1

Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΕΩΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΧΟΖΕΒΙΤΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΜΟΝΗΝ ΧΟΖΕΒΑ.

Τήν Κυριακήν, 18ην /31ην Ἰανουαρίου 2016, ἔλαβε χώραν ἡ ἔνταξις εἰς τό Ἁγιολόγιον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ νέου Χοζεβίτου εἰς πανηγυρικήν θείαν Λειτουργίαν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῶν Ἁγίων Ἰωάννου καί Γεωργίου τῶν Χοζεβιτῶν.

Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ νέος Χοζεβίτης, ἐκ Ρουμανίας καταγόμενος, προσῆλθεν εἰς τούς ἁγίους Τόπους μεσοῦντος τοῦ 20οῦ αἰῶνος καί ἔλαβε τό μοναχικόν σχῆμα εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ὁσίου Σάββα καί τήν χάριν τῆς Ἱερωσύνης εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων καί ἔζησεν τόν πλεῖστον χρόνον τῆς ζωῆς αὐτοῦ  εἰς τήν Ἱ. Μονήν τοῦ Χοζεβᾶ καί διεκρίθη εἰς ἀρετήν καί ὁσιότητα, διό καί τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διά συνοδικῆς πράξεως αὐτοῦ  ἀπεφάσισε τήν ἔνταξιν αὐτοῦ εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἐκκλησίας ὅλης.

Ἅμα τῇ ἀφίξει τοῦ Μακαριωτάτου εἰς τήν Μονήν, ἐν ᾧ τόν προϋπάντησε πλῆθος λαοῦ ἔξω τῆς εἰσόδου τῆς Μονῆς, ὑπεδέχθη Αὐτόν ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Κωνσταντῖνος εἰς τήν εἴσοδον τοῦ Ναοῦ διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί:

“Δίκαιος δέ ἐάν φθάσῃ τελευτῆσαι, ἐν ἀναπαύσει ἔσται·  γῆρας γάρ τίμιον οὐ τό πολυχρόνιον οὐδέ ἀριθμῷ ἐτῶν μεμέτρηται·  πολιά δέ ἐστι φρόνησις ἀνθρώποις καί ἡλικία γήρως βίος ἀκηλίδωτος. εὐάρεστος τῷ Θεῷ γενόμενος ἠγαπήθη καί ζῶν μεταξύ ἁμαρτωλῶν μετετέθη·  ἡρπάγη, μή κακία ἀλλάξῃ σύνεσιν αὐτοῦ ἢ δόλος ἀπατήσῃ ψυχήν αὐτοῦ· βασκανία γάρ φαυλότητος ἀμαυροῖ τά καλά, καί ρεμβασμός ἐπιθυμίας μεταλλεύει νοῦν ἄκακον· τελειωθείς ἐν ὀλίγῳ ἐπλήρωσε χρόνους μακρούς, ἀρεστή γάρ ἦν Κυρίῳ ἡ ψυχή αὐτοῦ·”

 Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, Σεβασμία τῶν Ἱεραρχῶν χορεία, Τίμιοι Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί, Ἱερολογιώτατοι Ἱεροδιάκονοι, Ὁσιώτατοι Μοναχοί καί Μοναχαί, Φιλάγιε τοῦ Θεοῦ Λαέ,

Ἡ ἁγιασμένη τοῦ Χοζεβᾶ Λαύρα τελεῖ σήμερον ἐν χαρᾷ ἀνεκλαλήτῳ καί ζῇ τό δικό της  Θαβώρειον γεγονός! Διότι το πνευματικό αὐτῆς τέκνο, ὁ μακαριστός ἐν Ἱερομονάχοις Ἰωάννης Ἰακώβ, ἐκ τῆς ἁγιοτόκου γῆς τῆς Ρουμανίας μεταφυτευθείς, διήνυσε τά κατά τόν Ἅγιο Μάξιμο τόν Ὁμολογητή, τρία στάδια τῆς μοναχικῆς καί ἀσκητικῆς πορείας καί βιοτῆς: ἤτοι τήν κάθαρση τό φωτισμό καί τή θέωση.

Ὁ Θεός χαρίτωσε αὐτόν ἐμφανῶς, διά τῆς ἀφθαρσίας τοῦ σκηνώματος, τῆς μυροβλυσίας καί τῆς ταχείας ἀνταποκρίσεως εἰς τά αἰτήματα τῶν ὑπεραλγούντων, οἱ οποῖοι κυριολεκτικῶς συρρέουν πρό τοῦ ἀφθάρτου του σκήνους.

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, κατόπιν κανονικῆς ἀναμονῆς, συλλογῆς μαρτυριῶν καί καταγραφῆς θαυμαστῶν, πέραν πάσης ἀμφιβολίας, σημείων κατατεθέντων ὑπό τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἔρχεται σήμερον διά τῆς Θεοπνεύστου Ἀποφάσεως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, ἧς ἡ Ὑμετέρα Θειοτάτη Μακαριότης προΐσταται, ὅπως κατάταξῃ τόν μακαριστό Ἱερομόναχο Ἰωάννη Ἰακώβ εἰς τήν τῶν Ἁγίων χορείαν.

Ἡ Ἱερά λοιπόν Λαύρα τοῦ Χοζεβᾶ  βιώνει τό δικό της Θαβώρειο γεγονός, διότι ὁ Κύριος, κατά τό γεγονός τῆς Θείας Του Μεταμορφώσεως στό Ὄρος Θαβώρ, ἥνωσε τό παρελθόν, τό παρόν καί τό μέλλον εἰς τά πρόσωπα τοῦ Προφήτου Μωϋσέως, τῶν Ἁγίων Αποστόλων καί τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ ἀντιστοίχως. Οὕτως, κατά τήν σήμερον ἡμέραν ἐν τῇ Θείᾳ Λειτουργίᾳ καί ἀποκλειστικῶς διά τῆς Χάριτος τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τό ὁποῖο ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης θά ἐπιτελέσῃ, ἑνοῦνται οἱ τρεῖς χρονικές βαθμίδες εἰς τήν μακραίωνον ἱστορίαν τῆς Ἱερᾶς ταύτης Λαύρας. Ἤτοι, τό παρελθόν εἰς τά πρόσωπα τῶν Ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης, τῶν Ἁγίων Κτιτόρων Γεωργίου καί Ιωάννου, ἔτι δέ καί τῆς χορείας τῶν τριῶν χιλιάδων Ὁσιομαρτύρων Ἀββάδων

μέ τό παρόν εἰς τό πρόσωπον τοῦ μακαριστοῦ ἐν Ὁσίοις Ἰωάννου Ἰακώβ

καί τό μέλλον εἰς τό πρόσωπον τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ, ὁ οποῖος θά ἔλθῃ «κατά τήν ἡμέραν Κυρίου τήν μεγάλην καί ἐπιφανῆ» (Μαλαχίας 4,4).

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Σᾶς καλωσορίζομε στήν Ἁγιοτόκο Λαύρα τοῦ Χοζεβᾶ καί δεόμεθα:

Θεόφιλε καί νεολαμπέστατε Θεῖε Ιωάννη, πρέσβευε ὑπέρ τοῦ Ἁγιοφίλου Πατριάρχου ἡμῶν Θεοφίλου, ὑπέρ τῆς  Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί ὑπέρ τοῦ σύμπαντος κόσμου. ΑΜΗΝ».

 

Εἰς ταύτην ἀνταπήντησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

 

Δαυΐδ γάρ λέγει τι «οκ γκαταλείψεις τήν ψυχήν μου ες δου οδέ δώσεις τόν σιόν σου δεν διαφθοράν. γνώρισάς μοι δούς ζως, πληρώσεις με εφροσύνης μετά το προσώπου σου.» (Ψαλμ. 15, 10-11), κηρύττει πόστολος Πέτρος ν τ βιβλί τν Πράξεων τν ποστόλων (2, 25-28).

σιολογιώτατε ρχιμανδρῖτα π. Κωνσταντνε,

 Νν πέστη καιρός τς κανονικς κατατάξεως ν τ χορ το νέφους τν γίων τς γίας μν κκλησίας το ν σκήσει λάμψαντος καί εωδιάσαντος σίου Πατρός μν ωάννου ν τος σκηνώμασι το Χοζεβ. σημερινή ορτή τν ν γίοις Πατέρων μν θανασίου καί Κυρίλλου, Πατριαρχν λεξανδρείας, λαμπρύνεται τι περισσότερον διά το χαρμοσύνου γεγονότος τς ν εχαριστιακ συνάξει νακηρύξεως νέου πνευματικο στέρος ν τ γιωνύμ Μον τν γίων Γεωργίου καί ωάννου τν Χοζεβιτν. Τούτου νεκεν φωσφόρος ορτή ατη τν γίων τς κκλησίας μν εναι πλήρης χαρς, πλήρης εφροσύνης πνευματικς, πλήρης γίου Πνεύματος, πλήρης εωδίας καί φωτισμο, ς λέγει καί μελῳδός τς κκλησίας: «τς πνευματικς χαρς καί εφροσύνης καί εωδίας λθομεν μετά τν κ περάτων τς γς ελαβν προσκυνητν ς γευθμεν καί πολαύσωμεν δοξολογοντες ν ταὐτῷ καί εχαριστοντες τόν γιον Τριαδικόν Θεόν, τόν μή γκαταλείποντα τάς ψυχάς τν σίων Ατο δεν διαφθοράν ς καί μετ’ κριβείας μαρτυρεται καί καταγγέλλεται πό το φθάρτου σκηνώματος το σίου ωάννου το Νέου Χοζεβίτου. Γεραρ τν γιοταφιτν Πατέρων δελφότης χαίρεται καί καυχᾶται ν Κυρί στοιχοσα ες τούς λόγους το θείου Παύλου λέγοντος: « καυχώμενος ν Κυρί καυχάσθω», (Α΄ Κορ. 1, 31).

 Προσέτι δέ καί ες τούς Παυλείους λόγους «καί γάρ ν νί πνεύματι μες πάντες ες ν σμα βαπτίσθημεν, ετε ουδαοι, ετε λληνες, (ετε Ρουμᾶνοι), ετε δολοι ετε λεύθεροι, καί πάντες ες ν πνεμα ποτίσθημεν.», (Α΄ Κορ. 12, 13). κ το νός τούτου πνεύματος, δηλονότι το γίου, καί το Θεο καί Σωτρος μν ησο Χριστο ποτίσθησαν πάντες ο γιοι τς κκλησίας καλύτερον επεν πάντες ο γενόμενοι φίλοι το Χριστο καί κοινωνοί το προσίτου φωτός το προσώπου Ατο.

 Δεηθμεν τοῦ Κυρίου μν ησο Χριστοῦ, να καί μες ξιωθμεν τας πρεσβείαις τς ειπαρθένου περευλογημένης Δεσποίνης μν Θεοτόκου Μαρίας σύν τας κεσίαις τν ορταζομένων γίων καί σίων Πατέρων μν καί δή το σίου Πατρός μν ωάννου το Νέου Χοζεβίτου τς σημειώσεως το φωτός το Χριστο, μήν.

 καί ἀραβιστί διά στόματος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2016/01/31/18595

Τῆς πανηγυρικῆς θείας Λειτουργίας ταύτης, ἡ ὁποία ἐτελέσθη διά τήν ἐπίσημον ἀνακοίνωσιν καί ἐνεργοποίησιν τῆς Συνοδικῆς ἀποφάσεως, προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Ἐξάρχου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς Κύπρον Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αὐστροουγγαρίας κ. Ἀρσενίου παρεπιδημοῦντος ἐκ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἀρχιεπισκόπου Τιμοθέου, πρῴην Ἀντιπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας εἰς Ἱεροσόλυμα,  τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Λύδδης κ. Δημητρίου Γραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, Πέλλης κ. Φιλουμένου Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Ἴρμπετ τῆς Ἰορδανίας, τοῦ Μητροπολίτου πρῴην Ζάμπιας κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Θαβώρ Ἀρχιμανδρίτου Ἱλαρίωνος, τοῦ ἡγουμένου τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰουστίνου, τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, τοῦ ἡγουμένου ἐν Φχές τῆς Ἰορδανίας Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Χριστοφόρου ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς εἰς Ντιμπίν καί πολλῶν ἄλλων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί πολλῶν Ἱερέων τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας, τῶν ὁποίων ἡγεῖτο ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος κ. Τιμόθεος, πρῴην Ἀντιπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας εἰς Ἱεροσόλυμα, ψάλλοντος τοῦ π. Γεωργίου Χαρδαβέλλα, παρεπιδημοῦντος ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἡλείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη καί τοῦ κ. Βασιλείου Κοΐνη ἐν συμμετοχῇ ἀθρόου ἐκκλησιάσματος ἐκ μοναχῶν, μοναζουσῶν καί λαϊκῶν πιστῶν ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἐκ Ρουμανίας ἀλλά καί ἐξ ἄλλων χωρῶν, ὡς τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Ρωσίας .

Μετά τήν ὀπισθάμβωνον εὐχήν ὁ Μακαριώτατος ἀπό τῆς Ὡραίας Πύλης καί τῶν συλλειτουργησάντων Ἀρχιερέων κυκλούντων τήν λάρνακα τοῦ Ὁσίου ἀνέγνωσε τό κείμενον τῆς Ἁγιοκατατάξεως, ἐν ᾧ καί ἐκτίθενται λεπτομερῶς τά τοῦ βίου καί τῆς πολιτείας τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://jerusalem-patriarchate.info/2016/01/31/32062

Τό κείμενον τῆς Ἁγιοκατατάξεως ἠκολούθησε ἡ ἀνάγνωσις τῆς εὐχῆς τῶν κολλύβων τοῦ Ἁγίου μέ τό Ἀπολυτίκιον αὐτοῦ. Ἠκολούθησεν ἡ Ἀπόλυσις καί ἡ ἀποτελείωσις τῆς ἀρξαμένης μεταδόσεως τῆς θ. Κοινωνίας καί ἡ διανομή τοῦ Ἀντιδώρου.

Ἐν τέλει ἠκολούθησεν ἡ δέησις μετά τῆς εἰκόνος τοῦ Ἁγίου καί ἡ παράθεσις εὐφροσύνου μοναστηριακῆς τραπέζης, εἰς τό τέλος τῆς ὁποίας ἐψάλη ὁ Πολυχρονισμός τοῦ Μακαριωτάτου, ἠκολούθησε ἡ ἄνοδος πρός τήν ἁψῖδα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἄνω διά τροχηλάτων ὀχημάτων καί ὀνηλασίας καί ὁδοιπορίας καί ἡ ἀναχώρησις τοῦ Μακαριωτάτου εἰς Ἱεροσόλυμα ἐν δοξολογίᾳ τοῦ Θεοῦ διά τά θαυμάσια αὐτοῦ εἰς τήν Ἐκκλησίαν Ἱεροσολύμων.

Ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Χοζεβᾶ Ἀρχιμανδρίτης π. Κωνσταντῖνος ἐπέδωσεν εἰς τήν ἱστοσελίδα τοῦ Πατριαρχείου καί τήν κάτωθι λεπτομερῆ βιογραφίαν τοῦ Ἁγίου, συμπληροῦσαν τό κείμενον τῆς ἁγιοκατατάξεως αὐτοῦ, καί ἀναρτωμένη καί ἐκεῖ διά τούς ἐνδιαφερομένους νά ἀναγνώσουν ταύτην:

«Βιογραφία Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Νέου Χοζεβίτου

 Ὁ κατά κόσμον Ἠλίας Ἰακώβ γεννήθηκε στό χωριό Χωροντίστεα, νομοῦ Μποντοσάνι τῆς Ρουμανίας τό ἔτος 1913 ἀπό τόν Μάξιμο καί τήν Αἰκατερίνη. Λόγω τοῦ ὅτι ἔμεινε ὀρφανός κι ἀπ’ τούς δύο γονεῖς, τόν ἀνέθρεψε ἕως 11 ἐτῶν ἡ εὐλαβεστάτη γιαγιά του Μαρία, ἡ ὁποία ἐνστάλαξε στήν  παιδική ψυχή τά Θεῖα Διδάγματα. Μετά τήν κοίμησή της, πέρασε στήν  κηδεμονία ἑνός θείου καί ἔζησε σκληρά παιδικά χρόνια μέσα στήν  περιφρόνηση καί τή στέρηση, ἀλλά μέ τήν ἐλπίδα σταθερῶς προσανατολισμένη στόν Κύριο Ἰησοῦ, τόν Ὁποῖο μάλιστα εἶδε ὀφθαλμοφανῶς τό Πάσχα τοῦ 1927, ὅταν ἀπαρηγόρητος ἔκλαιγε στόν τάφο τῶν γονέων του. Ὁ Κύριος μέ γλυκεῖα φωνή τοῦ εἶπε:

«Μήν κλαῖς παιδί μου καί μήν στεναχωριέσαι,  διότι νά, εἶμαι μαζί σου. Ὁ Χριστός Ἀνέστη!»

Φιλομαθής καί εὐφυής, μετά ἀπό ἑπταετεῖς σπουδές- σέ συνθήκες ἀπίστευτης ἔνδειας – τό 1932 πῆρε τό ἀπολυτήριο τοῦ Λυκείου μέ ἄριστα. Μεταξύ τῶν δύο ἐπιλογῶν: συνέχισις σπουδῶν στή Θεολογία, ἤ προσχώρησις στίς Μοναχικές τάξεις, ὁ ἱερός πόθος τοῦ Μοναχισμοῦ, κατόπιν Θείας Προτροπῆς, ὑπερίσχυσε. Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ὁδήγησε τά βήματά του τό 1933 στή Μονή Νέαμτς, ὅπου καί ἐκάρη ρασοφόρος μοναχός τό 1936, Ἰωάννης μετονομασθείς. Φλογερή ἐπιθυμία νά προσκυνήσει τόν Πανάγιο καί Ζωοδόχο Τάφο, τόν ὁδήγησε τό ἴδιο ἔτος στήν  Ἱερουσαλήμ, ὅπου μέ τήν εὐλογία τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κυροῦ Δαμιανοῦ, κοινοβίασε ἐπί δεκαετίαν στή Λαύρα τοῦ Ἁγίου Σάββα. Πρότυπο Ὑποτακτικοῦ, ἐπεδόθη σέ Μοναχικούς ἀγῶνες καί κατόπιν εὐλογίας ἐγκαταβίωσε ἐπί ἑπταετίαν (1947-1952) στή Ρουμανική Σκήτη τοῦ Τιμίου Προδρόμου στόν Ἰορδάνη, κάτω ἀπό ἰδιαίτερα ἀντίξοες συνθῆκες διαβιώσεως.

Τῆς μεταβάσεώς του στόν Ἰορδάνη, προηγήθηκε ἡ εἰς Διάκονον καί ἡ εἰς Πρεσβύτερον χειροτονία του, βάσει τοῦ σωζομένου στό Ἀρχεῖο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Χοζεβᾶ χειροτονητηρίου του. Τήν χειροτονία του εἶχε εἰσηγηθεῖ ὁ Ἀρχιμανδρίτης Βικτωρῖνος, προϊστάμενος τῆς Ρουμανικῆς Ἀντιπροσωπίας στά Ἱεροσόλυμα πρός τόν Πατριάρχη Ρουμανίας Νικόδημο. Ἐκεῖνος, μέ τήν σειρά του, ἔθεσε τό αἴτημα στόν Πατριάρχη Ἱεροσολύμων Τιμόθεο Α’, ὁ Ὁποῖος καί τό ἀπεδέχθη. Ἡ πρώτη ἐτελέσθη τήν 21η Ἀπριλίου 1947 στόν Πανάγιο καί Ζωοδόχο τοῦ Κυρίου Τάφο ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Νεαπόλεως κ. Παντελεήμονος καί ἡ δευτέρα τήν 28η Ἀπριλίου 1947 ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Φιλαδελφείας κ. Ἐπιφανίου.

Ἐκδιωχθείς ἐκ τῆς Ρουμανικῆς Σκήτεως τοῦ Ἰορδάνου, ὡς φιλέρημος ἀηδών τό 1952 ἐγκαταστάθηκε μέ τόν συνασκητή τοῦ π. Ἰωαννίκιο (ἐπίσης Ρουμανικῆς καταγωγῆς) στή Λαύρα τοῦ Χοζεβᾶ ἐπί ἕνα ἔτος καί ἕξι μῆνες. Ἀκολούθως, ἐπιζητώντας τήν πλήρη μόνωση γιά νά ἐπιδοθεῖ σέ ἀκόμη ἀνώτερους πνευματικούς ἀγῶνες, μετέβη μόνος στήν ἀνήκουσα στό Χοζεβᾶ, Σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννης.  Μόνον  «Κύριος οἶδεν» τί βίωσε καί ποίων ἐμπειριῶν ἀξιώθηκε ὁ Ἅγιος ἐκεῖ, «μόνος μόνῳ Θεῷ». Κάθε Κυριακή μετέβαινε στό Κοινόβιο γιά νά συμμετάσχει στήν  Θεία Λειτουργία καί νά λάβει τά ἀπολύτως ἀπαραίτητα τρόφιμα, τά ὁποῖα ἡ ἀγάπη τῶν Χοζεβιτῶν Πατέρων τοῦ προσέφερε. Ὁ ἴδιος ἔκρυπτε ἐπιμελῶς τούς ἀσκητικούς τοῦ ἀγῶνες, ἐπιλέγοντας τόν τρόπο ζωῆς τῶν παλαιῶν Ἀββάδων, τό «λάθρᾳ βιώσας». Ὡς ἄριστος γνώστης τῆς Ἑλληνικῆς, ἐντρυφήσας στά Πατερικά κείμενα, μετέφρασε ἱκανό ἀριθμό θεοπνεύστων ἔργων στά Ρουμανικά (γιά πρώτη φορά ἐξεδόθησαν τό 1968) καί μάλιστα τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Διαθέτοντας ἐξ ἄλλου ποιητικό τάλαντο, ἄφησε πλούσια ποιητική συλλογή, ἐξαιρέτου ὕψους νοημάτων, τό μεγαλύτερο τμῆμα τῶν ὁποίων ἔχει μεταφραστεῖ στά Ἑλληνικά.

Τήν 5η Αὐγούστου 1960 ἐκοιμήθη σέ ἡλικία μόλις 47 ἐτῶν, λόγω τῆς κλονισμένης ὑγείας του. Ἡ κοίμησίς του, τήν ὁποία εἶχε προεῖπει, ὑπῆρξε ὁσιακή. Λίγα ἀκριβῶς λεπτά μετά τήν Θεία Κοινωνία, ὅπως περιέγραψε αὐτόπτης μάρτυς, ὁ ἤδη μακαριστός π. Βασίλειος Βακρᾶς. Τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1979, κατόπιν θαυμαστῶν σημείων, τό Σκῆνος του εὑρέθη ἄφθορο ὑπό τοῦ Ἡγουμένου τῆς Μονῆς Χοζεβᾶ, μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀμφιλοχίου. Τήν 28η Ἰουλίου 1980, σεπτῇ Πατριαρχικῇ εὐλογίᾳ τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κυροῦ Βενεδίκτου, τό ἄφθορο Σκήνωμά του μετεφέρθη ἀπό τήν Σκήτη στήν  Ἱερά Μονή, ὅπου καί φυλάσσεται σήμερα στό Καθολικό, ὡς θησαυρός πολύτιμος καί πηγή πλείστων θαυμάτων! Δόξα καί πλοῦτος τῶν Χοζεβιτῶν Πατέρων, τῶν Ἁγιοταφιτῶν ἐν γένει, ἀλλά καί ὁλοκλήρου τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας!

Τήν Κυριακή 18η /31η Ἰανουαρίου 2016, ἔλαβε χώρα ἡ ἔνταξίς του εἰς τό Ἁγιολόγιον, εἰς πανηγυρικήν Θείαν Λειτουργίαν, τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος.

Ἡ μνήμη τοῦ ἑορτάζεται τήν 28η Ἰουλίου/10η Αὐγούστου, ἡμέρα τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ τιμίου Σκήνους του».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

httpv://youtu.be/-RMd43vlh2Q

httpv://youtu.be/VIafgbJ2IeY

httpv://youtu.be/0o9R387LNvg