Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΩΝ ΧΟΤΖΕΒΙΤΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
Τήν Πέμπτην, 8/21 Ἰανουαρίου 2010, ἑωρτάσθη εἰς τά Ἱεροσόλυμα ἡ ἑορτή τῶν Ἁγίων Ἰωάννου καί Γεωργίου τῶν Χοζεβιτῶν.
Μία ἀπό τάς ἀρχαίας Μονάς τοῦ Πατριαρχείου εἶναι αὐτή τοῦ Χοζεβᾶ (Wadi Kelt) Αὐτή εὑρίσκεται εἰς τήν βόρειον ὄχθην τοῦ χειμάρρου Χορράθ, ὄχι εἰς μεγάλην ἀπόστασιν ἀπό τῆς πόλεως τῆς Ἱεριχοῦς.
Τό Καθολικόν τῆς Μονῆς αὐτῆς εἶναι ἀφιερωμένον εἰς τό Γενέθλιον τῆς Θεοτόκου, ἐπειδή εἰς τήν περιοχήν αὐτήν εἶχον κῆπον, «παράδεισον», οἱ Θεοπάτορες Ἱωακείμ καί Ἄννα, εἰς τόν ὁποῖον ἐρχόμενοι προσηύχοντο καί τούς ἔδωσε ὁ Θεός τέκνον, τήν Θεοτόκον. Τό γεγονός τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου ἑορτάζει ἡ Μονή τήν 8ην Σεπτεμβρίου ἑκάστου ἔτους.
Ἡ μοναχική ζωή εἰς τήν ἔρημον αὐτήν τῆς Ἰουδαίας μαρτυρεῖται ἀπό τοῦ 4ου μ. Χ. αἰ. Οἱ πρῶτοι γνωστοί εἰς ἡμᾶς ἀσκηταί τῆς Μονῆς αὐτῆς εἶναι οἱ Ἅγιοι Ἠλίας, Πρῶμος, Αἴαν, Γανναῖος καί Ζήνων.
Εἰς τήν Μονήν αὐτήν προσῆλθον εἰς διαφορετικάς ἐποχάς καί ἐμόνασαν καί οἱ Ἅγιοι, οἱ φερόμενοι ὡς κτίτορες τῆς Μονῆς, λόγῳ τοῦ ἔργου τό ὁποῖον ἐπετέλεσαν εἰς αὐτήν, οἱ ἑορταζόμενοι ἀπό κοινοῦ εἰς τήν Μονήν τήν 8ην Ἰανουαρίου ἑκάστου ἔτους.
Ἐκ τούτων ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ἦτο ἐπίσκοπος Καισαρείας τῆς Παλαιστίνης, ὁ ὁποῖος ἐγκατέλειψε τά τῆς ἐπισκοπῆς αὐτοῦ, χάριν τῆς ἡσυχίας τῆς ἐρήμου καί ἀνεδείχθη ὁδηγός πνευματικός πολλῶν μοναχῶν διαβιούντων εἰς τήν Μονήν καί τά περίχωρα αὐτῆς. Οὗτος προσῆλθεν εἰς τήν Μονήν εἰς τάς ἀρχάς τοῦ 6ου μ.Χ. αἰ.
Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Χοζεβίτης, ἐκ Κύπρου ὁρμώμενος, προσῆλθεν εἰς τήν Μονήν εἰς μικρόν χρονικόν διάστημα μετά τήν Περσικήν εἰσβολήν εἰς Παλαιστίνην, τό 614 μ.Χ., καί ἀνέλαβεν ἔργον ἀνακαινιστικόν, ἀνακαινίσας τήν Μονήν ἐκ τῶν κτιριακῶν συντριμμάτων καί τῶν ἀνθρωπίνων θυμάτων, συνεπειῶν τῆς ἐν λόγῳ εἰσβολῆς.
Διά τήν ἑορτήν τῶν Ἁγίων αὐτῶν προσῆλθεν εἰς τήν Μονήν ὁ ἐν Βηθλεέμ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος, Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰορδάνου κ. Θεοφύλακτος μετά συνοδείας τό ἑσπέρας, παραμονήν τῆς ἑορτῆς.
Εἰς ταύτην ἀνέμενεν, ἕως ὅτου βαθμηδόν προσῆλθον τό δειλινόν, τό ἑσπέρας καί τάς προκεχωρημένας ὥρας τῆς νυκτός μοναχοί καί μοναχαί, φιλομόναχοι καί φιλέρημοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἀπό διαφόρους περιοχάς τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου καί ἀπετέλεσαν τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα, τήν σεπτήν ὁμήγυριν τῆς ἑορτῆς τῆς νυκτερινῆς ἀγρυπνίας μετά τῆς θ. Λειτουργίας.
Εἰς τήν ἡσυχίαν τῆς ἐρήμου καί τῆς νυκτός, εἰς τό μικρόν ἀλλά κατανυκτικόν Καθολικόν τῆς Μονῆς, τοῦ ὁποίου βόρειος τοῖχος εἶναι ὁ βράχος καί τοῦ ὁποίου τό δάπεδον κοσμεῖται μέ ψηδιφωτάς παραστάσεις, μέ τά λείψανα τῶν ἁγίων εἰς τάς λειψανοθήκας εἰς τήν κόγχην, μέ βυζαντινήν χορῳδίαν ἀπό τό Πατριαρχεῖον καί ἀπό τήν Κύπρον, προσηνέχθη ἡ ἀναίμακτος θυσία ὑπέρ ἀφέσεως ἁμαρτιῶν, ὑπέρ ζωῆς καί σωτηρίας πρός δόξαν Θεοῦ.
Μετά τήν λῆξιν τῆς ἀγρυπνίας τάς ὀρθρινάς ὥρας πρό τῆς ἀνατολῆς τοῦ ἡλίου, ὁ ἐπιμελούμενος προσωρινῶς τῶν τῆς Μονῆς, ἡγούμενος τῆς Μονῆς τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου π. Χρυσόστομος, φιλόξενος ὡς πάντοτε, παρέθεσεν εἰς τόν Σεβασμιώτατον, τήν συνοδείαν του καί εἰς ὅλον τό ἐκκλησίασμα πλουσίαν τράπεζαν.
Μετά ταύτην, ἀναχωρῶν ὁ προεξάρξας τῆς ἑορτῆς Ἀρχιερεύς, ἐτέλεσεν τρισάγιον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἐνταφιασμένων εἰς τό προαύλιον μακαριστῶν ἡγουμένων τῆς Μονῆς, Ἀμφιλοχίου ἱερομονάχου, ἐν εἰρήνῃ τελειωθέντος μεθ’ ἡγουμενίαν περίπου τριάκοντα ἐτῶν (1959-1986), Ἀντωνίου ἱερομονάχου, τοῦ ἐκ Θεσσαλονίκης, θανατηφόρως κατασκεπασθέντος ὑπό τῶν καταπεσόντων λίθων τοῦ τοίχου τοῦ νάρθηκος τῆς Μονῆς, τόν ὁποῖον ἐπεσκεύαζε τήν πρωΐαν τῆς Δευτέρας 27ης Δεκεμβρίου 1993 μετά τήν θ. Λειτουργίαν καί Γερμανοῦ ἱερομονάχου, ὡσαύτως ἐκ Θεσσαλονίκης, δολοφονηθέντος δολερῶς ἀπό ἀνοσίων χειρῶν, ἐν ᾧ κατήρχετο ἀπό Βηθανίας εἰς τήν Μονήν τό ἑσπέρας τῆς 3ης Μαΐου 2001. Αἰωνία αὐτῶν ἡ μνήμη.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας