Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τήν Κυριακήν, 21^ην / 4^ην Δεκεμβρίου 2022, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ  Θεομητορική ἑορτή τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου.

Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἡ Ἐκκλησία ἀναμιμνῄσκεται ὅτι ἡ Θεοτόκος, δῶρον τοῦ Θεοῦ πρός τούς ἀτέκνους πρίν γονεῖς αὐτῆς Ἰωακείμ καί Ἄνναν προσηνέχθη ὑπ’ αὐτῶν, συμφώνως πρός τήν ὑπόσχεσιν αὐτῶν εἰς τούς ἱερεῖς τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος καί ἐφυλάσσετο ὑπ’ αὐτῶν εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἔνθα μόνος ὁ Ἀρχιερεύς εἰσήρχετο ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ, τρεφομένη ὑπό τῶν ἀγγέλων καί προετοιμαζομένη διά τό μέγα μυστήριον τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἕως ὅτου παρεδόθη πρός φύλαξιν εἰς Ἰωσήφ τόν μνήστορα αὐτῆς.

Ἡ ἐορτή αὐτή ἑωρτάσθη:

Α΄ Εἰς τόν Πατριαρχικόν καί Μοναστηριακόν Ναῶν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης  ἀφ’ ἑσπέρας καί τήν πρωΐαν διά θείας Λειτουργίας, χοροστατοῦντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συμπροσευχομένων Αὐτῷ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, Ἱερομονάχων καί μοναχῶν.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ Μακαριώτατος ἐπεσκέφθη διά προσκύνησιν τήν Ἱεράν Μονήν Μεγάλης Παναγίας, ἔνθα ὑπεδέχθη Αὐτόν ἡ ἡγουμένη μοναχή Μελάνη, ἡ ἀνακαινίσασα τόν Ναόν καί συντηρήσασα τάς ἀρχαίας εἰκόνας αὐτοῦ.

Β΄ Εἰς  τήν ἐν λόγῳ πρός τιμήν τῆς Θεοτόκου Ἱεράν Μονήν τῆς Μεγάλης Παναγίας, προσκειμένην εἰς τό Κεντρικόν Μοναστήριον τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος  δι’ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, συλλειτουργούντων αὐτῷ τοῦ Γέροντος Καμαράση Ἀρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου, τοῦ ἐφημερίου τοῦ Ναοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μακαρίου, τοῦ π. Λεοντίου τῆς Ρωσσικῆς Πνευματικῆς Ἀποστολῆς εἰς Ἱεροσόλυμα (MISSIA), τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Διονυσίου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Δοσιθέου, ψάλλοντος τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Συμεών καί προσευχομένων τῶν μοναζουσῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ταύτης καί Ἱεροσολυμιτῶν πιστῶν καί  πολλῶν προσκυνητῶν, παρουσία τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα.

Πρό τῆς θείας Μεταλήψεως ὁ Σεβασμιώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον τῆς Θεομητορικῆς ἑορτῆς ὡς ἕπεται:

«Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τό προοίμιον, καί τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις. Ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καί τόν Χριστόν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καί ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν· Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις».

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί, τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἡ εὐσεβής Ἄννα, σύζυγος τοῦ Ιωακείμ, πέρασε τή ζωή της χωρίς νά μπορέσει νά τεκνοποιήσει, καθώς ἦταν στείρα. Μαζί μέ τόν Ἰωακείμ προσευχόταν θερμά στόν Θεό νά τήν ἀξιώσει νά φέρει στόν κόσμο ἕνα παιδί, μέ τήν ὑπόσχεση ὅτι θά ἀφιέρωνε τό τέκνο της σέ Αὐτόν. Πράγματι, ὁ Πανάγαθος Θεός ὄχι μόνο τῆς χάρισε ἕνα παιδί, ἀλλά τήν ἀξίωσε νά φέρει στόν κόσμο τήν  γυναίκα πού θά γεννοῦσε τό Μεσσία, τό Σωτήρα μᾶς Ἰησοῦ Χριστό. Τό γεγονός τῆς εἰσόδου τῆς Κόρης τῆς Ναζαρέτ στό Ναό  δέν   μνημονεύεται στήν Καινή Διαθήκη. Βέβαια,  δέν  εἶναι ἡ μοναδική περίπτωση, γιατί οὔτε καί τό Γενέθλιον τῆς Θεοτόκου Μαρίας ἀναφέρεται, ἀλλά οὔτε καί ἡ Κοίμησή της.  Τό ὅτι ἡ πράξη τῆς εἰσόδου τῆς Παναγίας στό Ναό διασώθηκε σέ κάποιο ἀπό τά ἀπόκρυφα κείμενα, τό ὁποῖο ὀνομάζεται  «Πρωτευαγγέλιο  τοῦ Ἰακώβου, καί τό ὁποῖο βέβαια  δέν   ἔχει καμμία σχέση μέ τόν Ἰάκωβο τόν Ἀδελφόθεο, αὐτό  δέν   σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἐνστερνίστηκε καί τίς ἰδέες ἑνός ἀποκρύφου κειμένου. Ἁπλά τό ἀπόκρυφο αὐτό κείμενο διέσωσε τήν πληροφορία τῆς εἰσόδου τῆς Παναγίας στό Ναό, χωρίς ὅμως αὐτό νά σημαίνει ὅτι τό ἐν λόγῳ κείμενο  εἰσηγεῖται καί τήν ἑορτή της.

Αὐτό πού ἔχει πάντως σημασία εἶναι ὅτι  ἡ  ἑορτή τῶν Εἰσοδίων στηρίζεται σέ ἕνα πραγματικό γεγονός, καί αὐτή ἡ ἑορτή ἀρχίζει νά καθιερώνεται μέσα στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας ἀπό τόν 6^ο αἰώνα μ.Χ. Ἀναφορές βρίσκουμε στόν Ἅγιο Σωφρόνιο Ἱεροσολύμων, στόν Ἅγιο Ἀνδρέα Κρήτης καί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἐκφωνοῦν τόν 8^ο αἰώνα πανηγυρικούς λόγους κατά τήν ἑορτή τῶν Εἰσοδίων.

Ἡ ἑορτή, λοιπόν, τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου ἀποτελεῖ πράξη τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ὄχι μόνο  δέν   ἀντίκειται στό ἔργο τῆς  Νέας Οἰκονομίας, ἀλλά ἀντίθετα  συνάδει καί συλλειτουργεῖ μέ αὐτό.

 Ἔτσι, τό βαθύτερο νόημα τῆς εἰσόδου τῆς  τριετοῦς παιδίσκης τοῦ Ἰωακείμ καί τῆς Ἄννας στό Ναό,  δέν  ἀποτελοῦσε τήν ἐκπλήρωση ἑνός τάματος τῆς λύσης τοῦ ὀνειδισμοῦ τῆς ἀτεκνίας, ἀλλά ἐγκαινίαζε τό μεγάλο κεφάλαιο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ἀτεκνία τῶν γεννητόρων τῆς Παναγίας ἦταν μέσα στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ, ὥστε ἡ Μαρία νά ἀποτελέσει τόν  καρπό τῆς δωρεᾶς τῶν γονιῶν της πρός τό Θεό.

Ἀλλά καί ἡ εἴσοδός της στό Ναό, παρά τούς ἀμφίβολους λογισμούς πού μπορεῖ νά προκαλεῖ στούς πολλούς, οἱ ὁποῖοι σκέπτονται γήϊνα καί «ἀλλοτριόφρονα», ἀποτελεῖ τό «προοίμιο τῆς μελλούσης ἐπισκιάζειν αὐτῇ θείας χάριτος», ὅπως δηλώνει ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γερμανός. Καί προσθέτει: «Τίς ἔγνω τοιοῦτον πώποτε; Τίς εἶδεν  ἤ τίς ἤκουσεν τῶν νῦν ἤ τῶν πάλαι; θῆλυ προσαγόμενον εἰς τά τῶν Ἁγίων ἐνδότερα Ἅγια;».

Ἀσφαλῶς, κατά τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἡ τριετίζουσα Κόρη προσέρχεται, γιά νά ἀφιερωθεῖ στό Ναό, γιά νά ἀποβεῖ «ὁ καινότατος καί καθαρώτατος καί ἀμόλυντος  τόμος, «οὐ χειρί γραφησόμενος, ἀλλά πνεύματι χρυσοθησόμενος». Καί τοῦτο ἔπρεπε, κατά τήν θεία τάξη νά προηγηθεῖ, γιατί ἕνα πράγμα εἶναι δυνατό νά σταθεῖ ὡς ἀκατόρθωτο γεγονός στόν παντοδύναμο Θεό, τό «συνελθεῖν Αὐτῷ τῶ ἀκαθάρτῳ», λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς.

Ἑπομένως, ἄν ὁ Θεός, ὄχι ἀπό ἀδυναμία, ἀλλά ἐξαιτίας τῆς φύσεως Του ἀδυνατεῖ νά ἐπικοινωνήσει μέ τό ἀκάθαρτο, πόσο μάλλον ἀμόλυντη καί καθαρότατη ἔπρεπε νά εἶναι ἡ Παρθένος Μαρία, προκειμένου ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ νά δανειστεῖ τά ἄσπιλα αἵματά της καί νά ἀναπλάσει «διά  Πνεύματος Ἁγίου αὐτός δι’ Ἑαυτόν» τήν ἀνθρώπινη Του φύση;

Ἐκεῖ λοιπόν ἡ Παρθένος ἔμεινε δώδεκα ἔτη τρεφομένη ἀπό τόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ μέ τροφήν οὐράνιον, ἕως ὅτου ἐπλησίασεν ὁ καιρός τοῦ θείου Εὐαγγελισμοῦ. Τότε δέ ἡ Θεοτόκος, ἐξελθοῦσα ἀπό τά Ἅγια τῶν Ἁγίων παρεδόθη εἰς τόν μνήστορα Ἰωσήφ, ἵνα ἐκεῖνος ὑπάρχῃ φύλαξ καί μάρτυς τῆς παρθενίας αὐτῆς καί ἵνα ὑπηρετήσῃ τόσον εἰς τόν ἄσπορον τόκον της, ὅσον καί εἰς τήν φυγήν εἰς Αἴγυπτον καί εἰς τήν ἐπάνοδόν της εἰς τήν γῆν Ἰσραήλ.

Οἱ πρεσβεῖες τῆς Θεοτόκου νά σᾶς δίδουν ὑγεία, δύναμη ψυχική καί σωματική. Χρόνια πολλά».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας