Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΗΘΛΕΕΜ 2015.

Τό ἑσπέρας τῆς Παραμονῆς τῶν Χριστουγέννων, Τρίτης, 24ης Δεκεμβρίου/ 6ης Ἰανουαρίου 2015 πρός Τετάρτην, 25ην Δεκεμβρίου / 7ην Ἰανουαρίου 2015, περί τήν 10.30 μ.μ. ὥραν ἤρξατο ὁ ἑορτασμός τῆς κυριωνύμου ἡμέρας τῶν Χριστουγέννων δι᾽ ὑποδοχῆς τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου παρά τήν πύλην τοῦ Βαπτιστηρίου. Ἀπό ταύτης, ἡ Ἀρχιερατική Συνοδεία ἦλθεν εἰς τόν κυρίως ναόν, ἔνθα ἤρξατο ὁ Ὄρθρος τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων διά τοῦ Ἐξαψάλμου καί λοιπῶν τῶν τοῦ Ὄρθρου.

Τελουμένου τοῦ Ὄρθρου, προσελθών ὁ Μακαριώτατος εἰς τό Ἱερόν Βῆμα, ἐνεδύθη, ὡς καί οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ «λαβόντες καιρόν» ἱερεῖς.

Ἅμα τῇ ἐνάρξει τοῦ Καθίσματος «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός», ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐξῆλθε τῆς Ὡραίας Πύλης, ἔχων δεξιόθεν Αὐτοῦ τόν Πρόεδρον τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας κ. Μαχμούδ Ἀμπάς- Ἀμποῦ Μάζεν, ἀριστερόθεν δέ καί τόν Ὑπουργόν Ἐργασίας τῆς Ἰορδανίας καί τόν Ἕλληνα Πρόξενον εἰς Ἱεροσόλυμα ἐξοχώτατον κ. Γεώργιον Ζαχαριουδάκην.

Εἰς τόν Ἅγιον Τόπον τοῦτον, ἐν ᾧ ἡ Θεότης ἐφανερώθη τοῖς ἀνθρώποις σωματικῶς, ἀνεγνώσθη ἡ ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν Εὐαγγελική Περικοπή τῆς Γεννήσεως μετά τά Μεγαλυνάρια καί τούς Ἀναβαθμούς καί ἀκολούθως ἀνεγνώσθη τό Μήνυμα τῶν Χριστουγέννων τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου ἑλληνιστί ὡς ἕπεται, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον:

Χορεύουσιν ἄγγελοι πάντες ἐν οὐρανῷ

καί ἀγάλλονται σήμερον.

Σκιρτᾷ δέ πᾶσα ἡ κτίσις

διά τόν γεννηθέντα ἐν Βηθλεέμ, Σωτῆρα Κύριον.

Ὅτι πᾶσα πλάνη τῶν εἰδώλων πέπαυται

καί βασιλεύει Χριστός εἰς τούς αἰῶνας.

( Θεοτοκίον Στιχηρῶν ἸδιομέλωνΛιτῆς τῶν Χριστουγέννων).

 

Ἡ ἀνά τά πέρατα τοῦ κόσμου Ὀρθόδοξος τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἑορτάζει καί πανηγυρίζει σήμερον καί καθ’ ὅλας τάς πανευφροσύνους ἡμέρας τοῦ Δωεδεκαημέρου γεγονός θαυμάσιον καί ἐξαίσιον, ὑπερφυές καί παράδοξον, γεγονός ὑπερβαῖνον πᾶσαν ἀνθρωπίνην ἔννοιαν καί ἀντίληψιν. Βιώνει, διαλαλεῖ καί διακηρύσσει εἰς τά μέλη της καί εἰς τόν κόσμον ὅλον γεγονός ἀρξάμενον ἀπό τοῦ Θεοῦ εἰς τόν οὐρανόν καί εὐαγγελισθέν χαράν μεγάλην ἐπί τῆς γῆς εἰς τόν ἄνθρωπον.

Τό γεγονός τοῦτο εἶναι ὅτι ὁ πανάγαθος καί φιλάνθρωπος Θεός ἡμῶν ηὐδόκησεν ἐπ’ ἐσχάτων τῶν χρόνων νά ἑνώσῃ καί πάλιν μεθ’ Ἑαυτοῦ τό πλάσμα Αὐτοῦ τόν ἄνθρωπον, τόν ἀπατηθέντα ὑπό τοῦ διαβόλου, ἀπομακρυνθέντα ἀπ’ Αὐτοῦ διά τῆς ἁμαρτίας, πλανηθέντα καί περιπλανηθέντα, θανασίμως τραυματισθέντα καί φθαρέντα.

Διά τό θεῖον καί σωτήριον ἔργον τοῦτο, κατά τόν οὐρανοβάμονα ἀπόστολον θεῖον Παῦλον, «Ὅτε ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεός τόν Υἱόν Αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπό νόμον, ἵνα τούς ὑπό νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν» (Γαλ. 4, 4). Ἐξαπέστειλε ὁ Θεός τόν Υἱόν Αὐτοῦ τόν Μονογενῆ καί «προσέλαβε τόν ἄνθρωπον» (Ρωμ. 15, 7). Τῇ εὐδοκίᾳ τοῦ Θεοῦ Πατρός ὁ προαιώνιος Λόγος καί Μονογενής Υἱός Αὐτοῦ ἐσαρκώθη, ἐνηνθρώπησε ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς ἀειπαρθένου. Κατά τόν Εὐαγγελιστήν τῆς ἀγάπης, « Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» ( Ἰωάν. 1, 14). Ὁ πρίν ἄσαρκος Λόγος ἐσαρκώθη. Ἡ ἀειπάρθενος Μαρία ἔτεκε τόν Θεόν σαρκί. Ὁ Θεός ἐν τῇ δυνάμει Αὐτοῦ ἀνέδειξε αὐτήν Θεοτόκον. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ διά τῆς ἐνανθρωπήσεως Αὐτοῦ ἐγένετο καί Υἱός τοῦ ἀνθρώπου. Ἐτέχθη σαρκί καί ἐφανερώθη εἰς ἡμᾶς οὐχί ὡς θεοφόρος ἄνθρωπος ἀλλ΄ὡς Θεός σαρκοφόρος, ὡς Θεάνθρωπος, ὡς ὁ νέος Ἀδάμ τῆς χάριτος, φέρων ἐν τῷ ἑνί προσώπῳ Αὐτοῦ τήν διττήν, θείαν καί ἀνθρωπίνην δηλονότι, φύσιν Αὐτοῦ, εἰς μίαν καθ’ ὑπόστασιν ἕνωσιν. Τοῦτο, κατά τόν θεοφόρον τῆς Ἐκκλησίας ἔγκριτον Πατέρα Ἅγιον Κύριλλον Ἀλεξανδρείας, δέν σημαίνει ὅτι «ἡ τοῦ Λόγου φύσις μετεποιήθη καί γέγονε σάρξ, οὔτε ὅτι μετεβλήθη εἰς ὅλον ἄνθρωπον, τόν ἐκ ψυχῆς καί σώματος, ἀλλ΄ ὅτι ὁ Λόγος ἥνωσεν Ἑαυτῷ καθ’ ὑπόστασιν σάρκα ἐμψυχωμένην ψυχῇ λογικῇ καί ἀφράστως καί ἀπερινοήτως γέγονεν ἄνθρωπος καί κεχρημάτικεν Υἱός ἀνθρώπου».

Τοῦτο τό μυστήριον   τῆς προσλήψεως τοῦ ἀνθρώπου ὑπό τοῦ Θεοῦ δέν συνέβη κατά δόκησιν ἀλλά κατά ἀλήθειαν. Ὁ Χριστός προσέλαβε πλήρη τήν ἀνθρωπίνην φύσιν, τήν ἀνθρωπότητα ὁλόκληρον καί δή ἐν τῇ ἀδιαβλήτῳ πτωχείᾳ αὐτῆς καί ἀδυναμίᾳ. Ὁ Χριστός ἔλαβε ἀρχήν χρονικήν. Ἐτέχθη ὡς ἄνθρωπος ἐκ τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας, ὅτε «ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ τεκεῖν αὐτήν» (Λουκ. 2, 6), εἰς συγκεκριμένον χρόνον, ἐπί Καίσαρος Ὀκταβιανοῦ Αὐγούστου καί εἰς συγκεκεκριμένον τόπον, εἰς Βηθλέμ τῆς Ἰουδαίας (Λουκ. 2, 1-4). Συμμεριζόμενος ὅλα τά ἀδιάβλητα ἀνθρώπινα, εἰσέτι καί τόν θάνατον ἀκολουθοῦντα, καί δή τόν τοῦ Σταυροῦ, δι’ οὗ εἰς τήν Ἀνάστασιν ἦλθεν, ὁ Χριστός ἐγεννήθη ὄχι εἰς κατάλυμα ἀλλά εἰς σπήλαιον, ἀνεκλίθη ὄχι εἰς κλίνην ἀλλά εἰς φάτνην, ἐνεδύθη ὄχι βρεφικά ἐνδύματα ἀλλά περιετυλίχθη σπάργανα, προεφυλάχθη ἐκ τῆς δολοφονικῆς μανίας τοῦ Ἡρώδου οὐχί διά βίας ἀλλά διά φυγῆς εἰς Αἴγυπτον.

«Ἐν τῇ μιᾷ ὑποστάσει καί ταῖς δύο φύσεσιν Αὐτοῦ, ἐνεργείαις τε διτταῖς ὡς καί θελήσεσι» κατά τόν ἅγιον Μάξιμον τόν ὁμολογητήν, ὁ Χριστός ἐδοξολογήθη ὑπό τῶν ἀγγέλων εἰς τόν οὐρανόν καί δή τόν οὐρανόν τῆς εὐλογημένης κώμης τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων διά τοῦ ἀγγελικοῦ ὕμνου «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη» (Λουκ. 2,14), προσεκυνήθη ὑπό τῶν ποιμένων καί τῶν μάγων ἀλλά καί κατεδιώχθη ὑπό τοῦ Ἡρώδου καί ἐφυγαδεύθη εἰς Αἴγυπτον.

Σήμερον, ὡς καί τότε, ἡ στάσις τῶν ἀνθρώπων ἔναντι τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ διαφέρει. Ὑπ΄ ἄλλων, ὡς ὑπό τῶν ἀγγέλων, τῶν ποιμένων καί τῶν μάγων, ὁ Χριστός πιστεύεται, προσκυνεῖται καί δοξολογεῖται, καί ὑπ΄ ἄλλων, ὡς ὑπό τοῦ Ἡρώδου, ἀπορρίπτεται καί διώκεται.Καταδιώκεται ὁ Χριστός καἰ ἀποδοκιμάζεται τό μήνυμα Αὐτοῦ εἰς τήν γῆν. Τό μήνυμα τῆς συμφιλιώσεως, τῆς εἰρήνης καί τῆς συνδιαλλαγῆς. Διώκονται δέ καί οἱ πιστεύοντες εἰς Aὐτόν, οἱ φέροντες τό ὄνομα Αὐτοῦ, οἱ χριστιανοί ἀλλά καί ἄλλοι ἀθῷοι ἄνθρωποι, ὅλοι ἐκεῖνοι, ἀνεξαρτήτως θρησκεύματος, τούς ὁποίους ἐκάλεσε ὁ Χριστός «ἐλαχίστους ἀδελφούς» Αὐτοῦ. Ἡ ἄρνησις αὐτή τοῦ προσώπου καί τοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ εἶναι αἰτία ἐγκλημάτων καί δή βιαίων καί ἀποτροπαίων εἰς διαφόρους περιοχάς τῆς γῆς, Συρίαν, Ἰράκ, Γάζαν καί ἄλλας τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Ἀπό τοῦ θεοδέγμονος Σπηλαίου, ἐν ᾦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός καί ἀπό τῆς φάτνης, ἐν ᾖ ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρητος, καί ἀπό τῆς Κωνσταντινείου καί Ἰουστινιανείου Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως, τήν ὁποίαν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ διαφυλάσσει διά μέσου τῶν αἰώνων ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, ἀπευθύνομεν τόν ἑόρτιον χαιρετισμόν τοῦ Δωδεκαημέρου, τά εὐαγγέλια τῆς χαρᾶς καί τῆς εἰρήνης τοῦ Ἄρχοντος τῆς εἰρήνης, εἰς τό ὑπό τοῦ Θεοῦ ἐμπεπιστευμένον Ἡμῖν ποίμνιον, τό διαβιοῦν εἰς τό Παλαιστινιακόν κράτος, κατ’ ἐξοχήν δέ δεόμεθα ὑπέρ εὐοδώσεως τῶν μεταξύ τοῦ Ἰσραήλ καί τῶν Παλαιστινίων διαπραγματεύσεων εἰρήνης διά τήν ὁλοκληρωτικήν ἐπίλυσιν τοῦ Παλαιστινιακοῦ προβλήματος ὑπό τήν πεπειραμένην καθοδήγησιν τοῦ τιμῶντος τήν ἑορτήν ἡμῶν Ἐξοχωτάτου Προέδρου κ. Μαχμούδ Ἀμπᾶς-Ἀμποῦ Μάζεν, ᾧτινι εὐχαριστοῦντες εὐχόμεθα πολλά τά ἔτη ἐν ὑγιείᾳ, ἀσφαλείᾳ δέ προόδῳ, εὐημερίᾳ καί πλήρει ἀνεξαρτησίᾳ τοῦ Παλαιστινιακοῦ λαοῦ.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Βηθλεέμ, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2014.

 

Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

 

καί ὑπό τοῦ Πρεσβυτέρου π. Ἤσσα Μοῦσλεχ, ὑπευθύνου τῶν Ἀραβικῶν Μ.Μ.Ε. τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Ἀραβικήν.

Μετά τό Μήνυμα, τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων, ἔλαβε χώραν ἡ ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν Ἀρχιερέων προσκύνησις εἰς τόν Ἀστέρα καί τήν Φάτνην, ἀκολούθως δέ ἔλαβε χώραν ἡ ἔξοδος διά τῆς κλίμακος τῆς βορείου Πύλης τοῦ Σπηλαίου καί ἡ λιτανεία ἀνά τήν Βασιλικήν ἐσωτερικῶς τῶν κιόνων αὐτῆς τρίς, ἐν ᾧ ἐψάλλοντο αἱ Καταβασίαι, «Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε» καί ἡ Γέννησίς Σου Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν». Ἅμα τῇ συμπληρώσει τοῦ τρίτου κύκλου, ἀνεπέμφθη δέησις εἰς τό μέσον τῆς Βασιλικῆς καί ἐσυνεχίσθη ὁ Ὄρθρος εἰς τόν κυρίως Ναόν πρό τοῦ εἰκονοστασίου.

Τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θ. Λειτουργίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Ἀβήλων κ. Δωροθέου, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Βηθλεέμ καί Λύδδης κ. Δημητρίου, Γραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί πολλῶν ἱερέων παρεπιδημούντων ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων χωρῶν Ἑλλάδος, Ρωσίας, Ρουμανίας, Μολδαβίας καί Οὐκρανίας, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου, τῶν διακόνων π. Διονυσίου, Μάρκου, Ἀναστασίου, ψαλλόντων ἑλληνιστί δεξιά μέν τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου, ἀριστερά δέ ἀραβιστί τῆς βυζαντινῆς χορῳδίας ὑπό τόν κ. Λῶρενς Σαμούρ, μετέχοντος δέ ἐν εὐλαβείᾳ καί κατανύξει πολλοῦ λαοῦ ἐκ τοῦ ποιμνίου τῆς Βηθλεέμ, τῆς Μπετζάλλας καί τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων καί προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρουμανίας, Ρωσίας, Οὐκρανίας καί Μολδαβίας.

Πολλοί τοῦ λαοῦ τούτου ἐκοινώνησαν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, πάντες δέ λαμβάνοντες τό Ἀντίδωρον, ἐξῆλθον τῆς Βασιλικῆς, εὐχαριστοῦντες τόν Θεόν διά τήν ἐμπειρίαν τῆς θείας Λειτουργίας, ἥν ἐδωρήσατο αὐτοῖς ὁ Χριστός εἰς τόν τόπον τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως Αὐτοῦ.

Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε ἀρτύσιμος εὐφρόσυνος τράπεζα παρατεθεῖσα εἰς τόν Μακαριώτατον καί πολλούς ἄλλους ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου.

Μετά τήν τράπεζαν ταύτην, ἥτις ἔδωσεν εἰς τήν πνευματικήν χαράν καί τήν σωματικήν, ὁ Μακαριώτατος, οἱ Ἁγιοταφῖται Πατέρες, ἱερεῖς καί λαός ἀνεχώρησαν διά τήν πόλιν αὐτῶν ἐν πτώσει ραγδαίας βροχῆς καί ἐν ἀναμονῇ τῆς προβλεφθείσης ὑπό τοῦ μετεωρολογικοῦ δελτίου πυκνῆς χιονοπτώσεως.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/LlIj3-7UqFo