Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τήν Κυριακήν, 13^ην /26^ην Δεκεμβρίου 2021, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῶν Προπατόρων εἰς τόν Ἱερόν αὐτῶν Ναόν εἰς τό Χωρίον τῶν Ποιμένων – Μπετσαχούρ, «ἐν ᾧ οἱ ποιμένες ἦσαν ἀγραυλοῦντες ἐπί τάς ποίμνας αὐτῶν» καί ἐδέχθησαν οὐρανόθεν τήν κλῆσιν νά μεταβοῦν εἰς Βηθλεέμ νά δοῦν τό νεογέννητον βρέφος τόν Λυτρωτήν τοῦ κόσμου Χριστόν.

Κατά τήν ἑορτήν αὐτήν ἡ Ἐκκλησία ἔχει τήν μνήμην τῶν πρό τοῦ νόμου καί μετά τόν νόμον δικαίων Προπατόρων τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Πρός τιμήν τῶν Προπατόρων εἰς τόν ὡς ἄνω ἐπ’ ὀνόματι αὐτῶν ἱερόν Ναόν προεξῆρξε τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Βηθλεέμ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διοκαισαρείας κ. Βενέδικτος, συλλειτουργούντων αὐτῷ τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς Ποιμένων καί Μπετζάλλας Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰγνατίου, τῶν ἐφημερίων ἱερέων τῆς Κοινότητος ταύτης π. Ἀΐσσα Μοῦσλεχ, π. Σάββα Χέρ, π. Ἰωάννου Ρασμάουι καί π. Γεωργίου Μπανούρα, τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Ἀθανασίου, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος Μπετσαχούρ καί προσευχομένου εὐλαβοῦς ἐκκλησιάσματος, τῇ τιμητικῇ παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα καί τοῦ κ. Ἀθανασίου Ἀμποῦ Ἀέτα.

Eἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ἐξεφωνήθη τό κήρυγμα τοῦ Μακαριωτάτου διά στόματος τοῦ π. Ἀίσσα Μοῦσλεχ ὡς ἕπεται:

«Ὅταν ὁ Χριστός φανερωθῇ, ἡ ζωή ἡμῶν, τότε καί ὑμεῖς σύν Αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ. Νεκρώσατε οὖν τά μέλη ὑμῶν τά ἐπί τῆς γῆς… ἀπεκδυσάμενοι τόν παλαιόν ἄνθρωπον σύν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καί ἐνδυσάμενοι τόν νέον, τόν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ’ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν, ὅπου οὐκ ἔνι ῞Ελλην καί ᾿Ιουδαῖος, περιτομή καί ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλά τά πάντα καί ἐν πᾶσι Χριστός», (Πρβλ. Κολ. 3,4-11).

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

«Φῶς τοῖς ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημένοις» (Λουκ. 1,79) ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, , ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ὁποῖος συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῇ κατ’ οἶκον Ἐκκλησίᾳ ὑμῶν, ἵνα συμμετάσχωμεν εἰς τό εὐχαριστιακόν καί Δεσποτικόν δεῖπνον Αὐτοῦ, τό δεῖπνον δηλονότι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.

Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία μᾶς προετοιμάζει ἵνα ἑορτάσωμεν τό μέγα καί πανανθρώπινον γεγονός τῆς ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων ἀειπαρθένου Μαρίας ἐνσαρκώσεως καί ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, τοὐτέστιν τῆς γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καί ἐθεασάμεθα τήν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρά Πατρός, πλήρης χάριτος καί ἀληθείας» (Ἰωάν. 1,4), λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης.

Ἡ σημερινή Κυριακή εἶναι ἀφιερωμένη εἰς τούς Προπάτορας ἡμῶν, τούς ὁποίους μνημονεύει ἡ ἁγία Γραφή καί δή ἡ Παλαιά Διαθήκη. Οἱ Προπάτορες ἡμῶν οὗτοι εἶναι καί οἱ Προπάτορες τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλά κατά τήν ἀνθρωπότητα αὐτοῦ. Ἀνεκδιήγητος εἶναι ἡ γενεά τοῦ Χριστοῦ κατά τήν θεότητα, ἐπεσήμανε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς. «Ἀνεκδιήγητος μέν οὖν ἡ τοῦ Χριστοῦ γενεά κατά τήν θεότητα· γενεολογεῖται δέ κατά τό ἀνθρώπινον, ἀπόγονος ὤν ἀνθρώπων ὁ καί υἱός ἀνθρώπου γενέσθαι καταξιώσας διά τό σῶσαι τόν ἄνθρωπον».

Ὁ Θεός ἄναρχος, ἀόρατος, ἀκατάληπτος, ἀπερίγραπτος, καί ἀναλλοίωτος ὤν, δέν εἶναι δυνατόν νά γενεαλογηθῇ: «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος καί ὁ Λόγος ἦν πρός τόν Θεόν καί Θεός ἦν ὁ Λόγος» (Ἰωάν. 1,1), δηλαδή ὁ Χριστός. Ἀκούων εἰς τόν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου λόγον, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς λέγει: «Πῶς γάρ γενεαλογηθήσεται ὁ ἐν ἀρχῇ ὤν καί πρός τόν Θεόν ὤν, καί Θεός ὤν καί Θεοῦ Λόγος καί Υἱός ὤν καί μήτε πατέρα ἔχων ἑαυτοῦ προγενέστερον καί ὄνομα ἔχων μετά τοῦ Πατρός τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα (Φιλιπ. 2,9) καί πάντα λόγον»;

Ὁ Θεῖος Παῦλος ἀναφερόμενος εἰς τό «χρόνους αἰωνίους σεσιγημένον μυστήριον» (Ρωμ. 16,25), δηλαδή τήν γέννησιν τοῦ Χριστοῦ, λέγει ὅτι τό κήρυγμα, δηλονότι τό Εὐαγγέλιον τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, τό ὑπεσχέθη πρό πολλοῦ ὁ Θεός διά μέσου τῶν προγόνων τοῦ Ἰησοῦ καί δή τῶν δικαίων καί ἰδίως τῶν προφητῶν αὐτοῦ διά τῶν προφητειῶν τῶν ὑπαρχουσῶν γεγραμμένων εἰς τάς θεοπνεύστους ἁγίας Γραφάς. «Παῦλος, δοῦλος ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, κλητός ἀπόστολος, ἀφωρισμένος εἰς εὐαγγέλιον Θεοῦ  ὃ προεπηγγείλατο διά τῶν προφητῶν αὐτοῦ ἐν γραφαῖς ἁγίαις  περί τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, τοῦ γενομένου ἐκ σπέρματος Δαυῒδ κατά σάρκα», (Ρωμ. 1,1-3).

Ὁ Χριστός ἀγαπητοί μου ἀδελφοί προσέλαβε ὅλην τήν ἀνθρωπίνην ἡμῶν φύσιν μέ σάρκα, ὀστᾶ, αἵματα καί ψυχήν, ἀλλ’ ἄνευ ἁμαρτίας καί ἔσωσεν αὐτήν, τοὐτέστιν ἐδόξασεν αὐτήν διά τῆς καταργήσεως τοῦ θανάτου τῆς φθορᾶς καί τῆς ἁμαρτίας! Ἔσωσε τήν ἀνθρωπίνην ἡμῶν φύσιν καί τήν ἐδόξασεν ἤ καλλίτερον εἰπεῖν τήν ἐθέωσε διά τῆς ἀναστάσεως Αὐτοῦ.

Ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί ἡ συνανάστασις αὐτοῦ ἐν Χριστῷ ἐπιτυγχάνεται μόνον διά τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ὁ δέ Χριστός κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας [ἐστί] καί αὐτός ἐστι σωτήρ τοῦ σώματος (Ἐφεσ. 5,23), κηρύττει ὁ θεσπέσιος Παῦλος.

Ἰδού λοιπόν διά τί ὁ οἰκοδεσπότης, δηλαδή ὁ Κύριος ἐν προκειμένῳ, «ἐποίησε δεῖπνον μέγα καί ἐκάλεσε πολλούς καί ἀπέστειλε τόν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις· ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα, (Λουκ. 14, 16-17). Ἑρμηνεύων τόν εὐαγγελικόν τοῦτον λόγον, ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «Οὗτος δή οὖν ὁ τῶν ὅλων Δημιουργός καί Πατήρ τῆς δόξης μέγα πεποίηκε δεῖπνον, τοὐτέστιν οἰκουμενικήν εἰργάσατο πανήγυριν».

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, ὁ Χριστός καλεῖ πάντα ἄνθρωπον τόν κατοικοῦντα ἐν τῇ γῇ, «τῇ Οἰκουμένῃ», ἵνα γίνῃ μέτοχος τοῦ σώματος Αὐτοῦ, τοὐτέστιν τῆς Ἐκκλησίας καί συνεπῶς μέτοχος τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. «Ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐσι πάντα» ( Λουκ. 4,17), λέγει Κύριος.

Εἰς τό ἐρώτημα ἡμῶν τί εἶναι αὐτά τά ὁποῖα εἶχε ἑτοιμάσει διά τούς προσκεκλημένους ὁ οἰκοδεσπότης; Ἀπαντᾷ ὁ Ἅγιος Κύριλλος λέγων, αὐτά εἶναι ἡ ἀπάλειψις τῶν ἁμαρτημάτων, ἡ υἱοθεσία, ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν καί ἡ μέθεξις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Ἡτοίμασε γάρ τοῖς ἐπί γῆς ὁ Θεός καί Πατήρ ἐν Χριστῷ τά δι’ αὐτοῦ τῷ κόσμῳ δεδωρημένα ἀγαθά, ἁμαρτιῶν ἀπόθεσιν, Πνεύματος Ἁγίου μέθεξιν, υἱοθεσίας λαμπρότητα, βασιλείαν οὐρανῶν».

«Ὁ Θεός πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν», παραγγέλλει ὁ σοφός Παῦλος, (Α΄Τιμ. 2,4). Τήν γνῶσιν τῆς ἀληθείας ταύτης ἐφανέρωσεν ὁ Θεός ἐν τῷ σπηλαίῳ τῆς Βηθλεέμ διά τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ τοῦ μονογενοῦς αὐτοῦ Υἱοῦ, ἵνα ἐλευθερώσῃ ἡμᾶς ἐκ τῆς δουλείας τοῦ νόμου καί τῆς ἁμαρτίας. «ὅτε δέ ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεός τόν υἱόν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπό νόμον, ἵνα τούς ὑπό νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν», (Γαλ. 4,4).

Δεῦτε λοιπόν, ἀδελφοί μου, ἑτοιμάσωμεν ἑαυτούς, ἵνα ἐν τῷ σπηλαίῳ τῶν ψυχῶν ἡμῶν φιλοξενήσωμεν τό φῶς τό τῆς γνώσεως, τόν Ἥλιον τῆς Δικαιοσύνης, τόν Θεόν καί Σωτῆρα ἡμῶν Χριστόν. Μετά δέ τοῦ ὑμνῳδοῦ τῆς ἐκκλησίας εἴπωμεν: «Ὁ πλήρης κενοῦται, σαρκί δι’ ἡμᾶς, καί ἀρχήν ὁ προάναρχος δέχεται· πτωχεύει δέ ὁ πλούσιος καί Λόγος ὤν Θεοῦ, ἐν φάτνῃ τῶν ἀλόγων, προσκλίνεται ὡς βρέφος, τήν ἀνάπλασιν πάντων τῶν ἀπ’ αἰῶνος ἐργαζόμενος». Ἀμήν· ἔτη πολλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα».

Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε μεσημβρινή τράπεζα παρατεθεῖσα ὑπό τῆς Κοινότητος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας