Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
Τήν Δευτέραν, 21ην Μαΐου /3ην Ἰουνίου 2019, ἑωρτάσθη εἰς τό Πατριαρχεῖον καί εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα ἡ μνήμη τῶν ἁγίων ἐνδόξων μεγάλων βασιλέων καί ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.
Οἱ ἅγιοι Κωνσταντῖνος καί Ἑλένη ἑορτάζονται ὑπό τῆς Ἐκκλησίας ὡς ἰσαπόστολοι, λόγῳ τοῦ Διατάγματος τῶν Μεδιολάνων τοῦ 312μ.Χ. ὑπό τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, τό ὁποῖον ἐπέτρεψε τήν ἐλευθερίαν ἐξασκήσεως τῶν καθηκόντων αὐτῶν ὑπό τῶν Χριστιανῶν, τήν ἐλευθερίαν διαδόσεως τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τήν ἀνέγερσιν Ἐκκλησιῶν. Πρώτη μεταξύ τούτων ἦτο ἡ τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ἱδρυθεῖσα μεταξύ τῶν ἐτῶν 326-336 μ.Χ. ὑπό τῆς Ἁγίας Ἑλένης, ἐπισκεφθείσης τούς Ἁγίους Τόπους.
Ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης τιμᾷ τήν Ἁγίαν Ἑλένην ὡς ἱδρύσασαν αὐτήν, διά τοῦτο καί ὁ μοναστηριακός αὐτῆς ναός εἶναι ἀφιερωμένος εἰς τόν υἱόν αὐτῆς Ἅγιον Κωνσταντῖνον καί εἰς αὐτήν.
Εἰς τόν Ναόν τοῦτον ἐτελέσθη Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας, χοροστατοῦντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί θεία Λειτουργία τήν πρωΐαν, λειτουργοῦντος Αὐτοῦ καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Τυπικάρης Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀλέξιος, ἐφημερίων τοῦ Ναοῦ, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐσεβίου δεξιά καί τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως κ. Κωνσταντίνου Σπυροπούλου ἀριστερά, συμπροσευχομένων τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερέων, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Χρήστου Σοφιανοπούλου καί συμπροσευχομένων πολλῶν πιστῶν.
Ἀφ’ ἑσπέρας μετά τόν Ἑσπερινόν προσηνέχθη τό κόλλυβον καί οἶνος μετά παξιμαδίου, τήν πρωΐαν δέ ἔλαβε χώραν ἐπίσημος ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα, διανομή τοῦ ἀρτιδίου εὐλογίας εἰς τήν θύραν ὑπό τῆς ὑπευθύνου τοῦ ἀρτοποιείου μοναχῆς Σεραφείμας, καί προσφώνησις ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου ἔχουσα οὗτως:
“Χαίροις Κωνσταντῖνε πάνσοφε, Ὀρθοδοξίας πηγή, ἡ ποτίζουσα πάντοτε τοῖς γλυκέσι νάμασι, τήν ὑφήλιον ἅπασαν. Χαίροις ἡ ρίζα, ἐξ ἧς ἐβλάστησε, καρπός ὁ τρέφων, τήν Ἐκκλησίαν Χριστοῦ. Χαίροις τό καύχημα τῶν περάτων ἔνδοξε, Χριστιανῶν βασιλέων πρώτιστε. Χαῖρε χαρά τῶν πιστῶν», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος κ. Χρῆστε Σοφιανόπουλε,
Σεβαστοί ἅγιοι Πατέρες κ. Ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Σήμερον ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία καί δή ἡ τῶν Ἱεροσολύμων μυστικῶς εὐφραινομένη ἐν τῇ ἱερᾷ μνήμῃ τῶν ἁγίων τούτων ἐνδόξων καί ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης ἐκτελοῦμεν χρεωστικῶς, τόσον τό ὑπό τῆς ἁγίας Ἑλένης ἱδρυθέν πρωτογενές μοναχικόν ἡμῶν τάγμα τῶν Σπουδαίων, δηλονότι τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος ὅσον καί ὁ ἐπώνυμος τῆς Χριστιανικῆς Ρωμηοσύνης λαός.
Ὀρθῶς καί δικαίως ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας χαιρετίζει τόν ἅγιον Κωνσταντῖνον ὡς «Ὀρθοδοξίας πηγή ἡ ποτίζουσα τοῖς γλυκέσι νάμασι, τοῦτ’ ἔστιν τῆς Ρωμηοσύνης τήν Ὑφήλιον ἅπασαν», ἰδιαιτέρως δέ τήν ἁγίαν Γῆν, τήν ποτισθεῖσαν καί ἁγιασθεῖσαν ὑπό τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.
Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι δι’ ἡμᾶς τούς τελοῦντας καί γεραίροντας τήν παντιμον ἑορτήν τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, δέν ἀποτελεῖ ἁπλῶς γεγονός ἱστορικῆς ἀναμνήσεως, ἀλλά μᾶλλον ὑπομνήσεως τῆς θείας ἀποστολῆς τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, τῆς διά μέσου τῶν αἰώνων διακονούσης τά Πανάγια Ἁγιογραφικά Προσκυνήματα ἀφ’ ἑνός καί μαρτυρούσης τό φῶς τῆς ἀληθείας, δηλονότι τό φῶς τοῦ Σταυρωθέντος καί Ἀναστάντος Χριστοῦ, ἀφ ἑτέρου. Τό φῶς δέ τοῦτο, δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό φῶς τῆς πίστεως τῶν εὐσεβῶν βασιλέων τῆς Ρωμηοσύνης Κωνσταντίνου καί τῆς μητρός αὐτοῦ Ἑλένης, ὡς ἐναργέστατα λέγει ὁ ὑμνῳδός αὐτῶν: «Οὐκ ἐξ ἀνθρώπων εἴληφε, τό βασιλέων κράτος, ἀλλ ἐκ τῆς θείας χάριτος, Κωνσταντῖνος ὁ μέγας σύν τῇ μητρί τῇ Ἑλένῃ οὐρανόθεν ἐξαστράπτων δέ βλέπει, Σταυροῦ τό θεῖον τρόπαιον. Ὅθεν τούτῳ ὀλέσας τούς δυσμενεῖς τῶν εἰδώλων, ἔλυσε τήν ἀπάτην ἐν κόσμῳ δέ ἐκράτυνε, τήν Ὀρθόδοξον Ρωμαίων πίστιν».
Δεηθῶμεν τοῦ μόνου ἐπουρανίου Βασιλέως, ἵνα διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καί τῶν ἱκεσιῶν τῶν ἁγίων αὐτοῦ θεραπόντων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, καταυγασθῶμεν τοῦ φωτός καί τῆς δυνάμεως τοῦ θείου τροπαίου τοῦ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, τοῦ γενομένου ὅπλου αὐτῶν κατ’ ἐναντίων καί δι’ ἡμᾶς καύχημα καί εἰρήνη.
«Ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι, εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται κἀγώ τῷ κόσμῳ» (Γαλ. 6,14), ὡς κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος. Ἀμήν. Ἔτη πολλά.
Χριστός Ἀνέστη”.
Ἀκολούθως παρετέθη πλουσία μοναστηριακή τράπεζα.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας