Η ΕΠΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΤΟΥ ΗΓΙΑΣΜΕΝΟΥ

Τήν Τετάρτην, 13^ην/26^ην Ὀκτωβρίου 2022, τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἑώρτασε τήν ἑορτήν τῆς ἐπανακομιδῆς τοῦ λειψάνου τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου.

Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων ἑορτάζει τό γεγονός ὅτι τό τίμιον λείψανον τοῦ Ὁσίου Σάββα, ἄφθαρτον καί ἀκέραιον διατηρούμενον ἕως τῆς σήμερον, μετηνέχθη ὑπό τῶν Σταυροφόρων εἰς Βενετίαν, ἐπεστράφη ὑπό τῆς Ρωμαϊοκαθολικῆς Ἐκκλησίας εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων τήν 13^ην/26^ην Ὀκτωβρίου τοῦ ἔτους 1965. Πανηγυρική ὑποδοχή ἐγένετο τότε εἰς τό τίμιον λείψανον εἰς τήν Πύλην τοῦ Δαυΐδ. Μετά ταῦτα ἐτέθη διά προσκύνησιν εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ἐπί μίαν ἑβδομάδα καί ἀκολούθως μετηνέχθη εἰς τόν τόπον, εἰς τόν ὁποῖον ἀνήκει καί εἰς τήν Λαύραν, τήν ὁποίαν ἵδρυσεν ὁ Ἅγιος Σάββας, διά τόν ἁγιασμόν καί τήν βοήθειαν τῶν μοναχῶν αὐτῆς καί τῶν προσκυνητῶν.

Ἀφ’ ἑσπέρας τῆς ἑορτῆς ἐτελέσθη ὁ μικρός Ἑσπερινός, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, τήν νύκτα δέ ἐτελέσθη ὁλονύκτιος ἀγρυπνία, προεξαρχούσης τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων ψαλλοντος τοῦ Ἁγιορείτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀντύπα μετά τοῦ Ἱεροδακόνου Συμεών μετά βοηθῶν αὐτοῦ δεξιά ἑλληνιστί καί τοῦ  Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου ἀριστερά ἀραβιστί μετά χορῳδίας, τῇ συμμετοχῇ προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρουμανίας καί Ἀραβοφώνων ἐκ Βηθλεέμ, Μπετζάλλας καί Χωρίου τῶν Ποιμένων.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως:

«Ἀλαλάξατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ, ψάλατε δή  τῷ  ὀνόματι αὐτοῦ, δότε δόξαν ἐν αἰνέσει αὐτοῦ», (Ψαλμ. 65,1-2) ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός.

 Σεβαστοί ἅγιοι Πατέρες καί ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

 Ἡ χάρις τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῇ ἱερᾷ ταύτῃ Λαύρᾳ, ἵνα ἑορτάσωμεν τό μέγα γεγονός τῆς ἐπανακομιδῆς τοῦ ἱεροῦ σκηνώματος αὐτοῦ.

Ὁ Πατήρ ἡμῶν Σάββας ἀνεδείχθη ὄντως πολίτης τῆς ἐρήμου καί «ἐν σώματι ἄγγελος», καί τοῦτο διότι ἐφήρμοσε ἐν τῇ θεωρίᾳ καί τῇ πράξει τούς προτρεπτικούς λόγους τοῦ θείου Παύλου λέγοντος: «εἰ οὖν συνηγέρθητε τῷ Χριστῷ, τά ἄνω ζητεῖτε, οὗ ὁ Χριστός ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ καθήμενος, τά ἄνω φρονεῖτε, μή τά ἐπί τῆς γῆς· ἀπεθάνετε γάρ, καὶ ἡ ζωή ὑμῶν κέκρυπται σύν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ· ὅταν ὁ Χριστός φανερωθῇ, ἡ ζωή ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ» (Κολ. 3, 1-4).

Ὁ ὅσιος Σάββας ἔχων ὡς ὑποτύπωσιν τούς ὑγιαίνοντας Παυλείους λόγους «τά ἄνω ζητεῖτε, οὗ ὁ Χριστός ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ καθήμενος, τά ἄνω φρονεῖτε, μή τά ἐπί γῆς», (Κολ. 3, 1-2) ἀφ’ ἑνός μέν, ἐπεδείκνυε ἔνθεον ζῆλον καί αὐταπάρνησιν, ἀφ’ ἑτέρου δέ διεκρίνετο μεταξύ τῶν συνασκουμένων αὐτῷ μοναχῶν, διότι οὗτος «ἐκραταιοῦτο διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τόν ἔσω ἄνθρωπον», (Πρβλ. Ἐφ. 3,16).

Προσέτι δέ ὁ θεσπέσιος Σάββας ἐκλήθη «ἡγιασμένος». Καί τοῦτο, διότι ἐδίωκε τόν ἁγιασμόν κατά τό εἰρημένον «Διώκετε τόν ἁγιασμόν, οὗ χωρίς οὐδείς ὄψεται τόν Κύριον», (Πρβλ. Ἑβρ. 12,14). «Τοῦτο γάρ ἐστι θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἁγιασμός ὑμῶν», (Α΄ Θεσ. 4,3), κηρύττει καί πάλιν ὁ θεῖος Παῦλος.

Ἐξ ἄλλου αὐτός οὗτος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἐν τῇ προσευχῇ Αὐτοῦ πρός τόν Θεόν Πατέρα ὑπέρ τῶν μαθητῶν Αὐτοῦ καί τῶν ἀκολουθούντων καί πιστευόντων εἰς Αὐτόν λέγει: «Πάτερ ἁγίασον αὐτούς ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου· ὁ λόγος ὁ σός ἀλήθειά ἐστί», (Ἰωάν. 17,17). Ἡ ἀλήθεια ἐνταῦθα εἶναι τό Πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τό Ἅγιον Πνεῦμα. «Τό γάρ Πνεῦμα ἐστιν ἡ ἀλήθεια», κατά τήν Ἰωάννου [τοῦ Εὐαγγελιστοῦ] φωνήν (Α΄ Ἰωάν. 5,6), ἑρμηνεύει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας.

Εἰς τήν ἀπόκρισιν τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, τί σημαίνει ἁγιασμός τῶν ἀγαπώντων τόν Θεόν, ὁ μέν Μέγας Βασίλειος λέγει: «Ἁγιασμός δέ ἐστι τό ἀνακεῖσθαι τῷ ἁγίῳ Θεῷ ἐξ ὁλοκλήρου καί ἀδιαστάτως ἐν παντί καιρῷ, διά φροντίδος καί σπουδῆς τῶν αὐτῷ ἀρεσκόντων». [ Καί ἁπλούστερον, ἁγιασμός εἶναι νά ἀφιερούμεθα εἰς τόν ἅγιον Θεόν ἐξ ὁλοκλήρου καί συνεχῶς εἰς κάθε χρόνον, φροντίζοντες καί ἐπιζητοῦντες αὐτά πού ἀρέσουν εἰς Αὐτόν. Ὁ δέ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέγει: «Ἁγιασμός ἐστι ἡ Θεοῦ συνουσία», τοὐτέστιν ἡ συμβίωσις μετά του Θεοῦ.

Μέ ἄλλα λόγια, ἄνευ τοῦ ἁγιασμοῦ τῇ δυνάμει καί ἐνεργείᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δέν δύναται ὁ ἄνθρωπος νά ἴδῃ τόν Θεόν δηλαδή τό φῶς τό ἀπρόσιτον: «Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου, ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς», (Ἰωάν. 8,12), λέγει Κύριος. «Ὤφθης ἐκ μητρικῶν σπαργάνων, Θεοφόρε, ἡγιασμένον σκεῦος, Πατήρ ἡμῶν καί οἶκος τοῦ Παναγίου Πνεύματος», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ.

Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Πατήρ ἡμῶν Σάββας, ὤφθη, ἐνεφανίσθη σκεῦος ἡγιασμένο καί οἶκος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἰδού ἡ ἀψευδής μαρτυρία καί ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν ὁρατός ἀπόδειξις: τό ἄφθαρτον καί εὐωδιάζον ὁλόσωμον λείψανον αὐτοῦ. Ἰδού τό φῶς, τό φῶς τό ἀληθινόν, τό φῶς τῆς ζωῆς «ἐγγύς εἶ Κύριε, καί πᾶσαι αἱ ὁδοί σου ἀλήθεια», (Ψαλμ. 118, 151), ψάλλει ὁ Δαυΐδ. «Θεός ἐγγίζων ἐγώ εἰμι, λέγει Κύριος καί οὐχί Θεός πόρρωθεν», ἀναγγέλλει ὁ Προφήτης Ἱερεμίας, (Ἱερεμ. 23,23).

Διά τῆς σημερινῆς ἑορτῆς τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ σκηνώματος τοῦ Ἁγίου Σάββα ἐκ Βενετίας Ἰταλίας, εἰς τόν τόπον τῆς ἀσκήσεως αὐτοῦ καλούμεθα πάντες, ἵνα προσεγγίσωμεν τόν Θεόν, διότι οὗτός ἐστι Θεός ἐγγίζων. Τόν τρόπον δέ τῆς προσεγγίσεως ἡμῶν τοῦ ἀγαθοῦ καί φιλανθρώπου Θεοῦ μας ὑποδεικνύει ὁ ἡγιασμένος Πατήρ ἡμῶν Σάββας, παραγγέλλων ἡμῖν διά στόματος τοῦ μακαρίου Παύλου λέγοντος: «Ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτούς ἀπό παντός μολυσμοῦ, σαρκός καί πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ», (Β’ Κορ. 7,1) Ἔτη πολλά».

Μετά τήν Ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας ἠκολούθησε μοναστηριακή Τράπεζα.

Εὐχαριστῶν τόν Θεόν ὁ Μακαριώτατος, δεχόμενος τάς εὐχαριστίας τῶν Ἁγιοσαββιτῶν Πατέρων ἐπέστρεψεν εἰς Ἱεροσόλυμα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας