Ματθ. 1, 18), ὅταν δηλαδή εὑρέθη ἔγκυος διά τῆς δημιουργικῆς ἐπενεργείας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅσον καί κατά τόν θάνατον, τήν κοίμησιν αὐτῆς: «Νόμους τῆς φύσεως λαθοῦσα τῆ κυήσει σου, τῷ ἀνθρωπίνῳ νόμῳ θνῄσκεις μόνη Ἁγνή, ζωώσασα τούς πάλαι, νενεκρωμένους Ἄχραντε, ζωηφόρῳ τοκετῷ σου».

«Μέ ἄλλα λόγια, λέγει ὁ ὑμνῳδός:  Σύ Παναγία, Μητέρα τοῦ Θεοῦ, πού διέφυγες τούς νόμους τῆς φύσεως κατά τήν ἐγκυμοσύνην σου, τώρα θνῄσκεις σύμφωνα μέ τόν ἀνθρώπινον νόμον (τόν νόμον τῆς φύσεως). Σύ, ἡ μόνη ἁγνή, ἡ ὁποία ἐζωοποίησας μέ τόν ζωηφόρον τοκετόν σου αὐτούς, οἱ ὁποῖοι πρό τοῦ νά γεννηθῇ ὁ Χριστός ἦσαν νεκροί ἀπό τήν ἁμαρτίαν».

«Σήμερον, ἀγαπητοί μου, εὐφραίνεται καί ἀγάλλεται ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, σήμερον πανηγυρίζει ἡ γῆ ἅπασα, σήμερον οἱ ἄγγελοι σκιρτῶσιν, σήμερον ἀγαλλιῶνται πάντες οἱ δίκαιοι. Σήμερον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μᾶς προτρέπει διά στόματος τοῦ ὑμνῳδοῦ λέγουσα: «Σκιρτήσατε καρδίαι πάντων εὐσεβούντων, ἐν τῇ κοιμήσει τῆς μόνης Θεόπαιδος, τῇ ἀκοιμήτῳ πρεσβείᾳ ταύτης σῳζόμενοι».

«Ναί, ἀγαπητοί μου, καί σήμερον καλούμεθα νά ἀνοίξωμεν τήν καρδίαν μας καί ἐναποθέσωμεν διά τῆς μετανοίας τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μας εἰς τήν μητέρα τοῦ Θεοῦ καί μητέρα ἡμῶν».

«Ὡς πάντων ὑπερτέρα καί καθαρωτέρα, τόν μόλυσμόν τῆς ψυχῆς μου καθάρισον, ἡ τοῦ Θεοῦ συλλαβοῦσα τόν Ὑπεράγαθον». Ἀμήν».

Πολλοί τῶν πιστῶν προσῆλθον εἰς τό μυστήριον τῆς θ. Εὐχαριστίας, ἐπισφραγίζοντες οὕτω τήν συμμετοχήν αὐτῶν εἰς τήν Θεομητορικήν ἑορτήν.

Μετά τήν ἀπόλυσιν ἐπηκολούθησεν ἄνοδος εἰς τό ἡγουμενεῖον καί ἑόρτιος δεξίωσις ὑπό τοῦ Καθηγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου, τῇ παρουσίᾳ καί τοῦ Ἐκπροσώπου τοῦ Γενικοῦ Προξενείου τῆς Ἑλλάδος κ. Γεωργίου Πουλέα και τῆς συζύγου αὐτοῦ κ. Φαίης Πολυζωΐδου – Πουλέα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder