Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.
Τήν Τετάρτην, 21ην Μαΐου/ 3ην Ἰουνίου 2015, ἑωρτάσθη ὑπό τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ἡ ἑορτή τῶν ἱδρυτῶν καί προστατῶν αὐτῆς ἁγίων ἐνδόξων καί θεοστέπτων βασιλέων καί ἱσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τόν ἐπ᾽ ὀνόματι αὐτῶν, προσκείμενον τῇ ροτόντᾳ τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου.
Τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ᾽ ἑσπέρας προεξῆρξε χοροστατῶν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἱερουργούντων τῶν ἱερέων ἐφημερίων Ἁγιοταφιτῶν τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τούτου καί συμπροσευχομένων τῶν λοιπῶν Ἁγιοταφιτῶν τοῦ ἱεροῦ τούτου Ναοῦ καί συμπροσευχομένων τῶν λοιπῶν Ἁγιοταφιτῶν, Ἀρχιερέων, Ἀρχιμανδριτῶν, Ἱερομονάχων, Ἱεροδιακόνων καί μοναχῶν.
Ὁ Ἑσπερινός ἐτελέσθη πανηγυρικῶς μετά Μεγάλης Εἰσόδου καί Ἀρτοκλασίας. Μετά τό τέλος αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος καί οἱ Ἁγιοταφῖται ἔλαβον εἰς τό προαύλιον τοῦ Ναοῦ τό κόλλυβον μετ᾽ οἴνου καί παξιμαδίου.
Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ἐτελέσθη ὁ Ὄρθρος, προεξάρχοντος ὡς χοροστατοῦντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί ἡ θεία λειτουργία, τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ὁ Μακαριώτατος λειτουργῶν, συλλειτουργούντων τῶν Ἁγιοταφιτῶν ἐφημερίων κατά τήν τάξιν τῆς Ἀδελφότητος, τῶν Ἀρχιερέων, Ἀρχιμανδριτῶν, Ἱεροδιακόνων καί μοναχῶν συμπροσευχομένων, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ ἐν λόγῳ Ναοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐσεβίου καί τοῦ τυπικάρη π. Ἀλεξίου, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη μετά τῆς ἐριτίμου συζύγου αὐτοῦ καί μετεχόντων ἐν εὐλαβείᾳ ἐντοπίων Ὀρθοδόξων καί προσκυνητῶν.
Μετά τήν Ἀπόλυσιν τῆς θ. Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἀνῆλθεν ἐνδεδυμένος ἐν πομπῇ, τῶν Ἀρχιερέων καί τῶν Ἱερέων φερόντων τά διάσημα αὐτῶν μόνον ἐν ψαλμῳδίᾳ πρός τό Πατριαρχεῖον.
Κατά τήν δέησιν, ἀπό τῆς Κεντρικῆς Θύρας τοῦ μοναστηρίου πρός τό Πατριαρχεῖον διενεμήθησαν τά ἀρτίδια εὐλογίας εἰς τόν Μακαριώτατον, τόν κ. Γενικόν Πρόξενον, τούς Ἀρχιερεῖς, Ἱερεῖς, μοναχούς καί πιστούς ὑπό τῶν ὑπευθύνων τοῦ ἀρτοποιείου τοῦ Πατριαρχείου, μοναχῆς Σεραφείμας καί Ἀρχιμανδρίτου π. Παϊσίου.
Εἰς τό Πατριαρχεῖον ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησεν τούς ἑορταστάς διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί, ἐχούσης ὡς ἕπεται:
«Ἡ Ἐκκλησία σήμερον στολισαμένη, τῷ κράτει σου ἄναξ, μυστικῶς εὐφραίνεται καί τήν σήν πανγέραστον μνήμην κατ’ ἀξίαν εὐφήμως γεραίρει κραυγάζουσα. Χαίροις, ὁ τόν Παῦλον ζηλώσας καί τόν Σταυρόν τοῦ Χριστοῦ ἀράμενος καί τάς παγίδας συντρίψας τοῦ ἀντιπάλου. Χαίροις, ἀνάκτων πανάριστε, καί Ἀποστόλων ἱσότιμε. Χαίροις, πιστῶν τό στήριγμα καί βασιλέων τό προπύργιον. Χαίροις, ἡ δόξα τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων Κωνσταντῖνε θεόστεπτε», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐξοχώτατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Ἅγιοι Πατέρες καί σεβαστοί ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Χρεωστικῶς σήμερον ἡ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία ἐπιτελεῖ τήν μνήμην τῶν ἁγίων ἐνδόξων μεγάλων θεοστέπτων καί ἰσαποστόλων βασιλέων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης. Καί τοῦτο, διότι οὗτοι οἱ θεόστεπτοι βασιλεῖς ἀνεδείχθησαν ἀφ’ ἑνός μέν ἀπόστολοι τῆς Ρωμηοσύνης, ἀφ’ ἑτέρου δέ ἀνοικισταί τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, δηλονότι τῆς γεννήσεως, τῆς σταυρώσεως, τῆς τριημέρου ταφῆς καί Ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί τῶν λοιπων τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας σεβασμάτων.
Προσέτι δέ ἀνεδείχθησαν οἱ ἅγιοι οὗτοι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ, ἱδρυταί τοῦ ἱεροῦ τάγματος τῶν Σπουδαίων, δηλαδή τῆς συγχρόνου ἡμῖν Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, ἡ ὁποία διά μέσου τῶν αἰώνων τῆς ἐπιγείου παρουσίας τῆς Ἐκκλησίας, ἱεροπρεπῶς διαφυλάσσει καί λατρευρτικῶς διακονεῖ τῇ χάριτι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τά ἀναντίρρητα μαρτύρια τῆς ἱερᾶς Ἱστορίας, τῆς Ἱστορίας τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων καί δή τῆς πίστεως ἡμῶν εἰς Χριστόν ἐσταυρωμένον καί ἀναστάντα.
Τά ἀναντίρρητα ταῦτα μαρτύρια τῆς πίστεώς μας ἀποτελοῦν τήν ἐκ τῆς θείας Προνοίας χορηγηθεῖσαν πνευματικήν καί φυσικήν ταύτην κληρονομίαν εἰς τό εὐσεβές γένος ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων.
Ἐάν μέχρι σήμερον οἱ Ἅγιοι Τόποι γενικώτερον καί ἡ ἁγία Πόλις Ἱερουσαλήμ εἰδικώτερον διατηροῦν τόν Χριστιανικόν καί Ἑλληνορθόδοξον αὐτῶν χαρακτῆρα, τοῦτο ὀφείλεται ἐξ ὁλοκλήρου εἰς τούς ἁγίους ἱσαποστόλους Κωνσταντῖνον καί Ἑλένην, οἵτινες προσωπικῶς λόγῳ τε καί ἔργῳ ἐμερίμνησαν διά τήν ἀπομάκρυνσιν / καταστροφήν τῶν εἰδώλων καί τήν τῶν ἁγίων Προσκυνημάτων ἀνέγερσιν περικαλλεστάτων Ναῶν οἰκοδομημάτων.
Εἰς ἐπιστολήν του πρός τόν Ἐπίσκοπον Ἱεροσολύμων Μακάριον περί τῆς οἰκοδομῆς τοῦ Μαρτυρίου, δηλαδή τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, γράφει ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος: «ἐκεῖνο θέλω νά πιστέψῃς, καθώς παρουσιάζει ἐνδιαφέρον γιά ὅλους ἐκείνους τοῦ ἱεροῦ τόπου, μέ πρόσταγμα Θεοῦ ἀφαίρεσα τήν αἰσχίστην προσθήκην εἰδώλου, ὡσάν τό ἀπάλλαξα ἀπό ἕνα πρόσθετο βάρος. Πάντων μοι μᾶλλον μέλει, ὅπως τόν ἱερόν ἐκεῖνον τόπον, ὅν Θεοῦ προστάγματι αἰσχίστης εἰδώλου προσθήκης, ὥσπέρ τινος ἐπικειμένου βάρους ἐκούφισα», (Εὐσ. Καισαρείας, Βίος Μεγάλου Κων/νου Βιβλ. 3, κεφ 33).
Δικαίως λοιπόν τιμᾷ ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία τόν Μέγαν Κωνσταντῖνον καί τήν μητέρα αὐτοῦ, ὡς ἴσους τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν δεξαμένων τήν κλῆσιν οὐκ ἐξ ἀνθρώπων ἀλλ’ ὡς ὁ θεῖος Παῦλος, ἄνωθεν.
Δεηθῶμεν τοῦ Βασιλεώς ἡμῶν Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Προάναρχε, ἀθάνατε Βασιλεῦ, βασιλείας τῆς ἄνω ἠξίωσας , οὕς εὐσεβῶς πάλαι ἐδικαίωσας ἐπί γῆς, τοῦ βασιλεύειν Κύριε, Σέ ἠγαπηκότας εἰλικρινῶς, Ἑλένην τήν ἁγίαν, τόν Μέγαν Κωνσταντῖνον, ὧν ταῖς πρεσβείαις πάντας οἴκτιρον, Ἀμήν».
Καί ἀραβιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2015/06/01/12881
Τήν μεσημβρίαν παρετέθη κοινή ἑόρτιος τράπεζα.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
httpv://youtu.be/qAFV296CEEo
httpv://youtu.be/GqKGC1tDi8U
httpv://youtu.be/1dM2HZsZbbo