Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΡΩΤΟΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ ΕΙΣ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ.
Τό Σάββατον, 29ην Ἰουνίου/12ην Ἰουλίου 2014, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῶν ἁγίων Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου εἰς τήν ἐπ’ ὀνόματι αὐτῶν Ἱεράν Μονήν εἰς Καπερναούμ τήν παραθαλασσίαν παρά τήν δυτικήν ὄχθην τῆς Τιβεριάδος θαλάσσης.
Ἡ ἱερά αὕτη Μονή, μετά τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ αὐτῆς εἰς τήν σημερινήν αὐτοῦ μορφήν, εἶναι ἐκτισμένη ἀπό τοῦ 1935, ὡς ἐμφαίνεται ἐκ τῆς ἐπιγραφῆς ἐπί τοῦ εἰκονοστασίου ὑπό τοῦ ἀειμνήστου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Δαμιανοῦ, ἐπί τῶν ἐρειπίων τῆς ἀρχαίας Καπερναούμ, ἡ ὁποία ἐδέχθη πολλά σημεῖα καί θαύματα τοῦ Κυρίου καί κατέστη μάλιστα δευτέρα πατρίς Αὐτοῦ, ἀφ’ οὗ ἐγκατέλειψε Ναζαρέτ την γενέτειραν Αὐτοῦ (Ματθ. 2,23) καί παρά ταῦτα δέν μετενόησε, διό καί συμφώνως πρός τήν πρόρρησιν τοῦ Κυρίου, ἕως Ἄιδου κατεβιβάσθη, «καὶ σύ Καπερναούμ, ἡ ἕως τοῦ οὐρανοῦ ὑψωθεῖσα ἕως ᾅδου καταβιβασθήσῃ· ὅτι εἰ ἐν Σοδόμοις ἐγενήθησαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν σοί, ἔμεινεν ἂν μέχρι τῆς σήμερον», (Ματθ. 11,23).
Εἰς τήν ἱεράν αὐτήν Μονήν, καλῶς συντηρουμένην νῦν ἐπί ἔτη ὑπό τοῦ Ἐπιστάτου αὐτῆς μοναχοῦ π. Εἰρηνάρχου, κατέφθασε τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Ἱερομονάχου, ἡγουμένου τῆς Μονῆς Θαβωρίου Ὄρους Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱλαρίωνος, Ἀραβοφώνων καί Ρωσοφώνων ἱερέων τῆς περιοχῆς τῆς Ἄνω Γαλιλαίας καί τῆς Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας ὑπό τόν ἡγούμενον τῆς Ἄκκρης Ἀρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον καί τῇ εὐλαβεῖ προσευχητικῇ συμμετοχῇ Ἑλλήνων προσκυνητῶν, Ἀραβοφώνων καί Ρωσοφώνων πιστῶν τῶν Κοινοτήτων τοῦ Πατριαρχείου εἰς τάς Κοινότητας αὐτοῦ εἰς τό βόρειον Ἰσραήλ.
Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θ. Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πιστούς ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:
«Τῶν Ἀποστόλων ἅπαντες τήν κορυφήν ὑμνήσωμεν, Πέτρον καί Παῦλον τούς θείους τῆς οἰκουμένης φωστῆρας, τούς κήρυκας τῆς πίστεως, τάς θεολόγους σάλπιγγας, δογμάτων τούς ἐκφάντορας, τῆς Ἐκκλησίας τούς στύλους καί καθαιρέτας τῆς πλάνης», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί.
Ἡ πάνσεπτος τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων Ἀποστόλων καί Πρωτοκορυφαίων Πέτρου καί Παύλου ἑορτή, συνήγαγεν πάντας ἡμᾶς εἰς τόν ἱερόν τοῦτον τόπον τῆς Καπερναούμ παρά τήν θάλασσαν (λίμνην) τῆς Τιβεριάδος, ἵνα ἐν ᾂσμασι εὐφημήσωμεν τούς φίλους τοῦ Χριστοῦ, τούς καί σκεύη τίμια ἀναδειχθέντας.
Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι Πέτρος καί Παῦλος τιμῶνται ἰδιαιτέρως ὑπό τῆς Ἐκκλησίας. Καί τοῦτο, διότι ἀποτελοῦν τήν κορυφήν τῶν Ἀποστόλων καί μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ. Ἀποτελοῦν τούς κήρυκας καί διδασκάλους τῆς σῳζούσης πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ, τούς στύλους τῆς Ἐκκλησίας καί τούς καθαιρέτας τῆς πλάνης.
Ὁ μέν Πέτρος «προσηγορεύθη πέτρα, ἐν ᾗ τήν ἀκράδαντον πίστιν ὁ Κύριος τῆς Ἐκκλησίας ἐκράτυνεν», ὡς μαρτυρεῖ καί ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος λέγων: «Ἐλθών ὁ Ἰησοῦς εἰς τά μέρη Καισαρείας τῆς Φιλίππου ἠρώτα τούς μαθητάς Αὐτοῦ … λέγει αὐτοῖς· ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγεται εἶναι; ἀποκριθεὶς δὲ Σίμων Πέτρος εἶπε· σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος. καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· μακάριος εἶ, Σίμων Βαριωνᾶ, ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέ σοι, ἀλλ᾿ ὁ πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. κἀγὼ δέ σοι λέγω ὅτι σὺ εἶ Πέτρος, καὶ ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τὴν ἐκκλησίαν, καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς, (Ματθ. 16,15-18).
Ὁ δέ ἀπόστολος Παῦλος ἐκλήθη «σκεῦος ἐκλογῆς» ὑπ’ Αὐτοῦ τοῦ Κυρίου, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς εἰς τάς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων: «῏Ην δέ τις μαθητὴς ἐν Δαμασκῷ ὀνόματι ᾿Ανανίας, καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος ἐν ὁράματι· ᾿Ανανία. ὁ δὲ εἶπεν· ἰδοὺ ἐγώ, Κύριε· ὁ δὲ Κύριος πρὸς αὐτόν· ἀναστὰς πορεύθητι ἐπὶ τὴν ρύμην τὴν καλουμένην εὐθεῖαν καὶ ζήτησον ἐν οἰκίᾳ ᾿Ιούδα Σαῦλον ὀνόματι Ταρσέα· ἰδοὺ γὰρ προσεύχεται, καὶ εἶδεν ἐν ὁράματι ἄνδρα ὀνόματι ᾿Ανανίαν εἰσελθόντα καὶ ἐπιθέντα αὐτῷ χεῖρα, ὅπως ἀναβλέψῃ. ἀπεκρίθη δὲ ᾿Ανανίας· Κύριε, ἀκήκοα ἀπὸ πολλῶν περὶ τοῦ ἀνδρὸς τούτου, ὅσα κακὰ ἐποίησε τοῖς ἁγίοις σου ἐν ῾Ιερουσαλήμ· καὶ ὧδε ἔχει ἐξουσίαν παρὰ τῶν ἀρχιερέων δῆσαι πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους τὸ ὄνομά σου. εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος· πορεύου, ὅτι σκεῦος ἐκλογῆς μοί ἐστιν οὗτος τοῦ βαστάσαι τὸ ὄνομά μου ἐνώπιον ἐθνῶν καὶ βασιλέων υἱῶν τε ᾿Ισραήλ· 16 ἐγὼ γὰρ ὑποδείξω αὐτῷ ὅσα δεῖ αὐτὸν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματός μου παθεῖν». (Πράξ. 9,10-16).
Κοινόν χαρακτηριστικόν τῶν Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου εἶναι τό γεγονός ὅτι ἀφ’ ἑνός μέν ἀμφότεροι ἐκλήθησαν εἰς τό ἀποστολικόν αὐτῶν ἔργον ὑπ’ Αὐτοῦ τοῦ Κυρίου, ἀφ’ ἑτέρου δέ, εἰς τό πρόσωπον τοῦ Ἰησοῦ τοῦ ἀπό Ναζαρέτ ἀνεγνώρισαν καί ὡμολόγησαν τόν σεσαρκωμένον Θεόν Λόγον, δηλονότι τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ τόν Σωτῆρα τοῦ κόσμου, Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.
Ἀνεγνώρισαν, μέ ἄλλα λόγια, τόν ὑπό τῶν προφητῶν καί τῶν ἁγίων Γραφῶν προκαταγγελθέντα Μεσσίαν, «ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον Χριστός», (Ἰωάν. 1,42), ὁ Ὁποῖος ἐξηγόρασε τούς ἀνθρώπους μέ τό τίμιον Αὐτοῦ αἷμα. «Εἰδότες ὅτι οὐ φθαρτοῖς, ἀργυρίῳ ἤ χρυσίῳ ἐλυτρώθητε ἐκ τῆς ματαίας ὑμῶν ἀναστροφῆς πατροπαραδότου, ἀλλὰ τιμίῳ αἵματι ὡς ἀμνοῦ ἀμώμου καὶ ἀσπίλου Χριστοῦ, προεγνωσμένου μὲν πρὸ καταβολῆς κόσμου, φανερωθέντος δὲ ἐπ’ ἐσχάτων τῶν χρόνων δι’ ὑμᾶς τοὺς δι’ αὐτοῦ πιστεύοντας εἰς Θεὸν τὸν ἐγείραντα αὐτὸν ἐκ νεκρῶν καὶ δόξαν αὐτῷ δόντα, ὥστε τὴν πίστιν ὑμῶν καὶ ἐλπίδα εἶναι εἰς Θεόν», (Α’ Πέτρ. 1, 18-21).
Ἐπί πλέον δέ ἀνεκάλυψαν ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Χριστοῦ τήν ἐντός τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, δηλονότι τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, ὑπόσχεσιν τοῦ Θεοῦ πρός τόν Ἀβραάμ, ὅτι ἐν τῷ σπέρματί του θά εὐλογηθοῦν πᾶσαι αἱ πατριαί τῆς γῆς. «Χριστὸς ἡμᾶς ἐξηγόρασεν ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου γενόμενος ὑπὲρ ἡμῶν κατάρα· γέγραπται γάρ· ἐπικατάρατος πᾶς ὁ κρεμάμενος ἐπὶ ξύλου· ἵνα εἰς τὰ ἔθνη ἡ εὐλογία τοῦ ᾿Αβραὰμ γένηται ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, ἵνα τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ Πνεύματος λάβωμεν διὰ τῆς πίστεως», (Γαλάτ. 3,13-14).
Τῆς ἐπηγγελμένης (τῆς ὑπεσχημένης) ταύτης δωρεᾶς τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, δηλονότι τῶν χαρισμάτων Αὐτοῦ ἐγένοντο φορεῖς σύν τοῖς ἄλλοις Ἀποστόλοις ὁ Πέτρος καί ὁ Παῦλος. Τό δέ κήρυγμα καί ἡ διδασκαλία τῶν κορυφαίων τούτων ὀργάνων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐφώτισεν ἅπασαν τήν Οἰκουμένην. «Οὗτοι γάρ», λέγει ὁ μελῳδός, «τόν τῆς ἀληθείας λόγον σπείραντες, ἐν ταῖς καρδίαις τῶν πιστῶν πᾶσι καρποφορίαν διένειμαν καί πρεσβεύουσι Χριστῷ τοῦ σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν».
Ἐπί τοῦ σπαρέντος τούτου λόγου τῆς ἀληθείας, δηλονότι τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ ἐθεμελιώθησαν καί θεμελιοῦνται αἱ ἀνά τήν οἰκουμένην Ἐκκλησίαι. Μάρτυς ἀψευδής τοῦ λόγου τούτου τῆς ἀληθείας εἶναι ἡ Μητέρα πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν, ἡ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, ἡ ὁποία «ὡς μάρτυς τῶν τοῦ Χριστοῦ παθημάτων (Α’ Πετρ. 5,1) καί τῆς ἀναστάσεως Αὐτοῦ», συνεχίζει τήν θείαν αὐτῆς Ἀποστολήν. Τοῦτο δέ πράττει μετά τοῦ «πιστοῦ αὐτῆς μάρτυρος», τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, ἡ ὁποία διακονεῖ καί διαφυλάσσει λειτουργικῶς καί ποιμαντικῶς τόσον τά Πανάγια Προσκυνήματα τῆς ἱερᾶς ἱστορίας, ὅσον καί τό χριστεπώνυμον αὐτῆς πλήρωμα, ἔχουσα ὡς ὑπερασπιστάς αὐτῆς τούς θείους καί προκρίτους τῶν Ἀποστόλων, Πέτρον καί Παῦλον.
Τούτοις μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ προσείπωμεν: «Χαίρετε φωστῆρες τῶν ἐν σκότει τοῦ ἡλίου ἀκτῖνες ὑπάρχοντες. Χαίρετε Πέτρε καί Παῦλε, διδάσκαλοι καί κήρυκες τοῦ μυστηρίου τοῦ τῆς Θεομήτορος Παρθένου Μαρίας, χαίρετε φίλοι τοῦ Χριστοῦ. Καί νῦν πάρεστε ἐν μέσῳ ἡμῶν ἀοράτως καταξιοῦντες δωρεῶν ἀΰλως τούς τελοῦντας τήν πάνσεπτον ἑορτήν ὑμῶν». Ἀμήν.
καί ἀραβιστί ὡς ἕπεται, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2014/07/12/6534
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ Ἐπιστάτης μοναχός π. Εἰρήναρχος ἐδεξιώθη φιλοφρόνως εἰς τό ἡγουμενεῖον τήν Πατριαρχικήν συνοδείαν καί ἀκολούθως δέ τῇ μεσημβρίᾳ παρέθεσεν εἰς πάντας, εἰς τήν παραλίαν, τράπεζαν ἐκ τῶν ἰχθύων τῆς Τιβεριάδος θαλάσσης.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.