Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΩΝ ΧΟΖΕΒΙΤΩΝ

Τήν Τρίτην, 8ην/21ην Ἰανουαρίου 2020, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τῶν ἁγίων Ἰωάννου καί Γεωργίου τῶν Χοζεβιτῶν δι᾽ ὁλονυκτίου ἀγρυπνίας εἰς τήν Ἱεράν αὐτῶν Μονήν, τήν κειμένην ἐπί τῆς ἀριστερᾶς ὄχθης τοῦ χειμάρρου Χορράθ εἰς τήν πορείαν αὐτοῦ πρός τήν Νεκράν θάλασσαν, ὀλίγον πρό τῆς πόλεως τῆς  Ἱεριχοῦς.

Οἱ ἐν λόγῳ τιμώμενοι ἅγιοι συνέβαλαν τά μέγιστα εἰς τήν ἀναγέννησιν τῆς μοναχικῆς ζωῆς ἐν τῇ Μονή ταύτῃ, ὁ μέν Ἰωάννης ὡς πρῴην Ἐπίσκοπος Καισαρείας τῆς Παλαιστίνης τόν 4ον μ.Χ. αἰῶνα, ὁ δέ Γεώργιος ἐκ Κύπρου, ὡς ἀνακαινίσας ἐκ τέφρας τήν Μονήν μετά τήν Περσικήν εἰσβολήν τοῦ 614 μ.Χ.

Τήν ἑορτήν ἐτίμησεν ὡς προεξάρχων ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, τόν Ὁποῖον ὑπεδέχθη ὁ ἀνακαινιστής καί καθηγούμενος τῆς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτης Κωνσταντῖνος προσφωνῶν ὡς ἕπεται:

“Ἱδρῶσι σεπτοῖς, καί αἵμασιν ἀθλήσεως

Δακρύων κρουνοῖς, τῆς θείας κατανύξεως,

Χοζεβῖται Ἅγιοι, οἱ τήν ἔρημον, πόλιν ποιήσαντες,

ἐν παῤῥησίᾳ εὔξασθε Χριστῷ, ταῖς θείαις δωρεαῖς

ἡμᾶς πλουτίζοντες.

 

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, μετά τῆς Τιμίας Ὑμῶν Συνοδείας,

Πανηγυρίζομεν σήμερον τούς Ἁγίους Κτίτορας τῆς ἱστορικῆς Ἱερᾶς Λαύρας τοῦ Χοζεβᾶ, οἱ ὁποῖοι πιστῶς ἠκολούθησαν εἰς τόν βίον των, ὅσα ὁ ἐν Ἁγίοις Πατήρ ἡμῶν Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀναφέρει εἰς τήν ἀρχἠν τοῦ λόγου του περί κατανύξεως καί ὑπομονῆς:

“Σᾶς παρακαλῶ ἀδελφοί μου, ὄχι μόνον ἀπό τά παρόντα νά πιστεύετε εἰς τήν πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ , ἀλλά καί ἀπό τά μέλλοντα. Τά μέν παρόντα δηλαδή εἶναι ἀγών καί σκάμματα καί στάδιον· τά μέλλοντα ὅμως εἶναι ἔπαθλα καί στέφανοι καί βραβεῖα. Ὅπως λοιπόν ὁ ἀθλητής, ὅταν εὑρίσκεται μέσα εἰς τόν στίβον εἶναι ὑποχρεωμένος νά ἀγωνίζεται ἐναντίον τοῦ ἱδρῶτος καί τῆς σκόνης καί τοῦ μεγάλου καύσωνος καί ἐναντίον τῶν κόπων καί τῶν ταλαιπωριῶν, ἔτσι καί ὁ δίκαιος ἐδῶ εἰς τήν παροῦσαν ζωήν εἶναι ἀνάγκη νά ὑπομένῃ πολλά, καί ὅλα νά τά ὑποφέρῃ μέ γενναιότητα, ἐάν ἐπιθυμῇ νά ἀνέλθῃ εἰς τούς οὐρανούς καί νά λάβῃ ἐκεῖ τήν ἀνταμοιβήν τῶν κόπων του”.

Διά τῆς ἁγίας ὑπομονῆς, περί τῆς ὁποίας ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος λέγει: «ἡ θλῖψις ὑπομονήν κατεργάζεται,ἡ δέ ὑπομονή δοκιμήν», (Ρωμ. 5,4), ἐκέρδισαν τήν μάχην κατά τῶν παθῶν, ἐπέτυχαν τήν κάθαρσιν καί τήν ἀπάθειαν, ἐνίκησαν τόν κόσμον καί τήν ἐκκοσμίκευσιν!

Μά καί ἐθεράπευσαν, διά τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης, τήν ὁποίαν ἄφθονον εἶχον, τάς «πληγάς» τῶν συνανθρώπων, τῶν συνασκητῶν, ὑποτακτικῶν καί πολυπληθῶν προσκυνητῶν! Ἡ ἀγάπη πρός τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, διοχετευχθεῖσα προς τόν πλησίον, ἀκόπως διηκόνησε καί δαψιλῶς ἐπαρηγόρησε τάς χρείας τῶν συνανθρώπων.

 Τούς ἥρωας τούτους τῆς ὑπομονῆς, τῆς θαυμαστῆς ὑπερλόγου ἀσκήσεως καί -πρωτίστως- τῆς ἀγάπης πρός τόν Χριστόν καί τόν ἄνθρωπον, θά ἑορτάσωμεν καί πάλιν δι’ ἱερᾶς Παννυχίδος.

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ὡς εὗ παρέστητε!”

Ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξε καί τῆς ὁλονυκτίου ἀκολουθίας καί λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Πέλλης κ. Φιλουμένου καί Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιμανδριτῶν καί Ἱερέων ἄλλων ἐκκλησιῶν, ψαλλόντων Ἱεροψαλτῶν ἐξ Ἑλλάδος, τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Εὐαγγελιστρίας Ἰλίου κ. Λεωνίδα Δούκα, τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Ἁγίας Τριάδος Πειραιῶς κ. Γρηγορίου Ζάρκου, τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ἱεροῦ Προσκυνηματικοῦ Ναοῦ Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς κ. Χρήστου Σταύρου  καί τοῦ Λαμπαδαρίου τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ Φανερωμένης Χολαργοῦ Ἀττικῆς κ. Θανασούλη Διονυσίου.

Πρός τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

“Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε”(Γαλ. 3,27), κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, 

Ἅγιοι Πατέρες καί εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Σήμερον ἡ ἱερά Μονή τοῦ Χοζεβᾶ, μέρος οὖσα τῆς περιχώρου τοῦ Ἰορδάνου, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς, ἵνα τιμήσωμεν δοξολογικῶς καί εὐχαριστιακῶς τήν μνήμην τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Γεωργίου τοῦ Χοζεβίτου.

Σήμερον ἡ Μονή τοῦ Χοζεβᾶ μετά τῶν ὁσίων καί ἁγίων τέκνων αὐτῆς καί δή τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Γεωργίου, ἀγάλλεται καί εὐφραίνεται, διότι τῇ θείᾳ ἐπιφανείᾳ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἐν τοῖς ρείθροις τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, τό γένος τῶν ἀνθρώπων τοῦ σκότους ἐλυτρώθη καί τῷ φωτί τῆς Θεογνωσίας κατηυγάσθη.

Αὐτοῦ ἀκριβῶς τοῦ φωτός τῆς Θεογνωσίας, δηλονότι τοῦ Χριστοῦ, ἐγένετο κοινωνός καί μέτοχος ὁ Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Γεώργιος διά τῆς στερεμνίου ἀσκήσεως αὐτοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ τοῦ Χοζεβᾶ, τῇ ἀποτελούσῃ τήν προέκτασιν τῆς ἐρήμου τοῦ Ἰορδάνου, ἔνθα ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής ἐκήρυσσε λέγων: “μετανοεῖτε, ἤγγικεν γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν” (Ματθ. 3,2). “Ἐγώ μέν βαπτίζω ὑμᾶς ἐν ὕδατι εἰς μετάνοιαν· ὁ δέ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἰσχυρότερός μου ἐστίν, οὗ οὐκ εἰμί ἱκανός τά ὑποδήματα βαστάσαι· αὐτός ὑμᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καί πυρί”.

Ὁ δέ βαπτίσας ἐν Πνεύματι ἁγίῳ καί πυρί δέν εἶναι ἄλλος ἀπό αὐτόν τοῦτον τόν Χριστόν, ὁ ὁποῖος κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, “ἦν τό φῶς τό ἀληθινόν τό φωτίζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον” (Ἰωάν. 1,9).

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Χριστός εἶναι τό κατά φύσιν φῶς, οἱ δέ Ἅγιοι χάριτι ἔσχον τό φῶς, ὡς λέγει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας: “οὐσιωδῶς ἐστι φῶς ὁ Χριστός  οὐ μεθέξει τῇ κατά χάριν τοῦτο ὑπάρχων”.

Τῆς κατά μέθεξιν ταύτης χάριτος ἀνεδείχθη ὄντως θεομακάριστος πατήρ ἡμῶν Γεώργιος ὡς ἐναργέστατα ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός λέγων:”Ἤρθης πρός τό φῶς, τό ἄδυτον ἔνδοξε Γεώργιε, σκότους τοῦ βίου ρυσθείς· καί τῷ Παντοκράτορι, και τρισηλίῳ φωτί παρίστασαι μετά τῶν ἄνω τάξεων καί τῆς ἐκεῖθεν τρυφῆς πεμπομένης λάμψεως μακάριε καί ἡμᾶς φρυκτωρεῖς τούς ὑμνοῦντάς σε”.

Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τιμᾷ καί γεραίρει τήν μνήμην τῶν Ἁγίων αὐτῆς, διότι οὗτοι φρυκτωροῦσιν, τοὐτέστιν καταλάμπουσι καί φωτίζουσι διά τῆς θείας μεθεκτικῆς χάριτος αὐτῶν πάντας τούς βαπτισθέντας καί ἐνεδυσαμένους τόν Χριστόν, τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ τόν μονογενῆ, τόν ἐκ τοῦ Πατρός γεννηθέντα πρό πάντων τῶν αἰώνων· “φῶς ἐκ φωτός Θεόν ἀληθινόν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο”.

Ὄντως ἀδελφοί μου, “θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις Αὐτοῦ” (Ψαλμ. 67,36) καί θαυμαστά τά μαρτύρια αὐτοῦ (118,129), ὡς ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός. Καί τοῦτο, διότι τό νέφος τῶν ὁσίων καί Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας συνιστοῦν τούς πολίτας τούς ἀπολαμβάνοντας τήν θεωρίαν τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν οὐρανοῖς μετά τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων, ὡς κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος λέγων: “Ἡμῶν γάρ τό πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει”, (Φιλιπ. 3,20).        

Τοιοῦτος πολίτης, δηλονότι τοῦ οὐρανίου πολιτεύματος ἀνεδείχθη ὁ σήμερον ἑορταζόμενος ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Γεώργιος, ὁ ὁποῖος ἐγεώργησε τήν περίχωρον τοῦ Ἰορδάνου, Χοζεβᾶ μεταβάλλων τήν πέτραν αὐτῆς εἰς Ἁγιοπνευματικήν πηγήν, ἐκ τῆς ὁποίας πλειάς Ἁγίων ὡς οἱ ὅσιοι Ἰωάννης καί Παῦλος: “ἔπινον γάρ ἐκ πνευματικῆς ἀκολουθούσης πέτρας, ἡ δέ πέτρα ἦν ὁ Χριστός”, (Α΄Κορ. 10,4).

Ἐκ τῆς πνευματικῆς ἀκολουθούσης ταύτης πέτρας, ἔπινον οἱ ἅγιοι καί δίκαιοι Θεοπάτορες Ἰωακείμ καί Ἄννα, ἐξ ὧν ἐτέχθη ἡ Θεόπαις καί ὑπερευλογημένη Θεοτόκος καί ἀειπάρθενος Μαρία, ἐξ ἧς ἐτέχθη ὁ ὑπό Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ ἐν τοῖς ρείθροις τοῦ Ἰορδάνου βαπτισθείς Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.

Ἐκ τῆς πνευματικῆς ταύτης πέτρας καλούμεθα διά τῶν ἱκεσιῶν τῶν ὁσίων καί θεοφόρων Χοζεβιτῶν καί δή τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Γεωργίου, ἵνα πίνωμεν τό αὐτό πνευματικόν πόμα. Μετά δέ τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: “τό φωτιστικόν καί φωτίζον τούς ἀνθρώπους φῶς αὐτολαμπές, σύ ὑπάρχων Ἰησοῦ μου, ἐν ρείθροις Ἰορδάνου, βαπτισθείς ὅλως ἔλαμψας, φῶς τό ὁμοούσιον Πατρί σου, ἐν ᾧ πᾶσα κτίσις φωτισθεῖσα, Χριστέ, κράζει σοι· Εὐλογημένος ὁ φανείς, Θεός ἡμῶν δόξα σοι”.

Τήν ὁλονύκτιον κατανυκτικήν ἑορτήν ἠκολούθησε τράπεζα, παρατεθεῖσα ὑπό  τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου Κωνσταντίνου καί τῆς συνοδείας αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας