Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΟΤΑΦΙΤΙΚΗΝ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ

Εἰς τό πρόσωπον τοῦ αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου καί τῆς Μητρός αὐτοῦ αὐτοκρατείρας Ἁγίας Ἑλένης ἡ Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει τούς ἁγίους ἰσαποστόλους καί θεοστέπτους βασιλεῖς.

Τοῦτο συμβαίνει, διότι οὗτοι ἠσπάσθησαν τόν χριστιανισμόν, ἔπαυσαν τήν ἐπί τρεῖς αἰῶνας ἀπηνῆ καταδίωξιν αὐτοῦ καί ἐπέτρεψαν τήν ἐλευθέραν ἐξάσκησιν αὐτοῦ ὑπό τῶν χριστιανῶν διά τοῦ διατάγματος τῶν Μεδιολάνων, τό 312 μ.Χ.

Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Τόπων, ἔχει ἔτι ἰδιαίτερον λόγον τιμῆς τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, καθ’ ὅτι οὗτοι ἀνέδειξαν τούς ἄχρι τότε, λόγῳ τῆς εἰδωλολατρίας, ἀφανεῖς Ἁγίους Τόπους  καί ἀνήγειραν τούς μεγαλοπρεπεῖς Ναούς τῆς Ἀναστάσεως εἰς Ἱεροσόλυμα καί τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως εἰς Βηθλεέμ καί ἄλλους ἀνά τούς ἁγίους Τόπους.

Ἡ φρουρός τῶν Ἁγίων Τόπων τούτων, Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης, σεμνύνεται νά ἔχῃ τόν μοναστηριακόν Ναόν αὐτῆς ἐπ’ ὀνόματι τῶν Ἁγίων τούτων ἐνδόξων βασιλέων καί ἰσαποστόλων.

Ἡ ἑορτή αὐτῶν ἑωρτάσθη εἰς τόν προσκείμενον εἰς τόν Πανάγιον Τάφον ναόν αὐτῶν μετ’ ἰδιαιτέρας λαμπρότητος καί τάξεως ὑπό τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.

Ἀφ’ ἑσπέρας ἐτελέσθη Μέγας Ἑσπερινός μετ’ ἀρτοκλασίας, χοροστατοῦντος τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἀγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τοῦ Γ’.

Μετά τόν Ἑσπερινόν ὁ Μακαριώτατος καί οἱ Πατέρες ἐκάθισαν εἰς τό ἔξωθεν τοῦ Ναοῦ τούτου ηὐτρεπισμένον προαύλειον αὐτοῦ καί κατά τό εἰωθός μετέλαβον κολλύβων, οἴνου καί ἄρτου.

Τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς ὁ Μακαριώτατος μετά τήν χοροστασίαν εἰς τόν Ὄρθρον, προεξῆρξεν ὡς λειτουργός τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων αὐτῶν ἱερέων μελῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.

Μετά τήν λαμπράν καί κατανυκτικήν θ. Λειτουργίαν ὁ Μακαριώτατος ἐνδεδυμένος πλήρη στολήν, συνοδευόμενος ὑπό πάντων τῶν λειτουργῶν ἱερέων, τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων καί ἱερέων κατηυθύνθη ἐν πομπῇ ψαλλόντων πρός τό Πατριαρχεῖον.

Εἰς τήν προσφώνησιν Αὐτοῦ εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου ὁ Μακαριώτατος ὑπεγράμμισεν ἰδιαιτέρως τό γεγονός ὅτι χαίρει καί ἀγάλλεται σήμερον ἡ Ἐκκλησία ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ Μεγάλου Ἄνακτος Κωνσταντίνου, καθ’ ὅτι οὗτος ἄνωθεν ἔσχε τήν κλῆσιν ὡς ὁ ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος, ἵνα στηρίζῃ τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου, τό ὁποῖον ὁ Μέγας Ἀπόστολος ἔσπειρεν εἰς τόν κόσμον, διά τῆς ἐλευθερίας τοῦ χριστιανισμοῦ μέ τό Διάταγμα τῶν Μεδιολάνων τό 312, τῆς καθιερώσεως αὐτοῦ ὡς ἐπισήμου θρησκείας τοῦ Ρωμαΐκοῦ Βυζαντινοῦ κράτους, τῆς ἀναδείξεως τῆς Νέας Ρώμης-Κωνσταντινουπόλεως καί τῆς συγκλήσεως καί προεδρίας ὑπ’ αὐτοῦ τῆς Α’ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τό  325μ.Χ.

Ὁ Μακαριώτατος ἐπίσης ἐτόνισε τό γεγονός ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων καί ἡ γεραρά Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ἰδιαιτέρως ἀγάλλονται καί σεμνύνονται ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Ἁγίων ἐνδόξων θεοστέπτων μεγάλων βασιλέων καί ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, καθ’ ὅτι εἰς τό πρόσωπον αὐτῶν θεωροῦν τούς κτίτορας τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως εἰς Βηθλεέμ καί τούς ἰδρυτάς τοῦ μοναστικοῦ τάγματος τῶν Σπουδαίων. Ἡ πόλις τῶν Ἱεροσολύμων εἰς αὐτούς ὀφείλει τόν χριστιανικόν αὐτῆς χαρακτῆρα, θεμελιωθέντα διά της ἀναδείξεως τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, διά τοῦτο χρεωστικῶς τιμᾷ τούτους.

Τάς πρεσβείας τῶν μεγάλων τούτων Ἁγίων ἐπεκαλέσθη ὁ Μακαριώτατος, ὥστε νά εἶναι στήριγμα τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων, προστασία τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, εὐστάθεια τοῦ Ἱεροῦ Κοινοῦ τοῦ Παναγίου Τάφου, εἰρήνη τῆς Ἱερουσαλήμ καί τοῦ κόσμου.

Μετά τήν ἐν τῷ Πατριαρχείῳ δεξίωσιν ἠκολούθησε μοναστηριακή τράπεζα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder