Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τήν Πέμπτην, 21^ην Μαΐου/ 3^ην Ἰουνίου 2021, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῶν Ἁγίων ἐνδόξων θεοστέπτων βασιλέων καί ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.

Ἡ ἑορτή αὕτη ἑωρτάσθη ὡς Θρονική ἑορτή τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, καθ’ ὅτι ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος μετά τῆς μητρός αὐτοῦ Ἁγίας Ἑλένης ἀνέδειξε τά Πανάγια Προσκυνήματα, Φρικτόν Γολγοθᾶν καί Πανάγιον Τάφον καί ὡσαύτως ἐνεκαινίασε τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα ὡς φρουρόν αὐτῶν.

Ἡ ἑορτή αὐτή ἑωρτάσθη εἰς τόν Πατριαρχικόν καί τόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης εἰς τό Κέντρον τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος δι’ Ἑσπερινοῦ  ἀφ’ ἑσπέρας, τοῦ ὁποίου ἐχοροστάτησεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί εἰς τόν ὁποῖον ἱερούργησαν οἱ ἐφημέριοι τοῦ Ἱεροῦ  Ναοῦ τούτου προεξάρχοντος τοῦ Τυπικάρη τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀλεξίου καί ἄλλοι Ἁγιοταφῖται Πατέρες μετά συμμετοχῆς τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, Ἱερομονάχων καί Μοναχῶν, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου, Ἀρχιμανδρίτου Εὐσεβίου. Μετά τόν Ἑσπερινόν εἰς το προαύλιον τοῦ Ἐπιτροπικοῦ ἡ Α.Θ.Μ. καί οἱ Πατέρες ἔλαβον κατά το ἔθος τό κόλλυβον, τόν οἶνον μετά παξιμαδίου καί τόν ἄρτον.

Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ἐτελέσθη Ὄρθρος καί θεία Λειτουργία, τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ὡς λειτουργός ὁ Μακαριώτατος, συλλειτουργούντων κατά τό Τυπικόν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, τῇ συμμετοχῇ πιστῶν τῆς Ἱερουσαλήμ, τῇ παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα καί προσωπικοῦ τοῦ Προξενείου.

Τῆς Λειτουργίας ἀπολυθείσης, ἔλαβε χώραν ἄνοδος ἐπίσημος τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν λοιπῶν  Λειτουργῶν ἐνδεδυμένων εἰς τό Πατριαρχεῖον.

Ἐν τῇ διαβάσει τῆς κεντρικῆς Πύλης τοῦ Μοναστηρίου πρός τό Πατριαρχεῖον, ἡ ἀρτοποιός καθηγουμένη μοναχή Σεραφείμα διένειμε τά καθιερωμένα ἀρτίδια τῆς ἑορτῆς.

Εἰς τό Πατριαρχεῖον ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

“Ἑλκόμενος ἐπί σταυροῦ, ὁ Ποιητής τοῦ ἡλίου καί κτίσεως, σέ ὡς ἀστέρα φαεινόν, ἐξ οὐρανοῦ δι’ ἀστέρων ἐφειλκύσατο, ᾧ καί κράτος πρῶτος τό βασίλειον ἐπέθηκε· διό σέ ἀνευφημοῦμεν, Κωνσταντῖνε Βασιλεῦ εὐσεβέστατε, σύν Ἑλένῃ μητρί τῇ θεόφρονι”.

 Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος κ. Εὐάγγελε Βλιώρα,

Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

 Ἡ ἁγία ἡμῶν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία σήμερον μυστικῶς εὐφραίνεται ἐπί τῇ εὐσήμῳ μνήμῃ τῶν ἁγίων ἐνδόξων θεοστέπτων καί ἰσαποστόλων μεγάλων βασιλέων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, τῶν καταπαυσάντων τήν ἐθελοθρησκείαν τῆς εἰδωλολατρείας καί ἀναδειξάντων τόν Τίμιον Σταυρόν, ἐν τῷ ὁποίῳ ἀπεκαλύφθη ἡ θεία δικαιοσύνη καί ἡ ἐν Χριστῷ ἀλήθεια.

 Διό καί προσήλθομεν ἐν τῷ ἐπωνύμῳ αὐτῶν Μοναστηριακῷ Ναῷ, ἔνθα ἐτελέσαμεν πανηγυρικῶς Πατριαρχικήν θείαν Λειτουργίαν, περιστοιχούμενοι ὑπό Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί Ἀδελφῶν ἡμῶν, τιμῶντες οὕτως τήν ἱεράν μνήμην αὐτῶν.

Τό θεάρεστον ἔργον καί τήν θεοσέβειαν τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἐξαίρει ὁ ἐκκλησιαστικός ἱστορικός Εὐσέβιος Καισαρείας, γράφων: «Μόνου μέν Ρωμαίων βασιλέως τόν παμβασιλέα Θεόν ὑπερβολῇ θεοσεβείας τετιμηκότος, μόνου δέ τοῖς πᾶσι πεπαρρησιασμένως τόν τοῦ Χριστοῦ κηρύξαντος λόγον, μόνου τ’ εἰπεῖν ἐκκλησίαν αὐτοῦ ὡς οὐδ’ ἕτερος τῶν ἐξ αἰῶνος δοξάσαντος, μόνου τε πᾶσαν πολύθεον πλάνην καθελόντος, πάντα τε τρόπον εἰδωλολατρείας ἀπαλλάξαντος καί δή καί μόνου τοιούτων ἠξιωμένου ἐν αὐτῇ τε ζωῇ καί μετά θάνατον, οἵων οὐκ ἄν τις τυχόντα οἷος τ’ ἄν γένοιτο ἐξειπεῖν τινα οὔτε παρ’ Ἕλλησιν οὔτε παρά βαρβάροις οὐδέ γε παρ’ αὐτοῖς τοῖς ἀνωτάτω Ρωμαίοις, ὡς οὐδενός τοιούτου τινός εἰς ἡμᾶς ἐκ τοῦ παντός αἰῶνος μνημονευομένου».

 Καί ἁπλούστερον, ὁ Κωνσταντῖνος εἶναι ὁ μόνος βασιλεύς τῶν Ρωμαίων πού ἔχει τιμήσει μέ ὑπερβολικήν θεοσέβειαν τόν παμβασιλέα Θεόν καί ὁ μόνος πού ἔχει κηρύξει σ’ ὅλους μέ παρρησίαν τόν Λόγον τοῦ Χριστοῦ καί ὁ μόνος πού μπορεῖ νά πεῖ ὅτι ἐδόξασεν ὅσο κανεῖς ἄλλος μέσα στούς αἰῶνες τήν Ἐκκλησίαν Αὐτοῦ καί ὁ μόνος πού καθαίρεσε τήν πολύθεη πλάνη καί μᾶς ἀπάλλαξε ἀπό τήν εἰδωλολατρεία μέ κάθε τρόπο, καί μάλιστα εἶναι ὁ μόνος πού ἀξιώθηκε γιά ὅλα αὐτά καί σ’ αὐτήν τήν ζωή καί μετά ἀπό τόν θάνατο, τῶν ὁποίων κανεῖς δέν μπορεῖ νά γίνει μέτοχος».

 Ὄντως, ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ὑπερβαλλόντως ἐδόξασε τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ γενικώτερον καί τήν Ἐκκλησίαν τῶν Ἱεροσολύμων εἰδικώτερον. Δυνάμεθα νά εἴπωμεν, ὅτι ἡ ἄχρι σήμερον παρουσία τῶν Χριστιανῶν ἐν τῇ ἁγίᾳ Γῇ καί τῇ εὐρυτέρᾳ περιοχῇ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ὀφείλεται εἰς τόν Μέγαν Κωνσταντῖνον καί τήν Μητέρα Αὐτοῦ Ἁγίαν Ἑλένην, οἵτινες ἀνέδειξαν τά Πανάγια Προσκυνήματα διά τῆς ἐπ’ αὐτῶν ἀνεγέρσεως μεγαλοπρεπῶν μνημείων, ὡς τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ἐπί τοῦ Παναγίου Τάφου καί τοῦ Ναοῦ τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἐν Βηθλεέμ.

 Χάρις εἰς τόν Μέγαν Κωνσταντῖνον, οἱ Χριστιανοί ἀπετέλεσαν τό εὐσεβές Βασιλικόν γένος τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων, καί ἀνέπτυξαν τό ἀνυπέρβλητον πνευματικόν μέγεθος τῆς Ρωμηοσύνης, ὡς λέγει ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός, «ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἀπό «Ρωμαῖος» γίνεται ὁ πρῶτος «Ρωμηός»,  πού ὁδηγεῖ στήν Ἑλληνορθόδοξη Οἰκουμενικότητα καί παγκοσμιότητα τήν «ἐπώνυμον τοῦ Χριστοῦ πολιτείαν». Κατά δέ τόν π. Γεώργιον Φλωρόφσκυ, ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος συνέβαλεν ἀποφασιστικῶς εἰς τήν ἐνσωμάτωσιν τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἐντός τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς παραδόσεως.

 Ἡμεῖς δέ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εὐγνώμονες ὄντες τῶν θείων δωρεῶν τοῦ Πατρός τῶν Φώτων, ἀλλά καί τῶν μεγάλων εὐεργεσιῶν τῶν ἁγίων Ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ βοῶμεν λέγοντες: «Χαίροις, Κωνσταντῖνε πάνσοφε, Ὀρθοδοξίας πηγή, ἡ ποτίζουσα πάντοτε τοῖς γλυκέσι νάμασι τήν ὑφήλιον ἅπασαν. Χαίροις ἡ ρίζα, ἐξ ἧς ἐβλάστησε καρπός, ὁ τρέφων τήν Ἐκκλησίαν Χριστοῦ. Χαίροις τό καύχημα τῶν περάτων ἔνδοξε Χριστιανῶν, βασιλέων πρώτιστε σύν μητρί θεόφρονι. Χαῖρε χαρά τῶν πιστῶν».

Χριστός Ἀνέστη Ἔτη πολλά.

Τήν μεσημβρίαν ἠκολούθησε μοναστηριακή τράπεζα.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας