Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΧΩΡΙΟΝ ΤΩΝ ΠΟΙΜΕΝΩΝ

Τήν Κυριακήν τῶν Προπατόρων, 17^ην/30^ήν Δεκεμβρίου 2018, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τῶν Ἁγίων  Προπατόρων εἰς τόν ἐπ’ ὀνόματι αὐτῶν ἱερόν Ναόν, τόν ἀποτελοῦντα τόν πολιοῦχον Ναόν τῆς πόλεως τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων-Μπεϊτσαχούρ, προσκειμένης τῇ Βηθλεέμ.

Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἡ Ἐκκλησία τιμᾷ τήν μνήμην τῶν πρό τοῦ νόμου καί ἐν τῷ νόμῳ Προπατόρων τοῦ Χριστοῦ, ἐξ ὧν Οὗτος προῆλθε σαρκωθείς ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς  Παρθένου καί τεχθείς κατά σάρκα ἐξ αὐτῆς.

Εἰς τόν περικαλλῆ ναόν τοῦτον, τόν κεκοσμημένον διά λιθογλύπτου εἰκόνοστασίου καί διά βυζαντινῆς ἁγιογραφίας ἐτελέσθη θεία Λειτουργία τήν πρωΐαν, τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Πέλλης Φιλούμενος, τῇ συλλειτουργίᾳ τῶν Πρεσβυτέρων τῆς ἐνορίας ταύτης, π. Σάββα, π. Ἤσσα, π. Ἰωάννου καί π. Γεωργίου, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς ἐνορίας ἀραβιστί καί συμμετέχοντος πανδήμου ἐκκλησιάσματος ἐκ τῶν κατοίκων τῆς πόλεως.

Πρός τό ἐκκλησίασμα τοῦτο ἀνεγνώσθη κήρυγμα τοῦ Μακαιρωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου διά στόματος τοῦ Πρεσβυτέρου π. Ἤσσα ὡς ἕπεται:

«Τό πλήρωμα τοῦ Νόμου καί τῶν Προφητῶν Αὐτός ὑπάρχων, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ πληρώσας πᾶσαν τήν Πατρικήν Οἰκονομίαν, πλήρωσον χαρᾶς καί εὐφροσύνης τάς καρδίας ἡμῶν πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων, Ἀμήν». (Λειτουργία Ἱεροῦ Χρυσοστόμου)

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Τό ὑπό τοῦ ἀγγέλου Κυρίου διαμηνυθέν εἰς τούς ἀγραυλοῦντας ποιμένας ἐν τῇ ἱερᾷ πόλει ὑμῶν Μπεϊτ Σαχούρ «ἰδού γάρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντί τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον Σωτήρ, Ὅς ἐστι Χριστός Κύριος ἐν πόλει Δαυΐδ», (Λουκ. 2, 10-11), συνήγαγε πάντας ἡμᾶς σήμερον ἐν τῷ ἁγίῳ τούτῳ ναῷ, ἵνα εὐχαριστιακῶς καί δοξολογικῶς ἑορτάσωμεν τήν μνήμην τῶν ἁγίων Προπατόρων, δηλονότι πάντων τῶν ἀπ’ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστησάντων, ἀπό Ἀβραάμ ἄχρι καί Ἰωσήφ τοῦ Μνήστορος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου· ὁμοίως καί τῶν προφητῶν καί προφητίδων, ἐξαιρέτως δέ τοῦ Προφήτου Δανιήλ καί τῶν ἁγίων τριῶν παίδων.

Οἱ ἀπ’ αἰῶνος εὐαρεστήσαντες τῷ Θεῷ ἅγιοι σύν τοῖς Προφήταις καί ταῖς Προφητίδαις εἶναι αὐτοί οἱ ὁποῖοι προκατήγγειλαν τό μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας, τουτέστι τήν γέννησιν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ πληρώσαντος πᾶσαν τήν Πατρικήν οἰκονομίαν.

Ἡ σημερινή ἑορτή τῶν ἁγίων Προπατόρων ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ τόπῳ, ἔνθα αἱ τῶν ἀγγέλων οὐράνιαι δυνάμεις συνωμίλησαν μετά τῶν ἀνθρώπων τῶν ἀγραυλούντων ποιμένων, ἀποτελεῖ τό προοίμιον τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῆς μεγάλης χαρᾶς, (Λουκ 2,10), δηλονότι τῆς ἀπελευθερώσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί τῆς φθορᾶς τοῦ θανάτου.

Καί τοῦτο, διότι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστός, εἶναι ὁ νέος Ἀδάμ, οὐχί πλέον ὁ χοϊκός ἄνθρωπος, ἀλλά ὁ ἐκ Πνεύματος ἁγίου συλληφθείς ἐν τῇ νηδύϊ μήτρᾳ τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας καί τῶν ἁγνῶν αὐτῆς αἱμάτων σαρκωθείς καί ἐνανθρωπήσας διά τήν τῶν ἀνθρώπων σωτηρίαν.

Ἡ ἱερά ἱστορία δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν ἱστορίαν τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας ἡμεῖς ἐγενήθημεν μέλη τοῦ σώματος αὐτῆς, δηλαδή τοῦ Χριστοῦ. Αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἱεράν ἱστορίαν συνθέτουν καί καταγράφουν οἱ ἅγιοι Προπάτορες καί πάντες οἱ προφῆται, εἰς τούς ὁποίους ἐγένοντο ὅλαι αἱ ἀποκαλύψεις τοῦ Θεοῦ. Καί εἰς μέν τήν Παλαιάν Διαθήκην αἱ ἀποκαλύψεις τοῦ Θεοῦ Λόγου, δηλαδή τοῦ Χριστοῦ, ἔλαβον χώραν  ἀσάρκως εἰς δέ τήν Καινήν Διαθήκην  αἱ ἀποκαλύψεις τοῦ Θεοῦ Λόγου, τοῦ Χριστοῦ ἐγένοντο ἐν σαρκί.

Οἱ ἅγιοι Προπάτορες, δηλονότι οἱ δίκαιοι καί οἱ Προφῆται ἐν τῇ Παλαιᾷ Διαθήκῃ δέν εἶχον μόνον κοινωνίαν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ μετά τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί με τήν θεωρίαν τῆς ἐνανθρωπήσεως Αὐτοῦ. Μέ ἄλλα λόγια, οὗτοι ἐθεώρουν (ἔβλεπον) τόν Λόγον τοῦ Θεοῦ ὡς ἄνθρωπον, ἐν μορφῇ ἀνθρώπου. Ὁ Ἀδάμ παραδείγματος χάριν, «ἤκουσε τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ τό δειλινόν»,  (Γεν. 3,8). Ὁ Ἰακὼβ εἶδε τό πρόσωπον τοῦ Θεοῦ· «εἶδον γάρ Θεόν πρόσωπον πρός πρόσωπον καί ἐσώθη μου ἡ ψυχή», (Γεν. 32,30). Ὁ Μωϋσῆς εἶδε τά ὀπίσθια τοῦ Θεοῦ · «καί εἶπε Κύριος, ἀφελῶ τήν χεῖρα  καί τότε ὄψει τά ὀπίσω μου, τό δέ πρόσωπόν μου οὐκ ὀφθήσεταί σοι», (Ἔξοδος 33, 21-22). Ὁ Ἡσαΐας  εἶδε τόν Κύριον καθήμενον ἐπί θρόνου. «Εἶδον τόν Κύριον καθήμενον ἐπί θρόνου ὑψηλοῦ καί ἐπῃρμένου καί πλήρης ὁ οἶκος τῆς δόξῃς αὐτοῦ» (Ἡσαΐας 6,1). Ὁ Δανιήλ εἶδε τόν Κύριον ὡς Υἱόν ἀνθρώπου. «Καί ἰδού ὡς ὁμοίωσις υἱοῦ ἀνθρώπου ἥψατο τῶν χειλέων μου», (Δανιήλ 10,16). Ὁ προφήτης Ἠλίας διαλέγεται μετά τοῦ Κυρίου· «καί ἰδού ρῆμα  Κυρίου πρός αὐτόν καί εἶπε· τί σύ ἐνταῦθα Ἠλιού;  καί εἶπεν Ἠλιού· ζηλῶν ἐζήλωκα τῷ Κυρίῳ Παντοκράτορι, ὅτι ἐγκατέλιπον οἱ υἱοί σου», (Γ’ Βασιλ. 19,9-10).

Σημειωτέον ὅτι οἱ ἅγιοι Προπάτορες καί οἱ προφῆται δέν εἶδον, δέν ἐθεώρουν τήν ἀκατάληπτον καί ἀπρόσιτον φύσιν τοῦ Θεοῦ, ἀλλά τόν τύπον καί τήν εἰκόνα Αὐτοῦ, ἡ ὁποία εἰκόνα ἐπρόκειτο νά λάβῃ χώραν εἰς τό μέλλον, ὡς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὡς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων καί ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος», (Φιλιπ. 2, 5-6).  Καί ἀλλαχοῦ λέει ὁ θεῖος Παῦλος: «Ὁ Σατανᾶς ἐτύφλωσε τά νοήματα τῶν ἀπίστων εἰς τό μή αὐγᾶσαι αὐτοῖς τόν φωτισμόν τοῦ Εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, ὃς ἐστιν εἰκών τοῦ Θεοῦ», (Β΄ Κορ. 4,4). Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία τιμᾷ καί γεραίρει τήν μνήμην τῶν Ἁγίων Προπατόρων, διότι οὗτοι προκατήγγειλαν τό Μέγα Μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας, τουτέστιν τό μυστήριον τῆς Σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, «τά τῶν Πατέρων ἀκροθίνια Ἀβραάμ, Ἰσαάκ καί Ἰακώβ τιμῶμεν, ὅτι αὐτῶν ἐκ σπέρματος ἔλαμψε Χριστός σαρκωθείς ἐκ Παρθένου ὡς παντοδύναμος», (Μηναῖον, Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως, Ὄρθρος), ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς ἐκκλησίας.

Ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου ἀποδεικνύεται καί ἀπό τό γεγονός ὅτι ἐκτός τῆς Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καί τοῦ Ἰωσήφ, οἱ πρῶτοι οἱ ὁποῖοι προσεκύνησαν τό θεῖον βρέφος ἦσαν οἱ ἀγραυλοῦντες Ποιμένες, καί τοῦτο διότι διεκρίνοντο διά τήν ἁπλότητά τους καί διά τήν καθαρότητα τῆς καρδίας των. Ἐπιπλέον δέ οἱ Ποιμένες ἐμιμοῦντο τάς ἀρετάς καί τήν πολιτείαν τῶν Πατριαρχῶν καί τῶν Προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἐπισημαίνουν τό γεγονός ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἐπέλεξε τούς πλέον ἁπλούς τῇ καρδίᾳ καί τῇ διανοίᾳ, διά νά ἀποκαλύψῃ τό ἄρρητον μυστήριον τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου. Δέν ἐπέλεξεν ὁ Χριστός τούς ὑπερηφάνους καί πονηρούς Γραμματεῖς καί Φαρισαίους, οἱ ὁποῖοι ἐγνώριζον καί ἐδίδασκον τάς Γραφάς καί τόν Μωσαϊκόν Νόμον. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δέν εἶναι τοῦ κόσμου τούτου τοῦ αἰῶνος, ὁ ὁποῖος κόσμος «ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται», (Α΄ Ἰω. 5,19), ὡς λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης.  Ἡ Ἐκκλησία ζῇ καί κινεῖται ἐν τῷ κόσμῳ, διά νά σώσῃ τόν κόσμον καί νά ἀπελευθέρωσῃ αὐτόν ἐκ τοῦ σκότους καί ἀπαλλάξῃ αὐτόν ἐκ τῆς ἀδικίας καί τῆς καταδυναστείας τοῦ διαβόλου.

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ σκοπός τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νά εὐαγγελίζηται τήν ἐπί γῆς εἰρήνην, τήν ὁποίαν εἰσήγαγε εἰς τόν κόσμον ἡ ἐνανθρώπησις τοῦ Θεοῦ Λόγου καί ὕμνησαν οἱ ἄγγελοι. Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ὁ Χριστός διά τῆς ἐνανθρωπήσεως Αὐτοῦ εἰρήνευσε τόν ἄνθρωπον μέ τόν Θεόν, τόν πλησίον του, δηλαδή τόν συνάνθρωπόν του, μέ τόν ἑαυτόν του. Τοῦτο δέ ἐγένετο, διότι ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡνώθη ἡ θεία μετά τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως καί ἀχωρίστως.

 Ἰδού λοιπόν διά τί ὁ ἄγγελος Κυρίου εἶπεν εἰς τούς ἀγραυλοῦντας ἐνταῦθα Ποιμένας: «μή φοβεῖσθε· ἰδού γάρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντί τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστός Κύριος, ἐν πόλει Δαυΐδ», (Λουκ. 2,10-11). Δεῦτε, λοιπόν, ἀγαπητοί μου, ἑτοιμάσωμεν ἑαυτούς καί καθαίρωμεν τάς καρδίας ἡμῶν, ἵνα εἰσέλθῃ ἐντός αὐτῶν ἡ μεγάλη χαρά καί ἡ εἰρήνη τοῦ Ἡλίου τῆς Δικαιοσύνης, τοῦ γεννηθέντος Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, Ἀμήν.

Εὐλογημένα καί εἰρηνικά Χριστούγεννα!»

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν παρετέθη τράπεζα ὑπό τῆς Κοινότητος εἰς τήν συνοδείαν τοῦ Ἀρχιερέως καί πολλούς ἄλλους.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας